Στα νέα μέτρα της Κυβέρνησης με σκοπό την κάλυψη κενών του ΕΣΥ στις απομακρυσμένες περιοχές αναφέρθηκε ο Βασίλης Γιόγιακας κατά την ομιλία του στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Υγείας με αντικείμενο την ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και την παρακολούθηση και αξιολόγηση της φαρμακευτικής δαπάνης.

Ο βουλευτής Θεσπρωτίας υπογράμμισε ότι οι διατάξεις του νομοσχεδίου για τη μείωση του υποχρεωτικού χρόνου υπηρεσίας - από τα 5 στα 3 χρόνια – σε προβληματικές και άγονες περιοχές της κατηγορίας Α’, τον αυξημένο συντελεστή βαθμολογικής εξέλιξης καθώς και τις εκπαιδευτικές άδειες, αναμένεται να ενθαρρύνουν περισσότερους γιατρούς και οδοντιάτρους του ΕΣΥ να υπηρετήσουν εκεί που οι πολίτες έχουν περισσότερο ανάγκη. Σχολίασε επίσης ότι τα οικονομικά και άλλα κίνητρα που ισχύουν ήδη για τις άγονες περιοχές έχουν ήδη φέρει αποτελέσματα, καθώς έχουν καλυφθεί 2 από τις 3 οργανικές θέσεις σε περιφερειακά νοσοκομεία που είχαν μείνει κενές μέσω άγονων προκηρύξεων τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Ο βουλευτής Θεσπρωτίας άσκησε κριτική στη στάση της αντιπολίτευσης η οποία δεν ψηφίζει νομοθετικές πρωτοβουλίες στο χώρο της Υγείας, όπως οι Μονάδες Αυξημένης Φροντίδας για τα εγκεφαλικά επεισόδια, που ωφελούν τους πολλούς και συχνά τους πιο αδύναμους. «Αυτό που ξεχνούν στην αντιπολίτευση είναι ότι πολλά προβλήματα δεν μπορεί να περιμένουν μέχρι να βρεθεί η ιδανική λύση. Αναγνωρίζουμε με ειλικρίνεια ότι δεν υπάρχουν ούτε εύκολες, ούτε γρήγορες διέξοδοι. Βήμα προς βήμα, εκτιμώντας τι επιτρέπουν οι δυνατότητες και τι έχουμε στα χέρια μας, δοκιμάζουμε ένα “πάντρεμα’ λύσεων, τις αξιολογούμε και αλλάζουμε ή προσθέτουμε εάν χρειάζεται.», ανέφερε χαρακτηριστικά ο βουλευτής Θεσπρωτίας. 

Κύριε Υπουργέ,

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Θα μου επιτρέψετε να αρχίσω από εκεί που σταμάτησα την προηγούμενη φορά, από το νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας που ψηφίσαμε πριν δύο εβδομάδες.

Γιατί, τότε, με αφορμή τη διάταξη για τους γιατρούς υπηρεσίας υπαίθρου,  είδαμε ένα ακόμα δείγμα του πως ορισμένοι στην αντιπολίτευση θεωρούν ότι λύνονται τα δύσκολα προβλήματα στο χώρο της υγείας.

Ποιο ήταν το σκεπτικό της διάταξης;

Ότι - επειδή έχουμε σοβαρή έλλειψη σε ειδικότητες που θα μπορούσαν να είναι Προσωπικοί Ιατροί - οι Ιατροί Υπαίθρου, ύστερα από κάποια εκπαίδευση, θα εκτελούν και υπηρεσία Προσωπικού Ιατρού.

Γιατί έγινε αυτό;

Γιατί έτσι θα μπορούν να έχουν Προσωπικό Ιατρό και οι κάτοικοι νησιωτικών και απομακρυσμένων περιοχών, που σήμερα δεν έχουν.

Μας θύμισαν μάλιστα και οι καθηγητές -  εκπρόσωποι των ιατρικών σχολών της χώρας ότι οι γιατροί αυτοί έχουν άδεια επαγγέλματος και μπορούν να παρέχουν ιατρικές υπηρεσίες σε αυτό το επίπεδο.

Η αντιπολίτευση διαφώνησε με το σκεπτικό αυτής της διάταξης.

Σεβαστό.

Αλλά δεν μας είπε τι πραγματικά καλύτερο μπορεί να γίνει, το συντομότερο δυνατό, στο κοντινό μέλλον, για να έχουν προσωπικό γιατρό οι συμπολίτες μας που ζουν σε ορεινά χωριά ή σε μικρά νησιά.

Αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, φανερώνει μία λογική του «όλα ή τίποτα».

Η αντιπολίτευση απορρίπτει αυτό που μπορεί να γίνει με τις σημερινές συνθήκες, στο όνομα αυτού που θα έπρεπε να γίνει ιδανικά.

Αποφεύγει να μιλήσει για το συγκεκριμένο, εδώ και τώρα, για χάρη του γενικού, σε ένα αόριστο μέλλον…

Αυτή ήταν η λογική της αντιπολίτευσης και σε άλλες πρωτοβουλίες του Υπουργείου Υγείας, θυμίζω τις Μονάδες Αυξημένης Φροντίδας για τα εγκεφαλικά επεισόδια.

Πρωτοβουλίες δηλαδή που, δίχως αμφιβολία, ωφελούν τους πολλούς, και συχνά τους πιο αδύναμους.

Έχοντας αποφασίσει στην αντιπολίτευση από πριν ότι διαφωνούν, βρίσκουν προσχήματα: «δεν είναι μια συνολική λύση» μας λένε, «δεν φτάνουν για όλους», και άλλα τέτοια...

Αυτό που ξεχνούν είναι ότι πολλά προβλήματα – και στον χώρο της υγείας - δεν μπορεί να περιμένουν μέχρι να βρεθεί η ιδανική, η καλύτερη δυνατή λύση.

Και ότι χρειάζεται να τα βλέπουμε βήμα προς βήμα.

Να δοκιμάζουμε λύσεις.

Να βλέπουμε αν αυτές φέρνουν αποτέλεσμα.

Να διορθώνουμε αστοχίες, να κάνουμε βελτιώσεις…

Αυτή είναι άλλωστε η ουσία ενός ερανιστικού νομοσχεδίου, όπως αυτό που συζητάμε σήμερα, και που ως τέτοιο φαίνεται ότι ενοχλεί την αντιπολίτευση:

Να «ξεμπλοκάρει» τα πράγματα, να ξεπεράσει εμπόδια που ανέκυψαν στην πράξη, να αποκαταστήσει τεχνικές παραλείψεις.

Εδώ ωστόσο, σε αυτό το νομοσχέδιο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γίνονται μερικά πολύ σημαντικά βήματα, για να αντιμετωπιστούν επίμονα, χρονίζοντα και επείγοντα θέματα του ΕΣΥ.

Θα σταθώ με τη σειρά μου σε μερικά από αυτά.

Αναφέρομαι πρώτα απ’ όλα στη μείωση του υποχρεωτικού χρόνου υπηρεσίας - από τα 5 στα 3 χρόνια – των γιατρών και οδοντιάτρων του κλάδου ΕΣΥ σε προβληματικές και άγονες περιοχές της κατηγορίας Α’.

Θα καταργηθεί μάλιστα, απ’ ό,τι είπε ο κύριος Υπουργός στην Επιτροπή, η διετής απαγόρευση υποβολής νέας αίτησης για γιατρούς που έχουν παραιτηθεί από το ΕΣΥ, εφόσον κάνουν αίτηση για να υπηρετήσουν σε προβληματική και άγονη περιοχή.

Νομοθετείται, επομένως, ένα διαχρονικό αίτημα της ιατρικής κοινότητας, με μια λύση με αμοιβαία οφέλη, και για τις δομές υγείας στη περιφέρεια αλλά και για τους γιατρούς που υπηρετούν σε απομακρυσμένες περιοχές.

Δίνεται λοιπόν, μετά τα αυξημένα οικονομικά κίνητρα, ένα ισχυρό μη οικονομικό – θεσμικό όπως το ονόμασε ο κύριος Υπουργός - κίνητρο που μαζί με άλλα τέτοια κίνητρα όπως ο αυξημένος συντελεστής βαθμολογικής εξέλιξης και οι εκπαιδευτικές άδειες, αναμένεται να ενθαρρύνουν περισσότερους γιατρούς να υπηρετήσουν εκεί που το ΕΣΥ έχει περισσότερο ανάγκη, εκεί που ο κόσμος τους χρειάζεται.

Άλλωστε, τα κίνητρα που «τρέχουν» για τις άγονες περιοχές έχουν ήδη φέρει αποτελέσματα, όπως ενημερωθήκαμε από τον κύριο Υπουργό στην Επιτροπή:

Έχουν καλυφθεί 2 από τις 3 οργανικές θέσεις σε περιφερειακά νοσοκομεία που είχαν μείνει κενές, είχαμε δηλαδή άγονες προκηρύξεις τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Τον ίδιο σκοπό επιτελεί άλλωστε και η απλούστευση της διαδικασίας μετάθεσης γιατρών και οδοντιάτρων του ΕΣΥ σε προβληματικές και άγονες περιοχές.

Αλλά και η δυνατότητα γιατρών σε κρίσιμες ειδικότητες, μονάδες και περιοχές να παραμείνουν στο ΕΣΥ, υπό προϋποθέσεις, και μετά τη συμπλήρωση των 67 ετών.

Βήμα προς βήμα, εκτιμώντας τι επιτρέπουν οι δυνατότητες και τι έχουμε στα χέρια μας, δοκιμάζουμε ένα «πάντρεμα» λύσεων, τις αξιολογούμε και αλλάζουμε ή προσθέτουμε εάν χρειάζεται.

Γνωρίζουμε, και αναγνωρίζουμε με ειλικρίνεια, ότι υπάρχει μία σύνθετη και δύσκολη πραγματικότητα.

Και ότι σε αυτήν δεν υπάρχουν ούτε εύκολες, ούτε γρήγορες διέξοδοι.

Αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να το έχουμε υπόψη μας, ιδιαίτερα οι συνάδελφοι στα κόμματα τα οποία έχουν φιλοδοξίες για ψηλότερα…

ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ