Ζητείται υπάλληλος (άνδρας) από 20 ετών για εργασία σε οίκο τελετών στην Ηγουμενίτσα. 

Προσφέρεται πλήρης απασχόληση με ασφάλιση, επιδόματα και μπόνους. 

Ο ιδανικός υποψήφιος πρέπει να διαθέτει απαραίτητα δίπλωμα οδήγησης. 

Για περισσότερες πληροφορίες καλέστε στο τηλέφωνο 6945366840.

Στο περιθώριο του πρώτου συνεδρίου της νέας δημοτικής περιόδου 2024-2028 που πραγματοποίησε η ΚΕΔΕ στη Ρόδο, σημειώθηκε μια συνάντηση που προκάλεσε συζητήσεις.

Ο δήμαρχος Σουλίου, κ. Θανάσης Ντάνης, γνωστός για την προσήλωσή του στη Νέα Δημοκρατία, εθεάθη να συνομιλεί θερμά και φωτογραφήθηκε μάλιστα με τον Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ, κ. Δημήτρη Κουτσούμπα.

Οι δύο άνδρες, προερχόμενοι από αντίθετους πολιτικούς χώρους, φαίνεται πως βρήκαν κοινό έδαφος για συζήτηση.

Τι να συζήτησαν άραγε οι δύο άνδρες από τόσο διαφορετικά πολιτικά στρατόπεδα;

Μήπως το ότι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι δήμοι απαιτούν υπερκομματικές λύσεις ή πρόκειται απλώς για μια ευγενική χειραψία στο πλαίσιο του συνεδρίου;

Ό,τι κι αν ισχύει, το γεγονός ότι δύο πολιτικοί από αντίθετα στρατόπεδα μπορούν να συνομιλούν και να ανταλλάσσουν απόψεις είναι σίγουρα ένα αισιόδοξο μήνυμα.

Ίσως τελικά οι προκλήσεις της εποχής να επιβάλλουν μια πιο συναινετική προσέγγιση στα κοινά προβλήματα.

Με βαθιά συγκίνηση αποχαιρετούμε τον Μιχάλη Γκανά, έναν μεγάλο ποιητή και στιχουργό, έναν άνθρωπο της τέχνης που έφερε τη σφραγίδα του βιωμένου πόνου και της ανθρωπιάς. Όπως έγραψαν οι κριτικοί, ο Γκανάς «γεννήθηκε μεγάλος», διότι η τέχνη του ήταν άρρηκτα συνυφασμένη με τη σκληρή ενηλικίωση ενός ανθρώπου που από μικρός γνώρισε τις αλήθειες της ζωής, τις πληγές της Ιστορίας και το βάρος της απώλειας.

Γεννημένος το 1944 στον Τσαμαντά Θεσπρωτίας, η πορεία του Γκανά μέσα από την προσφυγιά και την οδύσσεια της μετανάστευσης σφράγισε τη γραφή του με τον τόπο του, την Ήπειρο, και με τον διαχρονικό αγώνα για επιστροφή στις ρίζες. Η ποίησή του μετουσίωσε τις μνήμες και τις παραδόσεις της Ηπείρου σε ένα ζωντανό ελληνικό έπος, ενσωματώνοντας τις σκιές του παρελθόντος, τα μοιρολόγια και τις αφηγήσεις.

Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους του. Το έργο του Μιχάλη Γκανά θα μείνει για πάντα κοντά μας, στα λόγια που μοιραζόμαστε και στους στίχους που τραγουδάμε, ατενίζοντας τη λίμνη και την ψυχή της Ηπείρου.

Ξεκίνησαν την Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2024, οι διαδικασίες αρχικά της εκκαθάρισης πληρωμής που αφορούν στο Μέτρο 10 «Αγροπεριβαλλοντικά Μέτρα» έτους αιτήσεων 2023δηλαδή:

· Προστασία άγριας ορνιθοπανίδας,

· Προστασία του παραδοσιακού ελαιώνα Άμφισσας,

· Διατήρηση αμπελοκομικής πρακτικής στον αμπελώνα Ν. Θήρας,

· Μείωση της ρύπανσης του νερού από γεωργική δραστηριότητα,

· Εφαρμογή της μεθόδου ΚΟΜΦΟΥΖΙΟ.

Οι διαδικασίες συνεχίζονται με την εκκαθάριση πληρωμής που αφορούν στο Μέτρο 11 «Ενισχύσεις για τη μετατροπή/διατήρηση σε βιολογικές πρακτικές και μεθόδους παραγωγής στη γεωργία/κτηνοτροφία» επίσης για το έτος αιτήσεων 2023.

- Η διαδικασία πληρωμής ολοκληρώνεται μετά την οριστικοποίηση των προβλεπόμενων ελέγχων από τις Περιφερειακές Διευθύνσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ και τους αρμόδιους εξουσιοδοτημένους φορείς δηλαδή τις Διευθύνσεις Αγροτικής Ανάπτυξης, Οικονομίας και Κτηνιατρικής (ΔΑΟΚ) και ανάλογα με την ροή των φακέλων.

- Τα σχετικά αρχεία των πληρωμών που έχουν ολοκληρωθεί, έχουν ήδη αποσταλεί στην τράπεζα, ενώ σταδιακά η πίστωση των λογαριασμών θα πραγματοποιηθεί εντός της τρέχουσας εβδομάδας για το σύνολο των δικαιούχων.

Με την ολοκλήρωση των πληρωμών θα ακολουθήσει νεότερη λεπτομερής ανακοίνωση.

Καλείστε να συμμετάσχετε σε έκτακτη συνεδρίαση δια περιφοράς του Δημοτικού Συμβουλίου Φιλιατών, στις 13 Νοεμβρίου 2024, ημέρα Τετάρτη και ώρα 9:30 έως και 10:30 , όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 184, παρ.1, το Ν.4635/2019, το άρθρο 78 του Ν. 4954/2022 ΦΕΚ 136/Α/ 28-06-2022), σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 67 του ν.3852/2010, όπως τροποποιήθηκαν με αυτές του άρθρου 6 του Ν. 5056/2023 για συζήτηση και λήψη απόφασης στο παρακάτω θέμα:

Δωρεάν παραχώρηση χρήσης του Εθνικού Σταδίου Φιλιατών στην Ε.Π.Σ. ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ.

Εισηγητής : Αντιδήμαρχος κα Στάθη Σοφία

Η συνεδρίαση είναι κατεπείγουσα, λόγω προθεσμίας.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

ΠΗΝΕΛΟΠΗ Γ. ΣΤΑΜΑΤΗ

Τις βραδινές ώρες χθες, στελέχη του Γραφείου Ασφάλειας της Λιμενικής Αρχής της Ηγουμενίτσας προέβησαν στη σύλληψη ενός 27χρονου αλλοδαπού. Συγκεκριμένα, σε έλεγχο που διενεργήθηκε στον επιβατικό σταθμό του λιμανιού στην Ηγουμενίτσα, ο 27χρονος κατείχε και επέδειξε πλαστό ταξιδιωτικό έγγραφο, με σκοπό να μεταβεί παράνομα στο εξωτερικό. Επίσης, κατόπιν ελέγχου των στοιχείων του 27χρονου στη βάση δεδομένων SIS διαπιστώθηκε η καταχώρηση του μέτρου της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και ο περιοριστικός όρος εμφάνισης στην αστυνομική υπηρεσία του τόπου κατοικίας του εντός του πρώτου πενθημέρου έκαστου μηνός. Από το Κεντρικό Λιμεναρχείο Ηγουμενίτσας που διενεργεί την προανάκριση, κατασχέθηκε το πλαστό έγγραφο.

Επίσης, τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα, στελέχη του Γραφείου Ασφάλειας της Λιμενικής Αρχής της Ηγουμενίτσας προέβησαν στη σύλληψη ενός 31χρονου αλλοδαπού. Συγκεκριμένα, σε έλεγχο που διενεργήθηκε στον επιβατικό σταθμό του λιμανιού στην Ηγουμενίτσα και κατόπιν ελέγχου των στοιχείων του 31χρονου στη βάση δεδομένων SIS διαπιστώθηκε η καταχώρηση του μέτρου για πρόσωπο που καταζητείται για να συλληφθεί με σκοπό την παράδοση ή την έκδοση του. Προανάκριση διενεργείται από το Κεντρικό Λιμεναρχείο Ηγουμενίτσας.

Το Τμήμα Πολιτισμού του Δήμου Ηγουμενίτσας, στο πλαίσιο προγραμματισμού και οργάνωσης των εκδηλώσεων που θα πραγματοποιηθούν κατά την περίοδο των Χριστουγέννων, καλεί τους εκπροσώπους των Σωματείων, Συλλόγων-Φορέων με εκπαιδευτική, αθλητική και πολιτιστική δράση, καθώς και τους συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων των σχολείων του Δήμου, να συμμετάσχουν στη συνάντηση που θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2024 και ώρα 14:00 στην Αίθουσα Δημοτικού συμβουλίου.

Ο Αντιδήμαρχος

ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,

ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

Δημήτρης Δημάκος

Το εξώφυλλο του βιβλίου για τον Νικόλα Κιάμο, με φωτογραφία από την εποχή του ΕΛΑΣ

Ο Νικόλας Κιάμος από το Τσαγγάρι Σουλίου (1900-1973), για τους γνώστες της ιστορίας της σύγχρονης Ηπείρου δεν χρειάζεται πολλά λόγια, τουλάχιστον για την αρχική ιδιότητά του: από ένας τυπικός ληστής της ύστερης οθωμανικής περιόδου (ή, για την ακρίβεια, της μεταβατικής δεκαετίας μετά την απελευθέρωση της Θεσπρωτίας το Φλεβάρη του 1913), έχοντας γνωρίσει στη φυλακή τον Νίκο Ζαχαριάδη και ασπαζόμενος, στα 40 του, τις κομμουνιστικές ιδέες, αναδείχτηκε στέλεχος του 24ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, αργότερα βρέθηκε στο Μπούλκες, μετέπειτα ξεχώρισε ως στέλεχος της 8ης μεραρχίας του ΔΣΕ (στη θρυλική 159 ταξιαρχία στο Σούλι), ενώ στην Τασκένδη κυριολεκτικά «τερμάτισε» την, αν μη τι άλλο, πληθώρα εμπειριών που ένας άνθρωπος θα μπορούσε να ζήσει, φτάνοντας, μέσα από τη συμμετοχή του στις οργανώσεις του ΚΚΕ που αναγνώριζαν ως νόμιμο ηγέτη του τον Νίκο Ζαχαριάδη, να συγκρουστεί ανοιχτά από το 1955-‘56 με τον ρωσικό μεγαλοκρατισμό και αργότερα ιμπεριαλισμό, και να καταλήξει στη Σιβηρία, ως διακεκριμένος αγωνιστής των οργανώσεων με επικεφαλής τους Ράφτη (Νεμέρτσικα)-Κυργιάννη (Λακαρέα)-Πάνο Λαμπράκη (Λαδιά), οι οποίοι εξορίστηκαν στη Σιβηρία (ο δε Κυργιάννης, μετά την καταγγελία της εισβολής Μπρέζνιεφ στην Κίνα το 1969, και σε ψυχιατρεία, μέχρι το 1975, υφιστάμενος – δεμένος χειροπόδαρα – βίαιη σίτιση και χορήγηση ψυχοφαρμάκων, καθώς και ξυλοδαρμούς από τρόφιμους) και Γιάννη Γκόγκο. Με δυο λόγια, σε μόλις 73 χρόνια (πέθανε το 1973, μη έχοντας καταφέρει να επαναπατριστεί), ο Κιάμος έζησε πλήρως δύο αιώνες.

Οι συνθήκες για τη συγγραφή βιβλίου με τέτοιο περιεχόμενο, όπως είναι ευνόητο, δεν θα μπορούσε να είναι εύκολες. Όχι λόγω της έδρας του συγγραφέα: αντίθετα, αυτή, ίσως, συνέβαλε στο άνοιγμα περισσότερων στομάτων και στην εύρεση περισσότερων τοπικών πηγών. Ωστόσο, το βιβλίο αναπόφευκτα είναι ανισοβαρές (κι αυτό δεν γράφεται ως κριτική, άλλωστε, δεν έχει νόημα αυτή πια), καθώς τα αρχεία των ύστερων διωκτών του Κιάμου (ρώσων ρεβιζιονιστών-ιμπεριαλιστών και Ελλήνων ακολούθων τους), πέραν όσων έχουν διαρρεύσει, παραμένουν κλειστά. Έτσι, ο Μ. Πασιάκος αναγκάστηκε να ενώσει τα διάσπαρτα κομμάτια του παζλ της ζωής του Κιάμου, όπως αυτά υπήρχαν είτε σε ελληνικά κρατικά αρχεία και δημοσιεύματα του προπολεμικού Τύπου, είτε σε γραπτά συμμαχητών ή αντιπάλων του, είτε προφορικές και γραπτές μαρτυρίες πρωτογενείς ή δευτερογενείς, είτε το οικογενειακό ή πολιτικό του αρχείο, όσο διασώθηκε και αυτό.

Παρά την διαφορετικότητα, ως προς την ποιότητα και την έκταση, των πηγών του, και την αναπόφευκτη ανομοιογένεια τους που καθιστά την ένωσή τους σχεδόν συρραφή και, ως ένα σημείο, δεν επιτρέπουν στον μη εξοικειωμένο αναγνώστη να συνάγει μια θετική ή αρνητική αποτίμηση της ζωής του Κιάμου (άσχετα αν αυτό ήταν ή όχι πρόθεση του συγγραφέα), κάτι το έτσι κι αλλιώς δύσκολο λόγω των δύο διαμετρικά αντίθετων ζωών που αυτός κατά σειρά είχε, εντούτοις, στο βιβλίο επιτυγχάνεται να αποτυπωθεί η ζωή και η δράση του Κιάμου, ιδίως την προπολεμική περίοδο, σε μια εποχή που η περιοχή της Θεσπρωτίας/Σουλίου άλλαζε (το τελευταίο συνάγεται από το βιβλίο και το καθιστά ακόμα πιο ενδιαφέρον). Περιγράφεται (σε διαφορετική, όπως προαναφέρθηκε, έκταση) η ζωή του ως βοσκού, που αναγκάστηκε να σκοτώσει, η φυγή του στο βουνό ως κρυμμένου, η παράδοσή του, η ανταλλαγή της ποινής του με το κυνηγητό άλλων ληστών, ιδίως μουσουλμάνων Τσάμηδων, και κατά κάποιους η διά της βίας προπαγάνδιση της φυγής των μουσουλμάνων της Θεσπρωτίας ως Τούρκων, η ταπείνωση αστυνομικών από πλευράς του παρά τη συνεργασία, ο εξαναγκασμός του σε εκ νέου φυγή, η κήρυξη της Ηπείρου σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την καταστολή του φαινομένου της ληστείας, η κατά κάποιους συμμετοχή του σε απαγωγή πλούσιου αλβανού μουσουλμάνου μειονοτικού, που αναπόφευκτα έλαβε διεθνείς διαστάσεις, η νέα ζωή του ως εμπόρου αλλά και η παγίδευσή του από ανταγωνιστές του εμπόρους, η φυλάκισή του σε ισόβια, η γνωριμία του με τους κομμουνιστές, η απόδραση, η άρνηση των λιρών του Ζέρβα, που προσπαθούσε να τον πάρει στον ΕΔΕΣ από τον ΕΛΑΣ, με τη συγκλονιστική δήλωση: «Να του πεις [του Ζέρβα] να το βάλει καλά στο μυαλό του: Ο Κιάμος τώρα δεν πουλιέται ούτε για εξακόσιες λίρες, ούτε για έξι χιλιάδες, ούτε και για όλο το θησαυρό του κόσμου» (αφού, όπως έγραφε στο αυτοβιογραφικό του σημείωμα, «εγώ είχα ανάγκη από δικαιοσύνη, όλα τα άλλα ταχα χορτάσει από μικρός»), η δράση του στο καταταλαιπωρημένο από τις 3 διαλύσεις από τον ΕΔΕΣ 24ο σύνταγμα του ΕΛΑΣ, το Μπούλκες, ο νέος ένοπλος αγώνας, για το ρίζωμα του οποίου στην Ήπειρο ως και ο Κιάμος αναφέρει το μεγάλο μέγεθος των ταλαιπωριών που (και ο ίδιος) υπέστη, λόγω και του λεγκαλισμού που χαρακτήριζε πολλά στελέχη του κινήματος, καθώς και η ηρωική δράση του στο Σούλι. Όπως προειπώθηκε, η ζωή του στην Τασκένδη αναπόφευκτα δεν ήταν δυνατό να αναλυθεί ιδιαίτερα. Ωστόσο, και μόνο η αναφορά στις λέξεις «Σοβιετική Ένωση», της όλο και πιο αυτοματοποιημένης παραγωγής και του όλο και πιο υψηλού τα πρώτα χρόνια παραμονής του Κιάμου πολιτισμού, καθιστά αυτομάτως χτυπητή τη διαφορά της με την πρωτόγονη ζωή και εργασία στο Σούλι. Εξάλλου, το έλλειμμα αυτό αντισταθμίζεται από τέσσερα σημαντικά αρχεία: την κριτική του Κιάμου σε διάφορα στελέχη, το αυτοβιογραφικό του σημείωμα, το κάλεσμά του στους αντιρεβιζιονιστές για ενότητα και το κάλεσμά του στους ρεβιζιονιστές ιθύνοντες του Συλλόγου των προσφύγων εκεί μετά το πραξικόπημα του ’67, με την χαρακτηριστική εισαγωγή: «τι κάνετε, τι κάθεστε;», με την παράκληση για οργάνωση έμπρακτης βοήθειας στον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό, αφού αυτοί είχαν και το μαχαίρι και το πεπόνι (ήταν αυτοί που δεν άφηναν την «ομάδα Ράφτη-Λακαρέα» να αποχωρήσει για την Κίνα με τελικό προορισμό την Αλβανία και την Ελλάδα για πολιτικό αγώνα). Είναι πολύ κρίμα που δεν υπάρχει ντοκουμέντο από την καταδίκη του σε εξορία ή αναφορά στη ζωή κατά τη διάρκειά της. Παράλληλα, πάντως, οι πολλές φωτογραφίες με φίλους και την οικογένειά του μας μεταφέρουν στην περίοδο εκείνη της ζωής του.

Ο Κιάμος με στολή αξιωματικού του ΔΣΕ

Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να υπάρξουν δυο λόγια και για τον συγγραφέα του βιβλίου, Μιχάλη Πασιάκο, ο οποίος στο διάστημα που μεσολάβησε από την έκδοση του βιβλίου στις αρχές του 2023, πέθανε, μόλις στα 60 του. Πρόλαβε, ωστόσο, να αφήσει ένα μεγάλο έργο λαογραφίας και ένα εξίσου μεγάλο ανολοκλήρωτο, δυστυχώς, έργο ιστοριογραφίας της Θεσπρωτίας. Ενδεικτικά, αναφέρονται, πρώτον, ένα ογκώδες υλικό για τον ΔΣΕ στη Μουργκάνα. Δεύτερον, μια βιογραφία του Τσίλη Μάστορα, θείου και «συναδέλφου» (αρχικά) αλλά και κομματικού συντρόφου (αργότερα) του Κιάμου, εξίσου, αν όχι περισσότερο, θρυλικού. Και μόνο με αυτά τα χαρακτηριστικά έργα, καταλαβαίνει κανείς πόσο πλήττεται με το θάνατο του Πασιάκου η υπόθεση του να αναδειχτεί ο συνολικότερος χαρακτήρας της Θεσπρωτίας, που φυσικά και δεν είναι η Θεσπρωτία «της Ελένης Γκατζογιάννη» και της λίρας του Ζέρβα, όσο κι αν αυτά έχουν «καθιερωθεί». Τρίτο, όμως, ενδεικτικό έργο που έμεινε στη μέση, αλλά αξίζει να αναφερθεί είναι η βιογραφία του Μουσά Ντέμη, επιφανούς μουσουλμάνου Τσάμη, προοδευτικού, που είχε δώσει και παιδιά του στο 4ο τάγμα του 15ου συντάγματος του ΕΛΑΣ, στο οποίο συμμετείχαν και μουσουλμάνοι. Όπως καταλαβαίνει κανείς, με αυτό το έργο εγκαινιαζόταν μια προσπάθεια να αναδειχτεί και μάλιστα χωρίς υπερβολές η (άγνωστη στους επιζώντες σήμερα Θεσπρωτούς) μιας τρίτης, προοδευτικής συνιστώσας της μουσουλμανικής αλβανικής μειονότητας της Θεσπρωτίας, της οποίας η αποκρυστάλλωση, με τη σειρά της, έμεινε κι αυτή στη μέση κατά την αποκρυστάλλωση της εν λόγω μειονότητας σε εθνική μειονότητα, μακριά από την οθωμανική επιρροή (που παρέμενε ένα είδος συνιστώσας, συρρικνούμενο, φυσικά), αφενός, καθώς και την αντιδραστική αλβανική επιρροή, αφετέρου. Αυτή η τρίτη συνιστώσα, όχι ότι δεν κοιτούσε προς τα Τίρανα ως σημείο αναφοράς του αλβανικού έθνους, όχι ότι δεν είχε θεμιτή επαφή με αυτά, ιδίως για θέματα διεθνούς προστασίας της μειονότητας, η οποία βρέθηκε στο έλεος «ελληνόψυχων πατριωτών» του ΕΔΕΣ με «αγνά», δηλαδή αποκλειστικά οικονομικά κίνητρα, αλλά επουδενί δεν ήταν αυτό που λέμε «έπαιρνε γραμμή» από τα Τίρανα, απλούστατα, γιατί έβλεπε στη φιλία με τον ελληνικό λαό την εγγύηση για την επιβίωση της μειονότητας. Από αυτή την άποψη, το έργο του Πασιάκου υπερέβαινε τα όρια της προσφοράς στη Θεσπρωτία και έφτανε το πανεθνικό επίπεδο, καθώς έθετε τις ελληνοαλβανικές σχέσεις σε μια υγιή βάση. Να δούμε πώς και ποιος θα ολοκληρώσει αυτό το έργο που έμεινε στη μέση, αλλά και πώς θα διαδοθεί το έργο του.

Ο Μιχάλης Πασιάκος

Με αφορμή, ωστόσο, το θάνατο του Πασιάκου, αξίζει να αναφερθεί και κάτι γενικότερο: σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν άνθρωποι που καταγράφουν τη μικροϊστορία και τη λαογραφία του τόπου τους αφιλοκερδώς. Αναπόφευκτα, εμφορούνται από διάφορες πεποιθήσεις, που σπάνιο είναι να μην έχουν επηρεαστεί είτε από την καθεστωτική προπαγάνδα είτε από τη ρεβιζιονιστική, είτε από οικογενειακές εμπειρίες είτε από παγιωμένα τοπικά («γκατζογιαννικά») στερεότυπα. Επίσης, σπάνιο είναι να μην έχουν μολυνθεί και από το μικρόβιο του ατομικισμού που πάντοτε διασπείρει ένα αστικό, πολλώ δε μάλλον το δικό μας το εξαρτημένο, καθεστώς (Ευτυχώς, ο Πασιάκος είχε υπόψη τους κινδύνους αυτούς). Εντούτοις, ποιος από όλους μας δεν έχει τέτοιες ιδιότητες, στον έναν ή τον άλλον βαθμό; Τον άνθρωπο δεν το διαμορφώνει το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων (Μαρξ); Στοίχημα, λοιπόν, για την όποια κομμουνιστική οργάνωση υπάρξει μελλοντικά στην Ελλάδα, είναι να αναπτύξει επαφές με τέτοιους ανθρώπους, να τους κερδίσει στην υπόθεσή της, παρά τα όποια κατάλοιπα. Έχουν ένα μεράκι αυτοί οι άνθρωποι, που στο μεγαλύτερο μέρος εκτρέπεται και μαγαρίζεται. Στόχος μας, από την άλλη, είναι η ανάπτυξη στο έπακρο των δυνατοτήτων των ανθρώπων και η αξιοποίησή τους υπέρ των άλλων ανθρώπων στο σύντομο πέρασμά τους από αυτό τον πλανήτη. Στην τελική, μπορούν κι αυτοί να μας βοηθήσουν στην ανάδειξη των πραγματικών διαστάσεων του λαϊκού ξεσηκωμού για Ανεξαρτησία και Δημοκρατία τη δεκαετία του ’40 ανά χωριό, ένα έργο που δεν αποτελεί απλώς χρέος στην αλήθεια και την ιστορία κάθε τόπου, αλλά και συμβολή στην εξοικείωση των νεότερων γενιών με τον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο και τις δυσκολίες που αυτός ενέχει. Σε κάθε περίπτωση, αφού έχουν πεθάνει οι περισσότεροι μαχητές ή αυτόπτες μάρτυρες εκείνης της πιο ηρωικής, αλλά και καθοριστικής για πολλά περιόδου, οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να μας βοηθήσουν στην εύρεση πιθανών ντοκουμέντων και γραπτών μαρτυριών, στη σύνταξη ανά χωριό ονομαστικών καταλόγων και μικρών έστω βιογραφικών κειμένων για αγωνιστές και σε άλλα τέτοια καθήκοντα, που δεν πρέπει να αφήνουμε για «την επόμενη φορά» που θα επισκεφτούμε το χωριό.

Παρατίθεται το ντοκουμέντο που σε πρωτότυπη μορφή υπάρχει και στο βιβλίο (παρμένο από την εφημερίδα «Ανασύνταξη», φ. 161, 1-15/7/2003), στο οποίο ο Κιάμος καλεί σε ενότητα αντιρεβιζιονιστών (που είχε κλονιστεί το 1959, όσον αφορά την τακτική να κατονομαστεί ή όχι η σοβιετική επέμβαση, όπως είχε, πράγματι, κατονομαστεί στην 5η Ολομέλεια του 1955) στη σωστή, όμως, βάση (για τις δυσκολίες της αντιρεβιζιονιστικής ενότητας, βλ. επίσης εισαγωγή εδώ):

Γράμμα του Νίκου Κιάμου προς την καθοδήγηση των ζαχαριαδικών (13/3/1959)

Σύντροφοι,

Πλατιά-φαρδιά γίνεται συζήτηση από δυο πλευρές, μια από μέρος των εννέα (σ.parapoda: των γραμματέων των ΚΟ των πολιτειών που στάθηκαν στο πλευρό του Ν. Ζαχαριάδη και της επανάστασης) και μια άλλη, από μέρος μας, ορισμένων στελεχών της δικιάς μας πλευράς (σ.parapoda: εννοεί τους «Ραφτικούς», που επιθυμούσαν να κατονομάζεται η σοβιετική επέμβαση).Οι τελευταίοι καταφέρονται εναντίον των πρώτων ότι δεν ενεργούν καλά, ότι γίνανε ορισμένα επιβλαβή λάθη, ότι οι ενέργειες αποβλέπουν σε ατομικά ανεβάσματα και ένα σωρό άλλα πράγματα που γίνεται κανείς έξω φρενών, όταν τα πάρει υπόψη του.

Από την πρώτη μερίδα, δηλαδή τους εννέα, γίνεται άλλη συζήτηση, ότι οι δεύτεροι δημιουργούν φράξια, ότι θέλουν να ρίξουν τους εννέα και να αναλάβουν αυτοί αυτά τα μεγαλεία των εννέα και πολλά άλλα φαντασιώδικα και χαμένα πράματα.

Νομίζω ότι όλα αυτά από την μια και από την άλλη πλευρά θα πρέπει να τα αφήσετε στην πάντα και σαν καλοί σύντροφοι να καθίσετε κάτω να συζητήσετε και να λύσετε τις διαφορές που σας απασχολούν μήπως οι μεν πάρουν την εξουσία ή μήπως οι άλλοι γίνουν αρχηγοί. Το χωριό μας καίγεται, λέει η παροιμία, και μεις στολιζόμαστε και καμαρώνουμε. Ο νους μας όλο στο κεχρί τρέχει και όχι στην υπόθεση που μας βασανίζει. Αν υπάρχουν ορισμένες διαφορετικές αντιλήψεις για τη δουλειά που γίνετε, να καθίσετε να συζητήσετε, να βρείτε ποιο είναι το σωστό και να αφήσετε κατά μέρος τους εγωισμούς και τις φαντασίες.

Μια που η βάση σάς εμπιστεύτηκε αυτή την υπόθεση, σαν πιο ικανούς και έμπιστους, μην παίζετε σε βάρος αυτών των κομμουνιστών που είναι πιστοί σε αυτό που ξεκίνησαν.

Ο Νικόλας Κιάμος σε μεγαλύτερη ηλικία

Δεν είναι ντροπή ούτε υποτιμητικό να συμβουλεύεστε και άλλον κόσμο, στελέχη που έχουν πείρα, μόρφωση και αρκετές ικανότητες, για να μπορέσετε να βοηθηθείτε να κάνετε καλύτερες και σωστότερες ενέργειες. Δεν είναι σωστό οι φράσεις «το θέλεις ή δεν το θέλεις, έτσι θα γίνει». Εδώ πρέπει να βρούμε το σωστό, να πείσουμε εκείνον που επιμένει σε κάτι που δεν είναι σωστό, χωρίς να το ρίχνουμε στο «εμείς είμαστε και ό,τι πούμε εμείς θα γίνει» ή «το θέλετε ή δεν το θέλετε». Αυτά δεν στέκουν και δεν ταιριάζουν στον σημερινό μας αγώνα.

Δεν είναι ντροπή ούτε υποτιμητικό το να γράφουμε στα γράμματά μας και σε όλες τις ενέργειες που κάνουμε το όνομα του αρχηγού μας Νίκου Ζαχαριάδη. Με το να γράφουμε ότι είμαστε με την Πέμπτη Ολομέλεια και ότι θέλουμε την παλιά μας ΚΕ, αυτό δεν θα πει τίποτε. Την ΚΕ μάς την έστειλαν όλη εδώ και τους είδαμε (σ.parapoda: Εννοεί ότι πολλά στελέχη της παλιάς ΚΕ, ακόμα και κάποιους που ήταν στην ανώτερη ηγεσία και θεωρούνταν ζαχαριαδικοί, πήγαν στην Τασκένδη να κάνουν κήρυγμα υπέρ της «6ης Ολομέλειας»). Εκείνος που δεν ήρθε ήταν ο αρχηγός μας Ζαχαριάδης. Αν και αυτός συμφωνούσε με τους άλλους, νομίζω ότι ούτε οι εννέα, ούτε οι εκατόν εννέα ούτε από τις οχτώ χιλιάδες κομμουνιστές που ήταν στην Τασκέντη θα μπορούσε κανένας να ανοίξει στόμα για ό,τι έγινε. Όποιος λέει ότι θα ‘κανε και θα ‘δινε και θα'παιρνε, είναι όλα παραμύθια και φαντασίες. Δεν είχαμε αρχηγό που να κοίταζε και να φοβόταν μη χάσει το αρχηγιλίκι, αλλά αρχηγό που αγωνίζονταν με όλη την δύναμή του για την λευτεριά και προκοπή του ελληνικού λαού. Αν ήθελε το 1946 γινόταν νόμιμος αρχηγός του ΚΚΕ, με πέντε-δέκα βουλευτές, και καθόταν στην Αθήνα και έκανε ό,τι κάνουν και τα άλλα κόμματα σε άλλες χώρες και εκείνο που θέλει και που ήθελε να κάνει ο Παρτσαλίδης-ΚΕ.

Όποιος δεν θέλει να προφέρει το όνομα του Νίκου Ζαχαριάδη, αυτός αποβλέπει κάπου αλλού, σκέπτεται πονηρά. Δηλαδή, εμείς μπορούμε να ζητάμε εκείνον τον δρόμο που μας έδειξε ο Ζαχαριάδης χωρίς να θέλουμε να πιστέψομε ότι αυτός τον άνοιξε. Να παρουσιαστούμε κάτι παραπάνω και ότι εμείς κρατήσαμε αυτή την κατάσταση και εσύ Ζαχαριάδη αν ήσουν έξυπνος θα έλεγες το πιστεύω σ’ έναν Θεόν πατέρα και θα ήσουν αρχηγός. Αφού εσύ δεν θέλησες να κάνεις αυτό, εμείς τώρα δε σε χαμπερίζομε. Ο Ζαχαριάδης πέθανε, όπως εκφράζονταν μερικά τρανά στελέχη. Νόμισαν ότι ήρθε ο καιρός τους να γίνουν αρχηγοί.

Αν σκεπτόμαστε έτσι, καταλαβαίνετε τι χωριό μπορούμε να φτιάσουμε.

Έτσι, εγώ ο αγράμματος, που πιστεύω δεν θα με παραξηγήσετε γι’ αυτό, κάνω αυτή την πρόταση για να συναντηθείτε το συντομότερο για να λύσετε τις διαφορές που έχετε, να ξεκαθαρίσετε τους λογαριασμούς που σας απασχολούν και να μιλήσετε και στον κόσμο, για να σταματήσει το κουτσομπολιό και οι σκέψεις που βασανίζουν κάθε κομμουνιστή. Άρχισαν κιόλας να λεν, θα τους μουτζώξουμε και αυτούς. Θα κάνουμε ατομικά γράμματα και θα διαψεύσομε κάθε ενέργειά τους, ότι έγιναν όλα εν αγνοία μας, ότι εμείς δεν υποταζόμαστε σε κανέναν. Εγώ θα γράψω, λέει ο άλλος, ότι περιμένω τον αρχηγό μου Νίκο Ζαχαριάδη να μου δείξει το δρόμο που θα πάω, και ένα σωρό άλλα, όπως του κατεβάζει του κάθε ενός.

Αν αρχίσουμε έτσι, καταλαβαίνετε τι μπορεί να γίνει και υπεύθυνοι για όλα αυτά θα είστε εσείς και από την μια μεριά και από την άλλη.

Με σ.χαιρετισμούς

Ν. Κιάμος

Τασκέντη 13.3.1959

Ελληνική ελιά. 

Ιερό δέντρο κατά την αρχαιότητα με έντονες κοινωνικές επιδράσεις και ευεργετικές ιδιότητες, αποτελεί σήμερα την πιο διαδεδομένη καλλιέργεια στην Ελλάδα και αναπόσπαστο κομμάτι της κάθε ελληνικής οικογένειας. 

Από την φύτευση μέχρι τους πρώτους ανθούς, την καρποφορία και την συγκομιδή ο δρόμος είναι μακρύς και περιέχει πολλά στάδια που θα καθορίσουν την υψηλή ποιότητα του ελαιόλαδου που όλοι θέλουμε να πετύχουμε. 

Στις νέες, υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις "Γούλα", στο Γραικοχώρι Ηγουμενίτσας γνωρίζουμε ότι το τελικό στάδιο παραγωγής είναι το και το πιο καθοριστικό για την εξασφάλιση της υψηλής ποιότητας έξτρα παρθένου ελαιόλαδου. 

Γι΄αυτό έχουμε φροντίσει ώστε: 

1) Κατά την αναμονή στο ελαιοτριβείο, ο καρπός να αποθηκεύεται αεριζόμενος σε μεγάλους δικτυωτούς σάκους για την αποφυγή ανάπτυξης οξέων. 

2) Το σχολαστικό πλύσιμο της ελιάς και η απομάκρυνση των φύλλων με την χρήση πεπιεσμένου αέρα στο νερό, εξασφαλίζει τον πλήρη διαχωρισμό της ελιάς από άλλα περιττά υλικά. 

3) Η σύνθλιψη του καρπού να γίνεται σε νέους ανοξείδωτους μαλακτήρες με «κρύα επεξεργασία». Με ειδικούς θερμομετρητές φροντίζουμε ώστε η θερμοκρασία να μη ξεπερνά τους 22 C. 

4) Να υπάρχει διαρκής εξαερισμός των υδρατμών κατά την διάρκεια της παραγωγής ώστε να αποφευχθεί η δημιουργία «πικρίλας» και να αυξηθεί η ποιότητα. 

5) Παρέχουμε διαχωρισμένο χώρο αναμονής των πελατών για την παρακολούθηση της διαδικασίας παραγωγής με παράδοση του ελαιόλαδου αν όχι την ίδια μέρα, το αργότερο μέχρι την επόμενη. 

Και όλα αυτά, γιατί αποτελεί στοίχημα για εμάς η υψηλή ποιότητα που θέλετε να πετύχετε... 

Σας περιμένουμε καθημερινά στο Γραικοχώρι Ηγουμενίτσας.

Τηλέφωνα επικοινωνία:

2665025450 - 6944607459

Ἀ­γα­πη­τοί Χριστιανοί,

Ὡς γνω­στόν, στίς 18 Νο­εμ­βρί­ου κά­θε ἔ­τους, ἡ Ἱ­ε­ρά Μη­τρό­πο­λή μας ἑ­ορ­τά­ζει τήν μνή­μη τοῦ Ἁ­γί­ου Ἐν­δό­ξου Νε­ο­μάρ­τυ­ρος Ἀ­να­στα­σί­ου τοῦ ἐκ Πα­ρα­μυ­θί­ας, ἐ­νῶ ἡ ἴ­δια ἡ­μέ­ρα ἀ­πο­τε­λεῖ καί τήν ἐ­πέ­τει­ο τῆς ἐν­θρο­νί­σε­ως τοῦ Σε­βα­σμι­ω­τά­του Μη­τρο­πο­λί­του μας κ. Σε­ρα­πί­ω­νος.

Ὁ Ἅ­γιος Νε­ο­μάρ­τυ­ρας Ἀ­να­στά­σιος, ὁ ὁ­ποῖ­ος γεν­νή­θη­κε στήν Πα­ρα­μυ­θιά τό 1730, ἔ­ζη­σε τά χρό­νια τῆς Τουρ­κο­κρα­τί­ας καί μαρ­τύ­ρη­σε γιά τήν πί­στη Του στόν Χρι­στό, κα­τα­λή­γον­τας γι’ αὐ­τόν τόν λό­γο νά ἐ­κτε­λε­σθεῖ ἀ­πό τούς Ὀ­θω­μα­νούς. Με­τά τόν θά­να­τό Του, ὁ Ἅ­γιος συ­νέ­χι­σε μέ τήν χά­ρη τοῦ Τρι­α­δι­κοῦ Θε­οῦ νά προ­στα­τεύ­ει τήν Ἐ­παρ­χί­α μας καί νά ἐμ­ψυ­χώ­νει τούς Ἕλ­λη­νες στόν ἀ­γῶ­να τους κα­τά τῶν Ὀ­θω­μα­νῶν, ἐ­νῶ ταυ­τό­χρο­να ἐ­νέ­πνευ­σε πολ­λούς ἀλ­λό­θρη­σκους νά ἀ­σπα­σθοῦν τόν Χρι­στι­α­νι­σμό.

Προ­κει­μέ­νου, λοι­πόν, νά τι­μή­σου­με τήν μνή­μη τοῦ Προ­στά­του μας Ἁ­γί­ου Ἀ­να­στα­σί­ου τοῦ ἐκ Πα­ρα­μυ­θί­ας, σᾶς ἐ­νη­με­ρώ­νου­με ὅ­τι θά πραγ­μα­το­ποι­η­θοῦν στόν Ἱ­ε­ρό Να­ό τοῦ Ἁ­γί­ου Ἀ­να­στα­σί­ου στήν Πα­ρα­μυ­θιά, οἱ ἑ­ξῆς λα­τρευ­τι­κές Συ­νά­ξεις: 

Στίς 17 Νο­εμ­βρί­ου ἐ.ἔ. καί ὥ­ρα 6:00 τό ἀπόγευμα, θά τε­λε­σθεῖ ὁ Πα­νη­γυ­ρι­κός Ἑ­σπε­ρι­νός, στόν ὁ­ποῖ­ο θά χο­ρο­στα­τή­σει ὁ Σε­βα­σμι­ώ­τα­τος Μη­τρο­πο­λί­της μας.

Πρίν ἀ­πό τόν Ἑ­σπε­ρι­νό θά πραγ­μα­το­ποι­η­θεῖ, στό προ­αύ­λιο τοῦ Ἱ­ε­ροῦ Να­οῦ, ἡ ὑ­πο­δο­χή τοῦ τι­μί­ου Λει­ψά­νου τοῦ Ὁ­σί­ου Πα­τρός ἡ­μῶν Νι­κη­φό­ρου τοῦ Λε­προῦ τοῦ θαυ­μα­τουρ­γοῦ, τό ὁποῖ­ο θά πα­ρα­μεί­νει στόν Να­ό κα­θ’ ὅ­λη τήν διά­ρκεια τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Πα­νη­γύ­ρε­ως, γιά προ­σκύ­νη­ση ἀ­πό τούς πι­στούς.

Στίς 18 Νο­εμ­βρί­ου ἐ.ἔ. καί ὥ­ρα 7:00 τό πρωΐ, θά τε­λε­σθεῖ ἀ­πό τόν Σε­πτό Ποι­με­νάρ­χη μας κ. Σε­ρα­πί­ω­να ὁ Ὄρ­θρος καί ἡ Πα­νη­γυ­ρι­κή Θεί­α Λει­τουρ­γί­α.

Με­τά τήν Θεί­α Λει­τουρ­γί­α, θά ἀ­κο­λου­θή­σει ἡ λι­τά­νευ­ση τῆς ἱ­ε­ρᾶς εἰ­κό­νας τοῦ Ἁ­γί­ου Ἀ­να­στα­σί­ου, ἡ ὁ­ποί­α θά πραγ­μα­το­ποι­η­θεῖ μέ πομ­πή τῶν κλη­ρι­κῶν καί τοῦ εὐ­λα­βοῦς λα­οῦ τῆς Μη­τρο­πό­λε­ώς μας.

Ἀ­γα­πη­τοί Χριστιανοί,

Κα­τό­πιν τῶν προ­α­να­φερ­θέν­των, καλεῖσθε ὅ­λοι νά συμ­με­τά­σχε­τε στίς λα­τρευ­τι­κές αὐ­τές ἐκ­δη­λώ­σεις καί νά τι­μή­σε­τε μέ τήν πα­ρου­σί­α σας τήν λαμ­πρή ἑ­ορ­τή τῆς μνή­μης τοῦ σπου­δαί­ου καί θαυ­μα­τουρ­γοῦ Ἁ­γί­ου τῆς Ἐ­παρ­χί­ας μας, τοῦ Ἁ­γί­ου Ἀ­να­στα­σί­ου, προ­κει­μέ­νου νά προ­σευ­χη­θοῦ­με ὅλοι ἀ­πό κοι­νοῦ νά μᾶς χα­ρί­ζει ὑ­γεί­α καί κά­θε ἄλ­λο ἀ­γα­θό, προ­στα­τεύ­ον­τάς μας καί εὐ­λο­γῶν­τας τήν ζω­ή καί τά ἔρ­γα μας.