ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΤΗΣ Κας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΖΙΑΛΑ- ΜΑΤΖΙΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ: «ΕΜΕΙΣ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ»

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΤΗΣ Κας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΖΙΑΛΑ- ΜΑΤΖΙΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ: «ΕΜΕΙΣ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ»

Γράφει ο ΗΛΙΑΣ Κ. ΒΕΖΔΡΕΒΑΝΗΣ, τ. Βουλευτής

 
Συνεχίζοντας την σπουδαία προσφορά της στα Γράμματα και στις Τέχνες η Γιαννιώτισσα Εκπαιδευτικός, Ποιήτρια, Συγγραφέας και Ζωγράφος κ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΖΙΑΛΛΑ-ΜΑΤΖΙΟΥ, παρέδωσε πρόσφατα, στο αναγνωστικό κοινό την Ποιητική της Συλλογή, 291 σελίδων, με τίτλο «ΕΜΕΙΣ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ»

Η Ποιήτρια είναι θυγατέρα του δαφνοστεφούς Στρατηγού, αειμνήστου, ΕΥΡΥΣΘΕΝΗ ΤΖΙΑΛΛΑ και προσδιορίζεται από το πλούσιο βιογραφικό της. Προβαίνουμε σε κάποιες αναφορές αυτού που είναι οι ακόλουθες:

· Είναι Ποιήτρια, Συγγραφέας, Ζωγραφος

· Εσπούδασε Παιδαγωγικά, Ζωγραφική, Ξένες Γλώσσες

· Είναι -επί τιμή- Σχολικός Σύμβουλος

· Είναι ιδρύτρια του Πανελλήνιου Καλλιτεχνικού Κέντρου Δημιουργικών Γυναικών

· Τιμήθηκε με το ΧΡΥΣΟ Μετάλλιο Πνευματικής Αξίας και Πολιτισμού από τον Εικαστικό Σύλλογο ο «ΑΠΕΛΗΣ»

· Έχει βραβευθεί από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών κλπ, κλπ

· … Ακόμη (…και εκτός Βιογραφικου!) είναι αγαπημένη μας συγγενής!

Η αναφερθείσα Ποιητική Συλλογή αποτελείται από 169 ποιήματα και ανταποκρίνεται απόλυτα στον τίτλο της, αφού περιγράφει με ενάργεια, σαφήνια, καθαρότητα λόγου κλπ τα συναισθήματα του ανθρώπου. Ανθρώπινα συναισθήματα με αναφορά σε χαρές, λύπες, απογοητεύσεις, ενθουσιασμούς, φόβους αλλά και έκφραση της προσδοκίας για τον ερχομό του καλού για κάθε άνθρωπο. Δηλαδή οι στίχοι των Ποιημάτων εκφράζουν με τον Ποιητικό Λόγο την ψυχική κατάσταση και τον συναισθηματικό κόσμο της Ποιήτριας. Οι Ποιητικοί τόνοι, άλλοτε χαρούμενοι και άλλοτε μελαγχολικοί εκφράζουν την αλήθεια της ζωής με φιλοσοφική αρμονία ενδοσκόπησης και αυτογνωσίας.

Παρά την “apriori” άτυπη ανοχή για «παρεκλήσεις» από κανόνες Γραμματικής, Συντακτικού ή Μετρικής για κάθε Ποιητή η Ελευθερία Τζιάλλα - Μάτζιου κάνει ελάχιστη χρήση αυτής αποδεικνύοντας τον μεγάλο πλούτο του λεξιλογίου, που διαθέτει, με τον οποίο επιτυγχάνει το αποτέλεσμα, που επιθυμεί, χωρίς να παρεμβαίνει με «παρεκλήσεις».

Το σπουδαίο πόνημα «ΕΜΕΙΣ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ» φέρνει στη μνήμη μας μια παράγραφο της ομιλίας του, δυστυχώς, πρόωρα αποθανόντος συμπατριώτη μας, από την Κοκκινιά Φιλιατών, ΒΑΓΓΕΛΗ ΛΙΑΡΟΥ, που είναι γνωστός ως Ποιητής με το καλλιτεχνικό του όνομα ΑΛΚΗΣ ΑΛΚΑΙΟΣ.

Ο Άλκης Αλκαίος, λοιπόν, σε εκδήλωση Τιμής και Μνήμης για τον μεγάλο Ποιητή ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ είχε σημειώσει τα ακόλουθα:

«Η Ζωή ενός ποιητή έχει κάτι το προσωπικό, το ιδιόμορφο και το δικό της. Το πέρασμα των στιγμών κρύβει μια υποβλητική μαγεία, μια ξεχωριστή πνοή, ένα παρακίνημα στην ονειροπόληση, ένα βήμα στην τελετουργική πράξη. Το εξωτερικό αισθηματικό ερέθισμα, η Θεά Μούσα, άλλοτε ασπροντυμένη ανοιξιάτικα και αισιόδοξη και άλλοτε πνιγμένη στο μαύρο, απαιτεί να θεωρηθεί σαν μια ανελέητη προσταγή, που ταιριάζει στο κλίμα του Ιδεατή»

Τα λόγια, που είπε ο Άλκης Αλκαίος για το Κώστα Καρυωτάκη θα μπορούσα να αναφέρω για την Ποιητική Συλλογή «ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ» και την δημιουργό αυτής κ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΖΙΑΛΑ-ΜΑΤΖΙΟΥ, που με σαφώς, μεγαλύτερη έκταση¨:

· Δίνει με τον Ποιητικό της οίστρο ζείδωρο κοσμοπολιτισμό.

· Επιχειρεί ο Ελληνικός κόσμος να γίνει οδοδείκτης για μια μορφή ποίησης πέρα από κάποια σύνορα

· Ζωντανεύει την Ελληνική Παράδοση με πνευματική καθαρότητα του αγώνα του σημερινού ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργικότητα

· Αγκαλιάζει τον Γιαννιώτικο τόπο, την Ελληνική Πατρίδα, την Ορθόδοξη Πίστη

· Θέλει την Ποίηση Ανθρωποκεντρική και Ελληνοκεντρική

· Στελεχώνει το έργο της με βασικά στοιχεία τον άνθρωπο και την Ελλάδα

· Επιχειρεί να προστατεύσει την εσωτερική ενότητα και την αλληλουχία, όπου γλώσσα, θέμα, νόημα συνυπάρχουν αρμονικά και αλληλένδετα

· Αντλεί αναμνήσεις τόσο από την ανέμελη νεότητα, όσο και τα από τα ώριμα χρόνια της ζήσης και με την δημιουργική και γονιμοποιό της πορείας γίνεται αηδονολαλούσα αυτών

· Δημιουργεί τους στίχους με αρχέγονα στοιχεία όπως το νερό, το φώς, το χώμα, η φωτιά, το βουνό, η θάλασσα

· Ακολουθεί το δόγμα των φιλοσόφων Ποιητών, που «ερήμην» του αιτήματος της αγοράς, προσπαθούν να εκπληρώσουν το αίτημα της ψυχής

· Εναντιώνεται -ευγενικά- στις «νεωτερίζουσες» αντιλήψεις, μέρους της κοινωνίας, για καταξιωμένες Αρχές και Αξίες με τις οποίες επέζησε το Έθνος των Ελλήνων

· Επισημαίνει τις αντινομίες και αντιφάσεις που ταλανίζουν την σημερινή Ελληνική κοινωνία και «ξεσπάει» με ένα δικαιολογημένο και ηχηρό «Γιατί;»

· Προσδιορίζει και προσδιορίζεται η εκφραστική γλώσσα από απεικάσματα φυσικών και κοινωνικών φαινομένων, όπου ο άνθρωπος είναι απείκασμα του Πλάστη

· Τοποθετεί τον κάθε στίχο σαν δαντελένιες και κυματιστές κορυφογραμμές των Βουνών, που όλοι μαζί υμνούν το χώμα, την χλωρίδα, την πανίδα, το νερό, που είναι δώρα του πλάστη στην ανθρωπότητα

· Υμνεί την φύση, που είναι ο καλύτερος δάσκαλος του ανθρώπου και αξιώνει για αυτή τον σεβασμό όλων μας

· Ορίζει τους στίχους των Ποιημάτων σαν τα κλωνάρια των δένδρων του δάσους, που προσδιορίζουν το παρόν και το ενδεχόμενο μέλλον και περιγράφουν ανθρωπιά

· Προβάλλει την ανάγκη πολύπλευρης και πολυεπίπεδης έκφρασης θέσεων και απόψεων με τον ποιητικό Λόγο στενό συνεργάτη στην όλη προσπάθεια.

Διαβάζοντας την Ανθρωπιστική Ποίηση της Ελευθερίας Τζιάλλα – Μάτζιου νιώθεις την ανάγκη ν’ αγωνισθείς για να επαρκεί «το ψωμί» στον κόσμο, να λαλούνε τ’ αηδόνια κρυμμένα στις φυλλωσιές, να πνέει το δροσερό αεράκι, να μεθούν οι άνθρωποι από τις ευωδιές των λουλουδιών, ν’ απολαμβάνουν το κελάρησμα του ρυακιού, χωρίς την δυστυχία της φτωχολογιάς και τις πολεμικές ιαχές, που πληγώνουν, πικραίνουν και σκοτώνουν την Ειρήνη.

Η Ποιήτρια διακρίνεται για βαθειά ενσυναίσθηση δηλαδή επεκτείνει την αίσθηση του ατόμου πέραν από τον εαυτό της. Έτσι, αποφεύγει να αναφέρει ονόματα πολυαγαπημένων της προσώπων για τα οποία θλίβεται βαθειά για το πρόωρο «φυγιό» τους, ενώ αφιερώνει για αυτά τα πρόσωπα πολλές δεκάδες στίχους. Και πράττει αυτό διότι σκέπτεται ότι η κοινωνία είναι «γεμάτη» από παρόμοιες καταστάσεις θλίψης, οδύνης, πόνου, νοσταλγίας και δεν θέλει να «μονοπωλήσει» για τους «δικούς» της, τους όμορφους,στίχους των ποιημάτων, αλλά να τους προσφέρει σ’ ολόκληρη την κοινωνία. Άλλωστε η ενσυναίσθηση ταυτίζεται με την ψυχική κατάσταση άλλων ατόμων.

Η Γιαννιώτισσα Ποιήτρια είναι «δεμένη» με την πόλη της ζήσης της, που είναι καταγεγραμμένη ως «ΠΡΩΤΗ ΣΤ’ ΑΡΜΑΤΑ, ΣΤΑ ΓΡΟΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ» και νιώθει βαθιά τον σφυγμό της κοινωνίας με τις ιδιαιτερότητες της και αφήνει τον Ποιητικό Λόγο να εκφράσει γνήσια και αβίαστα κάποιες αλήθειες, που παραμορφώνονται, από –αμφιβόλου ηθικής- σκοπιμότητες.

Κλείνοντας αυτό το Παρουσιαστικό Σημείωμα, μαζί με τα εγκάρδια συγχαρητήρια μας είμεθα υποχρεωμένοι να τονίσουμε και τα εξής:

· Οι στίχοι της Παρουσιαζομένης Ποιητικής Συλλογής κοχλάζουν από φώς, πολύ φώς!

· Η Ποιήτρια δικαιούται να χαρακτηριστεί ως ένας «Μαραθονοδρόμος» της Ανθρωπιάς, της Ειρήνης και της Αγάπης

…Καλοτάξιδο το θαυμάσιο πόνημά σου, Ρίτσα μας, και μπορείς όπως ο Οδυσσέας Ελύτης και εσύ να ειπείς: «Εάν υπαρχει για τον καθένα μας ένας διαφορετικός παράδεισος, ο δικός μου θα είναι σπαρμένος με δένδρα λέξεων»

ΗΛΙΑΣ Κ. ΒΕΖΔΡΕΒΑΝΗΣ
τ. Βουλευτής