Συγκέντρωση την Παρασκευή 6/12 στον Πεζόδρομο Ηγουμενίτσας για τα 16 χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου

Δυναμώνουμε τον αγώνα ενάντια στην πολιτική της κρατικής καταστολής.

Συγκέντρωση Παρασκευή 6/12, 7μμ. στον Πεζόδρομο Ηγουμενίτσας.

Συμπληρώνονται φέτος 16 χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία του τότε 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα. Η δολοφονία του Αλέξη πυροδότησε μία νεολαιίστικη και λαϊκή έκρηξη, καθώς στο πρόσωπο του νεαρού μαθητή, η νέα γενιά και ο λαός είδαν την πιο ακραία έκφραση μιας αντιλαϊκής πολιτικής, που εκτός από το τσάκισμα εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, εκτός από τη συσσώρευση διαρκών οικονομικών σκανδάλων, εκτός από τη στέρηση της προοπτικής για τη νεολαία, έφτασε στο σημείο ακόμη και να δολοφονεί 15χρονα παιδιά.

16 χρόνια μετά, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, έχει προκλητικά αποφυλακίσει τον δολοφόνο του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ενώ η ίδια πολιτική που όπλισε το χέρι του Κορκονέα, συνεχίζεται και εντείνεται ολοένα και περισσότερο. Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση επιχειρώντας να επιβάλλει τον «νόμο και την τάξη», περνάει ένα σωρό μέτρα που τσακίζουν τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες του λαού και της νεολαίας.

Η κρατική τρομοκρατία και ο αυταρχισμός οξύνονται με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και τις αστυνομικές επιχειρήσεις στις σχολές.

Με τις συνεχείς αναίτιες επιθέσεις των ΜΑΤ σε φοιτητικές και λαϊκές κινητοποιήσεις.

Με πειθαρχικές διώξεις φοιτητών και εκπαιδευτικών που ποινικοποιούν την πολιτική και συνδικαλιστική δράση.

Με την εντελώς αυθαίρετη και αντιδημοκρατική προφυλάκιση του Νίκου Ρωμανού.

Με νέες δολοφονίες, όπως των νέων Ρομά τα τελευταία χρόνια.

Οι δολοφονίες αυτές αποτελούν κρατικά εγκλήματα με ρατσιστικά κίνητρα, αποτέλεσμα της αστυνομικής βίας και ασυδοσίας που τροφοδοτείται από την κυβερνητική πολιτική τα τελευταία χρόνια και αποτελεί πρόκληση για τα δημοκρατικά αισθήματα του λαού και της νεολαίας. Και είναι η ίδια πολιτική της βάρβαρης κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας που την ίδια στιγμή που οπλίζει αστυνομικούς-«ράμπο» που δολοφονούν νέα παιδιά, καλλιεργώντας το ρατσιστικό μίσος και φασίζουσες αντιλήψεις, χτυπά τις κινητοποιήσεις του λαού και της νεολαίας, πνίγει μετανάστες -όπως έγινε πρόσφατα με το έγκλημα στην Πύλο- ενώ αφήνει στο απυρόβλητο και τροφοδοτεί τις φασιστικές ομάδες και τη δολοφονική δράση τους.

Η κυβέρνηση επικαλείται διαρκώς ότι βρίσκεται στην υποτιθέμενη «σωστή πλευρά της ιστορίας». Έτσι, το κράτος υπάρχει μόνο για να καταστέλλει τους αγώνες του λαού και της νεολαίας, για να στέλνει φρεγάτες στο πλευρό του φασιστικού κράτους του Ισραήλ που με τις πλάτες και τη στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ πραγματοποιεί μία γενοκτονία διαπράττοντας φρικτά εγκλήματα σε βάρος του παλαιστινιακού λαού. Κράτος δεν υπάρχει όμως στις πλημμύρες και τις πυρκαγιές, κράτος δεν υπάρχει για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, κράτος δεν υπάρχει για την παιδεία, την υγεία, την πρόνοια, τα εργασιακά και μορφωτικά δικαιώματα.

Σήμερα, είναι ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας για δημοκρατικά δικαιώματα και πολιτικές ελευθερίες, ενάντια στην πολιτική της καταστολής και της τρομοκρατίας. Ενάντια στην πολιτική των ταξικών φραγμών και των αποκλεισμών, που φέτος απειλεί χιλιάδες φοιτητές με τη διαγραφή και την έξωσή τους από το δημόσιο πανεπιστήμιο. Ενάντια στην εγκληματική πολιτική της ακρίβειας και της φτώχειας. Στην πολιτική αυτή, που τη στιγμή που αφήνει φέτος χιλιάδες νοικοκυριά χωρίς τη δυνατότητα να αγοράσουν τα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης, χωρίς ρεύμα και θέρμανση, λόγω της εκτόξευσης των τιμών στην ενέργεια και στα καύσιμα, κοροϊδεύει τον λαό με ψευτοεπιδόματα. Με αυτή την πολιτική, της οποίας κομμάτι αποτελεί και η περιστολή βασικών ελευθεριών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, η κυβέρνηση επιχειρεί το συντριπτικό χτύπημα των κατακτήσεων σε εργασία, υγεία, παιδεία, πρόνοια, σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής.

16 χρόνια μετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, ο αγώνας ενάντια στην πολιτική της τρομοκρατίας συνεχίζεται. Η συσπείρωση στα μαθητικά συμβούλια, τους φοιτητικούς συλλόγους και τα σωματεία κόντρα σε θολούς και ακαθόριστους «συντονισμούς» και σεχταριστικές «πρωτοβουλίες», ενάντια στην τυφλή και μηδενιστική βία, ο μαζικός ενωτικός και οργανωμένος αγώνας είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να βάλει φραγμό σε αυτή την πολιτική. Ο μόνος δρόμος που μπορεί να δώσει ελπίδα στα όνειρα και τις προσδοκίες της γενιάς μας.

Μ-Λ ΚΚΕ