Δυναμώνουμε τον αγώνα ενάντια στην πολιτική της κρατικής καταστολής.

Συγκέντρωση Παρασκευή 6/12, 7μμ. στον Πεζόδρομο Ηγουμενίτσας.

Συμπληρώνονται φέτος 16 χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία του τότε 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα. Η δολοφονία του Αλέξη πυροδότησε μία νεολαιίστικη και λαϊκή έκρηξη, καθώς στο πρόσωπο του νεαρού μαθητή, η νέα γενιά και ο λαός είδαν την πιο ακραία έκφραση μιας αντιλαϊκής πολιτικής, που εκτός από το τσάκισμα εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, εκτός από τη συσσώρευση διαρκών οικονομικών σκανδάλων, εκτός από τη στέρηση της προοπτικής για τη νεολαία, έφτασε στο σημείο ακόμη και να δολοφονεί 15χρονα παιδιά.

16 χρόνια μετά, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, έχει προκλητικά αποφυλακίσει τον δολοφόνο του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ενώ η ίδια πολιτική που όπλισε το χέρι του Κορκονέα, συνεχίζεται και εντείνεται ολοένα και περισσότερο. Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση επιχειρώντας να επιβάλλει τον «νόμο και την τάξη», περνάει ένα σωρό μέτρα που τσακίζουν τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες του λαού και της νεολαίας.

Η κρατική τρομοκρατία και ο αυταρχισμός οξύνονται με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και τις αστυνομικές επιχειρήσεις στις σχολές.

Με τις συνεχείς αναίτιες επιθέσεις των ΜΑΤ σε φοιτητικές και λαϊκές κινητοποιήσεις.

Με πειθαρχικές διώξεις φοιτητών και εκπαιδευτικών που ποινικοποιούν την πολιτική και συνδικαλιστική δράση.

Με την εντελώς αυθαίρετη και αντιδημοκρατική προφυλάκιση του Νίκου Ρωμανού.

Με νέες δολοφονίες, όπως των νέων Ρομά τα τελευταία χρόνια.

Οι δολοφονίες αυτές αποτελούν κρατικά εγκλήματα με ρατσιστικά κίνητρα, αποτέλεσμα της αστυνομικής βίας και ασυδοσίας που τροφοδοτείται από την κυβερνητική πολιτική τα τελευταία χρόνια και αποτελεί πρόκληση για τα δημοκρατικά αισθήματα του λαού και της νεολαίας. Και είναι η ίδια πολιτική της βάρβαρης κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας που την ίδια στιγμή που οπλίζει αστυνομικούς-«ράμπο» που δολοφονούν νέα παιδιά, καλλιεργώντας το ρατσιστικό μίσος και φασίζουσες αντιλήψεις, χτυπά τις κινητοποιήσεις του λαού και της νεολαίας, πνίγει μετανάστες -όπως έγινε πρόσφατα με το έγκλημα στην Πύλο- ενώ αφήνει στο απυρόβλητο και τροφοδοτεί τις φασιστικές ομάδες και τη δολοφονική δράση τους.

Η κυβέρνηση επικαλείται διαρκώς ότι βρίσκεται στην υποτιθέμενη «σωστή πλευρά της ιστορίας». Έτσι, το κράτος υπάρχει μόνο για να καταστέλλει τους αγώνες του λαού και της νεολαίας, για να στέλνει φρεγάτες στο πλευρό του φασιστικού κράτους του Ισραήλ που με τις πλάτες και τη στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ πραγματοποιεί μία γενοκτονία διαπράττοντας φρικτά εγκλήματα σε βάρος του παλαιστινιακού λαού. Κράτος δεν υπάρχει όμως στις πλημμύρες και τις πυρκαγιές, κράτος δεν υπάρχει για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, κράτος δεν υπάρχει για την παιδεία, την υγεία, την πρόνοια, τα εργασιακά και μορφωτικά δικαιώματα.

Σήμερα, είναι ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας για δημοκρατικά δικαιώματα και πολιτικές ελευθερίες, ενάντια στην πολιτική της καταστολής και της τρομοκρατίας. Ενάντια στην πολιτική των ταξικών φραγμών και των αποκλεισμών, που φέτος απειλεί χιλιάδες φοιτητές με τη διαγραφή και την έξωσή τους από το δημόσιο πανεπιστήμιο. Ενάντια στην εγκληματική πολιτική της ακρίβειας και της φτώχειας. Στην πολιτική αυτή, που τη στιγμή που αφήνει φέτος χιλιάδες νοικοκυριά χωρίς τη δυνατότητα να αγοράσουν τα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης, χωρίς ρεύμα και θέρμανση, λόγω της εκτόξευσης των τιμών στην ενέργεια και στα καύσιμα, κοροϊδεύει τον λαό με ψευτοεπιδόματα. Με αυτή την πολιτική, της οποίας κομμάτι αποτελεί και η περιστολή βασικών ελευθεριών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, η κυβέρνηση επιχειρεί το συντριπτικό χτύπημα των κατακτήσεων σε εργασία, υγεία, παιδεία, πρόνοια, σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής.

16 χρόνια μετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, ο αγώνας ενάντια στην πολιτική της τρομοκρατίας συνεχίζεται. Η συσπείρωση στα μαθητικά συμβούλια, τους φοιτητικούς συλλόγους και τα σωματεία κόντρα σε θολούς και ακαθόριστους «συντονισμούς» και σεχταριστικές «πρωτοβουλίες», ενάντια στην τυφλή και μηδενιστική βία, ο μαζικός ενωτικός και οργανωμένος αγώνας είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να βάλει φραγμό σε αυτή την πολιτική. Ο μόνος δρόμος που μπορεί να δώσει ελπίδα στα όνειρα και τις προσδοκίες της γενιάς μας.

Μ-Λ ΚΚΕ

Ευχαριστούμε θερμά τον Πολιτιστικό Σύλλογο Πεστανης για την προσφορά τροφίμων. Η στήριξη σας είναι ιδιαίτερα σημαντική για τη δομή μας.

Τις ευκαιρίες και τις προκλήσεις από τη συνεχή ανάπτυξη του τουρισμού αναδεικνύει νέα έρευνα της Accor. Οι Ευρωπαίοι, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, προβλέπουν ότι θα ταξιδεύουν πιο συχνά και θα δαπανούν περισσότερα χρήματα σε ταξίδια για το 2025.

Ωστόσο, ο κλάδος καλείται να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις βιωσιμότητας που προκύπτουν από αυτή την ανάπτυξη, βοηθώντας τους ταξιδιώτες να μετατρέψουν τις καλές προθέσεις τους σε καλές επιλογές.

Η έρευνα, η οποία διεξήχθη σε 8.000 ταξιδιώτες από επτά ευρωπαϊκές χώρες, αποκαλύπτει ότι πάνω από το ήμισυ των συμμετεχόντων (53%) αναμένουν να ξοδέψουν περισσότερα σε ταξίδια το 2025 σε σύγκριση με το 2024, ενώ μόλις το 10% προβλέπει μείωση στον ταξιδιωτικό τους προϋπολογισμό.

Οι ταξιδιώτες από την Πολωνία ήταν και πάλι οι πιο αισιόδοξοι για τη δυνατότητά τους να αυξήσουν τις δαπάνες τους το 2025 σε σχέση με φέτος, με το 65% να αναμένει αύξηση και το 8% μείωση. Ακολουθούν οι Γερμανοί (62% έναντι 8%) και οι Ισπανοί (55% έναντι 12%). Το 52% των ταξιδιωτών από την Ολλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο αναμένει επίσης αύξηση των δαπανών τους, ενώ μόλις το 12% και το 10% αντίστοιχα αναμένουν μείωση.

Συνολικά, ο όγκος των ταξιδιών που σχεδιάζουν να πραγματοποιήσουν οι Ευρωπαίοι το 2025 είναι επίσης σε άνοδο. Το 88% των ταξιδιωτών δηλώνει ότι αναμένει να πραγματοποιήσει τουλάχιστον ένα υπερατλαντικό ταξίδι αναψυχής τον επόμενο χρόνο, ενώ παρατηρείται σημαντική αύξηση στα διεθνή και εγχώρια επαγγελματικά ταξίδια.

Αν και η έρευνα δείχνει ότι οι Ευρωπαίοι ταξιδιώτες παραμένουν αισιόδοξοι, επισημαίνει επίσης ότι ο τουριστικός κλάδος πρέπει να αναπτυχθεί με βιώσιμο τρόπο. Η κλιματική αλλαγή και οι βιώσιμες επιλογές είναι σημαντικές για το 73% των ταξιδιωτών – ποσοστό αυξημένο από το 71% στην προηγούμενη έρευνα – με το 25% να δηλώνει ότι αυτά τα ζητήματα είναι πολύ σημαντικά (αύξηση από το 22%).

Οι ταξιδιώτες στην Ιταλία και τη Γερμανία είναι οι πιο αφοσιωμένοι στα «πράσινα» ταξίδια, με το 81% να θεωρεί αυτούς τους παράγοντες σημαντικούς, ενώ ακολουθούν οι ταξιδιώτες στην Ισπανία (78%), την Πολωνία (77%), τη Γαλλία (75%), την Ολλανδία (67%) και το Ηνωμένο Βασίλειο (63%).

Όσον αφορά τις αλλαγές που σκοπεύουν να κάνουν λόγω των ανησυχιών για το κλίμα, το 20% των ταξιδιωτών δηλώνει ότι θα αποφεύγει περιοχές που πλήττονται από ακραία καιρικά φαινόμενα. Επίσης, οι ταξιδιώτες σκοπεύουν να κάνουν προσωπικές επιλογές για να μειώσουν τις αρνητικές συνέπειες, όπως η χρήση επαναχρησιμοποιούμενων μπουκαλιών (36%), η μείωση της διάρκειας του ντους για εξοικονόμηση νερού (35%), η επιλογή τοπικών και/ή εποχικών προϊόντων στα εστιατόρια (32%) και η προτίμηση ανεξάρτητων επιχειρήσεων στους τοπικούς προορισμούς (27%).

Υπερτουρισμός

Η συντριπτική πλειοψηφία των ταξιδιωτών (90%) δηλώνει ότι τα ζητήματα που προκαλεί ο υπερτουρισμός θα επηρεάσουν τον προορισμό ή τον τρόπο που θα επιλέξουν να ταξιδέψουν το 2025. Το ένα τρίτο (31%) δηλώνει ότι θα αποφύγει τα ταξίδια στην αιχμή της τουριστικής περιόδου για να αποφύγει τον συνωστισμό. Το 27% θα αποφεύγει προορισμούς που πλήττονται από υπερτουρισμό και περισσότεροι από 1 στους 5 (22%) θα επιλέξουν συνειδητά λιγότερο γνωστούς προορισμούς για τα ταξίδια τους.

Με το κόστος να αποτελεί και πάλι το μεγαλύτερο εμπόδιο για τους καταναλωτές στο να κάνουν πιο θετικές επιλογές ταξιδιού, το 46% των συμμετεχόντων δηλώνει ότι η μείωση των premium εναλλακτικών έναντι πιο βιώσιμων επιλογών θα τους έκανε πιο πιθανό να αναθεωρήσουν τις αποφάσεις τους.

Άλλοι παράγοντες που θα τους επηρέαζαν περιλαμβάνουν την αύξηση των βιώσιμων εναλλακτικών (36%), μεγαλύτερη διαφάνεια γύρω από τις επιπτώσεις των προσφερόμενων υπηρεσιών (34%) και την επιβράβευση για την επιλογή βιώσιμων επιλογών (31%).

Οι συμμετέχοντες εξέφρασαν επίσης υποστήριξη για πιθανές κυβερνητικές ενέργειες που θα ενθαρρύνουν πιο φιλικές προς το περιβάλλον επιλογές ταξιδιού, όπως η εφαρμογή του πειράματος της Γερμανίας με τη μείωση των τιμών των εισιτηρίων τρένων για τη μείωση των εκπομπών από τις μεταφορές (22%) και η απαγόρευση των πτήσεων μικρών αποστάσεων όπου υπάρχουν πιο βιώσιμες εναλλακτικές (16%), όπως η απαγόρευση των εγχώριων πτήσεων μικρών αποστάσεων που εφαρμόστηκε στη Γαλλία.

Οι προσδοκίες για διεθνή ταξίδια workation – συνδυασμός επαγγελματικών και ψυχαγωγικών ταξιδιών – είναι αυξημένες, από 0,6 ανά ταξιδιώτη πέρυσι σε προσδοκία 0,87 για το 2025. Αξιοσημείωτο είναι ότι το 25% των Ευρωπαίων πλέον αναμένει να πραγματοποιήσει τουλάχιστον ένα τέτοιο συνδυασμένο ταξίδι στο εξωτερικό το 2025, αυξημένο από το 19% της προηγούμενης έρευνας. Οι προσδοκίες για εγχώρια workation είναι επίσης αυξημένες, από 0,6 σε 0,91 ανά άτομο.

Παρά την προτεραιότητα που δίνεται στα ταξίδια, η πίεση από το αυξανόμενο κόστος ζωής εξακολουθεί να επηρεάζει τα σχέδια των ταξιδιωτών, με το 88% των ερωτηθέντων ωστόσο να λαμβάνει τουλάχιστον ένα μέτρο για να μειώσει τα έξοδα ως συνέπεια του υψηλότερου κόστους διαβίωσης. Οι ενέργειες εξοικονόμησης περιλαμβάνουν την αποφυγή ταξιδιών στην υψηλή περίοδο (30%), την επιλογή οικονομικότερων τύπων καταλυμάτων (23%) καθώς και οικονομικότερων προορισμών (22%). Επίσης, πολλοί ταξιδιώτες επιλέγουν πιο οικονομικές συνήθειες κατά τη διάρκεια των διακοπών τους, όπως το να ταξιδεύουν με λιγότερες αποσκευές (13%), να καταναλώνουν λιγότερο αλκοόλ (9%) και να παραλείπουν τα ορεκτικά ή τα επιδόρπια στα γεύματα (7%).

Η έρευνα αποκαλύπτει ότι, ενώ ο αριθμός των ταξιδιωτών που σκοπεύουν να ταξιδέψουν εντός Ευρώπης έχει μειωθεί κατά 6 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με την περσινή έρευνα (80% από 86%), οι ταξιδιώτες δείχνουν αυξημένο ενδιαφέρον για άλλες περιοχές του κόσμου. Συγκεκριμένα, αυξάνονται οι προθέσεις ταξιδιών στην Ασία (22% από 16%), στη Βόρεια και Κεντρική Αμερική (20% από 16%), στην Αφρική (13% από 10%), στη Νότια Αμερική (12% από 8%) και στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία (8% από 5%).

Σαν σήμερα, πριν 30 χρόνια, στις 3 Νοέμβρη του 1990, μαζί με τη σύζυγό μου και άλλους έξι φίλους συχωριανούς μας, πήραμε τη μεγάλη απόφαση της απόδρασης απ’ την καταραμένη φυλακή

του κομουνιστικού συστήματος. Πήραμε το δρόμο για τη πολυπόθητη λευτεριά.

Μια απόφαση, που πριν από εμάς είχαν χαράξει κι’ άλλοι συμπατριώτες μας με κίνδυνο τη ζωής τους, από τον κομουνιστικό στρατό και την αλβανική σιγκουρίμη. Πολλοί απ’ αυτούς τα κατάφεραν, μπόρεσαν και έφτασαν στα σύνορα, έσπασαν τα συρματοπλέγματα και πέρασαν στο ελληνικό έδαφος. Δυστυχώς όμως, δεν ήταν λίγοι αυτοί που δολοφονήθηκαν, στις πλαγιές της Στουγάρας, του Σεντενίκου και της Μουργκάνας απ’ τους ορκισμένους, φανατικούς οπαδούς και στρατιώτες του συστήματος, που προσπαθούσαν με εντολή των ανωτέρων τους, να κρατήσουν με νύχια και με δόντια, τα σύνορα κλειστά.

Που προσπαθούσαν με κάθε τρόπο και κόστος, τη συνέχιση του κομουνιστικού συστήματος, που βρισκότανε σε πλήρη αποσύνθεση και βλέποντας το βέβαιο τέλος τους, σαν λαβωμένα θηρία, θα σκότωναν αθώες ψυχές, ακόμα και μπροστά στα μάτια των συζύγων και των μικρών παιδιών τους.

‘Όλα ήταν εν γνώσιν μας, το ρίσκο πολύ μεγάλο, δεν ήταν και λίγες οι πιθανότητες να μην τα καταφέρουμε, να μας στήσουν παγίδα και να μας σκοτώσουνε, ως παράδειγμα για να φοβηθούν οι άλλοι.

Ήμουν ο μεγαλύτερος της παρέας, αυτός που την οργάνωσε αυτή την απόπειρα και ένιωθα μέσα μου την πίεση της ευθύνης.

Η κάθε αποτυχία, θα έπεφτε πάνω μου σαν κεραυνός, πως θα μπορούσα να απολογηθώ

για τα δύο 18-χρόνα, πως θα μπορούσα να απολογηθώ για τις δυο γυναίκες της παρέας.

Πως θα μπορούσα να απολογηθώ, για την πέντε μηνών έγκυο σύζυγό μου, για την όγδοη της παρέας μας που κουβαλούσε μέσα της και θα ήταν η πρώτη Βορειοηπειροτοπούλα που θα γεννιότανε ελεύθερη και μακριά απ’ τα δεσμά της σκλαβιάς.

Αν και η περιοχή μας βρίσκεται κοντά στα σύνορα, αν και είμασταν οι πιο άτυχοι τα σύνορα να μας αφήσουν εκτός Ελλάδος, αν και όταν κοιτούσες τα βουνά σου φαινότανε σαν να είναι τόσο κοντά, για να φτάσεις όμως εκεί θα έπρεπε να περάσεις πολλές βουνοκορφές, πολλά λαγκάδια και χαράδρες.

Για να μην γίνεις αντιληπτός, θα έπρεπε ν’ αποφύγεις τα συνηθισμένα περάσματα, τα οποία φυλάσσονταν πολύ καλά. Όπως λέει και η παροιμία :ο πιο μακρύς δρόμος, είναι και ο πιο ασφαλής.

Αυτό κάναμε και εμείς, με τη βοήθεια του αδερφού μου του Νίκου, που μας συνόδεψε μέχρι τα σύνορα, που γνώριζε πολύ καλά τα μονοπάτια και τα περάσματα που λίγοι έχουν περπατήσει, ξεκινήσαμε το ταξίδι της λευτεριάς.

Ήταν Σαββατόβραδο, ξεκινήσαμε γύρω στις πέντε η ώρα το απόγευμα, μόλις σουρούπωνε.

Πήραμε την πλαγιά του Ίσαυρου, περάσαμε το κόκκινο της Τσερκοβίτσας, γεμίσαμε δύο τετράκιλα νερό στη βρύση της Ανθούλας και ριχτήκαμε απέναντι, ενδιάμεσα του Λουψατιού και Τριχατιού. Το βουνό το πήραμε κατακόρυφα και όταν βγήκαμε στην κορυφή, προχωρήσαμε προς τις Πόρτες του Γιαννιτσατιού. Συνοδός μας, για καλή μας τύχη, ένα κατακόκκινο φεγγάρι, που μας έλαμπε τα μονοπάτια τους δάσους και τις παγίδες των βράχων.

Μετά από ώρες, φτάσαμε στα Σιάδια της Λεσινίτσας. Δεν νιώθαμε κούραση, η θέληση για λευτεριά μας είχε βάλει στα πόδια μας φτερά.

Διασχίσαμε το δάσος με τις καστανιές και το περπάτημα πάνω στα καστανόφυλλα, μας έκανε να χαλαρώσουνε τα πόδια μας. Ήταν σαν να περπατούσες πάνω σε βαμβάκι. Σ ‘ άλλη περίπτωση θα ήταν μια υπέροχη εκδρομή, αλλά ο θόρυβος που προκαλούσαν τα φύλλα μας έκανε ν’ ανησυχούμε μήπως γίνουμε αντιληπτοί.

Προχωρούσαμε προς το λαιμό της Πολιτσάς, να πάρουμε το διάραχο και να μπούμε στο δάσος του Σελιού. Πριν φτάσουμε στον λαιμό, ξανά γεμίσαμε τα δοχεία μας με νερό στη βρύση που βρίσκεται πιο κάτω απ’ την κορυφή, δροσιστήκαμε και πήραμε μια πεντάλεπτη ανάσα. Κάθε λεπτό ήταν πολύτιμο, είχε μεγάλη αξία.

Ο στόχος μας ήταν να φτάσουμε στα σύνορα πριν ξημερώσει, διαφορετικά είμασταν χαμένοι. Όταν περάσαμε το δάσος του Σελιού η ώρα είχε πάει 5:30 το πρωί και στη συνέχεια, το υπόλοιπο βουνό ήταν γυμνό . Τα σύνορα ήταν ακόμα μακριά, πάνω από μια ώρα δρόμο και το βουνό γυμνό. Το να γινόμασταν αντιληπτοί απ’ τις σκοπιές και το φυλάκιο, ήταν πολύ πιθανό. Το ρίσκο πολύ μεγάλο, έτσι αποφασίσαμε να μείνουμε κρυμμένοι μέσα στο δάσος, μέχρι να έρθει το απόγευμα, μέχρι να σουρουπώσει.

Καθίσαμε να ξεκουραστούμε και δεν το κρύβω πως σ’ όλους άρχισε να μας ανησυχεί το ότι θα μέναμε τόσες ώρες κρυμμένοι.

Εκεί, γύρω στις 10:00 η ώρα, ανοίξαμε τους δυο τορβάδες μας και βγάλαμε τα δύο δίκιλα

καρβέλια ψωμί που είχαμε πάρει μαζί μας, καθώς και οχτώ κρεμμύδια.

Δεν πήραμε κάτι άλλο, την πίνα θα την αντέχαμε, ότι άλλο που θα ήταν αρμυρό, θα προκαλούσε δίψα και αυτό θα ‘ταν δύσκολο να ξεπεραστεί, σκέτη καταστροφή.

Ό Νίκος, ο αδερφός μου, που γνώριζε καλύτερα απ’ όλους τα μονοπάτια και μας οδήγησε μέχρι εκεί, πηγαίνω – γύριζε το κοπάδι και μας πληροφορούσε για το που βρίσκονταν οι σκοπιές και οι φαντάροι του φυλακίου.

Γύρω στις 12:00 η ώρα, ο ουρανός ξαφνικά σκοτείνιασε και μέσα σε λίγα λεπτά έπιασε μια καταρρακτώδη βροχή και όσο μπόρεσαν να την κρατήσουν τα έλατα, μείναμε στεγνοί, όσο όμως περνούσε η ώρα, η βροχή δυνάμωνε, η κατάσταση γινότανε όλο και πιο απελπιστική.

Τα ρούχα μας άρχισαν να μουσκεύουν και το κρύο γινότανε πιο αισθητό.

Στη Στουγάρα κρυώνεις το καλοκαίρι όταν μένεις ακίνητος και πόσο μάλλον μήνα Νοέμβρη, με τις βουνοκορφές ασπρισμένες και βρεγμένοι.

Οι γυναίκες άρχισαν πρώτες να τους τρέμουν τα χέρια απ’ το κρύο και μην έχοντας άλλη λύση, προσπαθούσαν τρίβοντάς τα να τα ζεστάνουν.

Πολύ δύσκολη στιγμή, προς βαθύ και πίσω ρέμα.

‘Η θα έπρεπε να μείνουμε εκεί και να πεθάνουμε απ’ το κρύο ή θα έπρεπε να εκμεταλλευτούμε την κακοκαιρία και την ομίχλη και να προχωρήσουμε με την ελπίδα να φτάσουμε στα σύνορα χωρίς να μας ανακαλύψουν.

Επιλέξαμε το δεύτερο. Πήραμε την ανηφόρα με όση δύναμη είχαμε και σε μισή ώρα φτάσαμε πάνω απ’ το φυλάκιο και κάτω απ’ την τελευταία σκοπιά.

Δυστυχώς η ατυχία μας δεν είχε τέλος, προφανώς η λευτεριά ήθελε πιο πολλές θυσίες.

Ξαφνικά φύσηξε ένας δυνατός αέρας και σκόρπησε όχι μόνο την ομίχλη, αλλά δεν άφησε ούτε ίχνος από σύννεφο στον ουρανό και ο ήλιος φώτισε όλο το προσήλιο της Στουγάρας.

Είχαμε παγιδευτεί, σχεδόν στην κορυφή της Στουγάρας και σε υψόμετρο πάνω 1500 μετρα, αμέσως φώναξα σ’ όλους να ξαπλώσουν κάτω και να μην κουνηθεί κανείς. Ο καθένας έπεσε όπου να ‘ναι, άλλος πάνω σε κέδρα, άλλος δίπλα σε κάποιο βράχο και άλλος δίπλα στις ρίζες του φασκόμηλου, μήπως και καλυφθούμε. Ο πρώτος με τον τελευταίο είχε μια απόσταση γύρω στα 20 μέτρα. Στο φυλάκιο, που βρισκόταν στους πρόποδες που χωρίζει τη Στουγάρα με τον Σεντενίκο, πάνω απ’ το χωριό της Κάτω Λεσινίτσα, οι φαντάροι είχαν βγει και σ’ ένα μικρό γηπεδάκι που ήταν δίπλα, άρχισαν να παίζουν ποδόσφαιρο. Ο αδερφός μου, που με χίλια παρακάλια είχε καταφέρει να βγάλει άδεια να μπορεί να βόσκει το κοπάδι κοντά στα σύνορα, βλέποντας αυτήν την κατάσταση , πηγαινο- έφερνε το κοπάδι με τα πρόβατα πάνω μας για να μην μας ανακαλύψουν.

Οι ώρες μοιάζανε με μέρες και ο χρόνος όταν θέλεις να περάσει γρήγορα , κάνει το αντίθετο. Έπρεπε να σουρουπώσει για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε, ούτε να ξεμουδιάσουμε δεν μπορούσαμε, απέναντι μας είχαμε τις σκοπιές του Σεντενίκου, που παρακολουθούσαν με κιάλια όλη την περιοχή και κάθε τρεις και λίγο πυροβολούσαν στον αέρα για εκφοβισμό. Οι καρδιές μας χτυπούσαν δυνατά και η αδρεναλίνη στο κατακόρυφο. Κατά τις 5:00 η ώρα το απόγευμα, βλέπουμε γύρω στα τριακόσια με τετρακόσια μέτρα πιο πέρα, να κατεβαίνουν οι δύο σκοπιές που βρίσκονταν από πάνω μας, ταυτόχρονα απ’ το φυλάκιο είχαν ξεκινήσει πέντε άλλοι φαντάροι που θα παίρνανε τη βάρδια τους. Σαν κατέβηκαν πιο κάτω, μας πλησιάζει ο Νίκος και μας λέει, «είναι η πιο κατάλληλη στιγμή να φύγετε, οι φαντάροι δεν σας προλαβαίνουν, είστε πιο κοντά στα συρματοπλέγματα εσείς παρά αυτοί και με τον ήχο των κουδουνιών δεν θα σας καταλάβουν».

Σηκωθήκαμε, η Βάσω όπως είχε πέσει κάτω, η αριστερή μεριά της κοιλιά της ακουμπούσε πάνω σε μια πέτρα και σαν σηκώθηκε την βλέπω να κρατάει την κοιλιά της, γύρισα πίσω να δω τη συμβαίνει, μέχρι να φτάσω σ’ αυτή, την βλέπω να περπατάει δειλά δειλά. Τη ρωτάω πως αισθάνεται και μου λέει καλά. Πριν προχωρήσω , ακούω τον Θωμά να λέει «παιδιά έχουμε πρόβλημα, η Βιολέτα δεν είναι καλά» Έτρεξα και σαν φθάνω, βλέπω τη Βιολέτα να μην μπορεί να σηκωθεί και το Θωμά να προσπαθεί να τη συνεφέρει, αλλά μάταια.

Είχε παγώσει απ το πολύ κρύο. Ξαφνικά ακούω το Θωμά να λέει πως δεν γίνεται τίποτα και πως θα έπρεπε να φύγουμε οι υπόλοιποι και αυτοί με τη βοήθεια του Νίκου να γύριζαν πίσω, διαφορετικά θα καθυστερούσαμε και θα μας προλαμβάνανε η φαντάροι. «Θωμά αυτό που λες δεν γίνεται –του λέω-προσπάθησε να της τρίψεις τα χέρια και θα συνέλθει, διαφορετικά θα την πάρουμε στη πλάτη» Και έτσι έγινε, μετά από ένα πεντάλεπτο, σιγά σιγά σηκώθηκε και με τη βοήθειά μας άρχισε να περπατάει. Είχε σουρουπώσει για τα καλά και ο Νίκος αφού είχε κατευθύνει τα πρόβατα προς το μαντρί, ήρθε μας χαιρέτησε και μας είπε πως το συρματόπλεγμα είναι στα 500 μέτρα πιο πέρα, μετά από μια ραχούλα που είχαμε μπροστά μας. Δεν αργήσαμε πολύ, σαν φθάσαμε στα σύρματα, ο Θωμάς βγάζει απ’ τη τσέπη του μια παλιά τανάλια που είχε μαζί του και άρχισε να κόβει το πλέγμα, άνοιξε μια τρύπα και περάσαμε απέναντι. Αρχίσαμε να ανασάνουμε διαφορετικά, αλλά ο κίνδυνος δεν είχε περάσει ακόμα, ποτέ δεν ήξερες του σου επιφυλάσσει η μοίρα. Αν και είχε νυχτώσει για τα καλά, μέσα απ’ το φως του φεγγαριού, άρχισαν να διακρίνονται χαμόγελα στα πρόσωπά μας.

Προχωρώντας προς τα πέρα και κατηφορώντας, συναντήσαμε αλλεπάλληλες χαλικαριές

και με το πέρασμά μας, δεκάδες πέτρες παίρναν το κατήφορο δημιουργώντας μεγάλο θόρυβο, σαν μια μεγάλή βοή. Δεν μας πείραζε πια, μάλλον το αντίθετο, παίρναμε περισσότερο κουράγια και θάρρος, είδη βρισκόμασταν στο κατώφλι της λευτεριάς και οι καρδιές μας πλημύριζαν από χαρά. Δεν νομίζω πως στη ζωή μου αισθάνθηκα ποτέ μου καλύτερο συναίσθημα.

Πριν φθάσουμε στον χωματόδρομο, που σε οδηγούσε στον Τσαμαντά, ακούμε να

κατρακυλούν πέτρες λίγο πιο πέρα από μας, σταματήσαμε και αναρωτηθήκαμε, τι να ‘ναι άραγε; Αρχίσαμε πάλι να προχωράμε, αλλά αυτή τη φορά με πιο σιγανά και αργά βήματα, ταυτόχρονα το ίδιο έγινε και απ’ την άλλη, οι πέτρες κυλούσαν όλο και πιο αραιά.

«Μη φοβάστε παιδιά -τους λέω- αυτοί είναι δική μας»

Και πράγματι, με το που φθάσαμε στο χωματόδρομο, βλέπουμε δυο σκιές να μας πλησιάζουν σιγά σιγά, το ίδιο κάναμε και εμείς. Συστηθήκαμε, αλλά δυστυχώς πέρασαν 30 χρόνια και δεν είμαι σίγουρος για τα ονόματά τους, το μόνο που θυμάμαι είναι ότι ήταν απ’ τη Δερβιτσιάνη, ο ένας ήταν φούρναρης και ήθελε να πηγαίνει στην Πάτρα, ό φίλος μου ο Θωμάς μου λέει πως ό ένας λεγότανε Σταύρος και ο άλλος Πιπέρης.

Προχωρήσαμε όλοι μαζί προς του Τσαμαντά και στο πρώτο ρυάκι που βρήκαμε, πέσαμε όλοι κάτω να πιούμε λίγο νερό, να ξεδιψάσουμε, αγνοώντας από πού έρχεται.

Δεν θυμάμαι με ακρίβεια την ώρα, αλλά πλησίαζε μεσάνυχτα, όταν ακούμε μια δυνατή φωνή να μας λέει : Αλτ εσύ !

Είχαμε φθάσει στο φυλάκιο του Τσαμαντά.

«Είμαστε Βόρειο Ηπειρώτες» του απαντάμε σχεδόν όλοι μονομιάς

«Ελάτε αδέρφια μας» ακούστηκε από απέναντι

«Ήρθαμε στην πατρίδα μας παιδιά, είμαστε ελεύθερη» είπε ένας απ’ τους Δερβιτσιώτες,

Δυστυχώς αυτό το συναίσθημα, αδυνατώ να το περιγράψω, αλλά εκείνο που θυμάμαι , είναι ότι τα χείλη μου έτρεμαν από χαρά, το μέσα μου γουργούλιζε, δεν ξέρω αν έκλαιγα ή γελούσα, για το μόνο που είμαι σίγουρος, είναι ότι τα μάτια μου είχαν γεμίσει δάκρυα. …

Πόσο, μα πόσο μου έλειψε αυτά τα χρόνια αυτή η φωνή, αυτού του άγνωστου στρατιώτη, του άγνωστου Έλληνα φαντάρου, του απλού Έλληνα! Πόσο , μα πόσο θα ήθελα, να την ακούσω αυτή τη φράση από έναν Έλληνα Πρωθυπουργό, έστω υπουργό.

Συνολικά 220 μόνιμες προσλήψεις διαφόρων ειδικοτήτων Πανεπιστημιακής (ΠΕ) και Τεχνολογικής (ΤΕ) Εκπαίδευσης θα πραγματοποιηθούν το 2025 στον e- ΕΦΚΑ. Η εν λόγω προκήρυξη αφορά τις παρακάτω ειδικότητες στον e-ΕΦΚΑ:

Κατηγορία: Εκπαίδευσης ΠΕ, κλάδος: Μηχανικών, ειδικότητα πολιτικών μηχανικών, αριθμός θέσεων 1

Κατηγορία: Εκπαίδευσης ΠΕ, κλάδος: Μηχανικών, ειδικότητα αρχιτεκτόνων μηχανικών, αριθμός θέσεων 2

Κατηγορία: Εκπαίδευσης ΠΕ, κλάδος: Πληροφορικής, ειδικότητα Πληροφορικής ( Software-Hardware), αριθμός θέσεων 3

Κατηγορία: Εκπαίδευσης ΠΕ, κλάδος: Διοικητικού Οικονομικού, ειδικότητα Διοικητικού Οικονομικού, αριθμός θέσεων 106

Κατηγορία: Εκπαίδευσης ΤΕ, κλάδος: Πληροφορικής, ειδικότητα Πληροφορικής (Software-Hardware), αριθμός θέσεων 8

Κατηγορία: Εκπαίδευσης ΤΕ, κλάδος: Πληροφορικής, ειδικότητα Πληροφορικής ( Software-Hardware), αριθμός θέσεων 100

Διευκρινίζεται πως οι παραπάνω προσλήψεις θα πραγματοποιηθούν μέσω των γραπτών διαγωνισμών ΑΣΕΠ. 

Αναλυτικά:

αν υπάρχουν υποψήφιοι στην πρώτη δεξαμενή επιτυχόντων τότε οι θέσεις θα καλυφθούν από τους επιτυχόντες του πρώτου πανελλήνιου γραπτού διαγωνισμού, αλλιώς οι θέσεις θα καλυφθούν από επιτυχόντες του δεύτερου πανελλήνιου γραπτού διαγωνισμού που αναμένεται να διεξαχθεί εντός του 2025.

Σας προσκαλούμε στις EIΣΗΓΗΣΕΙΣ της πρώτης ημέρας του 3/ήμερου Βιωματικού Σεμιναρίου του Κ.ΕΠΕ.Α ΦΙΛΙΑΤΩΝ-ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ με Θέμα: «Μνημειακό Πολιτιστικό-Χριστιανικό-Θρησκευτικό Απόθεμα στην Περιοχή της Ιεράς Μητροπόλεως Παραμυθίας, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργας» σε συνεργασία με την Ιερά Μητροπόλη Παραμυθίας, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργας, την Περιφερειακή Διεύθυνση Α/βάθμιας και Β/βάθμιας Εκπαίδευσης Ηπείρου, τους Δήμους Φιλιατών, Ηγουμενίτσας, Σουλίου και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Ελευθερίου Θεσπρωτίας την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13 Δεκεμβρίου 2024στο Πολιτιστικό Κέντρο «Καρκαμίσι» Παραμυθιάς.

Παρασκευή 13/12/2024, Πολιτιστικό Κέντρο “Καρκαμίσι” Παραμυθιά

Με το τέλος του 14ου Θεατρικού Νοέμβρη "Παραμυθίας Δρώμενα" στην Παραμυθιά Θεσπρωτίας που ο θεατρικός σύλλογος ΘΕΑΤΟ δημιουργεί ακάματα για 14η συνεχή χρονιά θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους συνδιοργανωτές μας τον Δήμο Σουλίου και την Περιφερειακή Ενότητα Θεσπρωτίας γιατί ήταν πραγματικά συμπαραστάτες μας, τον Εμπορικό σύλλογο Παραμυθιάς και όλο τον εμπορικό κόσμο που ήταν χορηγοί μας καθώς και τους χορηγούς επικοινωνίας μας.

Φέτος ήταν η πρώτη φορά που ο μεγάλος αυτός πολιτιστικός θεσμός της Θεσπρωτίας τέθηκε υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού γεγονός που προσδίδει στον Θεατρικό Νοέμβρη στην Παραμυθιά βαρύνουσα ιδιότητα και σημασία αφού αυτό αποτελεί αναγνώριση του Υπουργείου προς τον Σύλλογο ΘΕΑΤΟ και τα όσα προσφέρει στον τόπο μας.

Τα μεγαλύτερα ευχαριστώ όμως τα χρωστάμε στους θεατές που γέμισαν το θέατρο και τα 5 ΠαρασκευοΣαββατοΚυριακα του Νοεμβρίου αλλά και στις Θεατρικές ομάδες που ταξίδεψαν μέχρι την Παραμυθιά από διάφορα μέρη της Ελλάδας για να μοιραστούν την σκηνή και το έργο τους μαζί μας

Εκπληκτικές παραστάσεις από όλα τα είδη του θεάτρου μας συγκίνησαν, μας διασκέδασαν, μας προβλημάτισαν και ίσως να μας μάγεψαν. Αυτό που όλοι εμείς καταφέρνουμε μέσα σε πολιτιστικά άνυδρους καιρούς να γεμίζουμε θέατρα σε μια μικρή κωμόπολη της επαρχίας είναι ένα μικρό θαύμα. Όμως τα θαύματα γίνονται για να τα πιστεύουν οι άνθρωποι και να αποτελούν για όλους μας σημάδια φωτεινά , μικρούς φάρους ελπίδας στην ζωή και την καθημερινότητα μας.

Σας ευχαριστούμε όλους όσους μοιραστήκαμε αυτές τις θεατρικές στιγμές μαζί μας ....και του χρόνου στον 15ο θεατρικό Νοέμβρη!

Το πρόγραμμα παρουσίας της παιδοψυχιατρικής υπηρεσίας της κινητής μονάδας ψυχικής υγείας Ιωάννινων – Θεσπρωτίας, στο Κέντρο Υγείας Παραμυθιάς για τον Σεπτέμβριο. Για τα ραντεβού σας, μπορείτε να καλείτε το 6977971340

Τετάρτη 04 Δεκεμβρίου

Δευτέρα 09 Δεκεμβρίου

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου

Η Παιδοψυχιατρική Υπηρεσία της Κινητής Μονάδας Ψυχικής Υγείας Ιωαννίνων-Θεσπρωτίας παρέχει δωρεάν υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας σε Παιδιά και Εφήβους και τις οικογένειες τους, οι οποίοι διαμένουν στις περιοχές της επαρχίας των Νομών Ιωαννίνων και Θεσπρωτίας

Απευθύνεται σε παιδιά και εφήβους με αποκλίσεις στην ανάπτυξη, ψυχικές διαταραχές και ψυχοκοινωνικά προβλήματα, καθώς και στην υποστήριξη των οικογενειών τους προκειμένου να αντιμετωπίζονται στο επίπεδο της κοινότητας, σύμφωνα με τις αρχές της κοινωνικής ψυχιατρικής και της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης.

Στελεχώνεται από Παιδοψυχίατρο, Ψυχολόγο, Κοινωνικό Λειτουργό, Ειδικό Παιδαγωγό, οι οποίοι αποτελούν την Διεπιστημονική Ομάδα Παρέμβασης.

Διαγνωστικές υπηρεσίες :

Αξιολόγηση, πρόληψη και υποστήριξη των οικογενειών και διασύνδεση με την κοινότητα

Αξιολόγηση και διάγνωση αναπτυξιακών διαταραχών, παιδοψυχιατρικών διαταραχών

Ανίχνευση μαθησιακών δυσκολιών

Διάγνωση και αντιμετώπιση παθολογικών συμπεριφορών και διαταραχών διαγωγής

Αξιολόγηση και παροχή συμβουλευτικής και υποστηρικτικής βοήθειας οικογενειών, με στόχο την καλύτερη επικοινωνία και την μείωση του άγχους της οικογένειας και του παιδιού.

Προαγωγή της ψυχικής υγείας μέσω προγραμμάτων αγωγής κοινότητας με στόχο την ευαισθητοποίηση της κοινότητας σε θέματα ψυχικής υγείας και την καταπολέμηση του κοινωνικού στίγματος.

Τον περασμένο Αύγουστο, ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΙΤΣΙΑΚΟΣ, εκλεκτός φίλος, συγγραφέας και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, στην έδρα της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑΣ, είχε την ευγενή καλοσύνη, να μου χαρίσει μια σειρά από τα πολύ σημαντικά βιβλία του, που έχει εκδώσει μέχρι τώρα. Σε ένα από αυτά, που έχει τίτλο, ΕΘΝΟ – ΟΙΚΟ – ΤΟΠΙΚΑ, του οποίου η Α΄ έκδοση, έγινε τον Φεβρουάριο του 2022, από τις εκδόσεις ΙΣΝΑΦΙ, ανακάλυψα ένα τρισέλιδο αυτοτελές κείμενο, με τον τίτλο ΠΑΤΡΙΔΑ και ΓΛΩΣΣΑ, με αφορμή και αναφορά, στο βιβλίο του ΒΑΣΙΛΗ ΓΚΟΥΡΟΓΙΑΝΝΗ, γνωστού και καταξιωμένου συγγραφέα, που έχει ως τίτλο ‘’ ΑΝΑΨΗΛΑΦΗΣΗ ‘’ και ειδικότερα ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΙΤΣΙΑΚΟΣ, αναφέρεται στον τομέα, στις έννοιες, ΠΑΤΡΙΔΑ και ΓΛΩΣΣΑ έτσι όπως τις παραθέτει ο Β. Γ. στο βιβλίο του..

Επειδή ( 2) δύο χρόνια πριν την έκδοση του βιβλίου του ΒΑΣΙΛΗ ΝΙΤΣΙΑΚΟΥ – και ειδικότερα τον Φεβρουάριο του 2020 – είχα δημοσιεύσει μία εκτενή κριτική και βιβλιοπαρουσίαση της ‘’ ΑΝΑΨΗΛΑΦΗΣΗΣ ‘’ του επίσης εκλεκτού μου φίλου ΒΑΣΙΛΗ ΓΚΟΥΡΟΓΙΑΝΝΗ, κρίνω σκόπιμο, να παραθέσω ξανά τις απόψεις μου, και να μοιραστώ αυτές φυσικά με τον κ. ΝΙΤΣΙΑΚΟ, και φυσικά με όλους όσους ενδιαφέρονται, να ‘’ ψάχνουν ‘’, να ‘’ παρατηρούν ‘’ τις αποχρώσεις, τις αλλοιώσεις, και εν τέλει τις ‘’ ΜΕΤΑΛΛΑΞΕΙΣ ‘’ της Ελληνικής κοινωνίας, μέσα από ένα ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ –

ΠΟΛΙΤΙΚΟ πλαίσιο, χωρίς αστερίσκους και ακατανόητους για τους πολλούς, έως ανόητους βερμπαλισμούς … Άλλωστε καμμία ασθένεια, είτε ΙΑΤΡΙΚΗΣ μορφής είτε ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, δεν μπορεί να ιαθεί ή να μειωθούν οι συνέπειές της, εάν πρώτα δεν διακριβωθεί με ενάργεια για τους πολλούς, η ΑΙΤΙΑ της ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ .. Ακολουθεί η παρουσίαση της βιβλιοκριτικής μου εκείνης. Σε κάθε δε περίπτωση, συνιστώ ανεπιφύλακτα, σε όσους βέβαια επιθυμούν, να προμηθευτούν τα 2 παραπάνω βιβλία, των παραπάνω συγγραφέων. Πιστέψτε με, αξίζει απολύτως και της προσοχής σας, και φυσικά της αναγνώσεως … Η επικαιρότητά τους, διαχρονική … και για το τότε, και για το τώρα, και για το αύριο…

******* ——***** ——– ***** —– ****** ——- *******

ΑΝΑΨΗΛΑΦΗΣΗ : Το νέο βιβλίο του Β. Γκουρογιάννη

Του ΑΛΚΗ ΦΑΤΣΙΟΥ

1. Αναψηλάφηση… Αναψηλάφηση λοιπόν, ο τίτλος του νέου βιβλίου του Βασίλη Γκουρογιάννη. Η λέξη αυτή, είναι βέβαια νομικός όρος. Φαίνεται ότι τους συνταξιούχους νομικούς, συνοδεύει πάντοτε μια ιδιότυπη νομική διαστροφή, που τους κάνει να εντάσσουν κοινωνικά φαινόμενα ή να χαρακτηρίζουν αυτά με όρους δανεικούς, από την νομική ορολογία. Αυτό , όχι και τόσο άδικα ή αδόκιμα, αν σκεφτούμε, ότι η νομική επιστήμη είναι εξόχως κοινωνική και πολυεπίπεδη. ( Εδώ, ας μας επιτραπεί να ευλογήσουμε τα γένια μας..). Επιγραμματικά λοιπόν, αναψηλάφηση, σαν νομικός όρος, είναι, η εκ νέου εκδίκαση μιας υποθέσεως, μιας διαφοράς, με νέα στοιχεία, και έτσι ίσως καταλήξει σε νέο αποτέλεσμα, σε νέα ετυμηγορία. Όσοι διαβάσετε αυτό το βιβλίο, κρατήστε αυτή την έννοια της αναψηλάφησης, μεταφέροντας όμως αυτή σε καθαρά κοινωνικό επίπεδο. Προσωπικά, όταν ήλθε στα χέρια μου αυτό το βιβλίο, κατά πως συνηθίζουμε οι περισσότεροι, έριξα μια πρώτη ματιά στο κείμενο που υπάρχει στο οπισθόφυλλό του. Τότε, αποφάσισα να το διαβάσω αμέσως, κι αυτό το έκανα για δύο λόγους: Ο πρώτος, είναι, διαβάζοντάς το, να γίνει μπορετό, ο σημερινός μου εαυτός να αναμετρηθεί με τον παλαιότερο, εκείνης της ιστορικής περιόδου, και φυσικά με τους ανθρώπους εκείνης της περιόδου. Ο δεύτερος λόγος ήταν να γνωρίσω,- μέσα από αυτή την αναψηλάφηση, που αφορά παρέλευση 50 περίπου χρόνων – τον νέο μου εαυτό (εάν υπάρχει νέος..) και να αναμετρηθώ μαζί του αφ’ενός, και αφ’ετέρου να αναμετρηθώ με τον σημερινό κόσμο, την σημερινή κοινωνία…

2. Έχει ειπωθεί- με την μορφή αξιώματος, και όχι άδικα- ότι η αποτίμηση ιστορικών γεγονότων, έστω και υπό την μορφή μυθοπλασίας, όπως εν προκειμένω, μια αποτίμηση βασισμένη σε μια εντελώς αδέσμευτη θεώρηση, είναι περισσότερο αξιόπιστη και ακριβής, όταν αυτή γίνει μετά την παρέλευση ικανού χρόνου, από αυτόν της τελέσεως. Στην προκειμένη περίπτωση, ο Β.Γ. αφηγητής απαράμιλλος και μαγευτικός ο ίδιος, αληθινός πρωτομάστορας στην χρήση της ελληνικής γλώσσας, ιστορεί τον μύθο του, που διαπλέκεται ανάμεσα σε πλήθος υπαρκτών, και όχι μόνο ιστορικών γεγονότων, σε χρόνο πολύ μεταγενέστερο και σε απόσταση από αυτά. Το στοιχείο λοιπόν αυτό, δηλ. ο χρόνος συγγραφής του βιβλίου, καθιστά εκ προϊμίου βάσιμη και αξιόπιστη την μυθοπλασία, μέσα από το ταξίδι των ηρώων του…

Ένα άλλο, ιδιαίτερα σοβαρό στοιχείο, που συνηγορεί στην ιστορικά και μυθοπλαστικά αξιόπιστη αφήγηση του Β.Γ. – πάντα μέσα από τους ήρωές του – είναι αυτό της ηλικιακά ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗΣ και ΠΑΡΑΛΛΗΛΗΣ παρουσίας και ζωής του συγγραφέα με αυτήν των ηρώων του. Τολμώ δε να πω, ( κι’αυτό το ξέρουν καλά, όλοι όσοι ζήσανε, εκείνη την ιστορική περίοδο ) ότι ήταν και αυτός ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ, μέρος αυτής της ιστορίας, χωρίς να απαιτείτο να είναι, είτε ΑΥΤΟΠΤΗΣ είτε ΑΥΤΗΚΟΟΣ μάρτυς.

3. Οι παραπάνω παρατηρήσεις μου, θεώρησα αναγκαίο να ειπωθούν, για να προχωρήσω παρακάτω. Και πρώτα – πρώτα: ο στόχος του Β.Γ. με το παρόν βιβλίο του,(όσο και αν αυτό είναι μια ιστορική μυθοπλασία), ήταν να δώσει και αυτός με τη σειρά του – όπως τόσοι άλλοι φαντάζομαι,- μια ακόμη ιστορική αφήγηση;; Κατηγορηματικά η απάντηση είναι, ΟΧΙ… Ο ήρωάς του, ανατρέχει στα ιστορικά γεγονότα – έστω και υπό την μορφή της μυθοπλασίας – ενώ πλέον βρίσκεται στην ΝΕΟ-ΕΛΛΑΔΑ των ΝΕΟ-ΕΛΛΗΝΩΝ, μετά από απουσία, φυγή 50 ολόκληρων χρόνων, μισό αιώνα, στην Βαρκελώνη της Ισπανίας. Η ιστορική αυτή καταγραφή, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το έρεισμα, το υπόβαθρο, πάνω στο οποίο, επιχειρεί ο Β.Γ., να υφάνει με τρόπο αριστοτεχνικό, ένα ατομικό των ηρώων του, και εν τέλει ένα κοινωνικό ψυχογράφημα… Το ερώτημα λοιπόν που μπαίνει σε κάθε αναγνώστη του βιβλίου, είναι αν ο συγγραφέας το κατάφερε ή όχι αυτό. Για τον ομιλούντα, και βέβαια ως αναγνώστη, η απάντηση έρχεται αβίαστα, και είναι ένα ηχηρότατο ΝΑΙ… Το δε αμέσως δεύτερο ερώτημα που έρχεται στον αναγνώστη είναι: ποιο είναι άραγε το αποτέλεσμα, ποια είναι η κοινωνική διάγνωση, αυτού του ψυχογραφήματος, σύμφωνα με τον Β.Γ., εφαρμόζοντας την διαδικασία της αναψηλάφησης, του αναστοχασμού, της αυτοκριτικής και της κοινωνικής κριτικής, με τέτοιο τρόπο που μόνο οι ελεύθεροι άνθρωποι μπορούν να κάνουν. Και ο Β.Γ. είναι πράγματι ένας ελεύθερος άνθρωπος, χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς εξαρτήσεις, από οποιασδήποτε μορφής εξουσία…

4. Έτσι λοιπόν, αν μπορούσαμε να μιλήσουμε με όρους επεμβατικής ιατρικής, θα έλεγα ότι ο Β.Γ., με μία εξόχως λεπτή χειρουργική επέμβαση, ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ, ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ και εν τέλει ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΕΙ, με ΨΗΦΙΑΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ, όχι μόνο το περίβλημα, αλλά κυρίως την καρδιά, το κύτταρο της σημερινής (φερομένης ως Ελληνικής…) κοινωνίας σε σχέση με αυτή του παρελθόντος. Χωρίς δισταγμό, χωρίς φόβο και αναστολές,, αδέσμευτα μακριά και πέρα από οποιασδήποτε μορφής εξάρτηση, ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ την κοινωνία (και ορθότατα) σαν μια κοινωνία ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ. Γυρίζει, (ο ήρωας του Β.Γ.) στους δρόμους της Αθήνας και αποσβολωμένος, ψάχνει τη χώρα του, την πατρίδα του, τη γλώσσα της, τις αξίες της, αλλά μάταια. ‘’ Αλλάξαν όλα εδώ κάτω με ΟΡΜΗ ‘’ που λέει και ο ποιητής, και προς το χειρότερο συμπληρώνει ο ήρωας του Β.Γ. Καταγράφει την αδυναμία του να συννενοηθεί και διαπιστώνει ότι βρίσκεται μπροστά σε ένα νέο είδος κοινωνίας, που προσομοιάζει προς το ΤΙΠΟΤΑ με σαφώς αχαρακτήριστα χαρακτηριστικά, ένα είδος, θα έλεγα, ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΩΝ πολιτών… Κι συνεπώς μεταλλαγμένης χώρας…

5. Ο ήρωας του Β.Γ., βλέπει τους κάποτε επαναστάτες (με ή χωρίς εισαγωγικά), να έχουν μεταβληθεί σήμερα σε μεγαλόσχημους πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες, με πρακτικές και απόψεις στον αντίποδα των όσων κάποτε πρέσβευαν.

Ο ήρωας του Β.Γ., βλέπει τους κάποτε αγωνιζόμενους (τουλάχιστον έτσι διατυμπάνιζαν) για μετασχηματισμό της κοινωνίας προς το καλύτερο , να βρίσκονται στις φυλακές, καταδικασμένοι με κατηγορίες του κοινού ποινικού Δικαίου, λίγοι βέβαια, αλλά χρήσιμοι ως πλυντήριο και άλλοθι, ενός εν τοις πράγμασι διεφθαρμένου πολιτικού και κοινωνικού συστήματος.

Ο ήρωας του Β.Γ., βλέπει το κενό των αγώνων ή έστω προσπαθειών για ιδανικά και αξίες σ’όλους τους χώρους να το καταλαμβάνουν δήθεν χαρισματικοί ή εκπρόσωποι πολιτικών τζακιών, στους οποίους οι οσφυοκάμπτες ημέτεροι, πασχίζουν να αποδώσουν Μεσσιανικές ιδιότητες, σε κάθε δε περίπτωση, ερήμην των πολιτών και σε βάρος αυτών…

Ο ήρωας του Β.Γ., βλέπει πλήθος ‘’ πατέρων’’ του έθνους αλλά φυσικά και πλήθος των φερομένων ως πολιτών, ανερυθρίαστα και χωρίς ίχνος ντροπής, χωρίς καμμιά αναστολή, άρα και χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας, να περιφέρουν την ‘’ πάμφθηνη σωματική τους πραμάτεια’’ από χώρο σε χώρο, κοινωνικό, πολιτικό, κομματικό και μάλιστα να τον περιφέρουν κατά τρόπο εκκωφαντικό, σαν τους ήχους που παράγει ένας άδειος τενεκές, που τον σημαδεύουν με μικρά λιθαράκια, τα παιδιά στο παιχνίδι τους…

Ο ήρωας του Β.Γ., βλέπει και νιώθει πως έννοιες και λέξεις, όπως ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη, πατρίδα και άλλες ηθικές αξίες, έχουνε χάσει το βασικό, το κυτταρικό τους περιεχόμενο. Παντού υπάρχει μια μετάλλαξη, σε λέξεις, σε έννοιες, στο ίδιο το πολίτευμα, σε θεσμούς, στη γλώσσα… Ο κοινωνικός και πολιτικός χαμαιλεοντισμός καλά κρατεί, και αποτελεί την κύρια πηγή ενδυνάμωσης αυτής της μετάλλαξης, που καθιστά πλέον την κοινωνία αγνώριστη προς το χειρότερο’ μια κοινωνία που θεωρεί ως απολύτως φυσιολογική την εξέλιξη αυτή, την αποδέχεται, της αποδίδει εύσημα, και το χειρότερο, εργάζεται για την αναπαραγωγή της… μια κοινωνία που πορεύεται στο ΤΙΠΟΤΑ , πάσχουσα από έναν Γιγάντιο, διανοητικό ΝΑΝΙΣΜΟ…

Ο ήρωας του Β.Γ., βλέπει την συντριπτική πλειοψηφία των Μ.Μ.Ε, να ανήκουν σε υπόδικους επιχειρηματίες που κατά καιρούς τους αποδίδονται κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος, όπου εκεί παρελαύνουν τα κάθε λογής κοινωνικά και πολιτικά περιττώματα, οι κάθε λογής αμαθέστατοι μπουρδολόγοι, και που έχουν αναλάβει εργολαβικά, να μας ‘’ενημερώνουν’’ αντικειμενικά.. Η απόλυτη εξαχρείωση…

6. Ο Β.Γ. αναφέρει ο ίδιος για το βιβλίο του σε μια συνέντευξή του, ότι ‘’ αυτό είναι γραμμένο από πόνο και σιχασιά ’’. Η φράση αυτή κατά τη γνώμη μου τα λέει όλα, αλλά ταυτόχρονα εκφράζει ο συγγραφέας, όχι μόνο την απέραντη προσωπική του απογοήτευση, αλλά και την απογοήτευση μιας ολόκληρης γενιάς…

Ο Β.Γ. με το βιβλίο του αυτό, έρχεται να ασκήσει μία οξύτατη κριτική, στο ισχύον σήμερα , κοινωνικό και πολιτικό σύστημα. Επίσης ασκεί κριτική, με γνήσιες κοινωνικές και πολιτικές παραδοχές που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, σε όλους αυτούς, που μετέβαλλαν, μετάλλαξαν και τελικά εξαργύρωσαν απόψεις και αγώνες με μετοχές (όπως λέει ο ίδιος Β.Γ. ), μετοχές λοιπόν ‘’ της Κερδοσκοπικής Επιχείρησης Ελληνική Δημοκρατία ‘’. Μια τέτοια λοιπόν κριτική και ανάλυση, θέλει όχι μόνο διεισδυτική ικανότητα, αλλά και κότσια. Ο Β.Γ. τάχει και τα δυό… Θα κλείσω με λίγα λόγια του Β.Γ. για την λέξη ΠΑΤΡΙΔΑ… από το βιβλίο του αυτό:

« Είναι περίεργο, αλλά λέει τη λέξη ΠΑΤΡΙΔΑ όλο και συχνότερα, και την λέει ακόμα με μητρική προφορά, η Ισπανική γλώσσα δεν της έφαγε κανένα γράμμα. Ενώ όμως πρέπει να νιώθει περήφανος για τη χρήση αυτής της λέξης, εν τούτοις, αισθάνεται ένα είδος αηδίας, όταν η λέξη βρίσκεται στο στόμα του, σαν να έχει αρπάξει μασημένη τσίχλα, από το στόμα των Χρυσαυγιτών, και συνεχίζει να την μασάει αυτός! Έχει μνήμες. Τις έχει γευτεί αυτές τις ιδεολογικές τσίχλες: Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια..Ελλάς – Ελλήνων – Χριστιανών. Πρέπει να δημιουργηθεί, άλλη λέξη αγάπης για την πατρίδα. Αυτή η όμορφη ομηρική λέξη ΠΑΤΡΗΣ, έχει καεί. »

Ηγουμενίτσα

Άλκης Φάτσιος