Μητς Μήτσης | Έφυγε απο την ζωή το ακούραστο πνεύμα της Θεσπρωτίας | Γράφει ο Τάσος Μαρτίνης

Το Πολύδροσο (Βλαχωρι) Παραμυθιας και ολόκληρη η Ήπειρος, αποχαιρετά σήμερα για το ταξίδι στην αιωνιότητα, ένα από τα πιο καταξιωμένα και δημιουργικά τέκνα του, τον αγαπητό κι αγαπημένο Μητς Μήτση, που τίμησε το τοπο του όσο λίγοι, που έγραψε τα βιώματα του, τους πόνους, τους καημούς, τα λαογραφικά του στοιχεία και τα κανε γνωστά πέρα και έξω απ το χωριό, πέρα και έξω απ τη Θεσπρωτία και την Ηπειρο και γιατί όχι, πέρα και έξω απ την Ελλάδα.

Και τώρα αφήνει εκεί, στη Καρίτσα του Δήμου Ζιτσας Ιωαννίνων, όλο αυτό το κόπο, όλη αυτή τη σοδειά, στο υπέροχο μουσείο πολιτιστικής κληρονομιάς που έφτιαξε, για να θυμόμαστε όλοι εμείς που τα ζήσαμε και να μαθαίνουν οι νεότεροι.

Από μικρός ήταν ανήσυχος κι ήθελε πάντα να δημιουργεί και ναναι χρήσιμος στη κοινωνία.

Έτσι δημιουργίες στην Αθήνα κομμωτήριο, αλλά και πάλι έψαχνε το κάτι πιο δημιουργικό, κάτι που να είχε το δικό του στίγμα σ αυτό το χώρο.

Τόλμησε και δήλωσε συμμετοχή στο διαγωνισμό κομμωτικής των, πάλαι ποτέ, κυριων επί των τιμων, απέναντι στα μεγαθήρια του χώρου, Τζώρτζ, Αγγελο κλπ κι αυτός λοιπόν ο άγνωστος τύπος, αλλά όπως φάνηκε μεγάλος καλλιτέχνης του ψαλιδιου και της χτενας, σάρωσε κατακτώντας το πρώτο και δεύτερο βραβείο με τα μοντέλα, το Περιστέρι της ειρήνης και το κρυφό σχολειό.

Πάταγος!! Όλοι ψάχνανε και θελανε να δούνε αυτό τον άγνωστο, μα τόσο δημιουργικό καλλιτέχνη κι έτσι το κομμωτήριο του Μητς Μήτση στη πλατεία Βικτωρίας έγινε το περιζήτητο στέκι των μεγαλοκυριων της Αθήνας.

Με το Μήτση είχα όχι μόνο τη χωριανικη σχέση, αλλά την έντονα φιλική και οικογενειακή κι είχα τη τύχη να ζήσω μαζί του, αλλά και με την υπέροχη σύζυγο του, τη Βίκη, μοναδικές κι ανεπανάληπτες στιγμες που μένουν ανεξίτηλες στο διάβα του χρόνου.

Συνεργαστηκαμε άψογα στο Δ. Σ. της αδελφότητας του χωριού, πραγματοποιοντας αξέχαστες χοροεσπερίδες στην Αθήνα κι εκδηλώσεις στο χωριό, όπως τη προβολή του πανηγυριού της Αγίας Παρασκευής από τη κρατική τηλεόραση, τη βράβευση του μεγάλου κλαρινιστα Τάσου Χαλκιά, των ευεργετών του χωριού και τόσα άλλα.

Τιμήθηκε από την αδελφότητα μας κι από παμπολλους συλλόγους, οργανώσεις, πανεπιστήμια, φορείς της Ηπείρου, της Ελληνικής επικράτειας, αλλά και του εξωτερικού κι αυτό δείχνει το πόσο μεγάλος ήταν και το πόσο σκληρά δούλεψε γι αυτή τη καταξίωση.

Σήμερα ο τόπος που τόσο λάτρεψε καλείται να τον καλοδεχτεί, να τον σφιχταγκαλιασει και να τον παραδώσει στη στρατιά των αγγέλων με τη ψαλμωδία των δικών του στίχων και να τον κατευθύνουν στον παραδείσιο κήπο, όπου τον καρτερει η λατρεμένη του σύζυγος Βικη, οι γονείς του, η αδερφή του, συγγενείς και φιλοι και κει να ξεκινήσει πάλι τη δημιουργική του προσφορά, φτιάχνοντας τους δικούς του δρομους, έτσι όπως έμαθε και ξερει να κάνει.

Καλό ταξίδι αγαπημένε μου συγχωριανε, φίλε, συναγωνιστη κι υπέροχε άνθρωπε Μητς Μήτση, Θασαι πάντα στη καρδιά, στη ψυχή και στη σκέψη μου.