Στη δύνη των Ευρωεκλογών οι γιορτές Σουλίου | Γράφουν οι Θεόδωρος Χόβολος και Γιάννης Μακρίδης

Στη δύνη των Ευρωεκλογών οι γιορτές Σουλίου | Γράφουν οι Θεόδωρος Χόβολος και Γιάννης Μακρίδης

Είναι ξεκάθαρο ότι οι επικείμενες Ευρωεκλογές διεξάγονται με όρους εσωτερικής αντιπαράθεσης, με τους κυρίαρχους κομματικούς σχηματισμούς να πασχίζουν να πάρουν την καλύτερη θέση για τις επόμενες εθνικές εκλογές. Κάτω από αυτό τον λυσσαλέο ανταγωνισμό, κράτος και παρακράτος, θεσμικοί σχηματισμοί και σκοτεινοί κύκλοι που βρίσκονται κάτω από τις φτερούγες τους, κυρίαρχα ΜΜΕ που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη και δευτερεύοντα κέντρα προπαγάνδας, αναδεύονται, βγαίνουν στην επιφάνεια και γίνονται ορατά, όσο η θερμοκρασία του πολιτικού θερμομέτρου ανεβαίνει.

Έτσι με αφορμή τις Εορτές του Σουλίου είχαμε την εξής σειρά «περίεργων» γεγονότων.

1ον. Ομιλία του καθηγητή Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής του Πάντειου Πανεπιστημίου Άγγελου Συρίγου, βουλευτή και υφυπουργού της Ν.Δ., το Σάββατο 25/5 στην Ηγουμενίτσα. Είναι αυτός που δήλωσε ότι η Συμφωνία της Λωζάνης είναι παρωχημένη και το 97% αυτής δεν έχει καμιά αξία. Τόσο πατριώτης. Το θέμα της της ομιλίας του, κατά τα άλλα «πατριωτικό» «Τα προβλήματα του Βορειοηπειρώτικου Ελληνισμού»,.
Το κάλεσμα και η διοργάνωση ήταν στην ευθύνη της Περιφέρειας Ηπείρου και της Περιφερειακής Ενότητας Θεσπρωτίας. Ο ομιλητής συνοδευόταν από δύο υποψήφιους ευρωβουλευτές της Ν.Δ., βορειοηπειρωτικής καταγωγής, τον κ. Δήμα και τον γιο Μπελέρη που διεξάγει τον προεκλογικό αγώνα, για τον φυλακισμένο από το Αλβανικό Κράτος πατέρα του. Όπως ο καθ΄ ένας καταλαβαίνει δεν πρόκειται για μια ακαδημαϊκή συζήτηση για το ζήτημα που απασχολεί την περιοχή, αλλά για μια προεκλογική φιέστα του κυβερνόντος κόμματος που μετατρέπει ένα εθνικό ζήτημα σε κομματική υπηρεσία, πράγμα ιστορικά συνηθισμένο στο ελληνικό πολιτικό στερέωμα.

2ον. Την Κυριακή 26/5 στο χώρο των εκδηλώσεων στο Σούλι, ένα φάντασμα μιας μαύρης περιόδου στη χώρα, πήρε σάρκα και οστά και βρήκε εύκολα θέση μεταξύ των επισήμων, που ατάραχοι έκαναν πως δεν το έβλεπαν. Ο γιός του έκπτωτου βασιλιά Κωσταντίνου Γλύξμπουργκ, που όρκισε την πραξικοπηματική κυβέρνηση των χουντικών συνταγματαρχών, ο Παύλος Γλύξμπουργκ, ήταν στις πρώτες θέσεις των επισήμων. Προ διετίας, ο εν λόγω κύριος, έδινε συνέντευξη σε διεθνή μέσα ενημέρωσης με τον τίτλο «Πρίγκιπας διάδοχος της Ελλάδας», μην αναγνωρίζοντας ουσιαστικά το σημερινό πολίτευμα της χώρας. Και εδώ η Περιφέρεια Ηπείρου ήταν αυτός που είχε τον λόγο στην εκδήλωση.

3ον. Την ίδια στιγμή που ο απόγονος της έκπτωτης βασιλικής οικογένειας στρογγυλοκάθονταν στα έδρανα των επίσημων μαζί με κάποιους δήθεν αριστερούς, η Περιφερειακή Σύμβουλος της παράταξης «Κοινό των Ηπειρωτών» κ. Αγγέλη Παναγιώτα, αποκλείονταν από την Αστυνομία από τον χώρο των εκδηλώσεων, παρά το ότι την ευθύνη της διοργάνωσης την είχε η Περιφέρεια, της οποίας μέλος του Συμβουλίου της είναι η κα. Αγγέλη!

Θα ήταν σοβαρό λάθος να θεωρηθούν συμπτώσεις αυτά τα γεγονότα και να μην δούμε πίσω τους τόσο τις αιτιάσεις τους όσο και τις σκοπιμότητές τους. Το κυβερνητικό κόμμα αισθάνεται καυτή την ανάσα του οργανωμένου πολιτικού χώρου στα δεξιά του, και χρησιμοποιεί όλα τα δυνατά μέσα που διαθέτει να περιορίσει την φθορά του και τις διαρροές της προς αυτό το χώρο. Αλλά πέρα από αυτό και κάτω από τις συνεχείς απογοητεύσεις του εργαζόμενου λαού από μια Αριστερά που έκανε ακριβώς ότι δεν μπορούσε να κάνει η Δεξιά, αναζωπυρώνονται και προωθούνται «συνταγές» του παρελθόντος, ώστε να ελεγχθεί και να διοχετευθεί η συσσωρευμένη κοινωνική αγανάκτηση σε συμβατές λύσεις, ακίνδυνες για το ελληνικό καπιταλιστικό σύστημα και τους προστάτες του.

Είναι ο δρόμος που άνοιξαν εδώ και κάποια χρόνια οι κυρίαρχες εκμεταλλεύτριες τάξεις και οι κυβερνήσεις τους στην ΕΕ, με την αντεργατική, ρατσιστική και πολεμοκάπηλη πολιτική που ασκούν, ρίχνουν νερό στο μύλο των κομμάτων της ακροδεξιάς και του φασισμού. Σε πολλές χώρες της ΕΕ ακροδεξιοί και φασίστες αναρριχήθηκαν στην εξουσία, συγκυβερνούν και αποτελούν βασικούς ρυθμιστές των πολιτικών εξελίξεων, προδιαγράφοντας μια επικίνδυνη και σκοτεινή περίοδο για την Ευρώπη και τους λαούς της.

Η λαϊκή οργή, που συνεχώς φουντώνει πρέπει να μετασχηματιστεί, όπως είδαμε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, σε μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις, σε μεγάλες αγροτικές, εργατικές κινητοποιήσεις και απεργίες. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούν να εξυπηρετηθούν τα λαϊκά συμφέροντα. Για ειρήνη, δημοκρατία και την εθνική ανεξαρτησία