.jpg)
.gif)
ΚΟΙΝΩΝΙΑ & Πλήθος, ΠΟΛΙΤΕΣ & Πολιτικό σύστημα, ΕΜΕΙΣ & Αυτοί - Του Άλκη Φάτσιου, Δικηγόρου
thespro.gr
Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 15, 2016
1- Η πραγματικότητα που βιώνει η κοινωνία, είναι απολύτως ζοφερή και σε διαρκή πτωτική πορεία σε όλες τις εκφράσεις της, όπως αναλυτικά έχω αναφερθεί σε προηγούμενα άρθρα μου. Η ανεργία καλπάζει, στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα εξανεμίζοντας οριστικά. Η μετανάστευση, και κυρίως των νέων επιστημόνων και όχι μόνο, ογκούται του καθημερινά (σε 450.000 υπολογίζονται ….) και πολύ εύστοχα ο σεβαστός μου καθηγητής κ. Εργολάβος Σπύρος σε άρθρο του πριν λίγες ημέρες χαρακτήρισε το φαινόμενο ΕΘΝΙΚΗ ΑΙΜΟΡΑΡΡΑΓΙΑ, πριν από λίγους δε μήνες ο γράφων σε σχετικό άρθρο είχα παρομοιώσει τη χώρα, συνεπεία αυτού του φαινομένου, σαν μια Άνοιξη χωρίς λουλούδια …. Το δε χειρότερο που έρχεται για του Έλληνα πολίτη (και λόγω παράδοσης), σύντομα θα φανεί στην πράξη, ότι δηλαδή θα αρχίσουν να χάνουν και τα σπίτια.... Ας μην έχει κανείς αμφιβολία γι’ αυτό, αφού επί θύραις οι πλειστηριασμοί για την ΠΡΩΤΗ & ΜΟΝΑΔΙΚΗ κατοικία….
2- Στο αγωνιώδες και βασανιστικό ερώτημα, τι κάνουμε, ο γράφων προσπάθησε να απαντήσει σε προηγούμενο άρθρο με τίτλο «Για μια άλλη συλλογικότητα» όπου εκεί αναφέρονται σκέψεις για νέο τρόπο οργάνωσης και Αντίστασης βασισμένο σε αμεσοδημοκρατικές λειτουργίες, απέναντι στην συστημική λαίλαπα των τελευταίων 6-7 χρόνων, εναντίον των λαϊκών στρωμάτων, των ανήμπορων, καταφρονεμένων και απελπισμένων ανθρώπων…
3- Σήμερα θα ήθελα να καταθέσω ορισμένες σκέψεις, συμπληρωματικές σ’ εκείνες και συναφείς άλλες, και κυρίως να ξεκαθαρίσω -όπως τουλάχιστον εγώ πιστεύω- τις έννοιες που συχνά – πυκνά αναφέρονται στα πλαίσια αναφοράς και αναλύσεως της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας. Α) Το πολιτικό σύστημα σύστημα της χώρας (με επιμερισμένες ευθύνες σε όλους τους εκφραστές του) σε επίπεδο επιλογής πολιτικών και οργανωτικής του δομής, είναι αυτό που 60 χρόνια τώρα και κύρια τα τελευταία 7 χρόνια, έχει φέρει τη χώρα και τους πολίτες, σ’ αυτή την τραγική κατάσταση, δηλαδή στη χρεοκοπία, στη δυστυχία με ορατό πλέον τον κίνδυνο αναφορικά με την επιβίωση μας και ως πολίτες και ως χώρα… Επίσης ορατός πλέον ο κίνδυνος της διευρύνσεως και κυριαρχίας ολοκληρωτικών ιδεών και μορφών εξουσίας, όπως αυτές, εκφράζονται από τους φασίστες και ναζιστές της Χρυσής Αυγής, και αυτό βεβαίως θα είναι η «μεγαλύτερη συνεισφορά» η χαριστική βολή θα έλεγα, του προαναφερόμενου και αποτυχημένου πολιτικού συστήματος έναντίον του λαού μας και της χώρας γενικότερα… Β) Το πολιτικό σύστημα (στο σύνολό του) δεν ανέχεται – ούτε κατά το παρελθόν ούτε τώρα – εκ μέρους των πολιτών, αποκλίσεις, εκτροπές, διαφορετικότητα από το σύνηθες συμβαίνον και επιθυμητό εις αυτό, δηλαδή την ΟΜΑΔΟΠΟΙΗΣΗ (η μάλλον ΟΠΑΔΟΠΟΙΗΣΗ;) της σκέψης και της έκφρασης και εν τέλει ανάθεση εις αυτό την «λύση» των προβλημάτων τους …. Δυστυχώς μέχρι και σήμερα, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων …. ανταποκρίνεται σχεδόν πλήρως σ’ αυτό το μοντέλο, το επιθυμητό από το πολιτικό σύστημα, τα δε αποτελέσματα, γνωστά και τραγικά, όπως προανέφερα… Έχω πλήρη επίγνωση ότι μέσα σε ένα τέτοιο σύστημα, είναι πολύ δύσκολο να ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΣΑΙ (σαν άτομο η σαν μέλος μιας ιδιαίτερης συλλογικότητας…) και σαν άποψη και –το κυριότερο - σαν πράξη, μακριά έξω και απέναντι από το μοντέλο του «ΟΜΑΔΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ή ΟΠΑΔΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ»
Είναι δε προφανές, τουλάχιστον για τον γράφοντα, ότι η ένταξη (η έστω η σιωπηρά αποδοχή του) σ’ αυτό το μοντέλο (ομαδοποιημένο πλήθος, εκφραζόμενο και εκπροσωπούμενο από συστημικές συλλογικότητες ) γίνεται για δύο κυρίως λόγους:
ΠΡΩΤΟΝ για λόγους ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ κάθε είδους και μορφής, αφού, αυτού του είδους οι συστημικές συλλογικότητες όπως κόμματα, Δημοτικά συμβούλια κ.λ.π., ανεξαρτήτως των όποιων καλών προθέσεων μιας μικράς μερίδας των μετεχόντων εις αυτές, αντικειμενικά λειτουργούν ως μηχανισμοί εξυπηρετήσεως συμφερόντων, βεβαίως όχι αυτών της πλειοψηφία των πολιτών….
ΔΕΥΤΕΡΟΣ λόγος αυτής της ένταξης η σιωπηράς αποδοχής, είναι η ΑΔΥΝΑΜΙΑ, αντικειμενική ή υποκειμενική, αφ’ ενός και ΦΟΒΟΣ του αγνώστου αφ’ ετέρου …. Την έννοια της ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ (και του φόβου βέβαια) την αναφέρω γιατί πιστεύω ότι είναι βαρύτατο φορτίο ο ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ και η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ εν τέλει (να είμαι , όσο μπορώ ο εαυτός μου βρε αδερφέ…) και οι πλάτες των ανθρώπων ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΑΝΤΟΧΕΣ («Θέλει αρετήν και τόλμην ή ελευθερία…»)
Γ) Παραπάνω και στην υπό στ. β’ παράγραφο, αναφέρθηκα στην έννοια του ΠΛΗΘΟΥΣ και δη «ομαδοποιημένου» τοιούτου. Αυτό το έπραξα σε αντιδιαστολή με την έννοια της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. Είναι δύο εκ διαμέτρου αντίθετες έννοιες. Όπως με εναργέστατο τρόπο έχει διατυπωθεί και αναλυθεί από σπουδαίους στοχαστές (Κ. Καστοριάδης, Ντεκόμπ κ.λ.π.) ένα ΠΛΗΘΟΣ, δεν θα σημαίνει ποτέ κάτι άλλο από ένα μεγάλο αριθμό ΠΡΟΣΩΠΩΝ, ενώ μια ΚΟΙΝΩΝΙΑ ορίζεται μέσα από την θέληση της να υπάρχει αφ’ ενός και αφ’ ετέρου από την ικανότητα και δυνατότητά της να ΑΥΤΟΘΕΣΜΙΖΕΤΑΙ, να θέτει δηλ. κανόνες μόνη της (με ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ…) έτσι ώστε η ταυτότητά της, το πρόσωπο της, να αποτυπούται σε θεσμούς και κανόνες αμεσοδημοκρατικούς, μεταβαλλομένων πάλι από την ίδια την κοινωνία (και όχι από αντιπροσώπους κατά το δοκούν, Βουλή, Κόμματα κ.λ.π. συστημικές συλλογικότητες) όταν οι κοινωνικές συνθήκες και περιστάσεις αξιώνουν αυτό, και πάντα μέσα σε συνθήκες ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.
Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να αναφερθούν και οι έννοιες (χαρακτηρισμοί μάλλον και η περιφρονητικοί…) του ΟΧΛΟΥ και της ΜΑΖΑΣ, χαρακτηρισμοί που ακούγονται και χρησιμοποιούνται συνήθως από άτομα και συλλογικότητες που εμφορούνται από ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΕΣ Κ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΕΣ απόψεις και ιδεολογία και που συναντούμε σε θιασώτες Βασιλικών Δυναστειών και Φασιστοναζιστικών Καθεστώτων.
Τελευταία από τις κοινωνικοπολιτικές έννοιες, άφησα αυτή του ΛΑΟΥ. Αφού αφήσω ασχολίαστο το γεγονός, το άθλιο γεγονός, ότι όλες οι συστημικές συλλογικότητες κόπτονται και υπάρχουν δήθεν για το «καλό του λαού», έρχομαι σε μια σύντομη ανάλυση του όρου ΛΑΟΣ. Σύμφωνα λοιπόν με την γενικώς αποδεκτή έννοια και με όρους χωροταξικούς, Λαός είναι το σύνολο των κατοίκων – πολιτών μιας χώρας, ενός κράτους.
Κατά μια άλλη έννοια Λαός σημαίνει το σύνολο των απλών πολιτών σε αντιδιαστολή με τους έχοντες αξιώματα και με τα οποία ασκούν εξουσία στους πολίτες, προσπορίζοντες εις εαυτούς πλείστα όσα οφέλη… Τέλος Λαός σήμαινε και σημαίνει, οι κατώτερες οικονομικές και κοινωνικές τάξεις σε αντιδιαστολή με αυτές (τάξεις) που ασκούν οικονομική και άρα πολιτική εξουσία και αντιστρόφως … Κατά την ταπεινή άποψη τους γράφοντος το κομμάτι εκείνο του Λαού που πιστεύει στην δημιουργία και λειτουργία μιας ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ όπως αναλυτικά ανάφερα στην αρχή της παραγράφου, ΑΥΤΟΥ και ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ το κομμάτι, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει το ΓΕΝΕΣΙΟΥΡΓΟ ΚΥΤΤΑΡΟ μιας τέτοιας ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.
4- Ακούω συχνά από τους άρνητές (για ευνόητους λόγους….) μιας κοινωνίας με αμεσοδημοκρατικούς θεσμούς, ότι δήθεν, μια τοιαύτη πολιτική επιλογή, στερείται πολιτικού προσήμου και ιδεολογίας. Ουδέν ψευδέστερο και ανακριβέστερο. Εν τάχει μια απάντηση: (Δεν ενδιαφέρομαι να πείσω τους ασκούντες οποιαδήποτε συστημική εξουσία.)
Το να μετέχουν οι πολίτες στη λήψη αποφάσεων, που τους αφορά. Το να αξιώνουν οι πολίτες πλήρη και έγκυρη ενημέρωση για όλα τα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Το να αξιώνουν και να παλεύουν οι πολίτες, να είναι ο λαός μας αφέντης στον τόπο του με Λαϊκή Κυριαρχία και Εθνική Ανεξαρτησία. Το να αξιώνουν οι πολίτες ο πλούτος της χώρας του να είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης προς όφελος του λαού και μόνο, την διαχείριση του οποίου να έχει ο ίδιος μέσα από θεσμούς συνεργατικής οικονομίας και κοινωνικού ελέγχου. Το να εκφράζονται οι πολίτες πάνω στα καίρια ζητήματα με ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ, με ξεκάθαρα από τα πριν ερωτήματα και διασφάλιση της ελεύθερης έκφρασης όλων των απόψεων. Το να καθιερώνεται περιοδική εκπροσώπηση από όλα τα μέλη κάθε συλλογικότητος και σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Το να καθιερώνεται ή δυνατότητα ανάκλησης οποτεδήποτε οποιουδήποτε εκπροσώπου όταν αυτό επιβάλλεται. Με το να υλοποιείται επί τέλους, με τους παραπάνω τρόπους και θεσμούς (που είναι ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ ΘΕΣΜΟΙ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ) ή ΘΕΜΕΛΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ Κ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΡΧΗ, «να πάρει ο Λαός τις τύχες του στα χέρια του». Είναι λοιπόν φανερή και η ιδεολογία και το πολιτικό πρόσημο και η στόχευση των θεσμών της Άμεσης Δημοκρατίας!!! Η άρνηση αυτής τις παραδοχής, είναι σκόπιμη και υποβολιμιαία ( απώλεια πολιτικής ή κομματικής ΄΄ πελατείας ΄΄ άρα συμφερόντων ) ή στην καλύτερη των περιπτώσεων, φανερώνει άγνοια ή πολιτικό κρετινισμό…
5- Όσοι πιστεύετε στην έννοια της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ όπως αυτή περιέγραψα ανωτέρω, επιτέλους ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ… προκρίνατε την ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ και την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ σε ότι μας δυναστεύει και ετοιμάζεται να μας εξολοθρεύσει…. ΟΡΓΑΝΩΘΕΙΤΕ σε όλους τους κοινωνικούς χώρους, στη δουλειά, στα Πανεπιστήμια, στις γειτονιές των πόλεων, παντού, πάνω σε βάσεις και αρχές της Άμεσης Δημοκρατίας, με Λαϊκές συνελεύσεις και θεματικές επιτροπές, απομονώνοντας άτομα και συλλογικότητες που μας παραιτούν από μάχες κοινωνικές και αγωνιστικότητα. Ας δημιουργήσουμε επιτέλους, κατ’ αρχήν, νησίδες ελευθερίας και ανταλλαγής απόψεων, με την ίδρυση συμμετοχικών και αυτόνομων ομάδων πολιτών ή συμμετοχή σε είδη υπάρχουσες και που να λειτουργούν με αμεσοδημοκρατικούς θεσμούς, με αυτονομία και συνεργατισμό, με στόχο την κατάκτηση της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και της πραγματικής ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
6- Ας διαλέξουμε με ποιους θέλουμε να είμαστε:
α) Με την ΚΟΙΝΩΝΙΑ ή το πλήθος
β) Με τους ΠΟΛΙΤΕΣ ή το πολιτικό σύστημα
γ) Μ’ ΕΜΑΣ ή μ’ αυτούς
Ο γράφων παιδιόθεν ήδη είχε αποφασίσει.
Σε κάθε περίπτωση, το χειρότερο δεν είναι ν ΄ αποτύχουμε στους στόχους που πιστεύουμε ως ορθούς . Το χειρότερο θα είναι να μην έχουμε αγωνιστεί γι’ αυτούς….
Ηγουμενίτσα Σεπτέμβριος 2016
Άλκης Φάτσιος
ΚΟΙΝΩΝΙΑ & Πλήθος, ΠΟΛΙΤΕΣ & Πολιτικό σύστημα, ΕΜΕΙΣ & Αυτοί - Του Άλκη Φάτσιου, Δικηγόρου
Reviewed by thespro.gr
on
Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 15, 2016
Rating:
Reviewed by thespro.gr
on
Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 15, 2016
Rating:
.gif)
.gif)
.png)
