BARKABAS TRAVEL - ΜΠΑΡΚΑΜΠΑ ΑΦΟΙ ΟΕ

Γραφείο Γενικού Τουρισμού

Ιονίου Πελάγους 25, Ηγουμενίτσα

Απαιτούμενα Προσόντα:

Γνώση υπολογιστή

Ξένη γλώσσα

📞 Επικοινωνία: 6944343468

Ελληνική ελιά. 

Ιερό δέντρο κατά την αρχαιότητα με έντονες κοινωνικές επιδράσεις και ευεργετικές ιδιότητες, αποτελεί σήμερα την πιο διαδεδομένη καλλιέργεια στην Ελλάδα και αναπόσπαστο κομμάτι της κάθε ελληνικής οικογένειας. 

Από την φύτευση μέχρι τους πρώτους ανθούς, την καρποφορία και την συγκομιδή ο δρόμος είναι μακρύς και περιέχει πολλά στάδια που θα καθορίσουν την υψηλή ποιότητα του ελαιόλαδου που όλοι θέλουμε να πετύχουμε. 

Στις νέες, υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις "Γούλα", στο Γραικοχώρι Ηγουμενίτσας γνωρίζουμε ότι το τελικό στάδιο παραγωγής είναι το και το πιο καθοριστικό για την εξασφάλιση της υψηλής ποιότητας έξτρα παρθένου ελαιόλαδου. 

Γι΄αυτό έχουμε φροντίσει ώστε: 

1) Κατά την αναμονή στο ελαιοτριβείο, ο καρπός να αποθηκεύεται αεριζόμενος σε μεγάλους δικτυωτούς σάκους για την αποφυγή ανάπτυξης οξέων. 

2) Το σχολαστικό πλύσιμο της ελιάς και η απομάκρυνση των φύλλων με την χρήση πεπιεσμένου αέρα στο νερό, εξασφαλίζει τον πλήρη διαχωρισμό της ελιάς από άλλα περιττά υλικά. 

3) Η σύνθλιψη του καρπού να γίνεται σε νέους ανοξείδωτους μαλακτήρες με «κρύα επεξεργασία». Με ειδικούς θερμομετρητές φροντίζουμε ώστε η θερμοκρασία να μη ξεπερνά τους 22 C. 

4) Να υπάρχει διαρκής εξαερισμός των υδρατμών κατά την διάρκεια της παραγωγής ώστε να αποφευχθεί η δημιουργία «πικρίλας» και να αυξηθεί η ποιότητα. 

5) Παρέχουμε διαχωρισμένο χώρο αναμονής των πελατών για την παρακολούθηση της διαδικασίας παραγωγής με παράδοση του ελαιόλαδου αν όχι την ίδια μέρα, το αργότερο μέχρι την επόμενη. 

Και όλα αυτά, γιατί αποτελεί στοίχημα για εμάς η υψηλή ποιότητα που θέλετε να πετύχετε... 

Σας περιμένουμε καθημερινά στο Γραικοχώρι Ηγουμενίτσας.

Τηλέφωνα επικοινωνία:

2665025450 - 6944607459

Συμπληρώνονται φέτος 51 χρόνια από τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973. Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτέλεσε την κορυφαία εκδήλωση λαϊκής αντιφασιστικής - αντιιμπεριαλιστικής πάλης ενάντια στην αμερικανοκίνητη δικτατορία. Το στρατιωτικοφασιστικό καθεστώς της χούντας θα κατέρρεε μερικούς μήνες αργότερα κάτω και από το βάρος του εθνοπροδοτικού της πραξικοπήματος στην Κύπρο, τον Ιούλη του ’74.

51 χρόνια μετά τα συνθήματα και οι στόχοι της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου παραμένουν αδικαίωτοι και ο αγώνας της νεολαίας και του λαού το Νοέμβρη του ’73 και σε όλη τη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας παραμένει επίκαιρος.

- Ιδιαίτερα σήμερα, που ο λαός μας βρίσκεται αντιμέτωπος με την όξυνση της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής της ακρίβειας, της φτώχειας και της ανεργίας, που ο μισθός τελειώνει στις 15 μέρες του μήνα και η ακρίβεια «τσακίζει κόκαλα».

- Ιδιαίτερα σήμερα, που τα μορφωτικά δικαιώματα της νεολαίας καρατομούνται διαρκώς, που τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών πετιούνται έξω από την εκπαίδευση, ενώ χιλιάδες φοιτητές απειλούνται με έξωση και διαγραφή από το δημόσιο πανεπιστήμιο.

- Ιδιαίτερα σήμερα, που η ένταση της πολιτικής της κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας καρατομεί δημοκρατικά δικαιώματα και συνδικαλιστικές ελευθερίες και κάθε εκδήλωση λαϊκής αντίστασης συναντά τα γκλομπς και τα χημικά της αστυνομίας, τις πειθαρχικές και συνδικαλιστικές διώξεις, τις προσαγωγές και τις συλλήψεις αγωνιστών.

- Ιδιαίτερα σήμερα, που οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται επικίνδυνα στον κόσμο και την περιοχή μας, με τα πολεμικά μέτωπα της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής να μαίνονται, με τους πυρηνικούς αλληλοεκβιασμούς και τις απειλές για έναν γενικευμένο πόλεμο να επισείονται πάνω στους λαούς.

- Ιδιαίτερα σήμερα, που το φασιστικό σιωνιστικό κράτος-τρομοκράτης του Ισραήλ, με τη στήριξη των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ δολοφονεί τους λαούς της Παλαιστίνης και του Λιβάνου, πραγματοποιώντας μία γενοκτονία στη Γάζα, διαπράττοντας φρικώδη εγκλήματα απέναντι στον αδούλωτο Παλαιστινιακό λαό, που έναν χρόνο τώρα αντιστέκεται ηρωικά και όλη η προοδευτική ανθρωπότητα υποκλίνεται μπροστά του.

- Ιδιαίτερα σήμερα, που ανακινούνται ξανά τα ιμπεριαλιστικά σχέδια για τη διχοτόμηση της Κύπρου 50 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή και την κατοχή του μισού σχεδόν νησιού. Που η τουρκική επιθετικότητα αυξάνεται διαρκώς και ο ελληνικός ενδοτισμός θέτει σε κίνδυνο τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.

- Ιδιαίτερα σήμερα, που η πολιτική της ξένης εξάρτησης και της εθνικής υποτέλειας έχει βυθίσει το λαό μας σε ένα καθεστώς ιμπεριαλιστικής εποπτείας, με το ελληνικό κοινοβούλιο να ψηφίζει διαρκώς αντεργατικούς και αντιλαϊκούς νόμους με τη σφραγίδα των αφεντικών της ΕΕ, την ίδια στιγμή που η χώρα μας μετατρέπεται σε ένα απέραντο αμερικανονατοϊκό ορμητήριο με στρατιωτικές βάσεις από τη Σούδα μέχρι την Αλεξανδρούπολη. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση της ΝΔ εμπλέκει επικίνδυνα τη χώρα μας στα ιμπεριαλιστικά φιλοπόλεμα σχέδια στην περιοχή, στηρίζοντας τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού και το φασιστικό καθεστώς Ζελένσκι στην Ουκρανία.

51 χρόνια μετά, αντλούμε δύναμη και θάρρος από τον ηρωικό ξεσηκωμό του Νοέμβρη! Συνεχίζουμε να βαδίζουμε στη μόνη «σωστή πλευρά της ιστορίας».

 Στο πλευρό του ηρωικού αγώνα του Παλαιστινιακού λαού.

 Στο πλευρό όλων των λαών που παλεύουν ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον πόλεμο και το φασισμό.

 Έξω το ΝΑΤΟ και οι Αμερικάνοι - Έξω η Ελλάδα από την ΕΕ

 Κάτω η πολιτική της φτώχειας, της ακρίβειας, της ανεργίας και της καταστολής

 Καμιά εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους των ιμπεριαλιστών

Το Πολυτεχνείο ζει στον αγώνα του αδούλωτου λαού και της νεολαίας για Ψωμί, Δουλειά, Μόρφωση, Ειρήνη, Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία και Σοσιαλισμό.

Όταν γίνεται λόγος για το Κάστρο της Κιάφας ή αλλιώς Κάστρο του Σουλίου, σε πολλούς υπάρχει μια σύγχυση. Πιστεύουν ότι πρόκειται για το ξακουσμένο κάστρο των Σουλιωτών. Και όταν ακούν γι’ αυτό ή το βλέπουν από κοντά ή μακριά, στέκονται με θαυμασμό και περηφάνια για τη μεγάλη του ιστορία και δόξα. Πρόκειται ασφαλώς για λάθος αίσθηση και αντίληψη.

Και εξηγούμαι: το υπάρχον σήμερα κάστρο, που είναι πράγματι εντυπωσιακό, δεν είναι αυτό που έχτισαν και χρησιμοποίησαν οι Σουλιώτες στους μακροχρόνιους αγώνες τους εναντίον των στρατευμάτων των μουσουλμάνων αγαδομπέηδων της ευρύτερης περιοχής (κυρίως Γαρδικίου και Μαργαριτίου) ή πασάδων των Ιωαννίνων, προκατόχων του Αλή, και βέβαια εναντίον του ίδιου του Τεπελενλή.

Όπως μάλιστα έχουν δείξει και αποδείξει οι νεότερες μελέτες και επιτόπιες έρευνες, το κάστρο του Σουλίου είναι της ίδιας αρχιτεκτονικής φιλοσοφίας με το κάστρο των Ιωαννίνων και οικοδομήθηκε στα χρόνια μετά την πτώση του Σουλίου(1803). Να σημειωθεί εδώ ότι ο πιο έγκυρος μελετητής και ερευνητής των μουσουλμανικών κάστρων είναι ο καθηγητής αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Γιώργος Σμύρης.

Το σημερινό, λοιπόν, κάστρο της Κιάφας οι Σουλιώτες το βρήκαν έτοιμο και το παρέλαβαν μετά την επιστροφή και εγκατάστασή τους στο Σούλι. Αν και η συμφωνία τους με τον πανούργο γιο της Χάμκως, να συμπαραταχθούν και συμπολεμήσουν τον Χουρσίτ Πασά, που πολιορκούσε τα Γιάννενα, με τον απαράβατο όρο να επιστρέψουν στα αγαπημένα τους χώματα, έγινε το Δεκέμβρη του 1820, ο Αλής καθυστερούσε να τους το παραδώσει.

Χρησιμοποιούσε διάφορα προσχήματα, όπως ότι μέσα σ’ αυτό είχε τζαμί και πως έπρεπε να πάρει την άδεια του Σουλτάνου κλπ. Ώσπου η πίεση από τα μουσουλμανικά στρατεύματα του Χουρσίτ, έγινε πλέον ασφυκτική. Έτσι περί τα μέσα Μαρτίου του 1821, ο Τουρκαλβανός φρούραρχος και έμπιστος του Αλή Μούρτο – Τσάλης αναγκάστηκε να το παραδώσει στο Νότη και Κίτσο Μπότσαρη που ήταν στρατοπεδευμένοι στην περιοχή του σημερινού ναού της Παναγίας Κοπάνων κοντά στο Πέραμα Ιωαννίνων.

Το νέο αυτό και επιβλητικό κάστρο της Κιάφας έμεινε στα χέρια των Σουλιωτών μέχρι την οριστική τους αποχώρηση από το Σούλι στις 2 Σεπτεμβρίου του 1822.

Γεννιέται όμως το ερώτημα: Γιατί άραγε ο Αλή Πασάς αποφάσισε να κατασκευάσει ένα τέτοιο επιβλητικό κτίσμα σ’ ένα τόπο παντελώς δυσπρόσιτο, τη στιγμή μάλιστα που το Σούλι και ολόκληρη η περιοχή ήταν πια στα χέρια του και οι Σουλιώτες βρίσκονταν εξόριστοι στα Εφτάνησα;

Αν και άβυσσος η ψυχή του δοξομανή και υπερόπτη Αλή Πασά, θα απαντούσε κανείς πως κάτι του έλεγε μέσα του ότι οι «Κακοσουλιώτες» με την πρώτη ευκαιρία θα ξαναγυρίσουν πίσω στην πατρίδα τους και τότε άντε πάλι να βρει το κουράγιο, τη δύναμη και τα πολυάριθμα στρατεύματα για να ξεκινήσει άλλους φοβερούς και φονικότατους πολέμους. Είδε κι έπαθε ώσπου να απαλλαγεί από τους «κλεφτογιδάδες» όπως τους αποκαλούσε υποτιμητικά.

Έτσι, τώρα θα συνέχιζε απερίσπαστος να χτίζει το δικό του μεγάλο Τουρκαλβανικό κράτος, αυτόνομο και ανεξάρτητο από την Οθωμανική αυτοκρατορία.

Το μεγαλοπρεπές λοιπόν κάστρο που έχτισε ο Αλής στην περίοπτη και στρατηγικής σημασίας θέση της Κιάφας και το οποίο βλέπουμε και θαυμάζουμε, έστω και στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα μετά από 220 περίπου χρόνια, είναι σε σχήμα παραλληλογράμμου, με διεύθυνση βορρά – νότος και καλύπτει όλο το άπλωμα της κορυφής.

Οι διαστάσεις του ήταν περίπου 150 χ 50 μ. και το ύψος των εξωτερικών τειχών ξεπερνά τα 11μ. Είχε δύο τοξοειδείς εισόδους, πολυγωνικούς ακραίους προμαχώνες, περιμετρικές επάλξεις, κανονοθυρίδες, αντερείσματα καθώς και επιτείχιους οχετούς-ζεματίστρες. Εσωτερικά κατασκευάστηκαν οι απαραίτητες εγκαταστάσεις στρατωνισμού της φρουράς, αποθήκες, δεξαμενές, πυριτιδαποθήκες, τζαμί, κλπ. Υπήρχε ακόμη ένας πολυτελής ξενώνας (Σαράι) για την αφεντιά του πανίσχυρου τότε Βεζίρη.

Και λοιπόν, κάστρο των Σουλιωτών δεν υπήρχε; Φυσικά και υπήρχε. Μάλλον θα ταίριαζε η λέξη φρούριο. Μαρτυρούν την ύπαρξή του οι σύγχρονοι της εποχής περιηγητές και μάλιστα ο ιστορικός Χριστόφορος Περραιβός. Στην ίδια θέση και στο ύψωμα της «Τρύπας», όπως λεγόταν τότε. Εξάλλου στη μάχη του 1792 οι Σουλιώτες υπό των Αρχικαπετάνιο Γεώργιο Μπότσαρη στο φρούριο αυτό αμύνονταν.

Όμως ήταν πολύ μικρότερο και απλούστερο από το μεταγενέστερο Κάστρο του Αλή πασά και σημερινό. Κι ακόμη κάτι. Όταν οι Σουλιώτισσες, στην ίδια μάχη, έτρεψαν σε φυγή τα πολυάριθμα στρατεύματα του Αλή υπό την περίφημη Μόσχω Τζαβέλα, γυναίκα του Λάμπρου και τριάντα τριών ετών, αυτές δεν βρίσκονταν μέσα στο κάστρο, αλλά στην απέναντι από αυτό ράχη «Βρέκε Βρετετέμε» (ράχη της αστραπής).

Ωστόσο, δεν έχει σωθεί κάποια περιγραφή ή εικόνα του από τους ιστορικούς, περιηγητές ή ζωγράφους της εποχής εκείνης για τον απλό λόγο ότι δεν ήταν κάτι το εντυπωσιακό. Όπως, βέβαια, υπήρχε και το κάστρο φρούριο του Κουγκίου, ακόμη μικρότερο αυτό, το οποίο είχαν χτίσει οι Σουλιώτες με την προτροπή και την επίβλεψη του καλόγηρου Σαμουήλ, στη διάρκεια των τεσσάρων ετών της πολιορκίας του (1800-1803) από τον Βελή Πασά, γιο του Αλή.

Όσο για την άποψη ορισμένων πως πριν ακόμη και από το κάστρο των Σουλιωτών υπήρχε στην ίδια θέση, στην κορυφή της Κιάφας, Ενετικό Κάστρο, αυτό δεν αποδεικνύεται από τους ιστορικούς και μελετητές. Εξάλλου οι Ενετοί, ως θαλασσινοί αυτοκράτορες, έχτιζαν κάστρα, και μάλιστα επιβλητικότατα, σε όλα σχεδόν τα νησιά και τις παραθαλάσσιες πόλεις που είχαν υπό την κατοχή τους (Κέρκυρα, Κρήτη, Λευκάδα, Πύλο, Μεθώνη, Ναύπλιο, κλπ). Ένα τέτοιο κάστρο στο ορεινό και απρόσιτο Σούλι δεν εξυπηρετούσε τα μεγαλεπίβουλα σχέδιά τους.

Σημ. Ζεματίστρες (ή καταχύστρες) λέγονται οι χτιστές και κλειστές προεξοχές στο άνω τμήμα των τειχών – πύργων, κάτι σαν μπαλκόνια, από όπου οι αμυνόμενοι έβαλαν κατά των εχθρών που πλησίαζαν με πέτρες και τόξα. Ακόμη από εκεί έχυναν ζεματιστό νερό ή λάδι (από όπου και το όνομα).

Η GreenNet σας φέρνει το καλύτερο deal της αγοράς:

Κλειστό συμβόλαιο με χαμηλή τιμή.

Συνεχής ενημέρωση για ενεργειακά θέματα & λύσεις (φωτοβολταϊκά, εξοικονόμηση κ.ά.).  

Είμαστε οι σύμβουλοί σας στην ενέργεια!  

Επικοινωνήστε μαζί μας και ανακαλύψτε πώς μπορείτε να εξοικονομήσετε περισσότερα! 

6993236888 

2665100324 #GreenNet #SmartEnergy #Χειμώνας #Φωτοβολταϊκά #ΕξοικονόμησηΕνέργειας

Την ένταξη 7 νέων πόλεων της ελληνικής επαρχίας στο δίκτυο διανομής φυσικού αερίου από το 2025 προβλέπει το νέο Πενταετές Πρόγραμμα Ανάπτυξης της ENAON eda για την περίοδο 2025-2029. Ειδικότερα, πρόκειται για τις πόλεις Πάτρα, Αγρίνιο και Πύργος στην περίπτωση της Δυτικής Ελλάδας και τις πόλεις Ιωάννινα, Άρτα, Πρέβεζα και Ηγουμενίτσα στην περίπτωση της Ηπείρου.

Αναλυτικότερα, στην περίπτωση της Δυτικής Ελλάδας, το Πρόγραμμα Ανάπτυξης προβλέπει για το 2024 την σύνδεση της ΒΙ.ΠΕ. Πατρών και εντός του 2025 της πόλης της Πάτρας και των πόλεων του Αγρινίου και του Πύργου. Τα έτη 2025-2029 θα εκτελεστούν έργα επέκτασης και πύκνωσης του δικτύου διανομής σε αυτές τις τρεις πόλεις καθώς και συνδέσεις καταναλωτών με το σύνολο των επενδύσεων να φτάνει τα 46,03 εκατ. ευρώ σε βάθος πενταετίας, όπως αποτυπώνεται στο παρακάτω πίνακα.

Πρόγραμμα Ανάπτυξης για Δυτική Ελλάδα, Enaon EDA 2025-2029

Σημειώνεται ότι περίπου 28 εκατ. ευρώ από το σύνολο των επενδύσεων για ανάπτυξη και συνδέσεις, συγχρηματοδοτούνται από το αντίστοιχο πρόγραμμα ΕΣΠΑ της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος και από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Η χρηματοδότηση είναι της τάξης του 51,9% και αφορά κυρίως τις επενδύσεις της περιόδου 2024-2026.

Το πρόγραμμα ανάπτυξης για την περίπτωση της Ηπείρου αναφέρει ότι το 2024 προβλέπεται η σύνδεση και η ενεργοποίηση της ΒΙ.ΠΕ. Ιωαννίνων, ενώ παράλληλα η επέκταση και η πύκνωση του δικτύου στις πόλεις των Ιωαννίνων, της Άρτας, της Πρέβεζας και της Ηγουμενίτσας. Όλες οι πόλεις προβλέπεται να τροφοδοτηθούν από σταθμό μικρής κλίμακας LNG. Το σύνολο των επενδύσεων ανέρχεται στα 45,23 εκατομμύρια ευρώ, όπως προκύπτει από τον παρακάτω πίνακα.

Παρακάτω αποτυπώνονται οι επενδύσεις που σχεδιάζονται στις προαναφερόμενες πόλεις της Ηπείρου.

Πρόγραμμα Ανάπτυξης Enaon EDA 2025-2029

Σημειώνεται, όπως αναφέρεται στο σχετικό πρόγραμμα Ανάπτυξης ότι περίπου 16 εκατ. ευρώ από το σύνολο των επενδύσεων για ανάπτυξη και συνδέσεις, συγχρηματοδοτούνται από Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Η χρηματοδότηση είναι της τάξης του 66% και αφορά κυρίως στις επενδύσεις της περιόδου 2024-2026.

Η Γεωργία Σκοπούλη μεταφέρει στιγμές από τη ζωή και το έργο του Σπύρου Μουσελίμη, όπως αυτές παρουσιάστηκαν σε συμπόσιο στην Παραμυθιά:

Όταν αποφάσισα να αναφερθώ στο Συμπόσιο, που έγινε στην Παραμυθιά πριν απο 2 χρόνια για τον Σπύρο Μουσελίμη, αναρωτήθηκα: Τι απ’ όσα άκουσα και έμαθα, αυτές τις δυο μέρες, να μεταφέρω στους αγαπητούς αναγνώστες του Ηπειρωτικού Αγώνα; Πόσα να χωρέσουν σε μια σελίδα της εφημερίδας; Στριμώχνονται οι εικόνες και οι σκέψεις στο μυαλό μου και δεν χωράνε…

Μέσα σε τόσο λίγο χρόνο ξεδιπλώθηκαν η πολυτάραχη ζωή ενός ανθρώπου και η ιστορία του τόπου του. Αυτή την ιστορία προσπάθησε να αναδείξει και να τη μεταφέρει και στους μαθητές του. Δεν έχει νόημα, έλεγε, να μελετάει κανείς την παγκόσμια ιστορία, αν πρώτα δεν γνωρίζει την ιστορία του τόπου του.

Με το καταπληκτικό ντοκιμαντέρ του Νίκου Παπαθανασίου για τον Σπύρο Μουσελίμη, την καλαίσθητη και πλούσια έκθεση ιστορικού και αρχειακού υλικού, που με επιμονή και ευλάβεια είχε αφήσει ο τιμώμενος, και με τους δώδεκα ομιλητές (πανεπιστημιακούς, αρχαιολόγους, ιστορικούς, λαογράφους, συγγραφείς, εκπαιδευτικούς, ποιητές), με ένα πολυπολιτισμικό γίγνεσθαι τιμήθηκε ο Σπύρος Μουσελίμης. Το κύριο όμως χαρακτηριστικό που ακούστηκε στην αίθουσα αλλά και από ανθρώπους που τον έχουν γνωρίσει ήταν η λέξη:  Άνθρωπος! πάνω απ’ όλα.

Ένας φωτισμένος δάσκαλος, συγγραφέας, ποιητής, ιστορικός, αρχαιολόγος και λαογράφος, και πάνω απ’ όλα πατριώτης που το απέδειξε και με την αντιστασιακή του δράση στα βουνά της Θεσπρωτίας και με το «παράσημο» από το επίσημο κράτος, τις διώξεις και τις εξορίες…

«Ένας αλάρωτος άνθρωπος», ήταν το επίγραμμα τού Αλέκου Μουσελίμη, φιλόλογου και ανεψιού του, στην ομιλία του «Σπύρος Μουσελίμης, μια πολυσχιδής προσωπικότητα, ένα ανήσυχο πνεύμα, ένας αλάρωτος άνθρωπος».

«Εχτός από τους γονέους μας που μας έφεραν στον κόσμο, μας κουνάρησαν, μας ανέθρεψαν, μας μεγάλωσαν, έχουμε χρέος και στον τόπο που πρωτογνωρίσαμαν, στα δένδρα, στο σπίτι που πρωτοβυζάξαμαν το μητρικό γάλα, στον ήλιο το δικό μας, στους συμπατριώτες μας, καλούς ή κακούς, στην ξεχωριστή μας πατρίδα. “Πατρός τε και μητρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτατον η Πατρίς”. Το χρέος αυτό ξεπλερώνω.» (από χειρόγραφο του Σπύρου Μουσελίμη).

Αγαπητοί αναγνώστες κι εγώ «ξεπληρώνω» κάποιο χρέος προς αυτόν τον Άνθρωπο που υπήρξε τόσο κοντά μας και τόσο… μακριά μας.

Από τη ζωή του

Ο Σπύρος Μουσελίμης (όπως αναφέρεται στο δελτίο του Συμποσίου, αποσπάσματα του οποίου χρησιμοποιήθηκαν για ετούτο το άρθρο) γεννήθηκε στο Πόποβο το 1898. Μεγάλωσε σε ένα αγροτικό ποιμενικό περιβάλλον και κράτησε βαθιά μέσα του μέχρι το τέλος της ζωής του τις εικόνες εκείνης της ζωής. Η γλώσσα των κτηνοτρόφων γονέων του έγινε το εργαλείο που ξεδίπλωσε τις σκέψεις του. Μια γλώσσα ρωμαλέα και αυθεντική, πιο κοντά στις αρχαίες ρίζες από την κατασκευασμένη δημοτική των λογίων.

Το απομονωμένο χωριό του τον επηρέασε στις απόψεις του. Οι κάτοικοι, τραχείς ορεσίβιοι, ανυπότακτοι, ληστές κι αντάρτες, δεν συμβιβάστηκαν ποτέ με την εξουσία. Σκαρφαλωμένοι στα κακοτράχαλα βουνά τους, αντιστάθηκαν στους Οθωμανούς, στους αρβανίτες μπέηδες, στους Ιταλούς και στους γερμανούς κατακτητές.

Όταν αποφοίτησε από το Σχολαρχείο του χωριού του, πήγε στο Γυμνάσιο κι αργότερα στο διδασκαλείο στα Γιάννενα. Υπηρέτησε δάσκαλος για 40 χρόνια. Ξεκίνησε ως δάσκαλος αλληλοδιδακτικής στα σχολεία περιοχής της Παραμυθιάς κι εξελίχθηκε σ’ έναν από τους καλύτερους δασκάλους που πέρασαν ποτέ από αυτά.

Έμαθε στους μαθητές του ν’ αγαπάνε τη γλώσσα των μανάδων και των πατεράδων τους και φύσηξε μέσα στην ψυχή τους την αγάπη για τη λευτεριά.

Κυνηγήθηκε για τις ιδέες του από τους επιθεωρητές, αλλά ποτέ δε έσκυψε το κεφάλι. Συνέχισε με το ίδιο πάθος τη διδασκαλία αν και τον διέκοπταν οι εξορίες και οι απολύσεις. Ακόμη και στα ξερονήσια συνέχισε να υπηρετεί τον λαό διδάσκοντας τους αγράμματους!

Το πάθος για την ελευθερία τον έφερε συχνά αντιμέτωπο με την κάθε μορφής εξουσία. Από το καθεστώς του Μεταξά μέχρι τους ιταλούς και γερμανούς κατακτητές. Ήταν από τους πρώτους αντιστασιακούς της Παραμυθιάς αλλά και ολόκληρης της Θεσπρωτίας. Στο ταβάνι του σπιτιού του έκρυβε με κίνδυνο της ζωής του μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού. Η τεράστια εκτίμηση, που έτρεφαν γι’ αυτόν και το έργο του ακόμη κι οι αντίπαλοί του, δεν τον έφεραν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Από παιδί άρχισε να σκαρφαλώνει στα βουνά και να ψάχνει για αρχαία κάστρα, πόλεις, τάφους και χαλάσματα. Επισκέφτηκε και την τελευταία στάνη και κατέγραψε τον τρόπο ζωής, τα τραγούδια και τις ιστορίες των απλών ανθρώπων του λαού. Συχνά δημοσίευε τα έργα του στις εφημερίδες και τα περιοδικά της εποχής, μελέτες, διηγήματα, ποιήματα, παραμύθια, ιστορικά λαογραφικά και αρχαιολογικά θέματα. Βραβεύτηκε πολλές φορές για το έργο του από την Ακαδημία Αθηνών, τα Ηπειρώτικα Χρονικά, τη Γλωσσική Εταιρεία, την Ηπειρωτική Εταιρεία και τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Πολλά από τα έργα του τα εξέδωσε ο ίδιος σε βιβλία.

Το δημοτικό τραγούδι τον επηρέασε βαθύτατα και γέμισε το λογοτεχνικό του έργο με τη νοσταλγία του χωριού και της στάνης. Ένα μεγάλο κομμάτι του σπουδαίου έργου του μένει αδημοσίευτο φυλαγμένο με προσοχή στο αρχείο του.

Παθιασμένος με την αρχαιολογία, ανακάλυψε αρχαίες οχυρώσεις πάνω στα βουνά που ακόμη και σήμερα δεν έχουν ανασκαφεί. Συνεργάστηκε με την Αρχαιολογική Υπηρεσία και διέσωσε αρχαιότητες που θα είχαν χαθεί αν δεν τις είχε φροντίσει ο ίδιος.

Συνεργάστηκε με «ιερά τέρατα» της αρχαιολογίας, όπως ο Nikolas Hammond, o Δημήτριος Ευαγγελίδης κι ο Σωτήριος Δάκαρης. Είχε συνεχή επικοινωνία μαζί τους αλλά και με άλλους λόγιους της Θεσπρωτίας που ασχολούνταν με τις αρχαιότητες όπως ο Κώστας Μιχαηλίδης στον Άγιο Βλάσιο…

Θα ήταν, αγαπητοί αναγνώστες, μεγάλη η δική μου παράλειψη αν δεν σας μετέφερα και μέρος των μαρτυριών που είχα τη τύχη να συλλέξω από τα τρία από τα δέκα παιδιά του που βρίσκονται στη ζωή και από τις γυναίκες τους που τον έζησαν από κοντά.

Ελένη Τζώη, κόρη, 83 χρονών, νοικοκυρά, Παραμυθιά

Μια ζωή φευγάτος…

Εγώ τον πατέρα δεν τον γνώρισα καλά. Μια ζωή φευγάτος. Οι πόλεμοι, οι εξορίες, το τρέξιμο στα βουνά και στα λαγκάδια να ανακαλύπτει αρχαία, στα χωριά να μαζεύει ιστορίες και τραγούδια…

Εκείνο όμως που θυμάμαι πολύ καλά ήταν να με στέλνει σε μια χήρα, με πολλά παιδιά, πάμφτωχη, και να της δίνω χρήματα όταν πληρωνόταν από το δασκαλίκι. Γιατί, όταν τον έπαυαν από το σχολείο ή όταν ήταν εξορία, δεν είχε μισθό.

Γιώργος Μουσελίμης, γιος, 81 χρονών, αυτοκινητιστής, Γιάννενα

Αυτά θα τα ξοδιάσω για σένα πατρίδα μου!

Ένας άνθρωπος απλός που δεν διεκδικούσε τίποτε από κανέναν! Άπλωνε το χέρι να βοηθήσει, και ειδικά τη φτώχεια. Ένας άνθρωπος ο οποίος την πάλευε τη ζωή και αγωνίστηκε για τη λευτεριά του λαού. Ένα φωτισμένο μυαλό που έβλεπε μακριά, κι ένας πρεσβευτής των γραμμάτων, ο οποίος τραγούδησε τον λαό με τους στίχους του, μιας και ήταν γέννημα και θρέμμα αυτού του λαού. Οι στίχοι του «Μπήκαν τα γίδια στο μαντρί» είναι του πατέρα μου, το έγραψε το 1926, ήταν 28 χρονών! Κυκλοφόρησε σε δίσκο 33 στροφών. Στον δίσκο επάνω γράφει ότι παίζει κλαρίνο ο Καρακώστας και κατ’ απαίτηση του πατέρα μου προς τη δισκογραφική εταιρεία να γραφτεί: στιχουργός άγνωστος! Τόσο απλός και σεμνός. Δεν του άρεσε ποτέ η προβολή.

Ήμασταν δέκα παιδιά. Τα δυο χάθηκαν στην κατοχή από κοιλιακό τύφο. Οι συνθήκες μάς ανάγκασαν να μην σπουδάσουμε όλοι, κυρίως ο κατατρεγμός του πατέρα μας γιατί ήταν κομμουνιστής. Όλα τα παιδιά μάθαμε γράμματα, άλλοι το Δημοτικό και άλλοι το Γυμνάσιο, ο μικρότερος έγινε δάσκαλος. Ο μεγαλύτερος έδωσε εξετάσεις στον ΟΤΕ, πρώτος ήταν στον κατάλογο εισαγωγής. Το όνομά του εξαφανίστηκε! Και αυτός ο ίδιος υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στο κολαστήριο της Μακρονήσου…

Ο πατέρας τον περισσότερο χρόνο ήταν εξορία, η μάνα μας ήταν εκείνη που μας μεγάλωσε. Πήγαινε στο Φανάρι και μάζευε καλαμπόκια και στάρια για να μας ταΐσει.

Σχετικά με το Νεκρομαντείο θυμάμαι μερικά πράγματα. Ήμουν 17 χρονών. Και ήμουν εκεί στις ανασκαφές και βοηθούσα και τους μαγείρευα να φάνε, γιατί τότε το πιο κοντινό χωριό, που είναι το Μεσοπόταμο, είχε πολύ λίγα σπίτια, οι άνθρωποι λείπανε στα χωράφια, στα ζώα, τι να φάνε οι εργάτες που όλη μέρα σκάβανε; Λοιπόν σκάψαμε γύρω στα τρία μέτρα, από πάνω ήταν το εκκλησάκι ο Άγιος Ιωάννης. Είχαμε την τύχη να σκάβουμε πάνω από τη σκεπή του Νεκρομαντείου! Φτάνοντας στα τριάμισι μέτρα αρχίσαμε να βρίσκουμε διάφορα μικρά αντικείμενα χάλκινα, αλλά το Νεκρομαντείο πουθενά! Πάμε να φύγουμε, ο Όμηρος δεν ήξερε τι έγραφε, άκουσα τον Δάκαρη να λέει, γιατί ο πατέρας μου είχε διαβάσει τον Όμηρο και είχε συμπεράνει ότι το Νεκρομαντείο ήταν σε αυτή τη θέση. Επέμενε, λοιπόν, ο πατέρας μου και στα 30 εκατοστά είδαμε τον πρώτο βράχο! Άρχισαν να πηδάν από τη χαρά τους!

Θα ήθελα να σας αναφέρω και ένα άλλο γεγονός, αξιοσημείωτο, που συνέβη το 1978. «Οι φίλοι του Σουλίου» τού κάναν μια γιορτή για να τον τιμήσουν. Ήταν εκεί ο Βρέλλης, ο Μάλαμας και πολύς κόσμος. Την κύρια ομιλία την είχε ο λογοτέχνης Βασίλειος Κραψίτης, μίλησε δυο ώρες, όμως για την προσφορά του στην Εθνική Αντίσταση δεν ανέφερε τίποτε! (Εμείς μεταξύ μας το σχολιάσαμε μετά.) Ο πατέρας είπε μονάχα ετούτα: Ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνατε. Η πολιτεία έστω και αργά με θυμήθηκε. Κι ένα κύτταρο να αναδεύει στον εγκέφαλό μου και η τελευταία ρανίδα του αίματός μου και μια σταξιά μελάνι να μείνει στην πένα μου αυτά θα τα ξοδιάσω για σένα Πατρίδα μου…

Σοφία Μουσελίμη, νύφη, σύζυγος του Γιώργου, 71 χρονών, νοικοκυρά, Γιάννενα

…ακούραστη γυναίκα!

Απλός άνθρωπος, πολύ καλός, εργατικός. Όταν δεν έλειπε, ήταν μέρα νύχτα κλεισμένος στο γραφείο του διάβαζε, έγραφε. Δεν ήθελε να τον ενοχλεί κανείς και να πειράξει τα πράγματα του, όλα ήταν σε τάξη!

Εμείς τότε μέναμε στην ίδια αυλή, στην Παραμυθιά, έβλεπα να έρχονται φοιτητές και από την Παραμυθιά, από τα Γιάννενα, από όλη την Ελλάδα, τον ρωτούσαν διάφορα πράγματα, τους εξηγούσε, τους ξεναγούσε στους αρχαιολογικούς χώρους. Έρχονταν και φίλοι από την Αμερική, από τη Γερμανία νέοι αρχαιολόγοι. Φιλοξενούσε πολύ κόσμο, στο κρεβάτι του! Αυτός κοιμόταν στο γραφείο και η πεθερά μου στην κουζίνα. Ήταν πολύ φιλόξενη και η πεθερά μου, ακούραστη γυναίκα! Εκείνος έφευγε πρωί πρωί με ένα σακίδιο στον ώμο και το καπέλο στο κεφάλι, και γύριζε αργά το βράδυ. Συχνά ώρες και μέρες πέρναγε στα βουνά και στα χωριά, η πεθερά μου του έλεγε, πες μας κατά πού πας για να σε βρούμε αν σου τύχει κάτι! Μια φορά έσπασε το πόδι στα κατσάβραχα που γύρναγε…

Έδινε χρήματα σε φτωχούς ή δάνειζε και δεν τα έπαιρνε πίσω.

Άνθρωπος που δεν ησύχαζε ποτέ. Άνθρωπος αλάρωτος…

Λευτέρης Μουσελίμης, γιος, 78 χρονών, δάσκαλος, Παραμυθιά

Ήταν ένας συγγραφέας «σιωπηλός»

Εγώ τι να πω για τον πατέρα; Δεν τον βλέπαμε ποτέ! Ήταν συνέχεια στις εξορμήσεις, όταν δεν ήταν στα ξερονήσια…

Ο πατέρας μου ήταν ένας συγγραφέας «σιωπηλός». Χωρίς φιλοδοξίες προβολής, με το μεγάλο προσόν του ήθους και της αρετής. Ένας εργάτης της ιστορικής και αρχαιολογικής έρευνας στη Θεσπρωτία.

Η προσφορά του στον τομέα τον ιστορικό αλλά και στον τομέα της γραμματολογίας γενικότερα ήταν ανεκτίμητη.

Συνδύαζε το πάθος του αρχαιολόγου, τη χαρά του λαογράφου, την πνοή του ποιητή. Η ανακάλυψη του Νεκρομαντείου, της Στύγας, οι ανασκαφές του Κουγκίου και άλλων πολλών αρχαιολογικών χώρων ήταν δικές του υποδείξεις. Και η συστηματική έρευνα μαζί με τον Δάκαρη έφεραν στο φώς το αρχαίο θέατρο της Δωδώνης.

Μάχη Μουσελίμη, νύφη, σύζυγος του Λευτέρη, 75 χρονών, μοδίστρα, Παραμυθιά

Νόμιζες ότι ζούσες σ’ εκείνη την εποχή!

Έχω τις καλύτερες εντυπώσεις από τον πεθερό μου! Όχι μόνο εγώ, όλες οι νύφες. Και μας καμάρωνε καθώς και τις τρεις κόρες του. Ήταν αξιοσέβαστος, αγαπούσε τον κόσμο όλον για τον οποίον και αγωνιζόταν, και τον αγαπούσαν όλοι.

Πολύ συχνά μας έπαιρνε μαζί με τις εγγονές του, όσοι χωράγαμε στο αυτοκίνητο, πάντα υπήρχαν φίλοι με αυτοκίνητο, και μας πήγαινε παντού. Νεκρομαντείο, Νικόπολη, Δημόκαστρο, και άλλους αρχαιολογικούς χώρους, με βάρκα στον Αχέροντα και μας εξηγούσε πώς πηγαίναν οι ψυχές στον Άδη, για τις ανασκαφές, την ιστορία του κάθε τόπου. Μας τα εξηγούσε τόσο ωραία! Νόμιζες ότι ζούσες σ’ εκείνη την εποχή! Για την παλιά Πάργα, πώς φέρανε τις πρώτες ελιές από την Μεσοποταμία, για το Σούλι, παντού. Όταν ανακάλυπτε κάποιον αρχαιολογικό χώρο, βήμα-βήμα πήγαινε, με οδηγό τα δικά του πατήματα και τα λεγόμενα των βιβλίων. Αλλά όταν πρωτοεντόπιζε κάτι, πήγαινε πάντα με κάποιον αρχαιολόγο ή με την αστυνομία, ποτέ μόνος!

Πέθανε από καλπάζοντα καρκίνο. Και ένα μήνα πριν είχε πάει να ξεναγήσει στο Σούλι ένα πούλμαν με τουρίστες! Πήγαινε εσύ Σπύρο που τα ξέρεις καλύτερα, του είπαν. Ξενάγησε κόσμο και κοσμάκη!

Πέθανε ήσυχα στο κρεβάτι του. Λίγες ώρες πριν, μάς είχε ρωτήσει: Πού είμαι τώρα; Στο δωμάτιό σου, του είπαμε. Μα πώς; Εγώ δε έχω ξαναδεί τέτοιο τοπίο με τόσα δέντρα! Τόσα λουλούδια! είπε.

Δίπλα στο κομοδίνο του βρήκαμε τους στίχους:

Γέρος του Ολύμπου Σταυραϊτός

Κείτομαι χαμωπούλι

Χωρίς καρδιά και δύναμη

Και με φτερά κομμένα

Απο την Εφημερίδα “Ηπειρώτικος Αγών”

Το ποσοστό ιδιοκατοίκησης έφτασε σε ιστορικό χαμηλό, κάτω από το 70% όταν το 2015 ξεπερνούσε το 75%.

Συνεχίζεται η μείωση στα ποσοστά ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που δημοσίευσε το πανελλαδικό δίκτυο Ε-real Εstates. Το ποσοστό έφτασε σε ιστορικό χαμηλό, κάτω από το 70% όταν το 2015 ξεπερνούσε το 75%. Την ίδια ώρα συνεχίζεται το ράλι στις τιμές των ενοικίων.

ΕΛΛΑΔΑ

2023: 69,6%

Οι χώρες της Ε.Ε με τα υψηλότερα ποσοστά ιδιοκατοίκησης (2023)

Οι χώρες της Ε.Ε με τα χαμηλότερα ποσοστά ιδιοκατοίκησης (2023)

Τιμές ενοικίων

2018-2023: αύξηση 43% – 52%

Αθήνα 2017-2023: αύξηση 62%

Η ΔΕΔΔΗΕ Α.Ε. συνεχίζει τις συντονισμένες προσπάθειες για τη διασφάλιση της αξιοπιστίας των δικτύων διανομής ηλεκτρικής ενέργειας και την αναβάθμιση της ποιότητας της παρεχόμενης ενέργειας. Στο πλαίσιο αυτό, πραγματοποιούνται προγραμματισμένες διακοπές ηλεκτροδότησης για τη συντήρηση και κατασκευή δικτύων.

Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση της ΔΕΔΔΗΕ, αύριο, 15 Νοεμβρίου 2024, θα σημειωθούν διακοπές ηλεκτροδότησης σε συγκεκριμένες περιοχές του Δήμου Σουλίου στη Θεσπρωτία:

Ξηρόλοφος: Από τις 9:30 π.μ. έως τις 12:30 μ.μ.

Σκοπός: Κατασκευές στο δίκτυο

Αρ. Σημειώματος: 284

Ζερβοχώρι: Από τη 1:00 μ.μ. έως τις 2:00 μ.μ.

Σκοπός: Κατασκευές στο δίκτυο

Αρ. Σημειώματος: 285

Η ΔΕΔΔΗΕ συνιστά προσοχή σε όλους τους πολίτες και τους επαγγελματίες των περιοχών αυτών, καθώς οι αγωγοί μπορεί να παραμείνουν υπό τάση κατά τη διάρκεια των διακοπών. Σε περίπτωση αλλαγών στο πρόγραμμα, θα υπάρξει νεότερη ενημέρωση.

Για περισσότερες πληροφορίες, παρακαλούνται οι πολίτες να επικοινωνούν με τη ΔΕΔΔΗΕ ή να επισκεφθούν την επίσημη ιστοσελίδα της εταιρείας.

Εθελοντική αιμοδοσία διοργανώνεται την Τετάρτη, 20 Νοεμβρίου 2024 από τις 10:00 έως τις 13:00 στην αίθουσα του Δημαρχείου Σουλίου, στην Παραμυθιά. Η δράση πραγματοποιείται με την υποστήριξη της Alpha Bank και υπό την αιγίδα του Δήμου Σουλίου, με σκοπό την ενίσχυση των αποθεμάτων αίματος και την προώθηση της αλληλεγγύης στην τοπική κοινωνία.

Οι πολίτες που επιθυμούν να συνεισφέρουν μπορούν να κλείσουν το ραντεβού τους για αιμοδοσία, ενισχύοντας με αυτόν τον τρόπο μια σημαντική πράξη προσφοράς. Το μήνυμα της εκδήλωσης «You are somebody’s type» καλεί όλους να προσφέρουν αίμα για να σώσουν ζωές.