Τη δυνατότητα να υποβάλουν καταγγελία για οικονομικά εγκλήματα, να αιτούνται να υποβάλουν ένσταση για παράβαση που έχει βεβαιωθεί και να παραλαμβάνουν ηλεκτρονικά αντίγραφα από τα βιβλία-έντυπα της Ελληνικής Αστυνομίας έχουν από σήμερα οι πολίτες μέσω του gov.gr.

Συνολικά πρόκειται για έξι νέες υπηρεσίες, οι οποίες είναι σε παραγωγική λειτουργία από σήμερα ύστερα από την Κοινή Υπουργική Απόφαση των υπουργών Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Δημήτρη Παπαστεργίου και Προστασίας του Πολίτη, Γιάννη Οικονόμου.

Πιο συγκεκριμένα οι υπηρεσίες που παρέχονται πλέον μέσω του gov.gr είναι:

1. Υποβολή ένστασης επί πράξης βεβαίωσης παράβασης

2. Υποβολή καταγγελιών οικονομικών εγκλημάτων – (επώνυμη ή ανώνυμη)

3. Αντίγραφο δελτίο οδικού τροχαίου ατυχήματος υλικών ζημιών

4. Αντίγραφο ημερήσιου δελτίο οχήματος ΕΛΑΣ

5. Αντίγραφο τηλεφωνικής κλήσης στην ‘Αμεση Δράση

6. Αντίγραφο πράξης βεβαίωσης παράβασης

Οι πολίτες μπορούν με τρόπο φιλικό και απλό να υποβάλλουν αίτηση, ένσταση ή καταγγελία ηλεκτρονικά μέσω του gov.gr, στην αρμόδια υπηρεσία της Ελληνικής Αστυνομίας, αφού συνδεθούν με κωδικούς Taxisnet ή web banking. Συγχρόνως, μέσα από τις ηλεκτρονικές θυρίδες του gov.gr που έχουν αποδοθεί στις υπηρεσίες της ΕΛ.ΑΣ μπορούν άμεσα, με ακρίβεια και διαφάνεια να παρακολουθούν την πορεία του αιτήματός τους, χωρίς να χρειάζεται να επισκεφθούν καμία υπηρεσία.

Το σύνολο των έξι νέων υπηρεσιών βρίσκεται στην κατηγορία «Πολίτης και καθημερινότητα» και πιο συγκεκριμένα:

– Στο γεγονός ζωής «Βεβαιώσεις και αντίγραφα», οι ενδιαφερόμενοι θα βρουν:

– Ένσταση για πράξη βεβαίωσης παράβασης

– Αντίγραφο πράξης βεβαίωσης παράβασης

– Αντίγραφο τηλεφωνικής κλήσης στην ‘Αμεση Δράση

– Αντίγραφο δελτίου οδικού τροχαίου ατυχήματος

– Στο γεγονός ζωής «Μετακινήσεις» οι ενδιαφερόμενοι θα βρουν:

– Αντίγραφο ημερήσιου δελτίου οχήματος

– Στο γεγονός ζωής «Καταγγελίες», οι ενδιαφερόμενοι θα βρουν:

– Καταγγελία για οικονομικά εγκλήματα

Μετά την ολοκλήρωση της επεξεργασίας του αιτήματος από την ΕΛ.ΑΣ, το αντίγραφο αποστέλλεται ηλεκτρονικά στη θυρίδα του πολίτη στο my.gov.gr, ο οποίος ταυτόχρονα ειδοποιείται με μήνυμα στο κινητό του τηλέφωνο (SMS) και μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (email).

Επισημαίνεται ότι το αντίγραφο ενσωματώνει όλα τα χαρακτηριστικά εγκυρότητας (Κωδικός QR, Κωδικό επαλήθευσης, προηγμένη ηλεκτρονική σφραγίδα της Ενιαίας Ψηφιακής Πύλης του Δημοσίου) και μπορεί να προσκομιστεί για κάθε νόμιμη χρήση. Τα στοιχεία του πολίτη για την υποβολή αίτησης, ένστασης ή καταγγελίας αντλούνται αυτόματα από το Κέντρο Διαλειτουργικότητας της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων και Ψηφιακής Διακυβέρνησης.

Οι έξι νέες ψηφιακές υπηρεσίες έρχονται να προστεθούν στις κοινές δράσεις που υλοποιούν τα υπουργεία Ψηφιακής Διακυβέρνησης και Προστασίας του Πολίτη για την ψηφιοποίηση υπηρεσιών της Ελληνικής Αστυνομίας.

Ο σχεδιασμός και η ανάπτυξη των υπηρεσιών πραγματοποιήθηκαν από την Ελληνική Αστυνομία, τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων και Ψηφιακής Διακυβέρνησης και το Εθνικό Δίκτυο Υποδομών Τεχνολογίας και Έρευνας (ΕΔΥΤΕ ΑΕ – GRNET) του υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης.

Λόγια καρδιάς!

Ουρανία μου,

αγαπημένη μου ξαδέρφη,

αδερφή μου!

Τώρα που φεύγουν τα χελιδόνια,

σου ζήτησα χελιδόνα μου

να μη φύγεις.

Αλλά εσύ, άνοιξες τις φτερούγες σου και πέταξες σ' άλλους ουρανούς, εκεί, που δεν υπάρχει πόνος, λύπη και στεναγμός!

Περπάτησες σ' αυτή τη γη, με τον Βασίλη σου, το δρόμο τον καλό,

το δρόμο της προσφοράς.

Τώρα, χωρίστηκες από τον σύντροφο σου, που με αυτοθυσία τον φρόντισες για χρόνια, στη δύσκολη αρρώστια του, που τον οδήγησε σε σκοτεινούς κόσμους!

Κι όμως, μέσα στα σκοτάδια του

μυαλού του, ρωτούσε, πού είναι η Ουρανία;

Όταν έφευγες για το νοσοκομείο,

σε κοίταξε και σου είπε, εγώ

σ' αγαπάω εσένα, λες και

διαισθάνθηκε το "φευγιό" σου!

Έζησες Ουρανία μου, μια όμορφη ζωή με αγάπη και κατανόηση.

Απέκτησες την Ελβίρα και τον

Χρήστο σου, που τα καμάρωνες

για την πορεία τους στη ζωή, παιδιά ζηλευτά στην κοινωνία!

Χάρηκες τα εγγόνια σου, τη Λυδία

και τον Βασίλη.

Όπου υπηρέτησες σαν δασκάλα,

εκτός από γνώσεις, χάριζες και αγάπη! Τί να πω για το "Ειδικό Σχολείο" Ηγουμενίτσας;

Έδωσες την ψυχή σου και σε λάτρευαν τα παιδιά, αλλά και οι γονείς τους!

Τα χειροτεχνήματα σου θαυμαστά!

Χρυσά τα χέρια σου, χρυσή και η καρδιά σου!

Πόσα δεν έχω να θυμηθώ

από τα παιδικά μας χρόνια!

Μαζί με την Ανθούλα, είμασταν

οι πιο αγαπημένες ξαδέρφες

σ' ολόκληρο το χωριό!

Παίζαμε με τις ώρες και συναγω-

νιζόμασταν στο κέντημα και

Στ' άλλα εργόχειρα!

Σε γιορτές, πανηγύρια, γάμους,

γεννητούρια, πάντα μαζί!

Μεγαλώσαμε, κάναμε οικογένειες, αλλά η αγάπη μας

έμεινε αναλλοίωτη στο χρόνο!

Τώρα, έφυγες βιαστικά, ενώ

είχες πολλά ακόμη να δώσεις.

Άφησες αγαπημένα πρόσωπα.

Τον Βασίλη σου, που είμαι σίγουρη

ότι θα ρωτάει πάντα, πού είναι

η Ουρανία;

Αφήνεις τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου, τ' αδέρφια σου

και ειδικά τη Ρέα, που εκτός από

αδερφή, σε είχε και μάνα!

Αλλά αφήνεις κι όλους εμάς,

συγγενείς και φίλους, που σε

αγαπούσαμε.

Θα συναντήσεις τους γονείς σου, τον αδερφό σου τον Παντελή

και πόσα ξαδέρφια, με αρχηγό

τον Τάκη μου, που θα οργανώσει

ξαδερφικά ανταμώματα,

όπως κάναμε πάντα!

Καλή μου Ουρανία, δεν θέλω

να πιστέψω το χαμό σου!

Σου εύχομαι καλό ταξίδι στον

παράδεισο κι εμείς θα σε θυμόμαστε πάντα και θα μιλάμε

στα ανταμώματα μας, σαν να είσαι

παρούσα!

Και να ξέρεις, για σένα, το καντηλάκι της καρδιάς μου,

θα το 'χω πάντα αναμμένο!!!

Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχούλα σου!

Σε ότι αφορά τις δηλώσεις ΟΣΔΕ, όπως είχε δηλώσει ότι «ενώ ήταν άριστη η κατεύθυνση για ένταξη στο gov.gr, στη συνέχεια δεν έγιναν τα βήματα που έπρεπε, από τον Οργανισμό», ανακοινώνοντας ότι με διατάξεις που θα φέρει θα καταργηθεί η δυνατότητα να χρησιμοποιούν δεύτερες πλατφόρμες ορισμένα ΚΥΔ.

«Οι διπλοχρεώσεις σε βάρος των αγροτών θα τελειώσουν», είπε χαρακτηριστικά.

Η Περιφέρεια Ηπείρου, ευχαριστεί την υπηρεσία ΕΟΤ Αυστρίας & Ουγγαρίας ,ιδιαίτερα την κα

Το κείμενο της ομιλίας του κατά την χειροτονία του

Δό­ξαν, εὐ­χα­ρι­στί­αν καί προ­σκύ­νη­σιν ἀ­να­πέμ­πω εἰς τόν Τρι­σά­γι­ον Θε­όν, τόν Πα­τέ­ρα, τόν Υἱ­όν καί τό Ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα, δι­ό­τι τήν ἱ­ε­ρή αὐ­τή στιγ­μή ἵ­στα­μαι ἐ­νώ­πι­ον τοῦ ἱ­ε­ροῦ Θυ­σι­α­στη­ρί­ου, προ­σμέ­νον­τας νά λά­βω τήν ἀ­πο­στο­λι­κή χά­ρη τῆς Ἀρ­χι­ε­ρω­σύ­νης καί νά κα­τα­στῶ Ἐ­πί­σκο­πος καί Ποι­μέ­νας, προ­ε­στώς τῆς Εὐ­χα­ρι­στί­ας, ἀλ­λά καί δι­ά­κο­νος καί πο­δη­γέ­της τοῦ Λα­οῦ τοῦ Θε­οῦ, κα­θι­στά­με­νος ταυ­το­χρό­νως κοι­νω­νός τοῦ Μυ­στη­ρί­ου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καί τῆς Ἀ­πο­στο­λι­κό­τη­τος.

Δι­ά τοῦ­το, πρό πάν­των, «ἐν ὕ­μνοις εὐ­χα­ρί­στοις δο­ξο­λο­γῶ καί γε­ραί­ρω τό ἄ­με­τρον ἔ­λε­ος» καί τήν ὑ­πέρ­με­τρον εὐ­σπλαγ­χνί­αν τοῦ ἐν Τρι­ά­δι Θε­οῦ δι­ά τά πε­ρί τήν ἐ­λα­χι­στό­τη­τά μου τε­λού­με­να, ἀ­πο­κο­ρύ­φω­μα τῶν ὁ­ποί­ων ἀ­πο­τε­λεῖ τού­τη ἡ ὥ­ρα, κα­τά τήν ὁ­ποί­α μέ κα­λεῖ ἡ ἀ­γά­πη τοῦ K­υ­ρί­ου ἡ­μῶν Ἰ­η­σοῦ X­ρι­στοῦ νά ζή­σω τήν κο­ρύ­φω­ση τῆς προ­σω­πι­κῆς μου Πεν­τη­κο­στῆς καί νά ἀ­νέλ­θω στό Θα­βώρ τοῦ Ἐ­πι­σκο­πι­κοῦ ἀ­ξι­ώ­μα­τος.

Τό Πα­νά­γι­ο Πνεῦ­μα, τό ὁ­ποῖ­ο, ὡς φῶς καί ζω­ή καί ζῶ­σα πη­γή νο­ε­ρά, «ἔ­θε­το ἐ­πι­σκό­πους ποι­μαί­νειν τήν Ἐκ­κλη­σί­αν τοῦ Κυ­ρί­ου»[2], κα­τέρ­χε­ται καί εἰς ἐ­μέ τόν ἁ­μαρ­τω­λό γι­ά νά μέ κα­τα­στή­σει ἄ­ξι­ο μι­μη­τή τοῦ Ἀρ­χι­ποί­με­νος Χρι­στοῦ καί μέ­λος τοῦ Ἁγί­ου Χο­ροῦ τῶν θε­ο­κι­νή­των Ἀ­πο­στό­λων, τῶν ἐμ­πνευ­στῶν τῶν Ἐ­πι­σκό­πων τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, τῶν παγ­χρύ­σων στο­μά­των τοῦ Λό­γου καί τῆς θεί­ας ἀ­λη­θε­ί­ας, τῶν στύ­λων τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, τῶν οἰ­κου­με­νι­κῶν ποι­μέ­νων, μα­θη­τῶν καί μι­μη­τῶν τοῦ με­γά­λου τῶν προ­βά­των Ποι­μέ­νος, τῶν πρώ­των με­τά τόν Ἕ­να καί Μέ­γα Ἀρ­χι­ε­ρέ­α καί Ἐ­πί­σκο­πο τῶν ψυ­χῶν ἡ­μῶν.

Ἡ ἐκ τῶν ἐγ­κά­των μου ἄ­με­τρη συγ­κί­νη­ση καί χα­ρά ἐ­ξαι­τί­ας τῆς με­γά­λης αὐ­τῆς δω­ρε­ᾶς τοῦ Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, μέ πα­ρο­τρύ­νουν νά ἀ­να­φω­νή­σω καί ἐ­γώ ἐν εἰ­λι­κρι­νεῖ τα­πει­νό­τη­τι τά λό­γι­α τοῦ ἱ­ε­ροῦ Χρυ­σο­στό­μου: «Δό­ξα τῷ Θε­ῷ πάν­των ἕ­νε­κεν».

Αἰ­σθά­νο­μαι βα­θει­ά τήν ἀ­νάγ­κη, κατ᾽ αὐ­τήν τήν εὐ­λο­γη­μέ­νη στιγ­μή, νά δο­ξο­λο­γή­σω καί νά εὐ­χα­ρι­στή­σω ἐ­ξαι­ρέ­τως τόν Κύ­ρι­ον «κα­τά πάν­τα καί δι­ά πάν­τα», γι­ά τίς πολ­λα­πλές δω­ρε­ές καί εὐ­ερ­γε­σί­ες Του πρός ἐ­μέ τόν ἀ­νά­ξι­ο, τίς φα­νε­ρές καί ἀ­φα­νεῖς, ἀ­π’ ἀρ­χῆς τῆς ζω­ῆς μου μέ­χρι καί σή­με­ρα, ὁ­πό­ταν ἐ­πέ­βλε­ψεν ἐ­πί τήν ἐ­λα­χι­στό­τη­τά μου καί ἐ­πέ­τρε­ψε νά φθά­σω στήν ὥρα αὐ­τήν τῆς χει­ρο­το­νί­ας μου εἰς Ἐ­πί­σκο­πον τῆς ἀ­πο­στο­λο­βα­δί­στου καί πα­να­γι­ο­φρου­ρή­του Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος.

Ἐ­λέ­ει τοῦ με­γά­λου Θε­οῦ, πρε­σβεί­αις τῆς Ὑ­πε­ρα­γί­ας Θε­ο­τό­κου, τῇ πα­τρι­κῇ ἀ­γά­πῃ τῆς Ὑ­με­τέ­ρας Μα­κα­ρι­ό­τη­τος καί ψή­φοις κα­νο­νι­καῖς τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος, ἵ­στα­μαι σή­με­ρον ἐ­νώ­πι­ον τοῦ ἱ­ε­ροῦ Θυ­σι­α­στη­ρί­ου ἐν τα­πει­νώ­σει καί συν­τρι­βῇ καρ­δί­ας, ὥ­στε νά λά­βω τήν ἀ­νω­τά­τη βαθ­μί­δα τῆς Ἱ­ε­ρω­σύ­νης, δι­ά τῶν τι­μί­ων χει­ρῶν Σας, Μα­κα­ρι­ώ­τα­τε, καί τῶν πε­ρί Ὑ­μᾶς Ἁ­γί­ων Ἀρ­χι­ε­ρέ­ων καί νά κα­τα­στῶ Ἐ­πί­σκο­πος καί Μη­τρο­πο­λί­της τῆς εὐ­κλε­οῦς ταύ­της Ἐ­παρ­χί­ας τῆς ἁ­γι­ο­τό­κου καί ἡ­ρω­ο­τό­κου Πα­τρί­δος μας, τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Πα­ρα­μυ­θί­ας, Φι­λι­α­τῶν καί Γη­ρο­με­ρί­ου, εἰς δι­α­δο­χήν τοῦ πο­λυ­σε­βά­στου σέ ὅ­λους μας Μη­τρο­πο­λί­του κ. Τί­του.

Τήν ἐ­κλο­γή καί ἀ­νάρ­ρη­σή μου στόν ἱ­στο­ρι­κό Θρό­νο τῆς Ἱ­ε­ρᾶς ταύ­της Μη­τρο­πό­λε­ως ἐ­κλαμ­βά­νω ὡς κί­νη­τρο πρός τα­πεί­νω­ση καί ὡς ἀ­φε­τη­ρί­α προ­σφο­ρᾶς ὁ­λο­κλη­ρω­τι­κῆς ὑ­πέρ τοῦ ποι­μνί­ου μου καί δι­α­κο­νί­ας Θε­οῦ καί ἀν­θρώ­πων, ἐ­ξα­κο­λου­θών­τας τήν τε­τι­μη­μέ­νη Ἀρ­χι­ε­ρα­τεί­α τῶν προ­κα­τό­χων μου Ἀρ­χι­ε­ρέ­ων, «ἵν᾿ ἐ­ξα­στρά­πτῃ φω­τι­σμόν τῇ Ἐκ­κλη­σί­ᾳ καί πρά­ξε­ων ἀ­πηλ­λαγ­μέ­νων σκό­τους, ὅ­πως ὁ­ρῶν­τες οἱ λα­οί τάς ἀ­κτῖ­νας τῆς ζω­τι­κῆς λαμ­πη­δό­νος πρός Ἐ­κεῖ­νον εὐ­θύ­νων­ται καί τόν Πα­τέ­ρα τῶν φώ­των δο­ξά­ζω­σι»[3].

Μέ­σα στήν ἀ­νε­ξι­χνί­α­στη παν­σο­φί­α Του ὁ παν­το­κρά­τωρ Θε­ός θέ­λη­σε μέ­σα ἀ­πό τήν εὐ­τέ­λει­α «τοῦ ὀ­στρα­κί­νου σκεύ­ους» τοῦ ἀν­θρω­πί­νου πλά­σμα­τος νά ὑ­πη­ρε­τοῦν­ται δι­ά τῆς πα­νί­ε­ρης Ἀρ­χι­ε­ρω­σύ­νης οὐ­ρά­νι­ες ἀ­ξί­ες καί ἀ­θά­να­τες ψυ­χές, ὑ­πέρ τῶν ὁποί­ων ὁ μό­νος Κύ­ρι­ος καί Ποι­μήν ἀ­λη­θής καί Δε­σπό­της τοῦ παν­τός ἐ­νην­θρώ­πη­σε, «ἀ­πέ­θα­νεν καί ἀ­νέ­στη»[4].

Πραγ­μα­τι­κά, μέ συν­τα­ράσ­σει τό ὕ­ψος τῆς τι­μῆς πού πε­ρι­ποι­εῖ στήν εὐ­τέ­λει­ά μου ὁ Κύ­ρι­ος ἡ­μῶν Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός καί τό δέ­ος τό ὁ­ποῖ­ο μέ δι­α­κα­τέ­χει, ἀ­να­λο­γι­ζό­με­νο τήν βα­ρύ­τη­τα τοῦ Ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κοῦ λει­τουρ­γή­μα­τος. Ἔτ­σι, δέν μπο­ρῶ νά ἀ­πο­κρύ­ψω τήν ἱ­ε­ρά ἀ­νη­συ­χί­α πού μέ συ­νέ­χει γι­ά τό μέ­γε­θος καί τήν εὐ­θύ­νη πού ἀ­πορ­ρέ­ει ἀ­πό τό Ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κό αὐ­τό ἀ­ξί­ω­μα.

Σκε­πτό­με­νος, ὅ­μως, τούς λό­γους τοῦ Ἀ­πο­στό­λου τῶν Ἐθνῶν Παύ­λου, «οὐ γάρ ἔ­δω­κεν ἡ­μῖν ὁ Θε­ός Πνεῦ­μα δει­λί­ας, ἀλ­λά δυ­νά­με­ως καί ἀ­γά­πης καί σω­φρο­νι­σμοῦ. μή οὖν ἐ­παι­σχυν­θῇς τό μαρ­τύ­ρι­ον τοῦ Κυ­ρί­ου ἡ­μῶν, μη­δέ ἐ­μέ τόν δέ­σμι­ον αὐ­τοῦ, ἀλ­λά συγ­κα­κο­πά­θη­σον τῷ εὐ­αγ­γε­λί­ῳ κα­τά δύ­να­μιν Θε­οῦ, τοῦ σώ­σαν­τος ἡ­μᾶς καί κα­λέ­σαν­τος κλή­σει ἁ­γί­ᾳ, οὐ κα­τά τά ἔρ­γα ἡ­μῶν, ἀλ­λά κα­τ’ ἰ­δί­αν πρό­θε­σιν καί χά­ριν, τήν δο­θεῖ­σαν ἡ­μῖν ἐν Χρι­στῷ Ἰ­η­σοῦ πρό χρό­νων αἰ­ω­νί­ων»[5], δέν φο­βοῦ­μαι, οὔ­τε δει­λι­ῶ στήν ἀ­πο­στο­λή αὐ­τή, δι­ό­τι ταυ­το­χρό­νως ἔ­ναυ­λος ἠχεῖ στά ὦ­τα μου καί ἡ φω­νή τοῦ Κυ­ρί­ου: «ἀν­δρί­ζου καί ἴ­σχυ­ε, μή φο­βοῦ, μη­δέ δει­λι­ά­σῃς, μη­δέ πτο­η­θῇς»[6], «θάρ­σει τέ­κνον, ἡ πί­στις σου σέ­σω­κέ σε»[7].

Ὡς ἐ­ψη­φι­σμέ­νος Ἐ­πί­σκο­πος, κρα­τῶν εἰς χεῖ­ρας τό ἱ­ε­ρό Εὐ­αγ­γέ­λι­ο, πρῶ­τον ὁ­μο­λό­γη­σα πε­ρί­τρα­να τήν πί­στη καί τήν ἀ­φο­σί­ω­σή μου στόν Ἅ­γι­ο Τρι­α­δι­κό Θε­ό, τόν Πα­τέ­ρα, τόν Υἱ­ό καί τό Ἅ­γι­ο Πνεῦ­μα, καί στήν Μί­α, Ἁ­γί­α, Κα­θο­λι­κή καί Ἀ­πο­στο­λι­κή Ἐκ­κλη­σί­α.

Ἐ­πι­προ­σθέ­τως, ὅ­μως, ὡς χει­ρο­το­νού­με­νος, πέ­ραν τῆς πλή­ρους ἀ­φο­σι­ώ­σε­ως καί τῆς ἀ­πό­λυ­της προ­ση­λώ­σε­ώς μου στόν Χρι­στό καί τό Ἅ­γι­ο Αὐ­τοῦ Εὐ­αγ­γέ­λι­ο, ἀ­φε­νός μέν ὑ­πο­βάλ­λω τήν προ­σή­λω­σή μου πρός τόν πάν­σε­πτο Πα­τρι­αρ­χι­κό Θρό­νο τῆς Βα­σι­λί­δος τῶν πό­λε­ων καί τόν υἱ­ϊ­κό μου σε­βα­σμό πρός τόν Προ­κα­θή­με­νό του, τόν Πα­να­γι­ώ­τα­το Οἰ­κου­με­νι­κό Πα­τρι­άρ­χη κ. Βαρ­θο­λο­μαῖ­ο, καί τήν πε­ρί Αὐ­τόν Ἁ­γί­α καί Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δο τῆς Μη­τρός Ἐκ­κλη­σί­ας, ἀ­φε­τέ­ρου δέ ἐκ­φρά­ζω τήν ἄ­πει­ρη εὐ­γνω­μο­σύ­νη καί τήν ἀ­πό­λυ­τη ὑ­πα­κο­ή καί ἀ­φο­σί­ω­σή μου στήν Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δο τῆς Ἁ­γι­ω­τά­της Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος καί τόν Ἅ­γι­ο Αὐ­τῆς Πρό­ε­δρο κ.κ. Ἱ­ε­ρώ­νυ­μο, οἱ ὁ­ποῖ­οι ὀρ­θο­το­μοῦν τόν λό­γον τῆς Θεί­ας Ἀ­λη­θε­ί­ας, ὡς θε­μα­το­φύ­λα­κες τῶν ἱ­ε­ρῶν Κα­νό­νων καί τῶν ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῶν πα­ρα­δό­σε­ων.

Κα­τό­πιν τού­του, με­τά τόν αἶ­νο, τήν εὐ­χα­ρι­στί­α καί τήν ἱ­κε­σί­α πρός τόν Κύ­ρι­ον, ὑ­πο­βάλ­λω εὐ­λα­βῶς τίς εὐ­γνώ­μο­νες υἱ­ϊ­κές μου εὐ­χα­ρι­στί­ες πρός Ὑ­μᾶς, Μα­κα­ρι­ώ­τα­τε Προ­κα­θή­με­νε τῆς Ἁ­γι­ω­τά­της Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος, ὡς καί πρός ἅ­παν­τα τά Σε­πτά Μέ­λη τῆς Ἁ­γί­ας καί Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος, οἱ ὁ­ποῖ­οι ἀ­νε­δεί­ξα­τε τήν ἐ­λα­χι­στό­τη­τά μου Μη­τρο­πο­λί­τη τῆς Ἁ­γι­ω­τά­της Μη­τρο­πό­λε­ως Πα­ρα­μυ­θί­ας, Φι­λι­α­τῶν καί Γη­ρο­με­ρί­ου.

Πρό πάν­των, ὅ­μως, τήν ἱ­ε­ρή αὐ­τήν ὥ­ρα, ἐ­πι­θυ­μῶ, Μα­κα­ρι­ώ­τα­τε, νά στρα­φῶ πρός τό Σε­πτό Πρό­σω­πό Σας καί νά Σᾶς ἐκ­φρά­σω τή­ν ἐγ­κάρ­δι­α εὐ­γνω­μο­σύ­νη μου γι­ά τήν πα­τρι­κή ἀ­γά­πη, τήν ἐμ­πι­στο­σύ­νη, τήν συγ­χω­ρη­τι­κό­τη­τα καί τήν με­γα­λο­θυ­μί­α Σας. Σᾶς εὐ­χα­ρι­στῶ καί ἐκ­φρά­ζω τήν υἱ­ϊ­κή μου ἀ­γά­πη, τό σύμ­ψη­φό μου στίς συ­νο­δι­κές Σας προ­τά­σεις καί τήν πλή­ρη ὑ­πα­κο­ή μου, ὡς ἄλ­λω­στε ἔ­πρατ­τα μέ­χρι τώ­ρα ἀ­πό τῆς θέ­σε­ως τοῦ Γραμ­μα­τέ­ως τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου, τήν ὁ­ποί­α ἡ ἀ­γά­πη Σας μοῦ ἐνε­πι­στεύ­θη.

Αἰ­σθά­νο­μαι ἐ­πι­τα­κτι­κό τό χρέ­ος νά μνη­σθῶ με­τά βα­θυ­τά­του υἱ­ϊ­κοῦ σε­βα­σμοῦ καί τι­μῆς τῆς Ὑ­με­τέ­ρας Μα­κα­ρι­ό­τη­τος, Σε­πτέ ἅ­γι­ε Προ­κα­θή­με­νε τῆς Ἁ­γί­ας ἡ­μῶν Ἐκ­κλη­σί­ας, δι­ό­τι ἀ­πό πολ­λῶν ἐ­τῶν πε­ρι­βάλ­λε­τε μέ εὔ­νοι­α τό τα­πει­νό πρό­σω­πό μου καί κα­τά τόν ἁρ­μό­δι­ο και­ρό μέ ἀ­νε­δεί­ξα­τε εὐ­με­νῶς, ὁ­μοῦ με­τά τῆς Σε­πτῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας, Ἐ­πί­σκο­πο τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας.

Σᾶς εὐ­γνω­μο­νῶ, ὄ­χι μό­νον δι­ό­τι δι­ά τῶν τι­μί­ων χει­ρῶν Σας ἐν­τός ὀ­λί­γου θά λά­βω τήν τρι­σμέ­γι­στη χά­ρη τῆς Ἀρ­χι­ε­ρω­σύ­νης, ἀλ­λά καί γι­ά ὅ­λα τά ἀ­γα­θά, τά ὁ­ποῖ­α δι­δά­χθη­κα πλη­σί­ον σας ὅ­λα αὐ­τά τά χρό­νι­α, ὅ­πως τό μέ­γα μά­θη­μα τῆς συ­νέ­σε­ως, τῆς ἀ­ρε­τῆς καί τῆς ὑ­πα­κο­ῆς στά κε­λεύ­σμα­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Ὅ­λα αὐ­τά ἀ­πο­τέ­λε­σαν καί θά ἀ­πο­τε­λοῦν δι᾿ ἐ­μέ πο­λύ­τι­μα θη­σαυ­ρί­σμα­τα καί πνευ­μα­τι­κά ἐ­φό­δι­α γι­ά τήν τα­πει­νή Ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κή καί Ποι­μαν­το­ρι­κή δι­α­κο­νί­α μου στόν Ἀμ­πε­λῶ­να τοῦ Κυ­ρί­ου μας.

Ἐ­πι­προ­σθέ­τως, ἐκ βά­θους καρ­δί­ας εὐ­χα­ρι­στῶ τούς Σε­βα­σμι­ω­τά­τους καί Θε­ο­φι­λε­στά­τους Ἀρ­χι­ε­ρεῖς, οἱ ὁ­ποῖ­οι μέ τό­ση ἀγά­πη καί τι­μή πρός τήν ἐ­λα­χι­στό­τη­τά μου θέ­λη­σαν νά γί­νουν σή­με­ρα, δι­ά τῆς σε­πτῆς λει­τουρ­γι­κῆς καί συμ­προ­σευ­χη­τι­κῆς συμ­με­το­χῆς τους, πο­λύ­τι­μοι συγ­κυ­ρη­ναῖ­οι στόν Ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κό σταυ­ρο­α­να­στά­σι­μο δό­λι­χό μου.

Κα­τα­θέ­τω ἐ­νώ­πι­όν Σας τόν σε­βα­σμό γι­ά τήν προ­σγε­νο­μέ­νη στήν ἐ­λα­χι­στό­τη­τά μου τι­μή καί ἐμ­πι­στο­σύ­νη καί πα­ρα­κα­λῶ νά συμ­προ­σευ­χη­θεῖ­τε «ἵ­να ἔλ­θῃ ἐ­π’ ἐ­μέ ἡ δύ­να­μις καί ἡ χά­ρις τοῦ Πα­να­γί­ου Πνεύ­μα­τος», ὥ­στε, τῇ τοῦ Θε­οῦ συ­νερ­γεί­ᾳ, νά «πλη­ρο­φο­ρή­σω»[8] τήν ἀ­να­τε­θεῖ­σα εἰς ἐ­μέ Ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κή δι­α­κο­νί­α.

Ἰ­δι­αι­τέ­ρως δέ εὐ­χα­ρι­στῶ τόν Σε­βα­σμι­ώ­τα­το Μη­τρο­πο­λί­τη Με­γά­ρων καί Σα­λα­μῖ­νος κ. Κων­σταν­τῖ­νο, τόν φι­λό­θε­ο Ποι­με­νάρ­χη τῆς ἱ­στο­ρι­κῆς αὐ­τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως καί ἰ­δι­αί­τε­ρης πα­τρί­δας μου, τόν ὁ­ποῖ­ον εὐ­γνω­μο­νῶ «κα­τά πάν­τα καί δι­ά πάν­τα»∙ τόν Σε­βα­σμι­ώ­τα­το Μη­τρο­πο­λί­τη Ζι­χνῶν καί Νευ­ρο­κο­πί­ου κ. Ἱ­ε­ρό­θε­ο, τοῦ ὁ­ποί­ου οἱ πα­τρι­κές εὐ­χές καί συμβουλές, δέν ἔ­παυ­σαν νά μέ συν­τρο­φεύ­ουν στήν πνευ­μα­τι­κή μου πο­ρεί­α, καί, βε­βαί­ως, τόν Θε­ο­φι­λέ­στα­το Ἐ­πί­σκο­πο Ἐ­λευ­σῖ­νος κ. Δω­ρό­θε­ο, ὁ ὁποῖ­ος ἐκ νε­α­ρᾶς ἡ­λι­κί­ας μοῦ ἐ­νέ­πνευ­σε τόν πό­θο γι­ά τήν ἱ­ε­ρω­σύ­νη καί μέ ἐ­νί­σχυ­σε πνευ­μα­τι­κά δι­ά τῆς ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κῆς βι­ο­τῆς του καί τῆς γνη­σι­ό­τη­τος τοῦ χα­ρα­κτῆ­ρος του.

Εὐ­γνω­μό­νως, ὡ­σαύ­τως, ἐ­πι­θυ­μῶ νά εὐ­χα­ρι­στή­σω ὅ­λους τούς κα­τά πάν­τα ἀ­ξί­ους Ἀρ­χι­γραμ­μα­τεῖς τῆς Ἁ­γί­ας καί Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος, ἐ­ξαι­ρέ­τως δέ τόν Θε­ο­φι­λέ­στα­το Ἐ­πί­σκο­πο Ὠ­ρε­ῶν καί νῦν ἐ­πα­ξί­ως ἐ­κλε­χθέν­τα Μη­τρο­πο­λί­τη τῆς με­γα­λω­νύ­μου Ἱ­ε­ρᾶς καί Ἀ­πο­στο­λι­κῆς Μη­τρο­πό­λε­ως Θεσ­σα­λο­νί­κης κ. Φι­λό­θε­ο, γι­ά τήν ἀ­γα­στή συ­νερ­γα­σί­α καί τήν ἀ­νε­ξό­φλη­τη ἀ­γά­πη καί ἐμ­πι­στο­σύ­νη πρός τό πρό­σω­πό μου, ἐ­νῶ ἐ­πί­σης εὐ­χα­ρι­στῶ καί ὅ­λους τούς σπου­δαί­ους κλη­ρι­κούς καί τούς φι­λο­τί­μους λα­ϊ­κούς συ­νερ­γά­τες στήν ἱ­ε­ρο­συ­νο­δι­κή μου δι­α­κο­νί­α.

Ὁ­μοί­ως, μέ­σα ἀ­πό τόν λό­γο μου κα­τα­θέ­τω ὀ­φει­λε­τι­κῶς τά πνευ­μα­τι­κά ἄν­θη τῆς εὐ­γνω­μο­σύ­νης μου πρός τόν ἀ­ξι­ο­σέ­βα­στο Δι­ευ­θυν­τή τοῦ Γρα­φεί­ου Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς Τά­ξε­ως καί Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς Ἐ­θι­μο­τυ­πί­ας τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος, Πα­νο­σι­ο­λο­γι­ώ­τα­το Ἀρ­χι­μαν­δρί­τη κ. Πα­τρί­κι­ο Κα­λε­ώ­δη, τοῦ ὁ­ποί­ου ἡ δι­α­κρι­τι­κή πα­τρι­κή μέ­ρι­μνα, τό εὐ­ερ­γε­τι­κό ἐν­δι­α­φέ­ρον καί οἱ πνευ­μα­το­φό­ρες συμ­βου­λές ἀ­πο­τέ­λε­σαν δι’ ἐμέ κρα­ται­ό ἐ­πι­στη­ριγ­μό κα­θ’ ὅ­λη τήν εἰ­κο­σα­ε­τῆ δι­α­κο­νί­α μου στήν Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δο. Ὡς ἐκ τού­του, εὔ­χο­μαι ὁ Θε­ός νά τόν δι­α­φυ­λάτ­τει ἐν ὑ­γι­εί­ᾳ ἀμ­φι­λα­φεῖ καί ἐκ­φρά­ζω τήν τα­πει­νή μου ἐ­πι­θυ­μί­α, κα­τ’ ἀ­να­λο­γί­αν πρός τήν ρή­ση τοῦ Κυ­ρί­ου, «ἔ­σο­μαι ὑ­μῖν εἰς πα­τέ­ρα, καί ὑ­μεῖς ἔ­σε­σθέ μοι εἰς υἱ­ούς» [9], καί ὁ σε­βα­στός μου Γέ­ρον­τας π. Πα­τρί­κι­ος νά μέ θε­ω­ρεῖ υἱ­ό του πι­στό καί ἀ­φο­σι­ω­μέ­νο.

Ἐ­πι­προ­σθέ­τως, τήν πα­νί­ε­ρη αὐ­τή στιγ­μή ἐ­πι­θυ­μῶ νά μνη­μο­νεύ­σω τοῦ ὀ­νό­μα­τος τοῦ ἐν ἁ­γί­οις ἀ­να­παυ­ο­μέ­νου μα­κα­ρι­στοῦ Μη­τρο­πο­λί­του Με­γά­ρων καί Σα­λα­μῖ­νος κυ­ροῦ Βαρ­θο­λο­μαί­ου, ὁ ὁ­ποῖ­ος, δι­ά τῆς εἰς δι­ά­κο­νον καί, ἐν συ­νε­χεί­ᾳ, εἰς πρε­σβύ­τε­ρον χει­ρο­το­νί­ας πού ἔ­λα­βα ἀ­πό τά τί­μι­α χέ­ρι­α του, μέ κα­τέ­στη­σε ὑ­πη­ρέ­τη τοῦ Μυ­στη­ρί­ου τοῦ Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ καί πι­στό οἰ­κο­νό­μο τῶν θεί­ων Μυ­στη­ρί­ων τῆς Ἁ­γί­ας Ἐκ­κλη­σί­ας, ἐ­νῶ δι­ά τοῦ ὑ­ψη­λοῦ ἱ­ε­ρα­τι­κοῦ ἤ­θους καί τοῦ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοῦ φρο­νή­μα­τός του συ­νέ­βα­λε ση­μαν­τι­κῶς στήν πνευ­μα­τι­κή καί ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή μου συγ­κρό­τη­ση. Μα­κα­ρί­ζω τήν ἁ­γί­α ψυ­χή τοῦ ἀ­ει­μνή­στου Μη­τρο­πο­λί­του κυ­ροῦ Βαρ­θο­λο­μαί­ου, ἡ ὁ­ποί­α εὐ­χο­μαι σή­με­ρα νά συ­να­γάλ­λε­ται καί νά συ­νευ­φραί­νε­ται μα­ζί μας γι­ά τήν προ­σω­πι­κή μου χα­ρά.

Χρέ­ος ἱ­ε­ρό καί ἐ­πι­βε­βλη­μέ­νο, αἰ­σθά­νο­μαι νά μνη­μο­νεύ­σω ἐ­πι­προ­σθέ­τως καί νά ἐκ­φρά­σω τίς ἐκ βά­θους ψυ­χῆς εὐ­χα­ρι­στί­ες μου πρός τόν ἐ­πί­σης εὑ­ρι­σκό­με­νο στήν θρι­αμ­βεύ­ου­σα Ἐκ­κλη­σί­α μα­κα­ρι­στό καί ἅ­γι­ο Γέ­ρον­τά μου κυ­ρό Δα­μα­σκη­νό Κα­τρα­κού­λη, πνευ­μα­τι­κό Πα­τέ­ρα, κτί­το­ρα καί ἐ­πα­νι­δρυ­τή τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς Ἁ­γί­ου Ἰ­ω­άν­νου Προ­δρό­μου Μα­κρυ­νοῦ Με­γά­ρων, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἔ­δω­σε κα­νο­νι­κή συμ­μαρ­τυ­ρί­α γι­ά τήν μυ­στα­γω­γί­α μου στά ἐν­δό­τε­ρα τοῦ Θυ­σι­α­στη­ρί­ου καί μέ­σῳ τῶν δι­δαγ­μά­των τῆς γνή­σι­ας ἀ­σκη­τι­κῆς βι­ο­τῆς του, ὡς σάλ­πιγ­γα ἀ­νό­θευ­του χρι­στι­α­νι­κοῦ πνεύ­μα­τος, πί­στε­ως καί ὑ­πα­κο­ῆς στό θεῖ­ο θέ­λη­μα καί ἀ­φο­σι­ώ­σε­ως στά κε­λεύ­σμα­τα τῆς Ἀ­πο­στο­λι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, ἀ­πο­τέ­λε­σε «θε­ο­γνω­σί­ας ἀ­κρι­βε­στά­της ἀ­φορ­μήν καί ἀ­ρε­τῆς ἐπι­μέ­λει­αν»[10] τό­σο γι­ά τήν Ἀ­δελ­φό­τη­τα τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς, ὅ­σο καί γι­ά τά πολ­λά πνευ­μα­τι­κά του τέ­κνα.

Ἐ­πί­σης, ὀ­φει­λε­τι­κῶς ἐ­πι­θυ­μῶ νά μνη­σθῶ με­τ’ αἰ­σθη­μά­των υἱ­ι­κῆς ἀ­γά­πης, καί τήν μα­κα­ρι­στή Ἡ­γου­μέ­νη τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς Ἁ­γί­ου Ἰ­ω­άν­νου τοῦ Προ­δρό­μου Μα­κρυ­νοῦ, Γε­ρόν­τισ­σα Μα­κρί­να, τῆς ὁ­ποί­ας δέν θά λη­σμο­νή­σω πο­τέ τήν γεν­ναι­ό­δω­ρη ἔκ­φρα­ση τῆς μη­τρι­κῆς της στορ­γῆς πρός τό προ­σω­πό μου, ἀλ­λά καί τήν πο­λυ­τι­μό­τα­τη συμ­βο­λή αὐ­τῆς στήν ἀ­νά­πτυ­ξη τοῦ πνευ­μα­τι­κοῦ ἔρ­γου τῆς ἐ­νο­ρί­ας τῆς Κοι­μή­σε­ως Θε­ο­τό­κου Με­γά­ρων, στήν ὁ­ποί­α ἐν­τά­χθη­κα ἐξ ἁ­πα­λῶν ὀ­νύ­χων καί τήν ὁποί­α δι­η­κό­νη­σα ἐ­πί τρι­ά­κον­τα καί δύ­ο ἔ­τη. Εἴ­θε οἱ θε­ο­πει­θεῖς πρε­σβεῖ­ες τοῦ Γέ­ρον­τος Δα­μα­σκη­νοῦ καί τῆς ἁ­γί­ας Ἡ­γου­μέ­νης ἐ­νώ­πι­ον τοῦ Θρό­νου τοῦ Δε­σπό­του Χρι­στοῦ, νά μέ ἐ­πι­στη­ρί­ζουν στήν νέ­α μου δι­α­κο­νί­α.

Ἄ­φη­σα τε­λευ­ταί­ους τούς κα­τά σάρ­κα συγ­γε­νεῖς μου στούς ὁ­ποί­ους ὀ­φεί­λω χά­ρι­τες, ἰ­δι­αι­τέ­ρως δέ στούς μα­κα­ρι­στούς γο­νεῖς μου, οἱ ὁ­ποῖ­οι μέ ἀ­νέ­θρε­ψαν στήν ζω­ή αὐ­τήν καί στούς ὁποί­ους ὀ­φεί­λω, ἐν πολ­λοῖς, τήν εὐ­λά­βει­α καί τήν ἀ­γά­πη πρός τόν Θε­ό καί τήν Ἐκ­κλη­σί­α. Οἱ εὐ­χές τους θά ἀ­πο­τε­λοῦν γι­ά μέ­να ἐ­φό­δι­ο πο­λύ­τι­μο καί ἐ­νί­σχυ­ση πνευ­μα­τι­κή. Εὐ­χα­ρι­στῶ, ἐ­πί­σης, τίς κα­τά σάρ­κα ἀ­δελ­φές μου Πα­ρα­σκευ­ή καί Γε­ωρ­γί­α καί τίς ἰ­σά­δελ­φες ἐ­ξα­δέλ­φες μου Πα­ρα­σκευ­ή καί Μα­ρί­α, ὡς καί τίς οἰ­κο­γέ­νει­ές τους, δι­ό­τι ἀ­νέ­κα­θεν μέ ἐ­πι­στή­ρι­ζαν μέ πε­ρίσ­σι­α ἀγά­πη καί ὑ­πο­μο­νή στήν κλή­ση καί τήν ἀ­πο­στο­λή μου.

Εὐ­χα­ρι­στί­ες προ­σέ­τι ἀ­πευ­θύ­νω πρός ὅ­λους ὅ­σοι μέ τί­μη­σαν δι­ά τῆς συμ­με­το­χῆς στό Μυ­στή­ρι­ο τῆς Χει­ρο­το­νί­ας μου, τούς ἐκ­προ­σώ­πους τοῦ Ἑλ­λη­νι­κοῦ Κοι­νο­βου­λί­ου, τούς ἀ­ξι­ο­τί­μους πο­λι­τι­κούς Ἄρ­χον­τες, τούς ἐλ­λο­γι­μω­τά­τους κυ­ρί­ους Κα­θη­γη­τές, τούς ἀ­ξί­ους συ­νερ­γά­τες εὐ­λα­βε­στά­τους συμ­πρε­σβυ­τέ­ρους καί ἀ­γα­πη­τούς λα­ϊ­κούς ἐκ τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος καί ἐκ τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Με­γά­ρων καί Σα­λα­μῖ­νος, καί σύμ­παν­τα τόν συμ­με­τέ­χον­τα φι­λό­χρι­στο λα­ό τοῦ Θε­οῦ.

Θε­ω­ρών­τας τόν ἑ­αυ­τό μου ἰ­δι­αι­τέ­ρως ἠ­λε­η­μέ­νον ὑ­πό Θε­οῦ, δι­ά τῆς ἀ­να­δεί­ξε­ώς μου σέ πνευ­μα­τι­κό πα­τέ­ρα καί ποι­με­νάρ­χη ἑ­νός τό­σο ἐ­να­ρέ­του, ὑ­ψη­λό­φρο­νος καί γεν­ναι­ο­ψύ­χου λα­οῦ, ἐ­πι­θυ­μῶ νά ἀ­πευ­θυν­θῶ τού­τη τήν στιγ­μή καί πρός τόν ἱ­ε­ρό κλῆ­ρο, τούς αἱ­ρε­τούς ἄρ­χον­τες, τούς συ­νερ­γά­τες τῶν Γρα­φεί­ων καί τῶν Ἱ­δρυ­μά­των καί τόν εὐ­σε­βῆ λα­ό τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Πα­ρα­μυ­θί­ας, τούς ὁ­ποί­ους κα­λοῦ­μαι ἀ­πό σή­με­ρα νά φρον­τί­ζω καί νά δι­α­κο­νῶ μέ ζῆ­λο καί προ­σευ­χή.

Ἀ­πευ­θύ­νω θερ­μό χαι­ρε­τι­σμό πρός τόν θε­ό­λε­κτο λα­ό τῶν πε­ρι­ο­χῶν τῆς Πα­ρα­μυ­θί­ας, τῶν Φι­λι­α­τῶν, τοῦ Γη­ρο­με­ρί­ου καί τῆς Πάρ­γας, δι­α­βε­βαι­ώ­νον­τάς τους ὅ­τι, τοῦ Θε­οῦ συ­νερ­γοῦν­τος μοι, θά ἀ­γω­νι­σθῶ μέ «και­ο­μέ­νη καρ­δί­α»[11] καί θά ἀ­να­λώ­σω δι’ αὐ­τούς κά­θε ἰ­κμά­δα μου, σω­μα­τι­κή καί πνευ­μα­τι­κή, στοι­χών­τας στόν λό­γο τοῦ Ἀ­πο­στό­λου τῶν Ἐ­θνῶν Παύ­λου: «Σπού­δα­σον σε­αυ­τόν δό­κι­μον πα­ρα­στῆ­σαι τῷ Θε­ῷ, ἐρ­γά­την ἀ­νε­παί­σχυν­τον, ὀρ­θο­το­μοῦν­τα τόν λό­γον τῆς ἀ­λη­θεί­ας»[12].

Ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, γνω­ρί­ζω τό με­γά­λο, δυ­σα­να­πλή­ρω­το κε­νό πού ἀ­φή­νει ἡ ἑ­κου­σί­α πα­ραί­τη­ση τοῦ Πο­λυ­σε­βά­στου Γέ­ρον­τος Μη­τρο­πο­λί­του κ. Τί­του. Θέ­λω ὅ­μως νά γνω­ρί­ζε­τε ὅ­τι τί­πο­τε ἀ­πό ὅ­σα ἀ­γω­νί­στη­κε νά πραγ­μα­τώ­σει δέν θά στα­μα­τή­σει. Ὅ­λα θά συ­νε­χι­στοῦν μέ νέ­α πνο­ή. Μά πά­νω ἀ­π’ ὅ­λα θά ὑπάρ­ξει δι­ά­θε­ση γι­ά κοι­νω­νί­α, τό­σο μέ τούς πα­τέ­ρες καί ἀ­δελ­φούς κλη­ρι­κούς πού φι­λό­τι­μα καί με­τά φό­βου Θε­οῦ δι­α­κο­νοῦν στίς ἐ­νο­ρί­ες, ὅ­σο καί μέ τούς μο­να­χούς καί τίς μο­να­χές τῶν Ἱ­ε­ρῶν Μο­νῶν μας, ἀλ­λά καί μέ τόν εὐ­λα­βῆ λα­ό μας. Ὅ­λοι θά βρεῖ­τε Ἐ­πί­σκο­πο πού θά ἔλ­θει ὡς δι­ά­κο­νος καί πα­τέ­ρας «τύ­πος γι­νό­με­νος τῶν πι­στῶν ἐν ἔρ­γῳ, ἐν λό­γῳ, ἐν ἀ­να­στρο­φῇ»[13].

Ὁ Ἀρ­χι­ε­ρεύς, ὡς ἔμ­ψυ­χη εἰ­κό­να τοῦ Θε­οῦ, εἶ­ναι ἡ πη­γή παν­τός ἀ­γα­θοῦ καί πά­σης εὐ­λο­γί­ας, κα­θώς «τά πάν­τα δι­’ αὐ­τοῦ τά τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τε­λεῖ­ται». Ὡ­στό­σο, «ὅς ἐ­άν θέ­λῃ ὑ­μῶν γε­νέ­σθαι πρῶ­τος, ἔ­σται πάν­των δοῦ­λος»[14]. Ὁ Ἐ­πί­σκο­πος εἶ­ναι ταυ­το­χρό­νως καί δοῦ­λος, δι­ά­κο­νος καί ὑ­πη­ρέ­της Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, ὄρ­γα­νο τῆς θεί­ας χά­ρι­τος, ποι­μήν, κη­δε­μών καί προ­στά­της τῶν ἀρ­νί­ων τοῦ Χρι­στοῦ, «ἀ­νά­δο­χος τῶν ὑ­π’ αὐ­τοῦ ποι­μαι­νο­μέ­νων ψυ­χῶν» φύ­λα­κας, ὁ­δη­γός, «σι­το­δό­της πνευ­μα­τι­κός», δι­δά­σκα­λος, ἰ­α­τρός, ἐρ­γά­της τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καί «κα­λός οἰ­κο­νό­μος τῆς ποι­κί­λης χά­ρι­τος τοῦ Θε­οῦ»[15].

Ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος γρά­φει στόν Τι­μό­θε­ο καί ζη­τᾶ «ὁ ἐπί­σκο­πος νά εἶ­ναι προ­σε­κτι­κός, συ­νε­τός, εὐ­πρε­πής, φι­λό­ξε­νος, κα­λός δά­σκα­λος. Νά μήν εἶ­ναι, βί­αι­ος, αἰ­σχρο­κερ­δής, ἀλ­λά νά εἶ­ναι ἐ­πι­ει­κής, εἰ­ρη­νι­κός καί ἀ­φι­λο­χρή­μα­τος, νά ἔ­χει κα­λή φή­μη κι ἔ­ξω ἀ­πό τήν Ἐκ­κλη­σί­α»[16]. Τό­τε στόν Τι­μό­θε­ο καί σή­με­ρα στόν ἐ­λά­χι­στον ἐ­μέ πα­ραγ­γέλ­λει «τήν πα­ρα­κα­τα­θή­κην φύ­λα­ξον»[17], δι­α­φύ­λα­ξε αὐ­τό πού σοῦ ἐμ­πι­στεύ­τη­κε ὁ Χρι­στός καί ἡ Ἐκ­κλη­σί­α. Στόν Τί­το πα­ραγ­γέλ­λει ὅ­τι «ὁ ἐ­πί­σκο­πος, ὡς δι­α­χει­ρι­στής τοῦ Θε­οῦ, πρέ­πει νά εἶ­ναι ἀ­δι­ά­βλη­τος· νά μήν εἶ­ναι ὑ­πε­ρο­πτι­κός, εὐ­έ­ξα­πτος, φι­λό­νι­κος»[18].

Ἔ­χον­τας τήν σκέ­ψη ὅ­τι ὡς Ἐ­πί­σκο­πος εἶ­μαι εἰς τύ­πον καί τό­πον Χρι­στοῦ, ἐ­κλι­πα­ρῶ τόν Κύ­ρι­ον Ἐ­κεῖ­νος νά εἶ­ναι ἀν­τί ἐμοῦ. Νά ἐ­νερ­γεῖ δι­’­ ἐ­μοῦ. Νά μή ζῶ ἐ­γώ, ἀλ­λά, κα­τά τήν παύ­λει­α ρή­ση, νά ζεῖ ὁ Χρι­στός «ἐν ἐ­μοί»[19].

Κάμ­πτον­τας τόν αὐ­χέ­να τῆς ψυ­χῆς καί τοῦ σώ­μα­τος ὑ­πο­τάσ­σο­μαι στό πα­νά­γι­ο θέ­λη­μα τοῦ Θε­οῦ καί εἰ­σέρ­χο­μαι στήν μαρ­τυ­ρι­κή καί πο­λυ­ώ­δυ­νη Ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κή μου πο­ρεί­α.

Καί τώ­ρα, Μα­κα­ρι­ώ­τα­τε Πά­τερ καί Δέ­σπο­τα, πα­ρα­τί­θε­μαι ἐ­μαυ­τόν καί ἅ­παν­τα τά κατ᾽ ἐ­μέ τῷ Θε­ῷ καί τῷ λό­γῳ τῆς χά­ρι­τος Αὐ­τοῦ. «Ἑ­τοί­μη ἡ καρ­δί­α μου πρός σέ, ὁ Θε­ός, ἑ­τοί­μη ἡ καρ­δί­α μου»[20].

Εὐ­χη­θεῖ­τε θερ­μῶς ἡ Χά­ρις τοῦ Πα­να­γί­ου Πνεύ­μα­τος νά μέ πε­ρι­φρου­ρεῖ καί νά μέ ἐν­δυ­να­μώ­νει στήν προ­κει­μέ­νη δι­α­κο­νί­α μου. Εὐ­χη­θεῖ­τε, ὥ­στε δι­ά πρε­σβει­ῶν τῆς Ὑ­πε­ρα­γί­ας Θε­ο­τό­κου, τοῦ ἐν Ἁ­γί­οις Πα­τρός ἡ­μῶν Δο­νά­του Ἐ­πι­σκό­που Εὐ­ροί­ας, Προ­στά­του καί Ἐ­φό­ρου τῆς Θε­ο­σώ­στου Ἐ­παρ­χί­ας μας, τοῦ Ἁ­γί­ου Ἐν­δό­ξου Νε­ο­μάρ­τυ­ρος Ἀ­να­στα­σί­ου τοῦ ἐκ Πα­ρα­μυ­θί­ας καί τοῦ Ὁ­σί­ου Σε­ρα­πί­ω­νος, νά ἀ­ξι­ω­θῶ, ἐν τα­πει­νώ­σει, τῆς χά­ρι­τος τῆς Ἀρ­χι­ε­ρω­σύ­νης, καί νά ἀ­να­δει­χθῶ, χά­ρι­τι καί οἰ­κτιρ­μοῖς καί φι­λαν­θρω­πί­ᾳ τοῦ Τρι­α­δι­κοῦ ἡ­μῶν Θε­οῦ, ἄν­θρω­πος και­νός καί Ἀρ­χι­ε­ρεύς «ἄρ­τι­ος πρός πᾶν ἔρ­γον ἀ­γα­θόν ἐ­ξηρ­τι­σμέ­νος»[21], ἀγω­νι­ζό­με­νος ἐ­πί τῶν νο­ε­ρῶν τῆς Μη­τρός Ἐκ­κλη­σί­ας ἐ­πάλ­ξε­ων κα­τά ἀ­ο­ρά­των ἐ­χθρῶν, ὥ­στε νά ἀ­πο­δει­χθῶ ἄ­ξι­ος τῆς κλή­σε­ως, τῆς ὁ­ποί­ας ἐ­κλή­θην.

Μα­κα­ρι­ώ­τα­τε, Ἅ­γι­οι Ἀρ­χι­ε­ρεῖς, τί­μι­ο Πρε­σβυ­τέ­ρι­ο, εὐ­λα­βέ­στα­τοι Δι­ά­κο­νοι, ὁ­σι­ώ­τα­τοι Μο­να­χοί καί Μο­να­χές, ἐ­κλε­κτέ λα­έ τοῦ Θε­οῦ, ἐν­τεί­να­τε πα­ρα­κα­λῶ τίς δε­ή­σεις καί τίς ἱ­κε­σί­ες σας «ἵ­να ἐ­πι­σκη­νώ­σῃ ἐπ᾿ ἐ­μέ ἡ δύ­να­μις τοῦ Χρι­στοῦ»[22]. Συ­νε­νώ­σα­τε τίς προ­σευ­χές σας στόν Τρι­α­δι­κό Θε­ό γι­ά ἐ­μέ­να τόν ἀ­νά­ξι­ο δοῦ­λο Του. «Λι­τα­νεύ­σα­τε τόν Χρι­στόν ὑ­πέρ ἐ­μοῦ, ἵ­να τῷ Θε­ῷ θυ­σί­α εὑ­ρε­θῶ»[23]. Ἀ­μήν!


[1] Ἰώβ 1, 21.
[2] Πράξ. 20, 28.
[3] Ἰσιδώρου Πηλ., ἐπιστ. 1, 32 Δοσιθέῳ, PG 78·201 C.
[4] Ρωμ. 14, 9.
[5] Β´ Τιμ. α´ 7-9.
[6] Δευτερονόμιον ΛΑ΄, 6.
[7] Ματθ. Θ΄ 22.
[8] Β΄ Τιμ. 4, 5.
[9] Β΄ Κορ. 6, 18.
[10] Ἰω. Χρυσ., Εἰς ψαλμούς ὁμιλία μζ΄.
[11] Λουκ. 24, 32.
[12] Β´ Τιμ. 2, 15.
[13] Ἰγνατίου Ἐπισκόπου Ἀντιοχείας, Ἐπιστ. πρός Ἡρωνα διάκονον Ἀντιοχείας.
[14] Μᾶρκ. 10, 43-44.
[15] Α’ Πετρ. 4, 10.
[16] Τιμ. 3, 2-7.
[17] Τιμ. 6, 20.
[18] Τιτ. 1, 7.
[19] Γαλ. 2, 20.
[20] Ψαλμ. 107, 2.
[21] Β´ Τιμ. 3, 17.
[22] Β´ Κορ. 12, 7.
[23] Ἰγνατίου Ἐπισκόπου Ἀντιοχείας, Ἐπιστ. πρός Ἐφεσίους.