Νυχτερινός Καθρέφτης | του Άλκη Φάτσιου

Αργά μια νύχτα … μια νύχτα όχι σαν όλες τις άλλες …

Μπροστά μου ο Φύλακας και Άγγελος μαζί, ίδιο αέρινο ξωτικό της λίμνης…

Πλάι μου, πίσω μου και γύρω μου, ένας τεράστιος υδάτινος καθρέφτης…

Ένας τεράστιος νυχτερινός καθρέφτης μιας πόλης με φώτα μαγικά και λαμπυρίζοντα, και που τα ίχνη της ίσα που αχνοφαίνονται μέχρι που χάνονται, πίσω στο χρόνο, στην ιστορία…

Εκεί που τελειώνει η πόλη, αγκαλιάζει με το χείλος της τα χείλια της λίμνης. Φιλιούνται στόμα με στόμα, σαν μια αδιατάρακτη φυσική και Διονυσιακή ενότητα.

Μια λίμνη, ίδιος νυχτερινός ανδαλουσιανός καθρέπτης …

Μια λίμνη, τουλάχιστον δύο εκατομμυρίων χρόνων ζωής και παρουσίας στον χώρο..

Μια λίμνη, που ακούραστα, αιώνες τώρα, πότε σε φωτεινούς, πότε σε σκοτεινούς και ζοφερούς χρόνους, σαν πηγή ζωής και τροφής, τρέφει και ταΐζει τα πάντα ...

Ως εραστής και λάτρης της μυθοπλασίας, ως γνήσιος και αληθινός ‘’συνομιλητής ‘’ των καθρεφτών, περιμένω…

Περιμένω με λαχτάρα και μυστηριακή αδημονία, σιμά και κοντά στο ‘’ φωτισμένο σκοτάδι ‘’ της, να ζωντανέψουν…

Να ζωντανέψουν μύθοι, θρύλοι, ιστορίες, παραδόσεις…

Περιμένω το ‘’ ζωντάνεμα ‘’ μιας άλλης εποχής, μιας εποχής στο πρόσωπο της τραγικής Φροσύνης … που σαν άλλη Γοργόνα, λιμνίσια όμως αυτή τη φορά, να αναδύεται και να ρωτά με τον πόνο και την αγωνία ζωγραφισμένη, στο αναλλοίωτο από τον χρόνο πρόσωπό της :

ΓΙΑΤΙ ;;; … ΓΙΑΤΙ ;;; … ΓΙΑΤΙ ;;; …

Αλλά …μάλλον μάταια περιμένω αυτή την ανάδυση …

Όμως δεν απελπίζομαι … και συνεχίζω να ελπίζω σε αυτό το ‘’ συναπάντημα ‘’… Αύριο, μεθαύριο, κάποτε … δεν μπορεί παρά να γίνει …

Όμως αναρωτιέμαι και ακόμα το ψάχνω :

Αλήθεια, τι θα μπορούσα να απαντήσω σε αυτό το βασανιστικό ΓΙΑΤΙ;

Με αυτή τη σκέψη, με αυτή μου την απορία να μεγαλώνει μέσα στο νου και την καρδιά μου, σιγά – σιγά, χάνεται το αντιφέγγισμα της νύχτας, αρχίζει να χαράζει, όλα αλλάζουν και πάλι γίνομαι γήινος…

Με βήματα βαριά και αργόσυρτα, παίρνω τον δρόμο της επιστροφής, για το καλά προφυλαγμένο άντρο μου …

Όμως νιώθω ότι κάτι δικό μου άφησα εκεί … με ό,τι αυτό σημαίνει …

Όμως νιώθω βαθιά μέσα μου, το αισθάνομαι, ότι οι θρύλοι, οι μύθοι και οι παραδόσεις του Χθες, σίγουρα θα με καλέσουν πάλι, σε μια νέα ‘’ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ‘’… και μάλιστα πολύ σύντομα …

ΧΡΟΝΟΣ ΓΡΑΦΗΣ,

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ‘’ΦΕΥΓΙΟ’’ ΤΟΥ 2024 …

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΧΑΡΑΜΑ ΤΟΥ 2025 … ΑΛΚΗΣ ΦΑΤΣΙΟΣ