Η κληρονομιά των Μικρασιατών| Τα έθιμα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς

Οι Μικρασιάτες φροντίζανε τις μέρες πριν τις εορτές να ασπρίζουν και να καθαρίζουν τα σπίτια τους και να ετοιμάζονται για να υποδεχτούν τις μεγάλες εορτές. Αυτά, βέβαια, τα κάνανε όλοι εκτός από τους Πενθούντες. Οι Πενθούντες, δηλαδή αυτοί που είχαν πένθος, δεν ανάβανε το τζάκι τους γιατί το τζάκι ήταν μια ένδειξη γιορτής, το φρόντιζαν όμως για αυτούς οι γειτόνοι. Ο γείτονας ή ο συγγενής σου φρόντιζε για σένα το φαγητό που θα είχες τις μέρες αυτές όπως και για το γλυκό. Τις παραμονές γινόντουσαν τα μεγάλα ψώνια για το γιορτινό τραπέζι. Τα ψώνια τα έκανε για το σπίτι του ο καθένας αλλά και για τους πενθούντες και για τους άπορους της γειτονιάς. Φρόντιζαν να υπάρχει μια κάποια αφθονία για όλους».

«Στο γιορτινό τραπέζι βάζανε την ελληνική σημαία και από πάνω το καλύτερο τραπεζομάντιλο, το καλύτερο σερβίτσιο και αφού τελείωνε αυτή η ιεροτελεστία αφήνανε ανοιχτή την πόρτα πια και τις μέρες της γιορτής μπορούσες να δεχτείς οποιονδήποτε θα θελε να έρθει να σε επισκεφτεί. Όλοι ήταν καλοδεχούμενοι. Μάλιστα, η Μικρασιάτικη κουζίνα διαμορφώθηκε από αυτή τη συγκεκριμένη συνήθεια: Πάντα θυμάμαι η γιαγιά μου που έλεγε «θα μαγειρέψουμε πέντε πιάτα που είναι για εμάς και ένα του επισκέπτη». Αν ο επισκέπτης δεν ερχότανε, αυτό το πιάτο περίσσευε το έδινες στη γειτόνισσα. Το πιάτο όμως αυτό δεν πήγαινε μόνο αλλά γυρνούσε πίσω, επίσης γεμάτο. Στη Μικρά Ασία όμως η γειτόνισσα μπορεί να ήταν Αρμένισσα, μπορεί να ήταν Τουρκάλα, Γαλλίδα, Ιταλίδα μπορεί να ήταν από τη Συρία. Οπότε όλες αυτές οι κοινότητες στην πραγματικότητα με ένα πιατάκι ανταλλάσανε γεύσεις και έτσι δημιουργήθηκε και διαμορφώθηκε τελικά η Μικρασιάτικη κουζίνα».

Καλέ Γιορτές!!!