.jpg)
.gif)
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
thespro.gr
Δευτέρα, Δεκεμβρίου 21, 2015
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Ξοδέψαμε , λοιπόν, και το 2015. Τριακόσιες εξήντα πέντε [365] ολόκληρες μέρες . Ένας ολόκληρος χρόνος. Όλοι μας γίναμε ένα χρόνο μεγαλύτεροι. Οι νέοι βιάζονται να μεγαλώσουν και εμείς οι «μεγάλοι» βλέπουμε να χάνουμε ένα ακόμη χρόνο από το υπόλοιπο της ζωής μας. Αλλά τελικά τον χρόνο τον χάνουμε επειδή τον ξοδέψαμε ή το κερδίζουμε αφού τον ζήσαμε ; Αμπελοφιλοσοφίες , θα μου πείτε ! Δίκιο έχετε . Το έχω αυτό το κουσούρι !
Όπως και να έχει , ότι και να σκεπτόμαστε και ανεξάρτητα από τα προβλήματα που έχουμε πρέπει να τα παραμερίσουμε και να γιορτάσουμε τις χρονιάρες ημέρες γιορτινές που έρχονται. Όπως μπορεί ο καθένας. Βέβαια μας έχουν πλήξει βάναυσα τα περιβόητα μνημόνια, αλλά πρέπει να σταθούμε στα πόδια μας. Όχι δεν είμαι αισιόδοξος , μα από την άλλη πρέπει να αντισταθούμε. Ναι δεν είναι εύκολο. Καθόλου μάλιστα. Ωστόσο δεν πρέπει να παραδοθούμε κιόλας. Μπορούμε να πορευτούμε και με λιγότερα. Με τα στοιχειώδη. Έχω προσωπική εμπειρία. Τα παιδικά μου χρόνια, ήταν δύσκολα. Πολύ δύσκολα. Που να βρεθούν όλα τούτα τα καλούδια, τόσα υλικά αγαθά ! Αστεία πράγματα. Και , όμως, εκείνα τα παιδικά Χριστούγεννα, εκείνες οι Πρωτοχρονιές, τα Φώτα , τα Θεοφάνεια τα θυμάμαι και συγκινούμαι. Γιατί ; Γιατί απλά ΕΝΙΩΘΑ, ζούσα, αισθανόμουν, λαχταρούσα, περίμενα , αγωνιούσα ! Τι ; Μία φούσκα [μπαλόνι], λίγες …τρύπιες δεκάρες να παίξουμε…31 και «λιόμπρο» !
Όπως κάθε χρόνο ήθελα να σας ευχαριστήσω για την παρέα σας , τη συντροφιά σας , που μου κρατάτε τα δικά μου βράδια, έστω και νοερώς, ανεξάρτητα αν είμαι στην Πλαταριά ή στην Αθήνα. Με τα όποια λάθη που έχω κάνει, τις τυχόν υπερβολές μου πορευτήκαμε μαζί ! Ζητώ την καλόπιστη κριτική σας.
Ψάχνοντας, λοιπόν , για το σχετικό κείμενο των Χριστουγέννων βρήκα το βιβλίο « Η ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ» της Αντιγόνης Μεταξά , η γνωστή Θεία Λένα. Στη πρώτη μέσα σελίδα γράφει : « Στον Στέφανον Με Αγάπη παππούς 5-1-89 !» . Το είχε χαρίσει ο πατέρας μου Στέφανος Χ. Ευαγγέλου στον εγγονό του Στέφανο Χ. Ευαγγέλου !
Από αυτό το βιβλίο διάλεξα μερικά ποιήματα των δικών παιδικών χρόνων. Τα μαθαίναμε και τα απαγγείλαμε στις χριστουγεννιάτικες παραστάσεις που έκανε ο δάσκαλος ο σχολείο. Ποιήματα απλά, κατανοητά με μηνύματα για την παιδική ψυχή. Τα λέγαμε με τρακ, αγωνία, φόβο, περηφάνια μπροστά στους γονείς μας !
Υγεία. Καλή δύναμη και καλή υπομονή. Θα περάσουμε και αυτόν τον « Γκάβο» , όπως έλεγε ο πατέρας μου.
Μέσα στη νύχτα και στα χιόνια/ -νύχτα και γύρω μας κι εντός μας-/ πολύ παλιά ήτανε τα χρόνια/ που, σαν πουλάκι μες στα κλώνια,/ γεννήθηκε ο μικρός Χριστός μας.
Μια φάτνη στρώμα τού έχει στρώσει/ στο λίγο της ξερό χορτάρι./ Και μες στη φτώχεια του την τόση/ το Άστρο ήρθε μόνο να προδώση/ τη θεϊκιά του ουράνια χάρη.
Το είδαν το Αστέρι όσοι αγρυπνούσαν/ Κι οι Αγγέλοι με αργατιές και στάνες/ δοξολογίες αχολογούσαν/ ενώ των ουρανών χτυπούσαν/ οι αμέτρητες χρυσές καμπάνες!
Αναγαλλιάζουν, λές, κι οι τάφοι./ Λάμπουν ασήμια τα πελάγη./ Και κατά που η Γραφή το γράφει, σμύρνα, λιβάνι και χρυσάφι,/ δώρα του φέρνουν οι τρείς Μάγοι.
Κι έτσι μια νύχτα του χειμώνα/, γυμνό μέσα στη λύσσα των βοριάδων,/ ο κόμος, πέφτοντας στο γόνα,/ τον προσκυνάει, χωρίς κορόνα,/ τον Βασιλιά των Βασιλιάδων…
Είναι μέρα χαρμόσυνη τούτη/ εγεννήθη του κόσμου το φως,/ χαίρετ’ όποιος μεγάλα έχει πλούτη,/ τραγουδάει και χορεύει ο φτωχός.
Τα παιδιά μ’ ανυπόμονους κρότους/ την καινούργια ζητούν φορεσία,/ πούχαν φτάσει να ιδούν στ’ όνειρό τους/ πούχ’ η μάνα ετοιμάσει γι’ αυτά.
Χαίροντ’ όλοι – το βλέπω – αλλ’ εσβήστη/ από κρύα παγωμένη πνοή/ στις ψυχές των ανθρώπων η πίστη/ κι είναι τώρα η χαρά τους τυφλή.
Στα σκοτάδια του κόσμου μια μέρα/ πάλι εκείνη σαν άστρο ας φανή/που τους Μάγους οδήγησε πέρα,/ν λατρέψουν το ουράνιο παιδί.
Η καμπάνα Χριστούγεννα χτυπάει/ και μου φτερώνει την ψυχή/ κι ανοίγεται η καρδιά μου και σκορπάει/ θυμίαμα την προσευχή.
Άγιες αγάπες τρισευλογημένες, / που τις καρδιές υψώνετε παρθένες/ των πρώτων, των αρχαίων Χριστιανών,/ στο όνειρο το τρανό των ουρανών.
Αγάπες μεγαλόδωρες περίσσια,/ κάτου απ’ τη σκέπη τη δική σας, ίσια/ ζούσαν μικροί, τρανοί, πλούσιοι, φτωχοί,/ κι έδενε τους ανθρώπους μια ψυχή!
Αγάπες, ω! φανήτε πάλι εμπρός μου,/ αυγές της πίστης, χρυσαυγές του κόσμου/ κι ας βλέπη με το μάγο σας το φως/ ο άνθρωπος τον άνθρωπο, αδερφός!
Αγάπες, κι εδώ μέσα, που σας βρίσκω,/ παρακαλώ σας! Κάμετε τη δίσκο/ τη λύρα μου για κάθε δυστυχή/ και κάμετε του κόσμου την ψυχή,/
κάθε άνθρωπο να λέη πως εδώ κάτου/ τα βάσανα τα ξένα είναι δικά του/ να μην ξεχνάη πως είναι στη ζωή/ μόνο για ν’ αγαπά και να ελεή.
Μες στην αχνόφεγγη βραδιά/ πέφτει ψιλό-ψιλό το χιόνι,/ γύρω στην έρμη λαγκαδιά/ στρώνοντας κάτασπρο σεντόνι.
Ούτε πουλιού γρικάς λαλιά/ ούτ’ ένα βέλασμα προβάτου/ λές κι απλωμένη σιγαλιά/ είν’ εκεί ολόγυρα θανάτου.
Μα ξάφνου πέρα απ’ το βουνό/ γλυκός σημάντρου ήχος γρικιέται/ ωσάν βαθιά απ’ τον ουρανό/ μέσα στη νύχτα να σκορπιέται.
Κι αντιλαλεί τερπνά-τερπνά/ γύρω στην άφωνη την πλάση/ και το χωριό γλυκοξυπνά/ την άγια μέρα να γιορτάση.
Στη γωνιά μας κόκκινο/ τ’ αναμμένο τζάκι./ Τούφες χιόνι πέφτουνε/ στο παραθυράκι.
Όλο απόψε ξάγρυπνο/ μένει το χωριό/ και χτυπά Χριστούγεννα/ το καμπαναριό.
Έλα, Εσύ, που Αρχάγγελοι/ σ’ ανυμνούν απόψε/ πάρε από την πίτα μας,/ που ευωδιά, και κόψε.
Έλα, κι η γωνίτσα μας/ καρτερεί να ρθής./ Σούστρωσα, Χριστούλη μου, για να ζεσταθής.
Καλώστα τα Χριστούγεννα/ καλώς τον Άη Βασίλη.
Παιδάκι με τα κάλαντα/ στα λυγερόηχα χείλη,/ σα μυστικό ξημέρωμα/ του λιβανιού οι αχνάδες.
Ανάψαν οι λαμπάδες/ κι αστράψαν οι εκκλησιές.
Όπως και να έχει , ότι και να σκεπτόμαστε και ανεξάρτητα από τα προβλήματα που έχουμε πρέπει να τα παραμερίσουμε και να γιορτάσουμε τις χρονιάρες ημέρες γιορτινές που έρχονται. Όπως μπορεί ο καθένας. Βέβαια μας έχουν πλήξει βάναυσα τα περιβόητα μνημόνια, αλλά πρέπει να σταθούμε στα πόδια μας. Όχι δεν είμαι αισιόδοξος , μα από την άλλη πρέπει να αντισταθούμε. Ναι δεν είναι εύκολο. Καθόλου μάλιστα. Ωστόσο δεν πρέπει να παραδοθούμε κιόλας. Μπορούμε να πορευτούμε και με λιγότερα. Με τα στοιχειώδη. Έχω προσωπική εμπειρία. Τα παιδικά μου χρόνια, ήταν δύσκολα. Πολύ δύσκολα. Που να βρεθούν όλα τούτα τα καλούδια, τόσα υλικά αγαθά ! Αστεία πράγματα. Και , όμως, εκείνα τα παιδικά Χριστούγεννα, εκείνες οι Πρωτοχρονιές, τα Φώτα , τα Θεοφάνεια τα θυμάμαι και συγκινούμαι. Γιατί ; Γιατί απλά ΕΝΙΩΘΑ, ζούσα, αισθανόμουν, λαχταρούσα, περίμενα , αγωνιούσα ! Τι ; Μία φούσκα [μπαλόνι], λίγες …τρύπιες δεκάρες να παίξουμε…31 και «λιόμπρο» !
Όπως κάθε χρόνο ήθελα να σας ευχαριστήσω για την παρέα σας , τη συντροφιά σας , που μου κρατάτε τα δικά μου βράδια, έστω και νοερώς, ανεξάρτητα αν είμαι στην Πλαταριά ή στην Αθήνα. Με τα όποια λάθη που έχω κάνει, τις τυχόν υπερβολές μου πορευτήκαμε μαζί ! Ζητώ την καλόπιστη κριτική σας.
Ψάχνοντας, λοιπόν , για το σχετικό κείμενο των Χριστουγέννων βρήκα το βιβλίο « Η ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ» της Αντιγόνης Μεταξά , η γνωστή Θεία Λένα. Στη πρώτη μέσα σελίδα γράφει : « Στον Στέφανον Με Αγάπη παππούς 5-1-89 !» . Το είχε χαρίσει ο πατέρας μου Στέφανος Χ. Ευαγγέλου στον εγγονό του Στέφανο Χ. Ευαγγέλου !
Από αυτό το βιβλίο διάλεξα μερικά ποιήματα των δικών παιδικών χρόνων. Τα μαθαίναμε και τα απαγγείλαμε στις χριστουγεννιάτικες παραστάσεις που έκανε ο δάσκαλος ο σχολείο. Ποιήματα απλά, κατανοητά με μηνύματα για την παιδική ψυχή. Τα λέγαμε με τρακ, αγωνία, φόβο, περηφάνια μπροστά στους γονείς μας !
Υγεία. Καλή δύναμη και καλή υπομονή. Θα περάσουμε και αυτόν τον « Γκάβο» , όπως έλεγε ο πατέρας μου.
1]ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Μέσα στη νύχτα και στα χιόνια/ -νύχτα και γύρω μας κι εντός μας-/ πολύ παλιά ήτανε τα χρόνια/ που, σαν πουλάκι μες στα κλώνια,/ γεννήθηκε ο μικρός Χριστός μας.
Μια φάτνη στρώμα τού έχει στρώσει/ στο λίγο της ξερό χορτάρι./ Και μες στη φτώχεια του την τόση/ το Άστρο ήρθε μόνο να προδώση/ τη θεϊκιά του ουράνια χάρη.
Το είδαν το Αστέρι όσοι αγρυπνούσαν/ Κι οι Αγγέλοι με αργατιές και στάνες/ δοξολογίες αχολογούσαν/ ενώ των ουρανών χτυπούσαν/ οι αμέτρητες χρυσές καμπάνες!
Αναγαλλιάζουν, λές, κι οι τάφοι./ Λάμπουν ασήμια τα πελάγη./ Και κατά που η Γραφή το γράφει, σμύρνα, λιβάνι και χρυσάφι,/ δώρα του φέρνουν οι τρείς Μάγοι.
Κι έτσι μια νύχτα του χειμώνα/, γυμνό μέσα στη λύσσα των βοριάδων,/ ο κόμος, πέφτοντας στο γόνα,/ τον προσκυνάει, χωρίς κορόνα,/ τον Βασιλιά των Βασιλιάδων…
ΑΘ. ΚΥΡΙΑΖΗΣ
2] ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Είναι μέρα χαρμόσυνη τούτη/ εγεννήθη του κόσμου το φως,/ χαίρετ’ όποιος μεγάλα έχει πλούτη,/ τραγουδάει και χορεύει ο φτωχός.
Τα παιδιά μ’ ανυπόμονους κρότους/ την καινούργια ζητούν φορεσία,/ πούχαν φτάσει να ιδούν στ’ όνειρό τους/ πούχ’ η μάνα ετοιμάσει γι’ αυτά.
Χαίροντ’ όλοι – το βλέπω – αλλ’ εσβήστη/ από κρύα παγωμένη πνοή/ στις ψυχές των ανθρώπων η πίστη/ κι είναι τώρα η χαρά τους τυφλή.
Στα σκοτάδια του κόσμου μια μέρα/ πάλι εκείνη σαν άστρο ας φανή/που τους Μάγους οδήγησε πέρα,/ν λατρέψουν το ουράνιο παιδί.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΑΡΚΟΡΑΣ
3] ΤΟ ΜΑΓΟ ΣΑΣ ΤΟ ΦΩΣ
Η καμπάνα Χριστούγεννα χτυπάει/ και μου φτερώνει την ψυχή/ κι ανοίγεται η καρδιά μου και σκορπάει/ θυμίαμα την προσευχή.
Άγιες αγάπες τρισευλογημένες, / που τις καρδιές υψώνετε παρθένες/ των πρώτων, των αρχαίων Χριστιανών,/ στο όνειρο το τρανό των ουρανών.
Αγάπες μεγαλόδωρες περίσσια,/ κάτου απ’ τη σκέπη τη δική σας, ίσια/ ζούσαν μικροί, τρανοί, πλούσιοι, φτωχοί,/ κι έδενε τους ανθρώπους μια ψυχή!
Αγάπες, ω! φανήτε πάλι εμπρός μου,/ αυγές της πίστης, χρυσαυγές του κόσμου/ κι ας βλέπη με το μάγο σας το φως/ ο άνθρωπος τον άνθρωπο, αδερφός!
Αγάπες, κι εδώ μέσα, που σας βρίσκω,/ παρακαλώ σας! Κάμετε τη δίσκο/ τη λύρα μου για κάθε δυστυχή/ και κάμετε του κόσμου την ψυχή,/
κάθε άνθρωπο να λέη πως εδώ κάτου/ τα βάσανα τα ξένα είναι δικά του/ να μην ξεχνάη πως είναι στη ζωή/ μόνο για ν’ αγαπά και να ελεή.
Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ
4] ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ
Μες στην αχνόφεγγη βραδιά/ πέφτει ψιλό-ψιλό το χιόνι,/ γύρω στην έρμη λαγκαδιά/ στρώνοντας κάτασπρο σεντόνι.
Ούτε πουλιού γρικάς λαλιά/ ούτ’ ένα βέλασμα προβάτου/ λές κι απλωμένη σιγαλιά/ είν’ εκεί ολόγυρα θανάτου.
Μα ξάφνου πέρα απ’ το βουνό/ γλυκός σημάντρου ήχος γρικιέται/ ωσάν βαθιά απ’ τον ουρανό/ μέσα στη νύχτα να σκορπιέται.
Κι αντιλαλεί τερπνά-τερπνά/ γύρω στην άφωνη την πλάση/ και το χωριό γλυκοξυπνά/ την άγια μέρα να γιορτάση.
Κ. ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ
5] ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Στη γωνιά μας κόκκινο/ τ’ αναμμένο τζάκι./ Τούφες χιόνι πέφτουνε/ στο παραθυράκι.
Όλο απόψε ξάγρυπνο/ μένει το χωριό/ και χτυπά Χριστούγεννα/ το καμπαναριό.
Έλα, Εσύ, που Αρχάγγελοι/ σ’ ανυμνούν απόψε/ πάρε από την πίτα μας,/ που ευωδιά, και κόψε.
Έλα, κι η γωνίτσα μας/ καρτερεί να ρθής./ Σούστρωσα, Χριστούλη μου, για να ζεσταθής.
ΣΤ. ΣΠΕΡΑΝΤΣΑΣ
6] ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Καλώστα τα Χριστούγεννα/ καλώς τον Άη Βασίλη.
Παιδάκι με τα κάλαντα/ στα λυγερόηχα χείλη,/ σα μυστικό ξημέρωμα/ του λιβανιού οι αχνάδες.
Ανάψαν οι λαμπάδες/ κι αστράψαν οι εκκλησιές.
Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ
Χρήστος Στεφ/. Ευαγγέλου
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
![ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ]()
Reviewed by thespro.gr
on
Δευτέρα, Δεκεμβρίου 21, 2015
Rating:
.gif)
.gif)
.png)
