thespro.gr - Ηγουμενίτσα, Θεσπρωτία

Τροχαίο ατύχημα με τραυματισμό πεζού στην Ηγουμενίτσα

thespro.gr Παρασκευή, Μαΐου 01, 2015

Τροχαίο ατύχημα με τραυματισμό πεζού στην Ηγουμενίτσα

Τροχαίο ατύχημα με τραυματισμό πεζού, σημειώθηκε μεσημβρινές ώρες εχτές, επί της παραλιακής οδού Ηγουμενίτσας, στο ύψος του καφέ “SENTRA”, όταν 22χρονος, οδηγός Ι.Χ.Ε. οχήματος, κινούμενος επί της ανωτέρω οδού με κατεύθυνση προς Πρέβεζα, παρέσυρε και τραυμάτισε 43χρονο, ο οποίος επιχειρούσε να διασχίσει κάθετα την οδό.
Ο 43χρονος, διεκομίσθη με ασθενοφόρο όχημα του ΕΚΑΒ και συνοδεία στελέχους Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ. στο Κέντρο Υγείας Ηγουμενίτσας και στη συνέχεια διεκομίσθη στο Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο Φιλιατών για περαιτέρω εξετάσεις και νοσηλεία.
Προανάκριση διενεργείται από την οικεία Λιμενική Αρχή.

Τροχαίο ατύχημα με τραυματισμό πεζού στην Ηγουμενίτσα

Reviewed by thespro.gr on Παρασκευή, Μαΐου 01, 2015 Rating: 5

Ο οραματιστής του ΚΤΕΛ Θεσπρωτίας Κώστας Ντάνης

thespro.gr Παρασκευή, Μαΐου 01, 2015

Ο οραματιστής του ΚΤΕΛ Θεσπρωτίας Κώστας Ντάνης

Πολλά χρόνια πριν αρχίσουν τα διάφορα γραφεία να εκτελούν δρομολόγια από τη χώρα μας προς άλλους προορισμούς στο εξωτερικό, ένας έμπειρος λεωφορειούχος από το τότε 21ο ΚΤΕΛ Θεσπρωτίας έκανε κάτι που θα το αντέγραφαν μισό αιώνα μετά.

Όταν άρχισε η μετανάστευση στα τέλης της δεκαετίας του ’50 ειδικά προς τις αποκαλούμενες αναπτυγμένες βιομηχανικά χώρες της Κεντρικής Ευρώπης και της Μπενελούξ (Κάτω Χώρες), δεν υπήρχαν πολλές επιλογές για τη μετακίνηση εκείνων που αναζητούσαν καλύτερη τύχη. Εκτός από το τραίνο δηλαδη, δεν υπήρχαν άλλες εναλλακτικές.

Τότε, ένας έξυπνος λεωφορειούχος από τη Θεσπρωτία έκανε μια ριζοσπαστική πρόταση. Όπως αφηγείται ο κ. Γιάννης Τσίγκος, ο ιδιοκτήτης του παλιού Mercedes Benz O322 της Βιαμάξ που κυκλοφόρησε εκείνη την εποχή με αριθμό ανεμοθώρακα «20» στο ΚΤΕΛ Θεσπρωτίας, ο Κώστας Ντάνης, είχε προτείνει την καθιέρωση σταθεράς διεθνούς λεωφορειακής γραμμής από την Ηγουμενίτσα προς το Μόναχο της Γερμανίας.

Η Χωροφυλακή
Παρά τις αντιρρήσεις ορισμένων συντηρητικών μυαλών, ο Ντάνης γέμισε το «καμηλάκι» του με 32 επιβάτες και ξεκίνησε το πρώτο δρομολόγιο. Σύμφωνα με τον κ. Τσίγκο, οι πιτσιρικάδες και οι συγγενείς των μεταναστών είχαν συγκεντρωθεί στην Ειδομενή να τους αποχαιρετήσουν. Λίγο παρακάτω όμως, ένα κλιμάκιο της Χωροφυλακής απαγόρεψε την εκτέλεση του δρομολογίου προς το εξωτερικό.

Τα όργανα επικαλέστηκαν τον (σ.σ. άκαμπτο) κανονισμό λειτουργίας των Κοινών Ταμείων Εισπράξως Λεωφορείων (ΚΤΕΛ) όπως είχε θεσπιστεί το 1952 που απαγόρευε τέτοιου είδους λειτουργία σε αστικά, ημιαστικά και υπεραστικά λεωφορεία. Ο Ντάνης δεν απογοητεύθηκε αλλά αντιθέτως ως Ηπειρώτης που ήταν, αγύριστο κεφάλι, πείσμωσε. Λίγο καιρό μετά, νοίκιασε τουριστικό λεωφορείο και έκανε ό,τι του απαγόρευσε η Χωροφυλακή με τους άλλους τύπους επιβατικών οχημάτων.

* Στην επάνω φωτογραφία, από τον Βασίλειο Παραμυθιώτη, ο Ντάνης από την πρώτη ημέρα παραλαβής του λεωφορείου του από τη «Βιαμάξ», σε κυκλοφορία με δοκιμαστικό αριθμό τύπου «Μ»

Ο οραματιστής του ΚΤΕΛ Θεσπρωτίας Κώστας Ντάνης

Reviewed by thespro.gr on Παρασκευή, Μαΐου 01, 2015 Rating: 5

ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ: ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ

thespro.gr Παρασκευή, Μαΐου 01, 2015

ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ: ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ

Ήταν ένα μεσημέρι, Κυριακή των Βαΐων στις 5/4/2015, γκρι σύννεφα άρχισαν να μαζεύονται σιγά σιγά στον ουρανό της Ηγουμενίτσας έτοιμα να φέρουν βροχή. Ξαφνικά, έξω από το σπίτι μου, βρέθηκα κάτω από τις ρόδες ενός αυτοκινήτου, μπροστά στα μάτια του μπαμπά μου και του μεγαλύτερου μου αδερφού. Η εικόνα φρικτή…

Δεν πρόσεξα, ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΞΑΝ. Η καταιγίδα ήρθε…

Βαρύτατα τραυματισμένος σε όλο το 5χρονο κορμάκι μου και ύστερα από μια μεγάλη περιπέτεια φτάνω στην ΜΕΘ Παίδων Πατρών του Νοσοκομείο Ρίου «Παναγία η Βοήθεια», 380 χλμ μακριά από το σπίτι μου. Παρέμεινα στην εντατική για 12 μέρες.

Θέλω να πω σε όλες τις μαμάδες και όλους τους μπαμπάδες, να μας αγκαλιάζετε κάθε μέρα… να μας φιλάτε… να είστε δίπλα μας. Ποτέ δεν είναι αρκετά ποτέ δεν είναι πολύ! Το ότι υπάρχουμε για σας είναι ένα θαύμα της ζωής, είναι το θαύμα της Παναγίας, το ξέρετε… απλά πολλές φορές το ξεχνάτε.

Ένα θαύμα είναι εκείνο που με έφερε πάλι κοντά στην οικογένειά μου, στην αγκαλιά και πάλι των δικών μου ανθρώπων.

Ένα θαύμα, της Παναγίας, που η χάρη της αγκαλιάζει το πανέμορφο εκκλησάκι «Παναγία η Βοήθεια» στο προαύλιο χώρο του νοσοκομείου Ρίου όπου εκεί οι γονείς μου βρήκαν παρηγοριά. Τον πατέρα Χαρίτωνα, την κα Μαρία και ανθρώπους που αγκάλιασαν και έδωσαν δύναμη και κουράγιο στους γονείς μου στην δυσκολότερη δοκιμασία της ζωής τους.

Ένα θαύμα, ενός υπέροχου ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ενός υπέροχου ΓΙΑΤΡΟΥ και της ομάδας του:

Ανδρέας Ηλιάδης, υπεύθυνος της εντατικής μονάδας παίδων Πατρών.

Σε σένα κύριε Ανδρέα δεν θα σου πω ευχαριστώ γιατί είναι πολύ φτωχό, για σένα όμως θα προσεύχομαι κάθε βράδυ στην Παναγία να σε προσέχει και να σε κρατά γερό.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους εκείνους που στάθηκαν στο πλευρό των γονιών μου, γνωστούς και αγνώστους που τις Άγιες Μέρες του Πάσχα με είχαν στη σκέψη τους και διατήρησαν τη φλόγα της ζωής μου αναμμένη με κάθε κερί που άναβαν στις εκκλησίες και που με κάθε τους προσευχή φρόντισαν ώστε να γυρίσω γρήγορα κοντά τους.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ T.

ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ: ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ

Reviewed by thespro.gr on Παρασκευή, Μαΐου 01, 2015 Rating: 5

Σε χωριά της Θεσπρωτίας, ακόμη και σήμερα, αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα υγείας με παραδοσιακή θεραπευτική

thespro.gr Παρασκευή, Μαΐου 01, 2015

Σε χωριά της Θεσπρωτίας, ακόμη και σήμερα, αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα υγείας με παραδοσιακή θεραπευτική

Σε χωριά της Θεσπρωτίας αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα υγείας με την παραδοσιακή θεραπευτική!

Όλο και λιγότεροι, βέβαια, αλλά ο παραδοσιακός τρόπος θεραπείας σε προβλήματα υγείας δεν έχει λείψει τελείως, κυρίως από τους γεροντότερους.

Η επέμβαση στο στραμπούληγμα, ακόμη και η επιδιόρθωση καταγμάτων, οι βεντούζες, το πάτημα στην πλάτη, η "κόλα" από αλεύρι, σινάπι τριμμένο και ασπράδι αυγού, καθώς και το μέτρημα για τη θλάση καποιου μυός κ.λπ.

Κάτοικος μικρού χωριού στη Θεσπρωτία, έγραψε ένα πολύ περιεκτικό, αλλά και ζωντανό κείμενο για την παραδοσιακή θεραπευτική, που εφαρμόζοταν παλαιότερα, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις και σήμερα.

Αξίζει να το διαβάσουμε αυτό το καλογραμμένο κείμενο, γιατί θυμίζει σε όλους μας την απλή σοφία των χωρικών:

"Εγώ που δεν με τρόμαζαν τα βάρη ποτέ, που σήκωνα το τσιμέντα για πλάκα , σκαρφάλωνα δέντρα και γύριζα κούτσουρα – κορμούς θεόρατους , έμεινα από τη μέση και θυμήθηκα τους παλιούς που σαν γυρίζανε σπίτι κάθε βράδυ μου ζητάγανε να τους «πατήσω»: « ….άει βλαστάρι μου πάτα με ψίχα, με πέθανε η μέση μου…».

Και τους πάταγα εγώ και βογγούσανε άμα πετύχαινε τον πόνο η πατούσα μου. « ….μωρέ τι πάτημα κάνει ετούτο το παιδί, αγάλιασα» , έλεγαν οι μαύροι, κατάκοποι και κρυωμένοι από τον κάματο της ημέρας. « ….-Χώμα να πιάνεις , μάλαμα να γένεται!».

Άλλη θεραπεία από το πάτημα δεν είχανε , βάζανε και κάνα έμπλαστρο πολύ συχνά.

« …Θα ρίξω μια κόλα …», γιατί πιο παλιά τα έμπλαστρα τα φτιάχνανε μόνοι τους με αλεύρι , σινάπι τριμμένο και ασπράδι αυγού, όλα μαζί ανακατεμένα σε μια κόλλα χαρτί και την κολλούσανε σαν τα γνωστά μας έμπλαστρα , που τότε τα πωλούσαν κατά κόρον τα μαγαζιά του χωριού , ενώ τώρα σχεδόν τα ξεχάσαμε , αφού δεν είναι μόνο ότι βρίσκονται στα φαρμακεία , παρατήσαμε όλοι μας σχεδόν την αξίνα και το φτιάρι, το τσεκούρι και το ζαλίκι, και ότι άλλο εργαλείο ήταν σε ημερήσια διάταξη τότε και ταλαιπωρούσαν τα κορμιά τους οι έρμοι οι παλιοί .

Ήτανε και άλλη μια μέθοδος που μου τη θύμισε η 91/χρονη θειά –Νικόλαινα , ζωή νάχει, καθώς την επισκέφτηκαγια τις Πασχαλιάτικες ευχές.

Μετά από πολλές κουβέντες «…..με πονάει η μέση μωρέ θεία μου » της είπα και όσο να αποσώσω μου απάντησε αμέσως : « …θάχες κόψει κριάσι…» μου είπε, «…..έλα να σε μετρήσω τώρ’ για ». Τότε μου ήρθε στο μυαλό μου αυτός ο όρος που ακούγονταν στα σπίτια πολύ συχνά τότε « μην έκοψες κρέας;» , υπονοώντας προφανώς τη θλάση κάποιου μυ , λόγω υπερκόπωσης.

Τέντωσα κι εγώ λοιπόν το χέρι μου και άρχισε η θειά να μετράει τρία «φουρκειά» πάνω στον βραχίονά μου, ένα φουρκί είναι το μήκος του ανοίγματος από το μεγάλο δάχτυλο μέχρι τον δείκτη , κάτι λιγότερη από την σπιθαμή.

Εκεί που έφτασε το μέτρημα σημάδεψα εγώ με τον δείκτη του άλλου μου χεριού και επανέλαβε το μέτρημα σταυρώνοντας βεβαίως το χέρι και ψιθυρίζοντας τα θεραπευτικά λόγια που είχε μάθει από τον πρώτο της ξάδερφο τον Νικόλα-Μπότση τον Μυλωνά από την Λεπτοκαρυά.

Τα λόγια αυτά όμως δεν μαρτυριούνται επ’ ουδενί γιατί χάνουν την θεραπευτική τους δύναμη, έτσι κι εγώ δεν επέμεινα να τα ακούσω προτίμησα τη δύναμη της παραδοσιακής θεραπευτκής και ανέβαλλα για λίγο την επίσκεψή μου στο γιατρό!".

ΚΑΤΟΨΗ