thespro.gr - Ηγουμενίτσα, Θεσπρωτία

"Αποστασιοποιημένος" μπαμπάς αλλά ΠΑΣΟΚ ο Κώστας Πανταζής

thespro.gr Σάββατο, Ιανουαρίου 03, 2015

"Αποστασιοποιημένος" μπαμπάς αλλά ΠΑΣΟΚ ο Κώστας Πανταζής

Την απόφαση να μην συμμετέχει στις εκλογές τις 25ης Ιανουαρίου έλαβε ο νυν Ειδικός Γραμματέας στο Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας και πρώην πολιτευτής του ΠΑΣΟΚ στο Νομό Θεσπρωτίας Κώστας Πανταζής .

Στην κίνησή του αυτή οδηγήθηκε, όπως ο ίδιος δήλωσε στο Ράδιο Ηγουμενίτσα, μετά από την γέννηση του 40 ημερών παιδιού του και την απόφαση του να ασχοληθεί με το οργανωτικό κομμάτι του κόμματος στην πορεία προς τις εκλογές.

Στην ερώτησή μας "Βενιζέλος ή Παπανδρέου;" ο ίδιος απάντησε "Ασφαλώς ΠΑΣΟΚ" κάτι που μαρτυράει και ο στολισμός στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο του.

"Αποστασιοποιημένος" μπαμπάς αλλά ΠΑΣΟΚ ο Κώστας Πανταζής

Reviewed by thespro.gr on Σάββατο, Ιανουαρίου 03, 2015 Rating: 5

ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ: ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

thespro.gr Σάββατο, Ιανουαρίου 03, 2015

ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ: ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Γράφει ο κ. ΗΛΙΑΣ Κ. ΒΕΖΔΡΕΒΑΝΗΣ, τ. Βουλευτής

Στα Δημοκρατικά Πολιτεύματα η προσφυγή στον Λαό, για την ανάδειξη των εκπροσώπων του στην Βουλή, αποτελεί την κορυφαία Δημοκρατική διαδικασία. Είναι διαδικασία ελεύθερης έκφρασης της Λαϊκής Βούλησης, που οργανώνεται μια ημέρα, που ο λαός χαρούμενα και γιορταστικά αποφασίζει κυριαρχικά για το μέλλον του. Αυτήν την ημέρα ο κυρίαρχος Λαός αναδεικνύει τους Βουλευτές του και τους δίνει την εξουσία να εκλέξουν Κυβέρνηση, που θα κυβερνήσει την Χώρα. Και τούτο διότι στην Δημοκρατία «η Εξουσία πηγάζει από τον Λαό, ασκείται από τον Λαό και υπάρχει για τον Λαό».
Αυτή η γιορτινή ημέρα στην Πατρίδα μας, που εγεννήθη η Δημοκρατία, συνδυάζεται – δυστυχώς – με φοβίες, ...

υποψίες, απειλές και …. Υπονοούμενα!
Αυτά τα απαράδεκτα φαινόμενα, είναι αδιανόητα στις σοβαρές Δημοκρατίες της Αμερικής, της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, των Σκανδιναβικών χωρών κ.λ.π. Σ’ αυτές τις χώρες οι ψηφοφόροι προέρχονται στις κάλπες με τις ελπίδες ΟΛΩΝ, ότι κάτι καλύτερο θα προκύψει για τις χώρες των. Αθόρυβα, ήσυχα και χωρίς … φανφάρες εκλέγουν αυτούς, που θέλουν να τους Κυβερνήσουν. Οι οπαδοί των νικητών δεν προσδοκούν τίποτε περισσότερο από τους οπαδούς τω ηττημένων, που, σαφώς, δεν φοβούνται ότι θα τους συμβεί κάτι κακό. Οι πολίτες αφού εκτελέσουν το Δημοκρατικό τους καθήκον, το άλλο πρωί πηγαίνουν ήρεμα στις δουλειές τους, αφού ανέθεσαν την διαχείριση των πολιτικών πραγμάτων στους εκλεκτούς τους.
Στην χώρα μας οι εκλογές γεννούν προσδοκίες ευτυχών ημερών για τους Νικητές και φοβίες για δυσμενείς «καταστάσεις» στους Ηττημένους. Ας αλλάξουμε ρότα. Αρκετές φορές παίχθηκε αυτό το θλιβερό σενάριο! Φτάνει πια!! Η Δημοκρατία μας δεν αντέχει άλλες ανοησίες!!!
Σεβόμενοι ο ένας τον άλλο ας βαδίσουμε προς τις κάλπες και ας ψηφίσουμε τα κόμματα της αρεσκείας μας. Όπως προσωπικά θα ψηφίσω του Κόμμα μου, την Ν.Δ., έτσι άλλοι θα ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ ή οποιοδήποτε άλλο Κόμμα και όλοι μαζί να αποδεχθούμε τίμια την όποια απόφαση του Ελληνικού λαού, που θα εκλέξει τους Βουλευτές της Νέας Βουλής. Εκείνο, που πρέπει να μας απασχολήσει πολύ σοβαρά είναι τούτο: Να συνειδητοποιήσουμε ότι ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕΛΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ και είναι ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ για το «ποιούς στέλνουν».
Συντριπτική είναι «πλειοψηφία των Ελλήνων , που εκφράζουν την δυσαρέσκειά τους για το σημερινό πολιτικό Προσωπικό της Χώρας, αλλά – ναι αλλά! – λησμονούν ότι:
Α’ ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ:
1. Την Βουλευτή, που χαρακτήρισε ως «συνωστισμό» στα καράβια τον ΣΦΑΓΙΑΣΜΟ των Ελλήνων της Σμύρνης.
2. Την Βουλευτή, που ονόμασε «ΜΥΘΟΝ» (Παραμύθι) την θυσία των Σουλιωτισσών στο Ζάλογγο.
3. Τον Βουλευτή, που δικαιολόγησε τους Σκοπιανούς για τον σφετερισμό του αγίου ονόματος της Μακεδονίας.
4. Τον βουλευτή, που, όταν αναφέρεται στην αιματοβαμμένη Βόρειο Ήπειρο, την ονομάζει Νότια Αλβανία.
5. Τον Βουλευτή, που, χρόνια τώρα, δεν αισθάνθηκε χρέος να διαμαρτυρηθεί για τον Αλβανικό Σωβινισμό, που προπαγανδίζει την «Μεγάλη Αλβανία» με ολόκληρη την Ήπειρο στα όριά της.
Β’ ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ:
1. Τον Βουλευτή, που δήλωσε ότι ψήφισε χωρίς να ΔΙΑΒΑΣΕΙ τον σοβαρότερο νόμο (Μνημονιακή Σύμβαση) των τελευταίων 40 χρόνων.
2. Τον Βουλευτή, που … περνά από την Βουλή και αφού υπογράψει στο Βιβλίο παρουσίας, φεύγει για άλλες «σοβαρότερες» ενασχολήσεις και δεν μετέχει των εργασιών του Κοινοβουλίου.
3. Τον Βουλευτή, που η φωνή του ακούγεται στην αίθουσα της Βουλής, μόνον όταν καλείται να ειπεί ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ.
4. Τον Βουλευτή, που παραπονιέται για τν μικρή Βουλευτική αποζημίωση των 8.000 ευρώ μηνιαίως, που την θεωρεί ανεπαρκή, την ώρα που οι μισοί Έλληνες πεινάνε.
5. Τον Βουλευτή, που καταφέρνει να δανείζεται 700.000 ευρώ από Τράπεζα, για να «κτίσει το καλυβάκι» του σε μια εποχή που ο μικροέμπορος και ο μικροεπαγγελματίας ΔΕΝ μπορεί να δανεισθεί ούτε 2.000 ευρώ από την ίδια Τράπεζα.
Γ’ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ:
1. Τον Βουλευτή, που κάνει καταγραφές με κάμερες και μικρόφωνα, ενώ έχει ψηφίσει Νόμο, ο οποίος ορίζει ως κακούργημα την παράνομη καταγραφή.
2. Τον Βουλευτή, που κομπορρημονεί ισχυριζόμενος ότι οι μισές γυναίκες της Αθήνας υπέκυψαν στον «σπάνιο» … ανδρισμό του.
3. Την Βουλευτή, που προσήλθε μπροστά στον εκπρόσωπο της Εκκλησίας με ένα «ντεκολτέ», που πλήσιαζε τον αφαλό και ανάγκασε τον Πρεδρεύοντα της Βουλής να αναφωνήσει: «Παναγιά μου!»
4. Τους Βουλευτές, που με επιπολαιότητα εκατό πιθήκων εχαρακτήρισαν συναδέλφους τους ως «υπόπτων εξαγοράς» για να δεχθούν από συναδέλφους τους το «ευγενικό» «Είσθε πολιτικά σκουλήκια»!
5. Τον Βουλευτή, που απεκάλεσε συναδέλφους του: «Γομάρια».
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε αυτήν την βορβορώδη «σταχυολόγηση» αυξάνοντας τον κατάλογο των «τέτοιων Βουλευτών», που ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ με την ψήφο των. Μια Βουλή που χαρακτηρίσθηκε από σοβαρές Εφημερίδες και Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, ως «Η Βουλή με την χειρότερη σύνθεση από άποψης Βουλευτών και παραγωγής πολιτικής σκέψης». Αλλά σταματούμε εδώ. Δεν … χρειάζεται άλλη δυσοσμία.
Στις εκλογές, που προκηρύχθηκαν, ας ασκήσουμε το εκλογικό δικαίωμα με νηφαλιότητα κα σωφροσύνη να ΜΗΝ ψηφίσουμε Υποψηφίους που ομοιάζουν με τους παραπάνω, αλλά να ψηφίσουμε Υποψηφίους, που – εκλεγόμενοι – θα τιμήσουν την ψήφο μας και σεβόμενοι το λειτούργημά τους, θα υπηρετήσουν τα συμφέροντα του Λαού, της Πατρίδας και του Έθνους.
Εάν διαπράξουμε το ΛΑΘΟΣ και προσέλθουμε στις κάλπες με θυμό, οργή, απερισκεψία και καταστροφική διάθεση ας μην ενοχλούμεθα από τα «έργα», τις «παραλείψεις» και τις «συμπεριφορές» των Βουλευτών – ανδρών και γυναικών – που ΕΜΕΙΣ ΣΤΕΙΛΑΜΕ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ. Ας μην λησμονούμε ότι οι Βουλευτές δεν γίνονται μόνοι των Βουλευτές. Με την ψήφο μας τους στέλνουμε στην Βουλή. Εμείς οι Πολίτες.

ΗΛΙΑΣ Κ. ΒΕΖΔΡΕΒΑΝΗΣ

ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ: ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Reviewed by thespro.gr on Σάββατο, Ιανουαρίου 03, 2015 Rating: 5

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ

thespro.gr Σάββατο, Ιανουαρίου 03, 2015

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ

Την Τρίτη, 6 Ιανουαρίου 2015 και ώρα 10:00 θα τελεστεί ο Μέγας Αγιασμός των Θεοφανείων στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου της Ηγουμενίτσας, χοροστατούντος του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Παραμυθιάς, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργας κ.κ. ΤΙΤΟΥ.

Την ίδια ημέρα στις 11:30 θα πραγματοποιηθεί Τέλεση Αγιασμού των Υδάτων με κατάδυση του Τιμίου Σταυρού στην προβλήτα του Παλαιού Λιμένα Ηγουμενίτσας.

*Πέρας προσέλευσης των επισήμων για τον Αγιασμό 9.50 π.μ.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ

Reviewed by thespro.gr on Σάββατο, Ιανουαρίου 03, 2015 Rating: 5

Το πρόγραμμα του Αγιασμού των υδάτων του μυθικού ποταμού Αχέροντα

thespro.gr Σάββατο, Ιανουαρίου 03, 2015

Το πρόγραμμα του Αγιασμού των υδάτων του μυθικού ποταμού Αχέροντα

Την Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2015, ημέρα της εορτής των Θεοφανείων, θα πραγματοποιηθεί ο καθιερωμένος αγιασμός των υδάτων του μυθικού ποταμού Αχέροντα στην Γλυκη.

Ο εορτασμός θα ξεκινήσει στις 7:30 με την θεία λειτουργία στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Γλυκή.

Μετά το τέλος της θείας λειτουργίας, περίπου στις 11:00 έχει προγραμματιστεί η τελετή ρίψης του Τιμίου Σταυρού στον ποταμό Αχέροντα.

Το πρόγραμμα του Αγιασμού των υδάτων του μυθικού ποταμού Αχέροντα

Reviewed by thespro.gr on Σάββατο, Ιανουαρίου 03, 2015 Rating: 5

Τα πρώτα εφτά ονόματα του «Ποταμιού» στην Ήπειρο Δύο ονόματα από τη Θεσπρωτία

thespro.gr Σάββατο, Ιανουαρίου 03, 2015

Τα πρώτα εφτά ονόματα του «Ποταμιού» στην Ήπειρο

Δύο ονόματα από τη Θεσπρωτία

Το φως της δημοσιότητας είδαν τα πρώτα 200 ονόματα υποψηφίων βουλευτών του «Ποταμιού», με εφτά από την Ήπειρο και συγκεκριμένα τρία στα Γιάννενα, δύο στη Θεσπρωτία και ένα στην Άρτα.

Στο Νομό Πρέβεζας το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη δεν έχει καταλήξει ακόμη σε υποψήφιο.

Δείτε τα πρώτα ονόματα:

Ιωάννινα

Κολιονάσιου Αθηνά, Επιχειρηματίας
Κρομμύδας Αλέξανδρος, Επιχειρηματίας
Μπούγιας Πέτρος, Αγρονόμος - τοπογράφος μηχανικός
Πάνου Δημήτρης, γιατρός

Θεσπρωτία

Ζγούρης Φώτης, ασφαλιστής
Μιττάκος Γιάννης Ιχθυολόγος

Άρτα

Κονιτσιώτης Πάρις, συντ. Τραπεζικός

Τα πρώτα εφτά ονόματα του «Ποταμιού» στην Ήπειρο Δύο ονόματα από τη Θεσπρωτία

Reviewed by thespro.gr on Σάββατο, Ιανουαρίου 03, 2015 Rating: 5

Το... τέλος του γίνεται η αρχή του! Το διήγημα του Θεσπρωτού π.Ηλία Μάκου, που βραβεύτηκε στον πανελλήνιο και παγκύπριο λογοτεχνικό διαγωνισμό

thespro.gr Σάββατο, Ιανουαρίου 03, 2015

Το... τέλος του γίνεται η αρχή του!

Το διήγημα του Θεσπρωτού π.Ηλία Μάκου, που βραβεύτηκε στον πανελλήνιο και παγκύπριο λογοτεχνικό διαγωνισμό

Ἀπό τήν πρώτη στιγμή πού ὁ Ναούμ συνηδητοποιεῖ τή ζωή του, ἀναζητᾶ τή χαρά καί τήν εὐτυχία. Μάταια… Ἁπλώνει μέ καλοσύνη τά χέρια καί τοῦ τά κόβουν σύρριζα ἤ στήν καλύτερη περίπτωση τά μαζεύει ἄδεια. Δίνει φῶς καί περιτυλίγεται ἀπό ἴσκιο. Τά φωτεινά καί χαρούμενα πρόσωπα, πού βλέπει γύρω του, εἶναι, ἀλίμονο, ψεύτικα. Εἶναι, στήν πραγματικότητα, σκιές. Πλαστή ἡ συμπεριφορά τους, ἀπατηλές οἱ ὑποσχέσεις τους, κούφιο τό ἐσωτερικό τους. Στό διάβα του συναντᾶ ἐλάχιστους ἀξιοπρεπεῖς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι δέ φοροῦν μάσκες καί αὐτά πού λένε τά ἐννοοῦν. Στ’ αὐτιά του ἀντηχεῖ τό τραγούδι πού σημειώνει τήν ψευτιά τοῦ κόσμου: «… θἄρθει καιρός φῶς μου νά καταλάβεις τήν ψευτιά τοῦ κόσμου…». Ἀγανακτισμένος καί ἐξοργισμένος διαπιστώνει πόσο σατανικά οἱ πολυπρόσωποι ἄνθρωποι γνωρίζουν νά ἐλίσσονται. Ἀπό τήν παιδική του ἡλικία ἀκόμη εἰσπράττει ἀδικαιολόγητο μίσος. Μίσος ἀνακατεμένο μέ ζήλεια. Καί γιατί τόν μισοῦν; Ἁπλούστατα, γιατί εἶναι μικροπρεπεῖς. Γιατί δέν μποροῦν νά τόν ἀκολουθήσουν καί μένουν πίσω του. Κάθε ἐνέργειά του τή μετατρέπουν σέ παραμύθι καί τήν πλημμυρίζουν μέ κακία.
Ἡ λεπτότατη ἐσωτερική του διάθεση μαυρίζει. Ἡ σκέψη τοῦ Ναούμ ἀρχίζει νά ὁδηγεῖται πρός ἄδηλες σκοτεινιές καί σέ ἀπροσδόκητους γκρεμούς. Τό σαγηνευτικό χαμόγελο τῆς ἐπιτυχίας, ὅλο καί μειώνεται. Καί ἡ φήμη, πού ἔδινε αἴγλη στ’ ὄνομά του, ὑποχωρεῖ σταδιακά. Τά στόματα τῶν πολλῶν τόν ἀποκαλοῦν τρελό. Δέν εἶναι, ὅμως, τρελός. Εἶναι ἐξαιρετικά εὐαίσθητος. Ἡ εὐαισθησία του ἐκλαμβάνεται ὡς τρέλα!...

Στά σωθικά του φωλιάζει κρυφά ἡ μελαγχολία καί σχηματίζονται παγόβουνα. Τά σκουλίκια σαπίζουν σιγά - σιγά τό φουντωτό δένδρο μέ τίς φυλλωσιές. Ἡ ὑγεία του κλονίζεται. Τά σμπτώματα παρουσιάζονται τό ἕνα πάνω στό ἄλλο. Διαταράσσεται ἡ ὁμιλία του καί ὁμιλεῖ μέ μεγάλη δυσκολία. Λιγοστεύει ἡ ἔμπνευσή του, στερεύει τό προσωπικό του στοιχεῖο, ἀδυνατίζει ὁ παλμός του. Ἐν τούτοις τό πάθος του τό ἀφήνει ἔξω ἀπό τά γραπτά του.

Μεγαλώνουν συνεχῶς τά τείχια πού τόν κυκλώνουν, τόσο πού νά μήν μπορεῖ νά ἰδεῖ τόν οὐρανό. Μοιάζει μέ πουλί, πού ἔχει κομμένα τά φτερά του. Ἀλυσοδένεται σέ μιά κτάσταση πνευματικοῦ ζόφου, ὅπου ἡ ἀλήθειά του εἶναι ἡ ἀλλοτρίωσή του. Μόνη του ἀνακούφιση τά βιβλία, πού τοῦ χαρίζουν, ἔστω καί γιά λίγο, στιγμές εὐχάριστες. Ἡ ψυχή του παραμένει πάντα ἀνικανοποίητη καί πάντα διψασμένη. Περιπλανιέται μονάχος του μέ τό μαχαίρι τῆς λύπης σφηνωμένο στό στῆθος του καί ψάχνει μιά ὄαση. Παντοῦ σφιχταγκαλιάζεται μέ τήν ἀπελπισία.

Γυρεύει τρόπο νά φυγαδευθεῖ. Δέ βρίσκει, ὅμως, μονοπάτια. Ἀπαντᾶ βάλτους καί γιά νά τους ἀποφύγει αἰωρεῖται στό κενό. Ἡ ψυχή του ἀντί νά ἐλαφρύνει, γεμίζει μέ πιό μεγάλη πίκρα. Νιώθει πώς τό ὄνειρό του διαψεύδεται καί δέν εἶναι ἱκανό νά τόν παρηγορήσει πιά. Ἀκούει καθαρά τό βραχνό τραγούδι τοῦ θανάτου. Ἡ κάθε ματιά του εἶναι ἕνα ἀποχαιρετιστήριο κοίταγμα.

Ἐκεῖνο πού συγκρατεῖ κανείς ἀπό τή συμπεριφορά του, αὐτή τή χρονική περίοδο, εἶναι ἡ ἔντονη κρυψίνοια. Τόν ἀντικρύζεις, τόν ψηλαφεῖς καί ἔχεις τήν παραίσθηση ὅτι δέν τόν εἶδες, δέν τόν ἀκούμπησες. Κλειδώνεται καί περιορίζεται ἀσφυκτικά στόν κόσμο τῶν σημασιῶν του καί τῶν ἀξιῶν του. Χάνεται στήν ἀγχώδη μοναξιά του καί δύσκολα παρουσιάζεται σέ χώρους μέ κόσμο. Ὅταν ἐμφανίζεται, θυμίζει σκιά σιλουέτας, παρά ἀνθρώπινη μορφή. Ὡστόσο καταφεύγει συχνά στή φύση. Στήν ἀγκαλιά της ἀπολαμβάνει μυστικές μουσικές καί δίνει βάθος στίς σκέψεις του. Χαϊδεύει τά δένδρα κι ἔχει τήν ἐντύπωση ὅτι καθένα ἀπό αὐτά τοῦ λέει: Γαλήνη! Γαλήνη! Γαλήνη! Ἠρεμεῖ προσωρινά. Ἀλλά οἱ δικές του ρίζες δέν εἶναι, ὅπως τῶν δένδρων, δυνατά δεμένες μέ τή γῆ.

Ἄν καί ζωντανός, εἶναι πεθαμένος. Μέσα του, δίπλα του, παντοῦ χορεύουν σαπισμένοι σκελετοί. Χοροπηδοῦν τά κόμπλεξ του, πού πηγάζουν ἀπό τό τίποτε καί συνοδοιποροῦν μέ τό τίποτε. Ἡ καταστροφική ἀνυπαρξία καί ἡ ἀπόγνωση, τοῦ σφίγγουν ἀπειλητικά τό

λαιμό. Ὁ ἴδιος δολοφονεῖ τόν ἑαυτό του, ἀφοῦ τόν καταδικάζει σέ μόνιμη ἀνάστερη νυχτιά. Παρ’ ὅλα αὐτά ἐξακολουθεῖ νά ψάχνει μέ ἀγωνία ἕνα φῶς, μιά ἡλιαχτίδα. Οἱ ἄνθρωποι, ὅμως, τοῦ… προσφέρουν ἁπλόχερα τήν κακουργία, τή μιζέρια, τήν ὑποκρισία τους. Ἀπό τήν πολυσύνθετη ἰδιοσυγκρασία τοῦ Ναούμ ἕνα πράγμα λείπει ὁλοκληρωτικά: δέν εἶναι ἠθοποιός.

Ἡ συμπεριφορά τῶν ἄλλων τοῦ φέρνει στό νοῦ τά δίστιχα: «Ὁ κόσμος τώρα χάλασε, δέν ἔχει ἐμπιστοσύνη / πρῶτα σοῦ λέει σ’ ἀγαπῶ κι ὕστερα σέ προδίνει. Ὅλοι μοῦ κάνουν τόν καλό καί λένε πώς εἶναι φίλοι / κι ἀπό κρυφά μοῦ χύνονται σάν λυσασμένοι σκύλοι. Πολλοί σέ τοῦτον τόν καιρό δείχνουν πώς εἶναι φίλοι / κι ἔχουν φαρμάκι στήν καρδιά καί ζάχαρη στά χείλη». Τοῦ πετοῦν λάσπη, τόν πολεμοῦν μεθοδευμένα καί χυδαία γιά νά τόν σπιλώσουν. Ἀκόμη καί αὐτοί πού θά περίμενε νά τόν στηρίξουν, ἐκδηλώνουν δειλία, ἰδιοτέλεια, μικρόνοια. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι τόν συκοφαντοῦν καί μέ ἐμπάθεια διαδίδουν διαστρεβλωμένες πληροφορίες γιά τό ἄτομό του. Ἐπιδιώκουν, ὁπωσδήποτε, νά τόν προσαρμόσουν στή δική τους λογική καί τακτική τῶν συμβιβασμῶν, τῆς συναλλαγῆς, τοῦ δῆθεν. Περιφρονεῖ τόν καθωσπρεπισμό καί δέν ὑποκύπτει, κατά τά φαινόμενα, στίς κοινωνικές κανονικότητες καί συμβατικότητες. Ἕνας φίλος του, τοῦ γράφει: «… ὅσο γιά τούς ἀμφισβητίες μήν τούς δίνεις σημασία, διότι δέν πρέπει νά παλεύεις μέ γουρούνια. Καί σέ κυλοῦν στή λάσπη καί τό ἀπολαμβάνουν…».

Μοναδική σύντροφός του ἡ ἀπογοήτευση. Ἀπό μέσα του ξεπηδοῦν ἀπόνερα μιᾶς βουρκισμένης ἀκαταστασίας. Συγκρουσιακές οἱ καταστάσεις στά «ἔνδον». Καί ὅπως «ἡ σκουριά τρώει τό σίδερο καί τό νερό τήν πέτρα», ἔτσι κι αὐτός συνθλίβεται καί λυώνει στά ἐξουθενωτικά ἀργοκτυπήματα τοῦ ἄγχους. Ἡ εἰκόνα του παραπέμπει σέ ἔρημη προκυμαία, ὅπου ἔχουν ἀπομείνει οἱ ἄναρθρες κραυγές τοῦ πνιγμένου. Πλανιέται μιά πίκρα στήν καρδιά του. Βγάζει ἕναν λυγμό, στέλνει ἕνα σῆμα (δέ γνωρίζει πρός τά πού), σχεδιάζει τό φευγιό του. Κραυγάζει, θέλοντας νά διασώσει, ἀκόμη καί τήν τελευταία στιγμή, τό ἀληθινό νόημα τῆς ζωῆς του, νά σώσει τό ἀνθρώπινο πρόσωπό του. Ἡ ζωή του εἶναι ἀθροισματικά μιά μοναξιά. Παλαντζάρει ἀνάμεσα στόν σπαραγμό καί στ’ ὄνειρο. Σέ ἀναλαμπές αἰσιοδοξίας στοχάζεται πώς δέν πλάστηκε νά στέκεται σέ τόσο χαμηλά ἐπίπεδα. Εἶναι ὄν προνομιοῦχο, προορισμένο γιά ἀνώτερες καταστάσεις. Ρόδο, πού, ἄν καί χτυπημένο ἀπό τήν παγωνιά μαράθηκε, δέν ἔχασε τελείως τή γλύκα του.

Σ’ αὐτή τή φάση δέν μπορεῖ, ἐνδεχομένως καί νά μή θέλει νά πάρει τόν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς. Δέν ἀκούει τίς ἐλπιδοφόρες φωνές. Δέν βλέπει πουθενά θάλπος. Ἀφήνει νά διεισδύσει στό εἶναι του παγερός χειμερινός ἄνεμος. Ἐγκλωβισμένος σ’ ἕνα σκηνικό μαρασμοῦ καί κατάπτωσης, ἐπιζητᾶ τή φαινομενική γαλήνη τῶν τάφων. Θλιμμένος διαρκῶς δέν κατορθώνει μιᾶς ὥρας ἡσυχία. Μιά ἀβάσταχτη θλίψη τοῦ δημιουργεῖ τό κυρίαρχο συναίσθημα τῆς ἧττας. Νικήθηκε κατά κράτος ἀπό τίς ἐπιλογές του. Θρηνεῖ μέ σπαραγμό τήν ἧττα τῶν ἰδανικῶν του. Μέ καταματωμένο τό σῶμα του, βουτᾶ τό ψωμί του στῆς θλίψης τό κρασί. Ἡ καρδιά του πετρώνει καί μετατρέπεται σέ σκληρό γρανίτη. Μέ μηδενισμένο τό «κοντέρ» τῶν προοπτικῶν του, αὐτοεγκαταλείπεται στό χάος. Παραδίδεται στό τίποτε, ἐνῶ κοντά του ὁλολύζουν φαρισαϊκά οἱ εὐπρεπιστές.

Τόν περικυκλώνουν φαντάσματα καμαρωτά, τοῦ μορφάζουν καί τόν ἀπειλοῦν μέ τ’ ἄσαρκα δάχτυλά τους. Δέν ἔχει πλέον τή δύναμη νά κυνηγήσει τά φαντάσματα καί νά τά διώξει μακριά. Νά βάλει τόν ἥλιο στή σκοτισμένη, κουρελιασμένη καί καταρακωμένη ψυχή του. Τό τραγικό ἐρώτημα πού τόν ἀπασχολεῖ εἶναι τί τοῦ μένει νά κάνει τώρα, πού τά σύννεφα, ἡ μπόρα καί ἡ χειμωνιά τόν καθήλωσαν. Ἡ ὁριστική ἐκμηδένιση τοῦ φαίνεται ὡς ἡ κατάλληλη λύση. Στ’ αὐτιά του βουίζει ἕνα ἀδιάκοπο μοιρολόι, ἕνα θλιβερό τραγούδι θανάτου. Ἐπιθυμεῖ νά ἐξαφανισθεῖ, νά πεθάνει, ὅπως πεθαίνουν τ’ ἀνώφελα ἄνθη. Νά τυλιχθεῖ μέ τό μαῦρο σκοτάδι. Ἄλλωστε ἐδῶ καί καιρό βαδίζει στό πυκνό σκοτάδι τῆς ἀβύσσου. Τό τέλος του τό περιμένει. Ἡ αὐτοκαταστροφή του ἔχει συντελεσθεῖ. Ἡ ἀγάπη κάποιων φίλων του, ἐξορκίζει γιά λίγο τά φαντάσματα πού τόν ἀπειλοῦν. Μά αὐτά ξαναγυρίζουν καί τοῦ ψιθυρίζουν ἀνάλγητα τό «Nev Ermore». Δέν προβάλλει ἀντίσταση στούς σατανικούς ψιθύρους. Μέ τά δικά του χέρια βάζει μπουρλότο στήν ἐλπίδα καί ἀνατινάσσει τό παρόν καί τό μέλλον του. Παρακμιακός, τσαλακωμένος καί μέ θολωμένο καί δηλητηριασμένο μυαλό, περνάει τή θηλιά στό λαιμό του. Τόν ἐντοπίζουν ἔγκαιρα λιποθυμισμένο καί τόν σώζουν.

Μόλις συνέρχεται κάπως ἀντιλαμβάνεται ὅτι εἶναι κολλημένος σέ μιά σήραγγα, ὅπου ἀσφυκτιᾶ ἀπό τήν ἔλλειψη ἀέρα. Ἀσθμαίνοντας ἀγωνίζεται νά προχωρήσει. Στό βάθος, κάπου μακριά, λάμπει ἕνα φῶς. Βηματίζει τρικλίζοντας πρός αὐτό. Φθάνουν στ’ αὐτιά του ἀγκομαχητά καί καταλαβαίνει ὅτι εἶναι τά δικά του. Θεέ μου, προσεύχεται, λυπήσου με καί βοήθησέ με νά πλησιάσω τό φῶς. Ὁ φάρος τοῦ Θεοῦ, πού μέχρι τώρα ἦταν σβησμένος στήν ψυχή του, ζωογονεῖται. Ὁ Ναούμ δέχεται ἀνακουφισμένος τό φῶς πού χύνει ἄπλετο ἡ πίστη. Στρέφει, ἐπιτέλους, ὀρθάνοιχτα τά μάτια του στόν οὐρανό. Τό κίνημα τῆς ἐπιστροφῆς στό Θεό εἶναι ἡ μοναδική ἐλπίδα σωτηρίας του. Καί τό κάνει. Εἶναι κίνημα ψυχικῆς εὐρωστίας, εὐφροσύνης.

Η κίνηση αυτή τοῦ ξυπνᾶ ὑπολανθάνουσες δυνάμεις. Σάν ἀστραπή ἀνακαλύπτει ἀκαριαία τό δρόμο τῆς διαφυγῆς, τή μεγαλοσήμαντη φωνή τῶν πραγμάτων. Ἀποφασίζει νά φτερουγίσει πρός τ’ ἀνοιχτά ψηλώματα τῆς φωτοπλημμύριστης αὐγῆς, γιά νά ἀποφύγει τό κύλισμα στό βοῦρκο. Νά ἐνδυθεῖ λευκά ἱμάτια, γιά νά κρύψει τήν αἰσχύνη τῆς γύμνιας του. Νά ρίξει κολλύριο στά μάτια του, γιά νά ἀναβλέψει. Ἐπισημαίνοντας τά λάθη πού ἔκανε, πονᾶ καί κάποιες φορές ξεπηδοῦν καί δάκρυα. Ἀκολουθεῖ πλέον πορεία μετάνοιας, πού τή σταθεροποιεῖ μέ τόν ἔλεγχο, κυρίως, τῆς συνείδησής του. Συνῆλθε. Ἦλθε στόν ἑαυτό του. Σιχάθηκε τά σφάλματά του. Σταματᾶ νά ἐπηρεάζεται ἀπό τίς ἐπικρίσεις τῶν ἀνθρώπων. Οἱ φαρισαῖοι οὔτε ἔλειψαν οὔτε θά λείψουν ἀπό κάθε ἐποχή. Θά ὑπάρχουν πάντα. Καί ἐνίοτε θά… μεγαλουργοῦν. Τούς παρατάει αὐτούς. Καί πιάνεται ἀπό ἐκείνους πού τόν ἀγαποῦν. Ἀπό ἐκείνους πού συλλογίζονται πώς «ὅσο ἄθλιος κι ἄν εἶναι ἕνας ἄνθρωπος, μένει πάντα συνάνθρωπός μας».

Ἡ περιπέτειά του τόν δίδαξε. Ἔμαθε νά ὑποφέρει. Ἔμαθε νά μή φοβᾶται νά βγαίνει ἔξω. Ἔμαθε νά ὀνειρεύεται ὅτι θά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τούς προσωπικούς του ἐφιάλτες. Ἔμαθε νά χαίρεται ὅταν μιά μέρα ξημερώνει. Ἔμαθε νά περιμένει ἕνα καλύτερο αὔριο. Ἔμαθε νά ὑπομένει χωρίς γογγυσμούς καί ἀναστεναγμούς. Ἔμαθε νά μήν ὑπολογίζει τήν κακότητα τῶν ἀνθρώπων. Ἔμαθε νά μήν ξεχνάει νά ἐλπίζει. Ἔμαθε… Ἔμαθε; Δέν ξέρει ἄν θυμᾶται τό παρελθόν του ἤ ἄν ὀνειρεύεται τό μέλλον του.

Το... τέλος του γίνεται η αρχή του! Το διήγημα του Θεσπρωτού π.Ηλία Μάκου, που βραβεύτηκε στον πανελλήνιο και παγκύπριο λογοτεχνικό διαγωνισμό

Reviewed by thespro.gr on Σάββατο, Ιανουαρίου 03, 2015 Rating: 5

Προβληματίζει ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ με τις προτάσεις για τους υποψήφιους βουλευτές

thespro.gr Σάββατο, Ιανουαρίου 03, 2015

Προβληματίζει ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ με τις προτάσεις για τους υποψήφιους βουλευτές

Στους 9 εκλεχτούς από τους οποίους η Κουμουνδούρου θα επιλέξει τους 3 από τους 4 υποψήφιους βουλευτές, κατέληξε μετά από δυο συνεδριάσεις της, η ΝΕ Θεσπρωτίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην λίστα παρουσιάζεται το φαινόμενο της μονόπλευρης αντιπροσώπευσης αφού οι έξι από τους υποψήφιους προέρχονται από την Ηγουμενίτσα, ένας από Παραμυθιά και δύο από Φιλιάτες.

Βέβαια, στο δελτίο τύπου που εξέδωσε ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρει τις οργανώσεις που ανήκει ο καθένας για να φαίνεται κάπως ισορροπημένη η λίστα ωστόσο η πραγματική εικόνα είναι η εξής:

Βίλιας Πάυλος: Παραμυθιά
Γκάνια Χριστίνα: Φιλιατι
Θεοδώρου Αθανάσιος: Ηγουμενίτσα
Κατσής Μάριος: Ηγουμενίτσα
Μητσέλος Σπύρος: Ηγουμενίτσα
Μποροδήμος Αθανάσιος: Φιλιατι
Νταής Αντρέας: Ηγουμενίτσα
Παπαρούνας Παυλος: Ηγουμενίτσα
Τσακίρη Αστιρόπη: Ηγουμενίτσα

Βέβαια το μαχαίρι και το καρπούζι το έχει η Κουμουνδούρου οποία με δεδομένο τον Κώδικα δεοντολογίας για τους υποψήφιους που εφαρμόζει από την Τρίτη με απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας, αναμένεται να προσθέσει ένα όνομα έκπληξη, και μάλιστα κορυφής, που θα μπορέσει να κάνει την διαφορά.

Οι συζητήσεις με το όνομα αυτό, το οποίο εχει στην διάθεση της η paramythia-online.gr, είναι προχωρημένες και η συμφωνία εκτός απροόπτου θα κλείσει ίσως και σήμερα ή τις επόμενες ημέρες.

Εκτός από την λίστα βρίσκεται ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης του Δήμου Σουλίου «Ενωτική Κίνηση για την Ανάπτυξη» Δημήτριος Σακαρέλης, αν και είχε καταθέσει υποψηφιότητα στην πρώτη συνεδρίαση της Νομαρχιακής Επιτροπής. Την ιδια τύχη ειχε και ο καθηγητής στο ΤΕΙ Ηπειρου Δημήτρης Τσακίρης απο την Σαλονίκη Παραμυθιάς, οπως και ο Ιατρός στο κέντρο υγείας Παραμυθιάς Μιχάλης Τζομάκας. Αξίζει να σημειωθεί πως στην πρώτη συνεδρίαση από την οποία προέκυψαν οι αρχικές 14 υποψηφιότητες, δεν υπήρχε το όνομα του Παύλου Βίλια.

Ωστόσο αν και μπορεί να είναι τυχαία η απόφαση της ΝΕ Θεσπρωτίας (η οποία προέκυψε με ψηφοφορία), ωστόσο προβληματίζει για τα πρώτα δείγματα γραφής σε εκλογές με σχεδόν δεδομένη εκλογή βουλευτή στο νομό.

Την ΝΕ του ΣΥΡΙΖΑ Θεσπρωτίας, καυτηριάζουν με άρθρο τους "το κοινον των Θεσπρωτών" και κάνουν λόγο για μεθοδεύσεις σταλινικού τύπου σχετικά με τον αποκλεισμό από το ψηφοδέλτιο του καθηγητή Ιστορίας, Παιδαγωγικής και πρώην Αντιπρύτανη του Πανεπιστημίου Πατρών Παντελή Κυπριανό καθώς και τον αποκλεισμό του καθηγητή Διοίκησης Επιχειρήσεων του ΤΕΙ Ηπείρου Δημήτρη Τσακίρη απο την Σαλονίκη Παραμυθιάς. "Οι πρακτικές των «συντρόφων» του ΣΥΡΙΖΑ Θεσπρωτίας δίνουν μια «περίεργη» εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ κι είναι απίστευτες οι θεσπρωτικές μεθοδεύσεις αυτές, για πολλούς που πιστεύουν σε μια άλλη Ελλάδα…" αναφέρουν χαρακτηριστικά στο άρθρο τους.

Σε αναμονή λοιπόν της επικύρωσης της 4άδας από την Κουμουνδούρου με την προσθήκη του ονόματος έκπληξη…

paramythia-online.gr

Προβληματίζει ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ με τις προτάσεις για τους υποψήφιους βουλευτές

Reviewed by thespro.gr on Σάββατο, Ιανουαρίου 03, 2015 Rating: 5

Αλαμπουρνέζικα, η γλώσσα των κουλτουριάρηδων

thespro.gr Σάββατο, Ιανουαρίου 03, 2015

Αλαμπουρνέζικα, η γλώσσα των κουλτουριάρηδων

Ένα εξαιρετικό κείμενο, γραμμένο με τον μοναδικό τρόπο του Ντίνου Χριστιανόπουλου, αφιερωμένο στους τοπικούς "ψευτοκουλτουριάρηδες" και στους "κομπλεξιάζωντες" κάθε είδους.

Κουλτουριάρηδες είναι οι διανοούμενοι που δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη γνώση και την πληροφόρηση και λιγότερη στο αίσθημα και το βίωμα. Ότι έμαθαν ή δεν έμαθαν έχει γι' αυτούς μεγαλύτερη αξία από τη σκέψη.
Κουλτουριάρηδες βρίσκονται σ' όλες τις εποχές.
Στην αρχαία Ελλάδα τους κοροϊδεύει πολύ άσχημα ο Αριστοφάνης επειδή χρησιμοποιούσαν πάντα καινούριες και παράξενες λέξεις για να ξιπάσουν τον κόσμο. Και οι σοφιστές ήταν ένα είδος κουλτουριάρηδων της εποχής τους, γιατί έδωσαν πολλή σημασία στη γνώση και όχι στη σωστή κρίση...

Αλλά και παλαιότερα όταν λέγαμε «οι διανοούμενοι» ή «οι άνθρωποι των γραμμάτων» νιώθαμε κάτι σαν δυσφορία και ενόχληση, γιατί καταλαβαίναμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν ξεφύγει πολύ από τη ζωή εν ονόματι δήθεν της τέχνης. Αυτοί νομίζανε ότι, επειδή ήτανε άνθρωποι των γραμμάτων, έπρεπε να μιλούν με ειδικό λεξιλόγιο, να καταλαβαίνονται μεταξύ τους, κι ας μην τους καταλαβαίνουν οι άλλοι.
Σε τελική ανάλυση, οι κουλτουριάρηδες είναι ψευτομορφωμένοι. Μόνο ένας ψευτομορφωμένος μπορεί να χρησιμοποιεί λεξιλόγιο που ξιπάζει και ξαφνιάζει, ή να μεταχειρίζεται ωραίες λέξεις και φράσεις για να κάνει εντύπωση, ενώ καταβάθος δεν κατέχει τη γλώσσα και δεν την χρησιμοποιεί σωστά.

Αυτό που σήμερα αποκαλούμε γλώσσα των κουλτουριάρηδων, είναι ένα κουρκούτι από νεόκοπες λέξεις, από ξένες αμετάφραστες λέξεις και από λέξεις παρμένες από διάφορες επιστήμες, λ.χ. «η μεταστοιχείωση της ντεμί νομενκλατούρας».
Μ' ένα τέτοιο κουρκούτι στο τέλος δε βγάζουν νόημα ούτε αυτοί, ούτε φυσικά κι εμείς. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη λέξη «δομή» που αναφέρεται στον χώρο, ενώ η λέξη «διαδικασία» αναφέρεται στον χρόνο. Τι θα λέγατε όμως αν ξαφνικά διαβάζατε «δομικές διαδικασίες» ή «διαδικαστικές δομές»;
Ρωτήθηκαν κάποιοι να τις εξηγήσουν, μα δεν μπόρεσε κανείς. Γιατί όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για μπαρούφες. Τι μπορεί λοιπόν να σημαίνουν οι δύο αυτές φράσεις, όταν στην καθεμία το επίθετο αναιρεί το ουσιαστικό; Αλλά τι θα λέγατε αν αυτή η φράση γινόταν ολόκληρη πρόταση;

Διαβάστε λοιπόν: «Όταν οι δομικές διαδικασίες λειτουργούν ανασταλτικά μέσα στον χώρο του μεταμοντέρνου...». Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς σ' αυτή τη φράση; Πρώτα πρώτα πόσοι ξέρουν τον όρο «μεταμοντέρνο»; Κι έπειτα, τι ακριβώς συμβαίνει μέσα στον χώρο του «μεταμοντέρνου», εάν λειτουργήσουν ή δε λειτουργήσουν οι «δομικές διαδικασίες»;
Αυτά είναι ακατανόητα και γι' αυτόν που τα γράφει και γι' αυτόν που τα διαβάζει.
Είναι αλαμπουρνέζικα. Και σκεφτείτε ότι σαν κι αυτή τη φράση υπάρχουν χιλιάδες, που επαληθεύουν τα τρία χαρακτηριστικά των κουλτουριάρηδων: Πρώτον ότι δεν γνωρίζουν καλά τις λέξεις και τις έννοιές τους (κάποιος έγραφε τη λέξη «ενδιαίτημα» και εννούσε «ένδυμα»!), δεύτερον θέλουν να ξιπάσουν τους άλλους με διάφορες ακαταλαβίστικες λέξεις και τρίτον, δεν έχουν χωνέψει καλά αυτό που λένε.
Χώρια που δεν τα καταφέρνουν ούτε και με το συντακτικό και μπερδεύονται. Βέβαια το μπέρδεμα υπάρχει πρώτα στο μυαλό. Πάντως μ' αυτά και μ' αυτά, καταφέρνουν να κομπλεξάρουν πολλούς, και καμιά φορά όλους, ενώ συντελούν στο να πάει η γλώσσα μας κατά διαόλου.
θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος, ότι αφού αποδεχόμαστε την ερμητική γραφή ορισμένων ποιητών, γιατί να μην αποδεχτούμε και τον δυσνόητο τρόπο γραφής των κουλτουριάρηδων; Από μία άποψη, κι ο ποιητής θα έπρεπε, οποιαδήποτε τεχνοτροπία κι αν ακολουθεί, να γράφει κατά τρόπο κατανοητό, για να μπορεί ο αναγνώστης να τον καταλαβαίνει.
Γιατί, τι να την κάνουμε την οποιαδήποτε ποίηση, όταν έχει κοπεί η γέφυρα της επικοινωνίας; Τι να τα κάνουμε τα ερμητικά ποιήματα, όταν δεν τα καταλαβαίνει κανείς; Κι αφού δεν μας λένε τίποτε, πως είναι δυνατόν να μας συγκινήσουν;
Βέβαια ο ποιητής έχει τη δικαιολογία ότι γράφει για να εκφράσει τον εαυτό του, αν και πάλι θα μπορούσε να πει κανείς ότι ένας ποιητής που εκφράζεται ερήμην του αναγνώστη, τι σόι ποιητής είναι; Και αν ο σουρεαλισμός στην πρώτη φράση το παραξύλωσε, τι να πούμε για τους σημερινούς σουρεαλιστές της αρπακόλας, που γράφουν ότι τους κατέβει; Πάντως ο στοχαστής, επειδή δεν έχει καν τη δικαιολογία της έμπνευσης κι επειδή ο στόχος του είναι η συζήτηση με τον αναγνώστη, δεν θα έπρεπε να είναι ακαταλόγιστος σαν τους μοντέρνους ποιητές.

Κάποιοι ισχυρίζονται πως έτσι εμπλουτίζεται η γλώσσα μας, ενώ η απλότητα και η σαφήνεια διατηρούν τη γλώσσα στάσιμη. Αν όμως ο εμπλουτισμός της γλώσσας, γίνεται αιτία για να θριαμβεύσει η ακατανοησία, μήπως θα έπρεπε να προτιμήσουμε κάποιες φυλές τις Αφρικής που συνεννοούνται μόνο με τριακόσιες λέξεις;
Η αιτία του φαινομένου αυτού, οφείλεται όχι μόνο στην ημιμάθεια των περισσότερων κουλτουριάρηδων αλλά και στον εγωισμό τους. Δε θα μπορέσουν ποτέ οι άνθρωποι αυτοί να ακούνε περισσότερο απ' όσο μιλάνε, να σκέφτονται περισσότερο απ' όσο γράφουν, και να περνούν κάθε πληροφορία από το κόσκινο της κρίσης.
Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να είναι ταπεινός, να μη νομίζει πως αυτός τα ξέρει όλα και κανείς άλλος. Να μη λέει διαρκώς «εγώ νομίζω», «εγώ πιστεύω», «έχω τη γνώμη», και τα συναφή.Μέσα σ' αυτό το βραχυκύκλωμα ημιμάθειας και εγωισμού, χωρούνε αριστεροί και δεξιοί, εφημερίδες και τηλεόραση, και ορθόδοξοι και νεο-ορθόδοξοι.

Κάποτε ένας κομμουνιστής πιπίλιζε τον Μαρξ και τελικά αποδείχτηκε πως δεν είχε διαβάσει ούτε μια σελίδα από το «Κεφάλαιο». Και πόσοι χριστιανοί δεν έχουν μεσάνυχτα από το ευαγγέλιο; Κι αφήστε εκείνους που δεν διαβάζουν λογοτεχνία, αλλά μόνο τις βιβλιοπαρουσιάσεις, κι έτσι είναι σαν να τα έχουν διαβάσει όλα!

Ας αφήσουμε όμως την πολλή θεωρία κι ας δούμε ένα παράδειγμα κουλτουριάρη.
Ας δούμε λ.χ. ένα τεχνοκριτικό σημείωμα που αναφέρεται στη ζωγραφική ενός σπουδαίου καλλιτέχνη. Απολαύστε λοιπόν κριτική ζωγραφικής:
«Η χρονικότητα -στον τάδε ζωγράφο- είναι ψευδαίσθηση, απάτη, διάσπαση, εξαλλαγή, διαστολή υποκειμένου και αντικειμένου, κατακερματισμός και αλλοτρίωση, γι' αυτό κύριο μέλημά του είναι να την εξοστρακίσει αναζητώντας την πρωτογένεια μιας νέας ονοματοθεσίας, μιας ιδιωματικής μορφής, που θα του επιτρέψει την αναδόμηση (βάι, βάι, βάι, κι εδώ αναδόμηση), ενός κόσμου όπου μέσα του, ερωτικά συγκλίνουν τα πάντα, ικανοποιούνται, αποκαθίσταται».
Καταλάβατε τίποτα ή νιώθετε ανεπαρκείς;
Το πιο πιθανό είναι να μην καταλάβατε τίποτα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είστε ανεπαρκείς. Ανεπαρκείς είναι αυτοί που γράφουν τέτοια πράγματα. Αλλά ας αρχίσουμε το ψείρισμα. Πρόκειται ουσιαστικά για μία και μόνη πρόταση. Στην αρχή δίνει την εντύπωση, πως αν το διαβάσεις προσεκτικά, θα βγάλεις κάποιο νόημα. Γελιέσαι, γιατί όσο προχωράς, ακόμη κι εκείνο που υποτίθεται κατάλαβες στην αρχή, ξεχνιέται. Η «χρονικότητα» λοιπόν για τον ζωγράφο μας, είναι «ψευδαίσθηση».

Λογικά, η χρονικότητα πρέπει να έχει σχέση με την έννοια του χρόνου. Τώρα πως ο χρόνος γίνεται χρονικότητα, αυτό είναι ένα από τα μυστήρια των κουλτουριάρηδων. Εδώ έχουμε ένα συγκεκριμένο έργο, ζωγραφιές, υλικά, τεχνοτροπίες, και μόνο στη χρονικότητα βρήκες να σκαλώσεις;
Έστω. Ο χρόνος λοιπόν για τον ζωγράφο μας είναι «ψευδαίσθηση». Είναι όμως και «απάτη». Πως μπορούν αυτά τα δύο να σταθούν πλάι πλάι; Δηλαδή, αν ο χρόνος τον εξαπατά, τότε πως μπορεί ο χρόνος να είναι ψευδαίσθηση; Ακολουθεί η «διάσπαση». Ο χρόνος δηλαδή, πρώτα τον εξαπατάει και τον κοροϊδεύει και ύστερα τον αναγκάζει να διασπαστεί; Και ποιο είναι το υποκείμενο; Διασπάται ο ζωγράφος ή ο ίδιος ο χρόνος είναι διασπασμένος;
Τι από τα δύο συμβαίνει; Ακολουθεί η «εξαλλαγή». Τι σημαίνει εξαλλαγή; Είναι ιατρικός όρος που σημαίνει την μεταβολή των καλοηθών νεοπλασμάτων σε κακοήθη. Δηλαδή ο χρόνος είναι καρκίνος; Καλό κι αυτό: Αμ τότε πως ο καρκίνος είναι ψευδαίσθηση; Παρακάτω γράφει: «διαστολή υποκειμένου και αντικειμένου».
Η φράση ταιριάζει σε φιλοσοφική πραγματεία, όχι σε τεχνοκριτικό σημείωμα. Το κάθε ουσιαστικό απ' αυτά που είδαμε ως τώρα δεν ταιριάζει με το διπλανό του, αλλά το ένα αναιρεί το άλλο. Προχωρώντας, διαβάζουμε «κατακερματισμός και αλλοτρίωση». Ενώ η προηγούμενη φρασούλα «διαστολή υποκειμένου και αντικειμένου», είναι παρμένη από την φιλοσοφία, το «κατακερματισμός και αλλοτρίωση» ανήκει στο σύγχρονο λεξιλόγιο των κουλτουριάρηδων.

Συνοψίζοντας: Η χρονικότητα του τάδε ζωγράφου είναι 1) ψευδαίσθηση, 2) απάτη, 3) διάσπαση, 4) εξαλλαγή, 5) διαστολή υποκειμένου και αντικειμένου, 6) κατακερματισμός, 7) αλλοτρίωση.
Κατάλαβε φαίνεται η συγγραφέας ότι μας μπούκωσε αρκετά και σταμάτησε εδώ τον κατάλογο, για να προχωρήσει σε κάποιες επεξηγήσεις: «γι' αυτό κύριο μέλημά του είναι να την εξοστρακίσει». Το «την» αναφέρεται βέβαια στην χρονικότητα, θα μπορούσε όμως ν' αναφέρεται και σε οποιοδήποτε ουσιαστικό θηλυκού γένους που αναφέρθηκε πιο πάνω, όπως την ψευδαίσθηση, την απάτη, την εξαλλαγή.

Καταλαβαίνετε λοιπόν τι σύγχυση δημιουργείται όταν κάποιος δεν ελέγχει τα λόγια του; Θέλει να πει ότι ο ζωγράφος προσπαθεί να βγάλει τον χρόνο έξω από το έργο του και για να το πει αυτό αυτό, μας αράδιασε του κόσμου τα αφηρημένα ουσιαστικά. Πως όμως θα το κάνει αυτό (να εξοστρακίσει τη χρονικότητα);
«Αναζητώντας την πρωτογένεια μιας νέας ονοματοθεσίας». Τι σημαίνει άραγε η λέξη «πρωτογένεια»; Μήπως θα πει το πρώτο γένος; Η πρώτη γέννηση; Η πρώτη φάση της ζωής του ανθρώπου; Αλλά εκείνο που είναι για γέλια, είναι η «νέα ονοματοθεσία». Τι θέλει να πει η ποιήτρια, ότι να εξοστρακίσει ο ζωγράφος τον χρόνο από τους πίνακές του, δίνει νέα ονομασία στα πράγματα; Γιατί μιλούμε βέβαια, για ζωγράφο. Και στη ζωγραφική, τι πάει να πει «ονοματοθεσία»; Και ποια είναι η νέα ονοματοθεσία και τι σχέση έχει με την πρωτογένεια, με τη διάσπαση του χρόνου και μ' όλα τ' άλλα που μας είπε παραπάνω;
Και δεν σταματά εδώ, αλλά συνεχίζει: Μέλημα του ζωγράφου είναι να εξοστρακίσει τη χρονικότητα, αναζητώντας, εκτός από την πρωτογένεια μιας νέας ονοματοθεσίας, και την πρωτογένεια μιας «ιδιωματικής γραφής». Αυτό το τελευταίο, παραδόξως φαίνεται κάπως κατανοητό. Υποθετικά πάντα, η ιδιωματική μορφή, είναι μια δική του τεχνοτροπία που αποδίδει το δικό του πρόσωπο ή έστω το ιδίωμα. Κι αυτό το απλό πράγμα, δηλαδή το να βρει ο ζωγράφος το προσωπικό του ύφος, το κάνει μόνο και μόνο για να εξοστρακίσει τον χρόνο; Μυστήρια πράγματα συμβαίνουν στον χώρο της τέχνης κι ακόμα πιο μυστήρια στον χώρο της κριτικής...

Προσέξτε όμως να δείτε, ότι αυτή η ιδιωματική μορφή θα εκκολάψει στην τεχνοκριτικό, πολλά πράγματα παρακάτω: «...μιας ιδιωματικής μορφής, που θα του επιτρέψει την αναδόμηση, ενός κόσμου όπου μέσα του, ερωτικά συγκλίνουν τα πάντα, ικανοποιούνται, αποκαθίσταται».
Εδώ μπαίνει και το ερωτικό στοιχείο. Έτσι, πρωτού τελειώσει το τεχνοκριτικό σημείωμα της κυρίας αυτής, εμείς θα έχουμε γνωρίσει και το πρόβλημα του έρωτα του καλλιτέχνη μας. Αν καταλάβαμε λοιπόν σωστά, ο ζωγράφος προσπαθεί να εξοστρακίσει τον χρόνο, που είναι ένα σωρό πράγματα -αυτά τα περνάμε στο ντούκου- κι αυτό το κάνει αναζητώντας την προσωπική του έκφραση για να ξαναδημιουργήσει (η αναδόμηση που λέγαμε) τον κόσμο και να πετύχει και στον έρωτα, θαρρείς πως ο έρωτας δεν έχει σχέση με τον χρόνο. Βλέπετε λοιπόν, ότι αυτή κουλτουριάρα, με το να θέλει να πει πολλά, τελικά δεν λέει τίποτα;

Το «αφιέρωμα» στα αλαμπουρνέζικα των κουλτουριάρηδων, θα κλείσει με ένα ακόμα μικρό δείγμα της «κουλτούρας» τους. Δεν θα γίνει κάποια ανάλυση, όπως στο προηγούμενο κείμενο. Πάρτε το ως «άσκηση» για το σπίτι και πέστε και σε μας τι καταλάβατε:
«Ο ελλαδικός άνθρωπος στην Ορθοδοξία διατυπώνει τον αρνητικό του νόστο ως «ζώο θεούμενο», μέσα από τον διάλογο του Εγώ του με το Άλλο, ως Ανταρσία ενάντια σε ένα Είναι δίχως Πρόσωπο, αφηγείται το καθολικό του βίωμα, τη διαδικασία ενσάρκωσης στο Εγώ του, την πρόσκτηση, με ενοποιό τον εαυτό του, του διάχυτου και απρόσωπου ως την έλευση του γίγνεσθαι που μετουσιώνεται τώρα, μέσα από την ιστορία του, την διάρκεια της Πράξης του, στο Εσύ και το Εμείς του Εκκαθολικευόμενου Εγώ του...
Ο χριστιανικός άνθρωπος εγκολπώνει το Άλλο στο εκκαθολικευμένο του Εγώ, στο Εσύ και στο Εμείς, «ζωντανό σώμα του Θεού», εκκλησία του. Το Άλλο γίνεται έτσι Εσύ για να θριαμβεύσει ως Εμείς μέσα σε ένα Εγώ μεγαλωμένο δυνάμει στο άπειρο, Έρωτας ως Πράξη του Εσύ έξω από τον Καιρό, και ιστορία ως Πράξη του Εμείς, ενσαρκωμένος Καιρός, συμπίπτουν σε μια δισυπόστατη υφή ενός γίγνεσθαι που εκφράζεται στο Πρόσωπο, στην Παρουσία του Ανθρώπου ως ερωτικής σχέσεως, ως αγαπητικής πράξης».

(Περιοδικό «Αντί», αρ. 239, σελ. 20-21, 1983)

Κείμενα σαν τα παραπάνω, δίνουν το κακό παράδειγμα στη χρήση της γλώσσας, στους νέους που τα διαβάζουν. Η νεότερη γενιά που ψευτομορφώνεται με τέτοια κείμενα, θα γράφει ακόμα χειρότερα και οι παρατηρήσεις της θα είναι και χειρότερες και πιο γελοίες. Ο Στρατής Δούκας έλεγε χαρακτηριστικά, ότι με την λογοτεχνία σήμερα ασχολούνται αποκλειστικά οι άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα από γλώσσα. Τα κακά επομένως είναι δύο:
1) Η διαφθορά των νέων που θα εκφράζονται χειρότερα στο μέλλον.
2) Η διαφθορά της ίδιας της γλώσσας που κι αυτή θα γίνει θολή και νερόβραστη.
Παλαιότερα, κάποιος καθηγητής γλωσσολογίας έλεγε: «Μακριά από τους μορφωμένους!» κι αυτό που έλεγε εκείνος ο αγαθός άνθρωπος, ισχύει εκατό φορές περισσότερο για τους σύγχρονους κουλτουριάρηδες που ούτε τη γλώσσα ξέρουν και ούτε έχουν οργανωμένη σκέψη.

Για όσους συναισθάνονται αυτή την εξαχρείωση της γλώσσας και θλίβονται κατάκαρδα για όλη αυτή την κατάντια, η λύση είναι μία: Να προσέχουμε πολύ τα λόγια μας κι ακόμα περισσότερο τα γραπτά μας. Κάθε τι που λέμε να το σκεφτόμαστε, και προπάντων πρέπει να γράφουμε κατανοητά. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να διαβάζουμε κλασικά κείμενα της λογοτεχνίας μας, που έχουν σωστή και ζωντανή γλώσσα κι επίσης να στήνουμε αυτί στις κουβέντες του λαού.
Ο Σολωμός πήγαινε στις ταβέρνες της Κέρκυρας για ν' ακούσει πρόσφυγες από την Κρήτη που τραγουδούσαν μαντινάδες. Ο Καβάφης πήγαινε στα καφενεία και τα φαρμακεία της ελληνικής παροικίας της Αλεξάνδρειας κι έστηνε αυτί για να τσακώσει καμιά ζωντανή ελληνική φράση.
Ενώ εμείς, σήμερα διαμορφώνουμε τη γλώσσα μας από τις εφημερίδες, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, και χώρια που δεν μας μένει καιρός ούτε να σκεφτούμε, ούτε να χωνέψουμε αυτά που βλέπουμε κι ακούμε. Πάντως, ούτε το να στήνουμε αυτί αρκεί. Χρειάζεται και κάτι ακόμα: Να ασκούμαστε στο γράψιμο. Και η άσκηση γραφής, κρατάει μια ζωή...

Πηγή: Το κείμενο είναι του συγγραφέα Ντίνου Χριστιανόπουλου και αποτελεί διασκευασμένο απόσπασμα από συζήτηση με τον επίσης συγγραφέα Περικλή Σφυρίδη («Αλαμπουρνέζικα ή η γλώσσα των σημερινών κουλτουριάρηδων», πρώτη έκδοση 1990).

Αλαμπουρνέζικα, η γλώσσα των κουλτουριάρηδων

Reviewed by thespro.gr on Σάββατο, Ιανουαρίου 03, 2015 Rating: 5

Μήνυμα του Μητροπολίτη Παραμυθίας κ.κ Τίτου για την νέα χρονιά

thespro.gr Σάββατο, Ιανουαρίου 03, 2015

Μήνυμα του Μητροπολίτη Παραμυθίας κ.κ Τίτου για την νέα χρονιά

Πρὸς τοὺς ἀγαπητοὺς χριστιανοὺς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Παραμυθίας. Σ’ αὐτοὺς ποὺ ζοῦν στὴν πατρίδα καὶ τοὺς μετανάστες σὲ ὅλα τὰ σημεῖα τῆς γῆς.

Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.

Στὸ ξεκίνημα τῆς καινούργιας χρονιᾶς, θέλω μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μου νὰ ἀπευθύνω πρὸς ὅλους σας τὶς πιὸ θερμὲς πατρικὲς εὐχές μου γιὰ εὐλογημένη ἀπὸ τὸν θεὸν καὶ καρποφόρο πορεία μέσα στὸν χρόνο ποὺ μετὰ ξεκίνησε.

Δυστυχῶς, πολλὰ καὶ διάφορα δυσάρεστα γεγονότα καὶ καταστάσεις, πόλεμοι καὶ ἀδικίες, πείνα καὶ ἐξαθλίωση, τρομοκρατία καὶ πολλὰ ἄλλα ταλαιπωροῦν τὴν πατρίδα μας καὶ τοὺς περισσοτέρους λαοὺς τῆς γῆς.

Ἔντονα προβάλλει μπροστά σέ ὅλους μας τὸ ἐρώτημα: Τί θὰ γίνη αὔριο; Ποῦ βαδίζει αὐτὸς ὁ κόσμος;

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ κόσμος πάντοτε ἀντιμετώπιζε προβλήματα καὶ πολέμους ποὺ δημιουργοῦσαν δεινὰ στὴν ἀνθρωπότητα.

Ὁ Κύριος ὅμως τοῦ κόσμου καὶ τῆς ἱστορίας τῆς ἀνθρωπότητος εἶναι ὁ Θεὸς ὁ ὁποῖος θέλει τὴν εἰρήνη σὲ ὅλο τὸν κόσμο καὶ τὴν ἀγάπη μεταξὺ τῶν λαῶν.

Ὅταν βασιλεύση στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ τότε αὐτόματα ὅλες οἱ δυστυχίες ποὺ ὑπάρχουν, θὰ ἐξαφανισθοῦν.

Ἀρκεῖ ἐμεῖς νὰ τὸν πιστεύουμε ἀληθινὰ καὶ νὰ τοῦ ἀναθέτουμε τὰ πάντα μὲ ἐμπιστοσύνη. Τότε θὰ δοῦμε στὴν ζωή μας, στὴν πατρίδα μας, καὶ στὸν κό¬σμο ὁλόκληρο νὰ ἐπιτελοῦνται θαύματα καὶ ἡ ζωὴ ὅλων νὰ γίνεται εἰρηνικὴ καὶ χαρούμενη.

Μὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις, σᾶς εὔχομαι ὁλόψυχα, ὁ Χριστὸς νὰ εἶναι πάντα μαζί σας, καὶ ὁ καινούργιος Χρόνος νὰ εἶναι γιὰ ὅλους εἰρηνικὸς καὶ χαρούμενος.

Χρόνια πολλά
† Ὁ Παραμυθίας ΤΙΤΟΣ

Μήνυμα του Μητροπολίτη Παραμυθίας κ.κ Τίτου για την νέα χρονιά

Reviewed by thespro.gr on Σάββατο, Ιανουαρίου 03, 2015 Rating: 5

Ο ΣΥΡΙΖΑ Θεσπρωτίας αποκλείει με περίεργες μεθοδεύσεις σταλινικού τύπου υποψήφιους το ψηφοδέλτιο του

thespro.gr Σάββατο, Ιανουαρίου 03, 2015

Ο ΣΥΡΙΖΑ Θεσπρωτίας αποκλείει με περίεργες μεθοδεύσεις σταλινικού τύπου υποψήφιους το ψηφοδέλτιο του

Του Δημήτρη Ζώη

Ο ΣΥΡΙΖΑ Θεσπρωτίας αποκλείει με περίεργες μεθοδεύσεις σταλινικού τύπου από το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ τον καθηγητή Ιστορίας, Παιδαγωγικής και πρώην Αντιπρύτανη του Πανεπιστημίου Πατρών Παντελή Κυπριανό και τον καθηγητή Διοίκησης Επιχειρήσεων του ΤΕΙ Ηπείρου Δημήτρη Τσακίρη από το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ Θεσπρωτίας.

Είναι άξιο απορίας πως είναι δυνατό η Επιτροπή Παιδείας του «κεντρικού» ΣΥΡΙΖΑ (Αθήνα) να ζητά από τον συντοπίτη μας, από τη Ν.Σελεύκεια, καθηγητή και πρώην Αντιπρύτανη του Πανεπιστημίου Παντελή Κυπριανό τις υπεύθυνες και τεκμηριωμένες απόψεις του για μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται στο χώρο της Τριτοβάθμιας Εκπ/σης και στη Θεσπρωτία να τον θεωρεί μόνο ΕΝΑΣ από την Νομαρχιακή Επιτροπή κατάλληλο για υποψήφιο στο ΣΥΡΙΖΑ!!! Ελπίζω την προσβολή αυτή, η «παρέα» της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Θεσπρωτίας να μπορέσει να τεκμηριώσει με πειστικά επιχειρήματα στην Επιτροπή Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ της Αθήνας. Ελπίζω αυτές οι νοοτροπίες και μεθοδεύσεις να θεωρηθούν και από τους υπεύθυνους στον ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα ξένες, όχι μόνο από την Αριστερά της ηθικής, αλλά κι από την Αριστερά που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ του Κέντρου κι έχει πολλές φορές τονίσει ο Αλέξης Τσίπρας.

Οι πρακτικές των «συντρόφων» του ΣΥΡΙΖΑ Θεσπρωτίας δίνουν μια «περίεργη» εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ κι είναι απίστευτες οι θεσπρωτικές μεθοδεύσεις αυτές, για πολλούς που πιστεύουν σε μια άλλη Ελλάδα…

Αλλά και για τον καθηγητή Δημήτρη Τσακίρη με καταγωγή από την Σαλονίκη Παραμυθιάς, ο αποκλεισμός του γεννά πολλά ερωτήματα. Οι γνώσεις του και οι εμπειρίες του θα μπορούσαν να είναι πολύτιμες για τη Θεσπρωτία. Παραταύτα οι «σύντροφοι» ή πιο σωστά η παρέα του ΣΥΡΙΖΑ Θεσπρωτίας θεώρησε μη ικανοποιητικά τα προσόντα του.

Ακόμα και ο αποκλεισμός του γιατρού στο Κέντρο Υγείας Παραμυθιάς και πρώην γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ Φιλιατών Μιχάλη Τζομάκα, που φαίνεται πως ίσως αρνήθηκε αυτές τις μεθοδεύσεις «της αριστεράς» της Θεσπρωτίας ή ακόμα και η απαξίωση ενός ανθρώπου του κ.Τζώρτζη από τη Ραβενή-Φιλιατών με σπουδές, διδακτορικό στη Γερμανία και αντιδικτατορικό αγώνα που η προσωπική ιστορία μας υποχρεώνει να δείξουμε τουλάχιστον σεβασμό στο πρόσωπό του, δείχνει ένα ασόβαρο, σκόρπιο ασκέρι που ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ Θεσπρωτίας.

Θέλω να πιστεύω πως τα μέλη της Νομαρχιακής Επιτροπής να … κοιτάχτηκαν στον καθρέφτη και να αντίκρισαν την απόλυτη «γύμνια» του πολιτικού τους λόγου που περιορίζεται σε «συζητήσεις επαναστατικής γυμναστικής» και την ανευθυνότητα των πράξεών τους που αφορούν τη Θεσπρωτία. Η πολιτική παρουσία τους στη Θεσπρωτία περιορίζεται μόνο σε διαπιστώσεις και δεν είναι λίγοι οι Θεσπρωτοί που θεωρούν αναξιόπιστο και τον ΣΥΡΙΖΑ. Θέλω να ελπίζω ακόμα, πως μια «βίαιη ενηλικίωση» θα τους οδηγήσει σε χρήσιμα συμπεράσματα ...

Ας καταλάβουν οι «σύντροφοι», πως ο τόπος μας χρειάζεται σοβαρότητα και φερέγγυα πρόσωπα που με πειστικά επιχειρήματα, με σχέδιο, με προτάσεις, αλλά και δουλειά θα οδηγήσουν στο κοντινό μέλλον την Πατρίδα μας σ΄άλλους δρόμους. Με «συμπόσια» δεν οδηγείται η Θεσπρωτία σε άλλους δρόμους «σύντροφοι».

Ελπίζω πως όλοι κατανοούν πως ο τόπος μας, η Θεσπρωτία, που όλοι αγαπάμε, θέλει «αλλαγές». Σ΄αυτές τις «αλλαγές» δεν πρέπει να χρησιμοποιηθούν δοκιμασμένα «φθαρμένα υλικά», γιατί θα χτιστεί ένα «σαθρό κατασκεύασμα» κι έτσι είναι αδύνατο να έχεις τα επιθυμητά αποτελέσματα…

Δε θα επεκταθώ στις νοσηρές νοοτροπίες και μεθοδεύσεις «αρκετών» της Νομαρχιακής του ΣΥΡΙΖΑ Θεσπρωτίας, που σκορπάνε απογοήτευση στους Θεσπρωτούς. Ελπίζω μόνο να αναλάβουν τις ευθύνες των πράξεών τους σύντομα. Ελπίζω να κατανοήσουν οι υπεύθυνοι στο ΣΥΡΙΖΑ Θεσπρωτίας πως οι νοοτροπίες και πρακτικές του χθες δεν θα οδηγήσουν τον τόπο μας «σ΄άλλους δρόμους». Η γνωστή πολιτική του «ΦΥΓΕ ΕΣΥ ΝΑ ΡΘΩ ΕΓΩ» δε θα μας οδηγήσει πουθενά…

Ας προβληματιστούν στο ΣΥΡΙΖΑ Θεσπρωτίας από τη δυσπιστία του κόσμου…

Καλή χρονιά σ’ όλους τους Θεσπρωτούς, τους εύχομαι υγεία και ό,τι αγαπάνε. Παράλληλα υπόσχομαι να επανέλθω το 2015 δριμύτερος…