Απροσπέλαστο μονοπάτι, ακατάλληλα υποδήματα, απουσία νερού και πολύωρη επιχείρηση στον Αχέροντα

Απροσπέλαστο μονοπάτι, ακατάλληλα υποδήματα, απουσία νερού και πολύωρη επιχείρηση στον Αχέροντα

Η πεζοπορία στα βουνά απαιτεί κανόνες.. Κανόνες που όφειλε να θεσπίσει η πολιτεία και το κράτος όχι για να περιορίσει την ελευθερία όποιου αποφασίζει να αφήσει την πόλη και να περπατήσει στη φύση αλλά για να γίνεται αυτό με όρους ασφάλειας.

Το τελευταίο περιστατικό με τους τρεις πεζοπόρους που αποφάσισαν από την Γλυκή να φτάσουν στις Πύλες του Άδη, έρχεται να αναδείξει παθογένειες αλλά και την ανάγκη θέσπισης ενός ξεκάθαρου πλαισίου.

Ένας 52χρονος και δύο 32χρονοι ξεκινούν την πεζοπορία σε ένα μονοπάτι που προφανώς δεν γνωρίζουν αφού δεν έχουν μεριμνήσει ούτε καν για τα παπούτσια που απαιτούνται..

Δεν έχουν μεριμνήσει όμως ούτε για το νερό που θα χρειαστούν όταν ο υδράργυρος βρίσκεται στους 40 βαθμούς Κελσίου.

Στη διαδρομή εξαντλούνται. Πληγές στα πόδια και αφυδάτωση.

Χρειάζεται να κινητοποιηθεί μία μεγάλη δύναμη της Πυροσβεστικής και της ΕΜΑΚ. Συνολικά 18 πυροσβέστες και εθελοντές από τη ΛΕΚ Πρέβεζας και την Ελληνική Ένωση Έρευνας και Διάσωσης Καναλλακίου.

Η επιχείρηση κρατά σχεδόν έντεκα ώρες.

Σύμφωνα με πηγές από την Πυροσβεστική το συγκεκριμένο μονοπάτι είναι απροσπέλαστο και θα έπρεπε να είχαν τοποθετηθεί απαγορευτικές πινακίδες στις εισόδους του.

Χαρακτηριστικό είναι ότι η προσέγγιση των τριών έγινε από την πλευρά του Τρίκαστρου, από τον Διοικητή της ΕΜΑΚ και την ομάδα του με χρήση σχοινιών και ειδικού ορειβατικού εξοπλισμού.

Πέρα από την δύναμη που βρέθηκε στο πεδίο και τους εθελοντές που συνέδραμαν, χρειάστηκε η κινητοποίηση της Αστυνομίας και του ΕΚΑΒ όπως και ο συντονισμός από το Κέντρο Επιχειρήσεων..

Για δώδεκα σχεδόν ώρες ένας μεγάλος μηχανισμός, σε μία ημέρα με υψηλό δείκτη κινδύνου εκδήλωσης πυρκαγιάς, ασχολήθηκε στην συγκεκριμένη επιχείρηση.

Και δεν είναι η πρώτη που καταγράφεται στην διάρκεια του καλοκαιριού..

Είναι μία ακόμη που δείχνει ότι η απουσία γνώσης και κανόνων μπορεί να προκαλέσει πολύ δυσάρεστες καταστάσεις.

Είναι υποχρέωση του κράτους να θεσπίσει κανόνες που θα διαφυλάσσουν πρώτα τους ίδιους τους πεζοπόρους, είναι υποχρέωση και των τοπικών φορέων να μεριμνούν για τα αυτονόητα, όπως για τις απαγορευτικές πινακίδες στο συγκεκριμένο μονοπάτι..