Συνέντευξη Ανδρέα Σπυρόπουλου. Η Παραμυθιά, η οικογένεια, η πολιτική και οι Ευρωεκλογές.

Συνέντευξη Ανδρέα Σπυρόπουλου. Η Παραμυθιά, η οικογένεια, η πολιτική και οι Ευρωεκλογές.

Ο Ανδρέας Σπυρόπουλος είναι ίσως το πιο σημαντικό από την νέα φουρνιά στελεχών που ανέδειξε ο Νίκος Ανδρουλάκης μετά την εκλογή του στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ.

Δεν έχει τα στραβά και τα αρνητικά του κλασικού πολιτικού και στην προσωπική επαφή σε κερδίζει με την καλή του διάθεση και το χαμόγελο του.

Βρεθήκαμε σε ένα κεντρικό καφέ για να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη με αφορμή την απόφασή του να διεκδικήσει τον σταυρό στις ευρωεκλογές της 9 Ιουνίου. Αν και πιεσμένος από το φορτωμένο πρόγραμμα των περιοδειών και των επαφών του μου μίλησε για όλα.

Για τα παιδικά του χρόνια στην Παραμυθιά, για την πρώτη του συνάντηση με το Νίκο Ανδρουλάκη στην Αθήνα, για την κοινή τους πορεία και τη βραδιά της μεγάλης νίκης που έφερε τον φίλο του Νίκο Ανδρουλάκη στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ αλλά και την απόφασή του να κατέβει στις ευρωεκλογές.

Έχεις το συντονισμό όλης της προεκλογικής καμπάνιας του κόμματος, της λειτουργίας των οργανώσεων, τις περιοδείες του Προέδρου, το να μπορέσεις να διατάξεις όλο το ανθρώπινο δυναμικό της παράταξης και φυσικά να μπορέσεις να υπερασπιστείς και στα μέσα ενημέρωσης την πολιτική γραμμή και τις πολιτικές θέσεις του κινήματος.

Δεν είναι ένας εύκολος ρόλος. Δεν είναι και εύκολες οι εκλογές. Σίγουρα ο προσωπικός σταυρός είναι κάτι πολύ διαφορετικός, πόσο μάλλον όταν συνδυάζεται και από τη θέση του γραμματέα. Πρέπει να πάμε παντού και στόχος μου είναι αποδεχόμενος την πρόσκληση του Προέδρου, να μπω κι εγώ στην πρώτη γραμμή της μάχης στις ευρωπαϊκές εκλογές. Έβαλα στοίχημα με τον εαυτό μου να πάω σε όσες περισσότερες περιοχές μπορώ, σε μικρούς δήμους, σε μικρά χωριά, σε καφενεία, να κάνω μικρές ομιλίες. Θεωρώ ότι ο κόσμος περιμένει να πας στον τόπο του, να πας στη γειτονιά του, να πας στα μέρη στα οποία είναι η καθημερινότητά του, να δεις τα προβλήματα του και να μιλήσεις γι αυτά εκεί. Και αυτό θα προσπαθήσω να κάνω τους δύο επόμενους μήνες.

Γιατί πήρες την απόφαση να γίνεις ευρωβουλευτής, ενώ κατά κοινή ομολογία ήσουν ένας πετυχημένος γραμματέας; Δεν είναι ένα ρίσκο;

Δεν το θεωρώ ρίσκο. Θεωρώ αυτές τις ευρωεκλογές, όχι μόνο μια απλή εκλογική αναμέτρηση για να βγάλουμε τους αντιπροσώπους μας για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή να μιλήσουμε μόνο για τα προβλήματα της Ευρώπης. Θεωρώ κομβικές τις εκλογές για την πολιτική ιστορία αυτού του τόπου. Η χώρα πρέπει να αποφασίσει. Ο ελληνικός λαός πρέπει να αποφασίσει αν θα έχει μία ισχυρή αντιπολίτευση. Αυτή τη στιγμή η Νέα Δημοκρατία, κινείται ανεξέλεγκτη, θεωρεί ότι κανείς δεν μπορεί να της κάνει κριτική και θέλει να παραμείνει ανεξέλεγκτη και στο μέλλον. Γι αυτό το λόγο το δίλημμα αυτών των εκλογών θα είναι αν θα αποφασίσει ο ελληνικός λαός να έχει μία αξιόπιστη αντιπολίτευση. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να παίξει αυτόν τον ρόλο. Μπορεί να παίξει αυτόν τον ρόλο. Αυτός είναι και ένας από τους βασικούς λόγους που αποφάσισα κι εγώ να μπω στην πρώτη γραμμή του αγώνα.

Ας πάμε λίγο πίσω για να γνωρίσουμε τον Ανδρέα Σπυρόπουλο όταν ακόμα το ΠΑΣΟΚ και η πολιτική δεν ήταν στη ζωή του.

Γεννήθηκα στην Παραμυθιά Θεσπρωτίας. Ο πατέρας μου ο Βασίλης καθηγητής μαθηματικών στο Λύκειο. Πάρα πολλά χρόνια στο Λύκειο Παραμυθιάς και η μητέρα μου η Γεωργία τραπεζικός υπάλληλος στην Εθνικής και μετέπειτα στην Πειραιώς. Τώρα στη σύνταξη και νομίζω ότι και οι δύο χαίρονται πάρα πολύ γιατί πριν από τέσσερις μήνες ήρθε στη ζωή μας η κόρη μας, οπότε η δουλειά τους τώρα είναι το εγγόνι τους.

Μοναχοπαίδι και στην Παραμυθιά μέχρι πότε έμεινες ;

Μέχρι που τελείωσα το Λύκειο και στη συνέχεια έφυγα για να πάω στην Ξάνθη, στο Πολυτεχνείο για να σπουδάσω.

Για πες μου για εκείνα τα πρώτα παιδικά και ανέμελα χρόνια της Παραμυθιάς.

Οπως το λες. Ανέμελα παιδικά χρόνια σε μια επαρχία χωρίς περιορισμούς, χωρίς φόβους. Να φεύγουμε από το σπίτι ακόμα και σε μικρή ηλικία, να πηγαίνουμε να παίζουμε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, άλλα αθλήματα, να κάνουμε ποδήλατο, να έχουμε τους φίλους μας, να πηγαίνουμε στις γιαγιάδες μας και στους παππούδες μας. Ήταν όλοι στην Παραμυθιά. Είμαι πολύ τυχερός γι αυτό, γιατί μεγάλωσα με τους παππούδες μου και τις γιαγιάδες μου και γι αυτό λέω είμαι πάρα πολύ τυχερός.

Ο πατέρας και η μητέρα δούλευαν αρκετά ε;

Ναι, γιατί είχα συνηθίσει τα Σαββατοκύριακα εναλλάξ να πηγαίνω και να κοιμάμαι στα σπίτια που έμεναν οι παππούδες και οι γιαγιάδες μου ώστε οι γονείς να βγαίνουν έξω, να έχουν κι αυτοί τις κοινωνικές τους στιγμές. Οπότε εμένα μου άρεσε πάρα πολύ αυτό. Πολλές φορές αυτό συνδυάζονταν και με τα ξαδέρφια μου. Έχω πολλά ξαδέρφια κι αγαπημένα. Περάσαμε πολύ ωραία στα παιδικά μας χρόνια.

Ζωηρό παιδί;

Απ´οτι μου λένε, αν και εγώ δεν το θυμάμαι. Μου λέει μια ιστορία ο πατέρας μου για την εποχή που ασχολιόταν πολύ με το ΠΑΣΟΚ γιατί ο θείος μου ηταν υποψήφιος βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ. Με βγάζανε έξω βόλτα και σε κάποιες συγκεντρώσεις και εγω άρχιζα να κλωτσάω όποιον ερχόταν και με χαιρετούσε Οπότε ο πατέρας μου, με δίνει στη μητέρα μου και της λέει, δεν τον ξαναπαίρνω ποτέ μαζί μου. Με έχει κάνει ρεζίλι. (Γελάει)

Παιδί του μπαμπά ή της μαμάς περισσότερο;

Έχω αδυναμία και στους δύο.

Επειδή λες ότι η οικογένεια είχε μια εμπλοκή με την πολιτική, πότε πήγες για πρώτη φορά μικρός σε συγκέντρωση;

Η πρώτη μου νομίζω μεγάλη συγκέντρωση που θυμάμαι ήταν στην Ηγουμενίτσα όταν είχε έρθει ο αείμνηστος Γεράσιμος Αρσένης να κάνει μια μεγάλη ομιλία. Οπότε τότε εγώ πρώτη φορά κρατούσα μια σημαία του ΠΑΣΟΚ που μου είχε φτιάξει ο πατέρας μου. Μια μεγάλη σημαία με ένα πράσινο ήλιο και μέσα πορτοκαλί σε ξύλινο κοντάρι. Ηταν μια φανταστική σημαία την οποία δυστυχώς την έχω χάσει. Ήταν η πρώτη μου φορά σε μεγάλη συγκέντρωση. Νομίζω ήμουν στην ηλικία των 12 -13 ετών.

Καταλαβαίνεις τότε τι εστί πολιτική, ΠΑΣΟΚ, προεκλογικές συγκεντρώσεις;

Λίγα πράγματα. Αυτό που θυμάμαι λίγο περισσότερο ήταν όταν ήμουν 17 -18 και έδινα πανελλήνιες εξετάσεις. Τότε είχε γίνει η αλλαγή ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ από Σημίτη σε Παπανδρέου και ξεκίνησαν τότε οι μεγάλες περιοδείες του Γιώργου Παπανδρέου. Ήταν τότε που ένιωσα πιο πολύ τον παλμό.

Η μαμά ασχολούταν με την πολιτική ή μόνο ο πατέρας;

Ενεργά όχι, παρακολουθούσε. Στήριζε τον πατέρα μου αλλά του έκανε και κριτική.

ΠΑΣΟΚ φαντάζομαι και εκείνη;

Ναι αλλά είχαμε και ένα παράδοξο στην οικογένεια. Ο παππούς μου από την πλευρά της μητέρας μου ήταν λάτρης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Από μικρό παιδί μου έλεγε μα εγώ σου κάνω όλα τα χατίρια, σε έχω εδώ πέρα συνέχεια και εσύ είσαι με το ΠΑΣΟΚ; Και του έλεγα παππού, εγώ δεν είμαι δεξιός και πρόσεξε τι μου απαντούσε. Μου έλεγε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αγόρι μου δεν είναι δεξιός, είναι κεντρώος. Αυτή ήταν η μεγάλη διαφωνία μου με τον παππού. ( Γελάει)

Καταλάβαινες τότε τι σημαίνει δεξιός ή σου το είχε πει ο πατέρας σου και το έλεγες και συ; Όπως λέμε ο μπαμπάς Παναθηναϊκός κι εγώ Παναθηναϊκός.

Όχι πολύ. Το λέγαμε συνέχεια, τότε ήταν η δεκαετία του ’80 και του ’90. Τότε λέγαμε ή είσαι με το ΠΑΣΟΚ ή είσαι με τη δεξιά. Οπότε, υπήρχε μια τέτοια αίσθηση. Την περαιτέρω ιδεολογική και πολιτική ανάλυση την έκανα μόνος μου στα χρόνια του Πανεπιστημίου και μετά.

Στα σχολικά είχες καθόλου εσύ εμπλοκή με τα πολιτικά;

Ήμουν πρόεδρος στο δεκαπενταμελές και στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Τότε δεν υπήρχαν κομματικές ταμπέλες, κυρίως φιλικά ήταν τα πράγματα και ποιος είχε περισσότερο ενδιαφέρον να ασχοληθεί με τα προβλήματα

Και γιατί σε επέλεξαν για πρόεδρο;

Εγώ ήμουν κοινωνικός από μικρός. Είχα πολλούς φίλους οι οποίοι μάζευαν ψήφους από ότι θυμάμαι τότε. Ήξερα τους περισσότερους στο σχολείο, βρισκόμασταν και τα απογεύματα στους αθλητικούς χώρους. Μάλλον ήμουν αγαπητός.

Πάντως μέχρι και που πήγες στο Πολυτεχνείο δεν είχε μπει στο μυαλό σου η ιδέα της πολιτικής;

Όχι, ήμουν σ ένα περιβάλλον πολιτικό, μου άρεσε να παρακολουθώ το τι γίνεται στην πολιτική αλλά μέχρις εκεί. Θυμάμαι έπαιρνα και τις εφημερίδες που είχε ο πατέρας μου στο σπίτι και διάβαζα όσο μπορούσα ή παρακολουθούσα τις ειδήσεις αλλά όχι να σκεφτώ να ασχοληθώ και εγώ με την πολιτική . Ο πατέρας μου έπαιρνε και τα Νέα και την Ελευθεροτυπία και το Βήμα την Κυριακή. Ο παππούς από την άλλη διάβαζε όλες οι εφημερίδες γιατί ήταν ο εφημεριδοπώλης της Παραμυθιάς και μέχρι και που έφυγα από εκεί και εκείνος είχε γεράσει έπαιρνε τις εφημερίδες, όπως γινόταν στην επαρχία, όλες μαζί του και τις μοίραζε σε όλη την πόλη. Ηταν αυτός που έδινε τον Τύπο σε όλη την Παραμυθιά.

Τι όνειρα είχαν οι γονείς σου για σένα;

Η μητέρα μου δεν ήθελε να έχω ενεργή ενασχόληση με την πολιτική. Ήθελε να τα παρακολουθώ, αλλά ήθελε πάνω απ όλα να σπουδάσω. Είχε μεγάλη αγωνία να μπω σε μια καλή σχολή και στη συνέχεια να τελειώσω και να βρω μια καλή δουλειά. Αυτή ήταν η μεγάλη της αγωνία. Του πατέρα μου νομίζω του άρεσε και του αρέσει και σήμερα. Εντάξει νομίζω ότι και οι δυο είναι ικανοποιημένοι γιατί και το χατίρι της μαμάς έγινε, δηλαδή έχω μια εταιρία δικιά μου, σπούδασα και είμαι καλά επαγγελματικά και με την πολιτική ασχολούμαι.

Καλός μαθητής;

Ναι, καλός μαθητής και πήγαινα με καλές προϋποθέσεις για να γράψω και καλά.

Ήσυχος ή λόγω δεκαπενταμελούς έκανες και καμιά κοπάνα, είχες οργανώσει και καμιά αποχή;


Τα κάναμε όλα. Και καταλήψεις είχαμε κάνει και κοπάνες κάναμε και φασαρίες και μικρές αποβολές ωριαίες είχαμε. Και επειδή ο πατέρας μου ήταν καθηγητής στο λύκειο, μπορεί να μην τον είχα καθηγητή εγώ, αλλά τα μάθαινα κατευθείαν.

Και όταν είχες οργανώσει κατάληψη τι είπε ο μπαμπάς;

Τίποτα, το είχε συνηθίσει.

Και ποιο ήταν το αίτημα της κατάληψης;

Ήταν νομίζω στο κλίμα των πολλών καταλήψεων που γίνονταν την περίοδο 2000- 2003 για τα αιτήματα για την παιδεία. Οπότε ξέρεις, λόγω της γενικής αίσθησης υπήρχε η ανάγκη να γίνει κατάληψη. Και μη φανταστείς δεν έγινε για πολλές μέρες, λίγες έγινε. Θα σου πω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα με τον πατέρα μου. Όταν ήμουνα πρόεδρος του δεκαπενταμελούς οργανώναμε τις πενθήμερες εκδρομές της τρίτης λυκείου. Τότε λοιπόν η παράδοση έλεγε να πηγαίνουμε εκδρομή στη Ρόδο. Είχαμε μαζέψει αρκετά λεφτά από διάφορες εκδηλώσεις που κάναμε αλλά το πρόβλημά μας είναι ότι έπρεπε να βρούμε συνοδούς, καθηγητές για την εκδρομή. Ε λοιπόν είχαμε τεράστιο πρόβλημα, γιατί δεν βρίσκαμε και εγώ δεν ήθελα με τίποτα να έρθει ο πατέρας μου. Όλοι οι άλλοι συμμαθητές μου, θέλανε πάρα πολύ τον πατέρα μου, πήγαινε συνέχεια εκδρομές και γενικά είχε πολύ καλή σχέση με όλους. Στο τέλος στριμώχτηκα τόσο πολύ γιατί δεν έβρισκα άλλους καθηγητές και αναγκάστηκα και τον πήραμε μαζί μας.

Και πέρασες καλά στην πενταήμερη;

Μπα τσακωθήκαμε, γιατί εγώ ήθελα να πάμε σε ένα κλαμπ που υπήρχε εκεί πέρα και αυτός μανιωδώς επειδή του άρεσαν πάρα πολύ τα μπουζούκια, ήθελε να πάμε στα μπουζούκια. Τελικά έγινε το χατίρι του και πήγαμε στα μπουζούκια.

Αυστηρός μαζί σου εκείνα τα χρόνια;

Όχι, μπορώ να πω ότι πιο αυστηρή ήταν η μητέρα μου. Κυρίως με τα μαθήματα ήθελε να διαβάζω, να είμαι επιμελής και να είμαι προσεκτικός. Γενικότερα με τους γονείς μου δεν είχα καμία ιδιαίτερη πίεση, ούτε ιδιαίτερες εντάσεις. Μεγάλωσα σε ένα πολύ καλό περιβάλλον.

Τα καλοκαίρια πως τα περνούσες;

Πηγαίναμε πολύ για μπάνιο. Ο πατέρας μου επειδή ήταν καθηγητής, είχε όλο το καλοκαίρι ελεύθερο. Η μητέρα μου πιεζόταν λίγο γιατί τελείωνε τη δουλειά από την τράπεζα τρεισήμισι οπότε κατευθείαν πολλές φορές φεύγαμε για να πάμε στην παραλία. Πηγαίναμε πολύ στη θάλασσα και φυσικά πηγαίναμε και διακοπές σαν οικογένεια σε νησιά είχαμε πάει πολύ και Ιόνιο και Αιγαίο. Πηγαίναμε κάθε καλοκαίρι σε διαφορετικό νησί, είχαμε πάει σε όλα τα Ιόνια είχαμε πάει σε πάρα πολλά νησιά στο Αιγαίο, γιατί η μητέρα μου δεν ήθελε να πηγαίνουμε συνέχεια στο ίδιο μέρος. Τα τελευταία χρόνια έχω συνηθίσει να πηγαίνω με τη Σοφία σε ένα νησί περισσότερο από ένα καλοκαίρι.

Τελειώνεις το Λύκειο, περνάς στο Πολυτεχνείο και πας που; Στην Ξάνθη.

Θυμάμαι το πρώτο μου ταξίδι με τη μητέρα μου. Πήγαμε στην Ξάνθη οι δύο την πρώτη φορά γιατί ο πατέρας μου είχε σχολείο σχολείο. Κάναμε Δημήτρη 8 ώρες, δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα η Εγνατία Οδός φαντάσου και η μάνα μου έλεγε γελώντας που σε πάω αγόρι μου; Για να δούμε όμως και την χρησιμότητα των μεγάλων έργων όταν τελείωσα το πολυτεχνείο η αντίστοιχη διαδρομή διαρκούσε λιγότερο από τέσσερις ώρες.

Ξάνθη λοιπόν. Πως ήταν εκεί η ζωή;

Αλλο περιβάλλον. Πρώτη φορά επαφή με την μειονότητα. Οπότε κατευθείαν σου δημιουργείται η εντύπωση πώς συνυπάρχουν χριστιανοί και μουσουλμάνοι. Πώς είναι η ζωή εκεί, ιδιαίτερα στα χωριά.

Το Πολυτεχνείο ήταν η πρώτη σου επιλογή;

Γενικά το Πολυτεχνείο. Νομίζω ότι πρώτα ήθελα να γίνω πολιτικός μηχανικός και μετά μηχανολόγος. Μου έκατσε το δεύτερο. Δεν το μετάνιωσα καθόλου. Έτσι κι αλλιώς θεωρώ ότι οι περισσότερες σχολές του Πολυτεχνείου μοιάζουν πάρα πολύ, μπορεί να κάνεις τα πάντα.

Και η πρώτη γνωριμία με το Νίκο Ανδρουλάκη πως γίνεται;

Άκου να δεις. Μετά από λίγους μήνες είχε συνέδριο η Νεολαία ΠΑΣΟΚ. Οπότε εγώ δραστήριος όπως ήμουν, αποφασίζω να θέσω υποψηφιότητα για σύνεδρος στη νεολαία ΠΑΣΟΚ στην Παραμυθιά. Εκλέγομαι και κατεβαίνω στο συνέδριο μαζί με παιδιά από την ΠΑΣΠ Ξάνθης που ήταν φίλοι του Νίκου Ανδρουλάκη, γιατί ο Νίκος είχε τελειώσει εκεί.

Αρχισε λοιπόν να μπαίνει το ΠΑΣΟΚ στη ζωή μου πιο έντονα και η νεολαία ΠΑΣΟΚ και οι αντιπαραθέσεις που υπήρχαν τότε, όπως σε κάθε νεολαία. Εκεί λοιπόν στην Αθήνα το 2004 γνωρίζω τον Ανδρουλάκη και πραγματικά πίστεψα σε αυτόν.

Άκου να δεις πως είναι οι συγκυρίες…

Στο συνέδριο της νεολαίας έγινε διάσπαση. Υπήρχε ένα κομμάτι των παλιών εκσυγχρονιστών που είχαν αποχωρήσει και ένα των παλιών προεδρικών, οι οποίοι έμειναν στο συνέδριο. Ο Ανδρουλάκης και οι υπόλοιποι είχαν αποχωρήσει από το συνέδριο .

Εγώ όμως είχα ένα φίλο μου από τη Σκωτία που ήταν σύνεδρος και ήθελα να τον ψηφίσω. Οπότε πηγαίνω στο συνέδριο και στο δρόμο για το στάδιο, συναντώ τον Νίκο και του λέω ξέρεις, αισθάνομαι μια υποχρέωση να βοηθήσω ένα φίλο και θα πάω. Ποια είναι η άποψή σου;

Μέχρι τότε δεν τον ήξερες;

Είχα ακούσει κάποια πράγματα γι αυτόν, αλλά δεν τον ήξερα. Ήτανε μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας, από τα ανερχόμενα στελέχη της νεολαίας ΠΑΣΟΚ. Και μου έκανε μεγάλη εντύπωση όταν μου είπε ότι πρέπει να πας και να τιμάς τους ανθρώπους που έχουν βοηθήσει και την οικογένεια σου και εσένα. Αυτήν ήταν η πρώτη μας πολύ καλή επαφή και στη συνέχεια αρχίσαμε να έχουμε μια πιο τακτική επικοινωνία, τηλεφωνική τότε, γιατί εγώ ήμουν στην Ξάνθη και ο Νίκος είχε κατέβει στην Αθήνα. Οταν ερχόταν στην Ξάνθη βρισκόμασταν πάντα και στην Αθήνα όταν κατέβαινα εγώ. Μου μιλούσε για τα φοιτητικά, μου μιλούσε για την ΠΑΣΠ στην Ξάνθη.

Τι είναι αυτό που σας έκανε να γίνετε κολλητοί φίλοι; Γιατί έχετε μια σχέση πολύ στενή πέρα από την πολιτική και ανθρώπινη και προσωπική;

Τον θεωρώ αυθεντικό, ειλικρινή και πραγματικό. Εκτιμάει και αγαπάει πολύ τους φίλους του. Είναι χαρακτηριστικά τα οποία εμένα μου αρέσουν και στον Νίκο αλλά και γενικότερα.

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε δώσει πολλούς αγώνες μαζί και την πρώτη φορά που αποφάσισε να κατέβει ως υποψήφιος ευρωβουλευτής και την πρώτη φορά που κατέβηκε ως υποψήφιος πρόεδρος. Ήμασταν σε αυτούς τους αγώνες πάντα μαζί. Στήριξα την προσπάθειά του, όπως στήριξε εκείνος και εμένα στο να αναλάβω τη θέση του γραμματέα. Αλλά και σε ανθρώπινο επίπεδο και με την οικογένειά του και με του γονείς του και με τον γιο του τον Μαρίνο και με την πρώην γυναίκα του, την Ελένη έχουμε αυτό το ανθρώπινο και αυτή την καθημερινή επαφή. Και οι οικογένειές μας πλέον μετά από τόσα χρόνια.

Θέλω να μου πεις μια προσωπική ανθρώπινη στιγμή με τον Νίκο που θα τη θυμάσαι πάντα.

Νομίζω στη γέννηση των παιδιών μας. Του μικρού Μαρίνου του Νίκου, πριν από σχεδόν δέκα χρόνια. Στο μαιευτήριο τότε θυμάμαι ποσό μεγάλη ήταν η χαρά, γιατί πάντα ήθελε να κάνει ένα παιδί και τον θυμάμαι και στη γέννηση της κόρης μου. Νομίζω ότι αυτές είναι οι στιγμές που θα θυμάμαι πάντα γιατί μαζί μοιραστήκαμε ο ένας την χαρά του άλλου.

Επειδή τον ξέρεις και σε προσωπικές και ανθρώπινες στιγμές ακούω μια κριτική που του γίνεται ότι ο Ανδρουλάκης ρε παιδί μου εμφανίζεται πάντα σαν θυμωμένος. Πως είναι ο Ανδρουλάκης ως άνθρωπος, χαμογελάει, είναι χαλαρός, αυθόρμητος, cool;

Όσοι τον ξέρουν πραγματικά ξέρουν ότι αυτό το οποίο λες δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και με τον ίδιο στην προσωπική του επαφή με τους ανθρώπους. Γι αυτό και όλοι οι φίλοι του και αυτοί που τον ξέρουν πολύ καλά, του λένε “μα βγάλε αυτό το οποίο έχεις στην καθημερινότητά σου, να το γνωρίσουν και οι υπόλοιποι”. Γιατί ξέρουν ότι είναι πολύ διαφορετικός και χαμογελαστός και ευδιάθετος και με την πλάκα του και με αυτή την ανθρώπινη επαφή.

Γιατί δεν το βγάζει πιστεύεις;

Όλοι οι άνθρωποι έχουν τη δική τους προσωπική επαφή, είτε με το κοινό είτε με τους υπόλοιπους που θα γνωρίσουν πρώτη φορά. Ας πούμε, εγώ γενικά είμαι ένας ανοιχτός άνθρωπος. Όταν γνωρίζω πρώτη φορά κάποιον, δεν είμαι πολύ ανοιχτός μέχρι σιγά σιγά να τον γνωρίσω λίγο καλύτερα, να αποκτήσω μια μεγαλύτερη άνεση και μετά να απελευθερωθώ. Ε, σίγουρα και ο Νίκος έχει αυτή τη δική του προσέγγιση όσο αφορά και στη γενικότερη επαφή του. Θεωρώ όμως ότι έχει βελτιωθεί πάρα πολύ το τελευταίο διάστημα.

Του έχεις πει Νίκο γίνε και δημοσίως όπως είσαι στην ιδιωτική σου ζωή;

Πολλές φορές ναι, πολλές φορές και όταν γίνεται πραγματικά, κερδίζει τους πάντες.

Πότε αρχίσατε να κάνετε σχέδια μαζί πολιτικά πια ότι κάποια στιγμή μπορεί να είστε μαζί όχι μόνο στην πολιτική αλλά και στην κορυφή του ΠΑΣΟΚ;

Κατ αρχήν δεν νομίζω ότι ούτε ο ίδιος ούτε εγώ που τον πιστεύω πολύ θεωρούσα ότι θα φτάσει στη θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ γιατί δεν είναι από κάποιο τζάκι, δεν είναι από κάποια πολιτική οικογένεια. Δεν είναι ένας άνθρωπος του λεγόμενου συστήματος. Είναι ένας άνθρωπος που ξεκίνησε από το Ηράκλειο της Κρήτης με γονείς οι οποίοι είναι η μέση ελληνική οικογένεια, οπότε αυτό δεν ήταν πολύ εύκολο να το φανταστείς και ειδικά όταν ήμασταν στα φοιτητικά μας χρόνια ή στα χρόνια τα προηγούμενα της νεότητας. Όσο περνούσαν τα χρόνια και ιδιαίτερα όταν εκλέχτηκε ευρωβουλευτής πραγματικά είδα άλματα στην πολιτική του τοποθέτηση.

Λένε πολλοί ότι ο Ανδρουλάκης προ Ευρωβουλής και μετά την Ευρωβουλή είναι ένας άλλος άνθρωπος.

Ναι, το πιστεύω κι εγώ. Θεωρώ ότι του έκανε πάρα πολύ καλό η παρουσία του στην Ευρωβουλή, η γνώση των θεμάτων που απέκτησε, οι εμπειρίες των Βρυξελλών. Του αρέσει να κάνει ταξίδια. Είδε άλλους λαούς, άλλους πολιτισμούς κι άλλα πολιτικά συστήματα. Τον βοήθησαν πολύ όλα αυτά να αντιληφθεί και αυτό που πραγματικά συμβαίνει στη χώρα μας. Άρα λοιπόν ναι θεωρώ ότι είναι ένας άλλος Νίκος Ανδρουλάκης πριν την Ευρωβουλή και μετά.

Τους γονείς του ποτέ τους γνώρισες για πρώτη φορά;

Τους γνώρισα όταν ήμουν φοιτητής. Τον Μαρίνο και την κυρία Πόπη, τους αγαπώ, τους λατρεύω. Είναι άνθρωποι αυθεντικοί. Είναι πάρα πολύ καλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα αγαπητοί στην τοπική κοινωνία του Ηρακλείου. Την κ. Πόπη την είδαμε πρόσφατα και σε ένα Tik Tok να μαγειρεύει σαλιγκάρια. Μου άρεσε πάρα πολύ. Επιτέλους να περάσει και αυτό το ανθρώπινο, το καθημερινό που έχει Νίκος και έχει και η οικογένεια του.

Μια και είσαι και γραμματέας θα δούμε στον προεκλογικό αγώνα την ενεργοποίηση και από το ΠΑΣΟΚ αυτών των κοινωνικών δικτύων που την έχουμε δει πολύ και από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και από τον Στέφανο Κασσελάκη;

Η οικογένεια, οι φίλοι και τα παιδιά είναι μια καθημερινότητα του κάθε πολιτικού. Οσοι είμαστε στην πολιτική είμαστε και άνθρωποι και έχουμε και οικογένειες. Εγώ δεν είμαι υπέρ του να χρησιμοποιούμε την οικογένεια και τα παιδιά για να κάνουμε πολιτική. Το να γνωρίζει ο κόσμος την προσωπική μας ζωή είναι κάτι που ναι, το καταλαβαίνω, είναι σωστό και μπορεί να το ξέρει ο οποιοσδήποτε. Αλλά η πολιτική είναι γι αυτούς που την ασκούν και για τους πολίτες οι οποίοι κρίνουν εμάς τους πολιτικούς. Δεν θέλω να χρησιμοποιούμε ούτε τα παιδιά μας, ούτε τις οικογένειές μας για να κερδίσουμε.

Μου είπες πριν ότι δεν πίστευες πως θα γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ γιατί δεν ήταν από τζάκι. Πότε άρχισε να μπαίνει στο μυαλό και το δικό σου και το δικό του ότι μπορεί και να τα καταφέρετε;

Όταν ξεκινήσαμε την προεκλογική εκστρατεία του 2017. Μπορεί να μην ήμουν βέβαιος ότι θα το πετύχαινε το 2017 στην πρώτη του απόπειρα, αλλά μέσα σε εκείνες τις εβδομάδες της προεκλογικής εκστρατείας και μέσα και από αυτό που ο ίδιος παρουσίασε στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ τότε, το είδα πραγματικά ότι η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη. Δηλαδή το είχε. Μπορούσε να το υποστηρίξει, Μπορούσε να το κάνει. Το πίστευε και ο ίδιος και είχε αποκτήσει πλέον και τις γνώσεις για να σταθεί ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Γιατί να ξέρει ότι πολλοί του λέγανε να κατέβει υποψήφιος το 2015, όταν είχε εκλεγεί ευρωβουλευτής και ήταν γραμματέας του κόμματος. Όταν έφυγε ο Βαγγέλης Βενιζέλος από πρόεδρος και ανέλαβε η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά. Τότε και εγώ του είχα πει να μην το κάνει, γιατί θεωρούσα ότι δεν ήταν ακόμα έτοιμος για να υποστηρίξει αυτό που πραγματικά ήθελε και νομίζω σωστά έπραξε.

Τι θυμάσαι από την βραδιά της νίκης όταν έγινε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, τι θυμάσαι από εκείνη την μεταξύ σας συνομιλία;

Αλήθεια, δεν είπαμε πολλά πράγματα γιατί δεν ήταν τόσο ο κόσμος και οι φίλοι που ήταν εκεί στο γραφείο και μετέπειτα στο ΠΑΣΟΚ που να σου πω την αλήθεια ήταν μεγαλύτερη η συγκίνηση που ένιωθαν οι φίλοι μας, οι κολλητοί μας, οι συγγενείς μας που έβλεπαν όλο αυτόν τον αγώνα να δικαιώνεται, που με τον Ανδρουλάκη δεν πρόλαβα να πω τίποτα, αλλά πραγματικά ήταν συγκινητικό.

Σου είχε προτείνει πριν βγει ότι αν βγει θα πάρεις τη θέση του γραμματέα;

Όχι, δεν το είχαμε συζητήσει ποτέ. Εγώ ένιωθα ότι μπορεί να μου το ζητούσε γιατί το ήξερα το ΠΑΣΟΚ. Να σου πω την αλήθεια, δεν ήταν αυτοσκοπός μου να γίνω γραμματέας. Να σου πω την αλήθεια, αν πρότεινε κάτι άλλο, θα δεχόμουν με την ίδια ζέση. Μου το είπε λίγες μέρες μετά που εκλέχτηκε πρόεδρος. Το συζητήσαμε αρκετά. Καταλήξαμε ότι θα ήταν προς το συμφέρον και του κόμματος να το κάνω να αναλάβω αυτή τη θέση. Πάντως η αλήθεια είναι πως ό, τι και να μου ζητούσε θα το έκανα. Γιατί δεν είναι μόνο η σχέση που είχαμε διαχρονικά. Ήταν ένας πρόεδρος ο οποίος μόλις είχε εκλεγεί και θεωρώ χρέος μου και το θεωρώ πάντα χρέος μου ότι όταν ένας πρόεδρος σου ζητάει να αναλάβεις κάτι για την παράταξη, οφείλεις να το αποδέχεσαι.

Είσαι αυτό που λέμε ο κολλητός του Ανδρουλάκη πολιτικά;

Όχι, όχι. Και ξέρεις oταν όταν μπαίνει ο ένας στη θέση του προέδρου και ο άλλος στη θέση του γραμματέα, αυτά τα πράγματα σταματάνε να υπάρχουν. Υπάρχει μια πολιτική ειλικρίνεια πάντα.

Άρα έχετε συγκρουστεί και για θέματα που πιστεύει ο ένας το Α και ο άλλος το Β;

Ναι, σε πολλά υπάρχουν διαφωνίες και διαφορετικές προσεγγίσεις. Πάντα όμως το κάνω όταν είμαστε οι δυο μας. Γιατί θεωρώ ότι πάντα ο γραμματέας με τον πρόεδρο του κόμματος πρέπει να διατυπώνουν αυτές τις προσεγγίσεις για το μέλλον του κόμματος όταν είναι οι δυο τους. Και αυτό το τηρώ και μέχρι σήμερα.

Έχει βρεθεί ο αντικαταστάτης σου αν εκλεγείς;

Κάτσε να δούμε αν θα εκλεγώ πρώτα.

Γι’ αυτό είπα αν εκλεγείς.

Όχι, δεν έχει γίνει καμία συζήτηση γι αυτό. Είμαστε όλοι προσηλωμένοι αυτή τη στιγμή στη μάχη των ευρωπαϊκών εκλογών.

Υπάρχει ένα μεγάλο αφήγημα και ένα διακύβευμα σε αυτές τις εκλογές αν θα είναι ή όχι το ΠΑΣΟΚ δεύτερο κόμμα.

Οι δημοσκοπήσεις ενώ σας έδειχναν δεύτερους, σας αναδεικνύουν τρίτους. Η δική σου αίσθηση είναι ότι θα καταφέρετε να γυρίσετε το παιχνίδι;

Εγώ πιστεύω ότι θα είμαστε δεύτεροι. Και το βλέπω παντού όπου πηγαίνω σε ολόκληρη τη χώρα. Θα μου πεις είναι μια εύκολη αναμέτρηση; Όχι, και το ίδιο έλεγα και όταν οι δημοσκοπήσεις μας έδειχναν δεύτερους. Είναι μια αναμέτρηση ανοιχτή. Πρώτα απ όλα γιατί είναι πολύ ρευστό το πολιτικό σκηνικό. Νομίζω ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν έχει αποφασίσει σήμερα τι θα κάνει την 9η Ιουνίου. Όλα είναι ανοιχτά για όλα τα κόμματα. Εμείς πρέπει και οφείλουμε να διεκδικήσουμε το καλύτερο για το ΠΑΣΟΚ. Είναι ένας από τους βασικούς λόγους που μπήκα κι εγώ μπροστά σε αυτή τη μάχη για να είμαι στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Και θέλω πραγματικά να πιστεύω ότι το βράδυ της 9ης Ιουνίου ο ελληνικός λαός θα έχει αποφασίσει ότι η Ελλάδα πλέον θα έχει μια ισχυρή αντιπολίτευση.

Πιστεύεις πως υπάρχουν κάποιοι μέσα στο ΠΑΣΟΚ που περιμένουν στη γωνία τον Νίκο Ανδρουλάκη εκείνο το βράδυ;

Εγώ πιστεύω ότι όλα αυτά τα χρόνια έχουμε σφυρηλατήσει μια νέα ενότητα στο ΠΑΣΟΚ. Περάσαμε πάρα πολλά, φτάσαμε κάποια στιγμή να συζητάμε αν θα μπει το ΠΑΣΟΚ στη Βουλή ή όχι. Πιστεύω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών, των φίλων και των μελών της παράταξης έχουν αντιληφθεί ότι αυτή είναι μια ιστορική αναμέτρηση που θα επαναφέρει ξανά το ΠΑΣΟΚ ως μια δύναμη που μπορεί να κυβερνήσει ξανά τον τόπο.

Σε κάθε περίπτωση, ο Νίκος Ανδρουλάκης θα κριθεί στις εθνικές εκλογές;

Ο πρόεδρος του κόμματος κρίνεται καθημερινά και σίγουρα έχει κάνει πάρα πολλά στα τρία χρόνια της θητείας του. Θέλω να κάνω μια δίκαιη αποτίμηση. Το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα κόμμα που ήταν με μονοψήφιο ποσοστό, με πολλά λειτουργικά προβλήματα και σίγουρα η εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη έδωσε μια νέα ώθηση σε αυτή την πορεία. Κερδίσαμε το πρώτο στοίχημα των διπλών εκλογών του Μαΐου και του Ιουνίου. Κερδίσαμε το δεύτερο στοίχημα των αυτοδιοικητικών εκλογών. Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε μεγάλους δήμους, κέρδισε δύο περιφέρειες, είχε μια σημαντική παρουσία στην αυτοδιοίκηση και είμαστε εδώ για να διεκδικήσουμε τη δεύτερη θέση που πολλοί δεν πίστευαν πριν από ορισμένα χρόνια ότι μπορούμε να το κάνουμε. Άρα μέχρι τώρα είναι πολύ επιτυχημένη η θητεία. Το ΠΑΣΟΚ έχει δημιουργήσει ξανά μια σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και μετά από πολλά χρόνια νομίζω ότι μια μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού μας ακούει ξανά. Μπορεί να μη μας ψηφίζουν ακόμα, αλλά είναι σημαντικό ότι μας ακούνε ξανά.

Θέλω να μου πεις ανθρώπινα, γιατί δεν έχει χημεία με τον Κασσελάκη;

Του Ανδρουλάκη δεν του αρέσει το ύφος στην πολιτική. Αυτή είναι η πρώτη και μια από τις βασικές διαφωνίες που θεωρώ ότι έχει με τον κ. Κασσελάκη. Επίσης του αρέσει να μη λέει ψέματα, να μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας, να αποτυπώνει σε πολιτικό πρόγραμμα αυτό το οποίο θέλει να κάνει για τη χώρα και φυσικά το ΠΑΣΟΚ να έχει μια ιδεολογική ταυτότητα. Αυτά δεν νομίζω ότι συμπλέουν με τον ΣΥΡΙΖΑ που βλέπουμε σήμερα, που δεν έχει ούτε συγκεκριμένες πολιτικές προτάσεις, ούτε ξέρει πού θέλει να πάει την Ελλάδα. Και ο τρόπος ο οποίος ασκεί αντιπολίτευση πιστεύω ότι είναι ο πιο εύκολος τρόπος αντιμετώπισης από την πλευρά του κ.Μητσοτάκη. Του δίνει συνεχώς δώρα και τον βγάζει από τη δύσκολη θέση. Και δεν θεωρώ ότι ο κ.Κασσελάκης είναι ένας αριστερός, κεντροαριστερός πολιτικός. Δεν έχει καμία ιδεολογική συγγένεια ούτε με τον Νίκο Ανδρουλάκη ούτε με το ΠΑΣΟΚ.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή που πέρασες ως γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, πότε φοβήθηκες;

Να σου πω, φοβήθηκα όταν βγήκε στο φως η υπόθεση του σκανδάλου με την Εύα Καϊλή. Γιατί δεν ήθελα σε αυτήν την νέα προσπάθεια το ΠΑΣΟΚ να έχει καμία ταύτιση με το παρελθόν και ό, τι το κρατούσε πίσω. Και θα ήταν μια τεράστια αδικία και για τον Ανδρουλάκη ως νέο εκλεγμένο πρόεδρο και για τη νέα γενιά των στελεχών.

Και φοβήθηκες ότι μπορεί να σας πάρει από κάτω;

Φοβήθηκα ότι μπορεί να γίνει και έτσι. Αλλά ο κόσμος είδε ότι κάτι διαφορετικό ξεκινάει και ότι αυτό δεν έχει καμία σχέση ούτε με αυτή την υπόθεση, ούτε με άλλες υποθέσεις που πλήγωσαν στο παρελθόν. Και αυτό μας έκανε ακόμα πιο δυνατούς.

Αν δεν είχες ασχοληθεί καθόλου με την πολιτική θα ήθελες να ήσουν ένας καλός μηχανικός;

Μηχανικός είμαι και τώρα δεν απεμπολώ το επάγγελμά μου. Ούτε την εταιρεία μου, είμαι πολύ χαρούμενος γιατί έχω τη δική μου επιχείρηση, η οποία πάει πάρα πολύ καλά. Είμαι πολύ τυχερός γιατί έχω έναν πολύ καλό συνέταιρο που τώρα έχει πάρει το μεγαλύτερο βάρος αυτής της προσπάθειας και ξέρω ότι δεν είμαι εξαρτώμενος με την πολιτική και αυτό είναι πολύ σημαντικό στο να παίρνει τις αποφάσεις.

Άρα δεν θα ήθελες ποτέ να είσαι αυτό που λέμε επαγγελματίας πολιτικός;

Ποτέ, αισθάνομαι πολύ ωραία και πολύ άνετα ότι κάποια στιγμή θα κλείσει αυτός ο κύκλος. Θα γυρίσω στο γραφείο μου και θα έχω άλλα άγχη όσον αφορά το επάγγελμα μου . Οι περισσότεροι πολιτικοί συνήθως κλείνουν τον κύκλο τους στην πολιτική, όταν η ηλικία τους είναι αρκετά περασμένη. Πιστεύω ότι αυτές οι εποχές έχουν αλλάξει. Οι κύκλοι στην πολιτική θα κλείνουν πιο γρήγορα. Αυτή η δημόσια, αν θέλετε προβολή, η προβολή από τα social media με μεγαλύτερη ένταση από το παρελθόν φθείρει. Και νομίζω ότι οι κύκλοι και των πολιτικών θα κλείνουν πολύ πιο γρήγορα. Και μπορεί να είναι και πιο σωστό έτσι.

Για να δούμε κι αυτή την εκδοχή, πως είναι ο Αντρέας Σπυρόπουλος ως άνθρωπος; Είσαι μαζί με τη Σοφία Mπερετάνου, καλή φίλη και συνάδελφος. Πόσο σε έχει βοηθήσει; Πώς γνωριστήκατε;

Ένα βράδυ του 2018, αρχές Απριλίου, σε μια κοινή παρέα που ήταν ο Νίκος Ανδρουλάκης, μας έκανε τη σύσταση ο ίδιος. Εκεί ήταν η πρώτη μας γνωριμία.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης την ήξερε πριν από σένα δηλαδή;

Ναι. Και μάλιστα τον είχε βοηθήσει σημαντικά και στα πρώτα του βήματα. Και ως γραμματέα και ως υποψήφιο ευρωβουλευτή. Γιατί τότε η Σοφία ήταν στον Alpha ως ρεπόρτερ και παρακολουθούσε το ρεπορτάζ του ΠΑΣΟΚ.

Σου έκανε κλικ με την πρώτη ή είπες εντάξει, απλά μια γνωριμία;

Μου άρεσε από την πρώτη στιγμή. Αλλά η γνωριμία μας εξελίχθηκε σιγά-σιγά . Δεθήκαμε τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια ακόμα πιο πολύ από εκείνη την πρώτη συνάντηση. Με έχει βοηθήσει πάρα πολύ σε πάρα πολλά πράγματα. Και στην πολιτική.

Τι έχει η Σοφία που δεν έχεις εσύ;

Παίρνει αποφάσεις πιο γρήγορα και δρα πιο γρήγορα στην καθημερινότητα απ ότι εγώ; Μου λέει πολλές φορές, τα σκέφτεσαι, τα σκέφτεσαι, τα ξανασκέφτεσαι. Να σου πω την αλήθεια όπως συνέβη με τη γέννηση της μικρής μας κόρης. Η Σοφία μου έλεγε να κάνουμε ένα παιδί χρόνια πριν. Και η αλήθεια είναι ότι εγώ ήμουν αυτός ο οποίος το καθυστερούσα. Ξέρεις, ήταν κάτι μπροστά μας και έλεγα πάμε λίγο πιο πίσω. Κακώς το αφήσαμε. Μου αρέσει πάρα πολύ επίσης ότι είναι και με την οικογένειά της και με την οικογένειά μου πολύ κοντά, να τους θέλει και στο σπίτι μας και να περνάμε καλά τις γιορτές.

Σε έχει αλλάξει σε κάτι η σχέση μαζί της;

Είμαι πιο χαλαρός στην καθημερινότητα μου. Όσο αφορά στα πράγματα τα οποία κάνουμε για να διασκεδάσουμε οι δυο μας έχω προσαρμοστεί περισσότερο σε αυτά τα οποία και οι δύο μαζί θέλουμε να κάνουμε και μεταξύ μας και με τους κοινούς μας φίλους. Ηταν η μετάβαση να στο πω έτσι από μία πιο άναρχη ζωή όταν ήμουν μόνος σε μια πιο συντροφική ζωή.

Όταν σκέφτηκες να κατέβεις στην Ευρωβουλή με ποιους το συζήτησες;

Το συζήτησα με τη Σοφία και μου είπε “κατέβα”. Ήταν πολύ θετική. Βεβαίως συζητήσαμε και το ενδεχόμενο αν εκλεγώ, το τι θα γίνει μεταξύ Βρυξελλών και Αθήνας. Αυτό είναι κάτι δύσκολο με την οικογένεια. Και σίγουρα το συζήτησα και με τους γονείς μου.

Οι γονείς σου τι σου είπαν;

Οι γονείς μου είναι πάντα υποστηρικτικοί σε αυτό το οποίο θέλω να κάνω.

Σου πέρασε από το μυαλό να μην διεκδικήσεις θέση στην Ευρωβουλή αλλά να διεκδικήσεις μια θέση στην ελληνική Βουλή;

Μου πέρασε. Το σκεφτικά σοβαρά να παραμείνω στη θέση του γραμματέα και να διεκδικήσω αύριο μεθαύριο μια βουλευτική έδρα μέσα από εκλογές. Αυτό που σίγουρα μπορώ να σου πω είναι ότι δεν ήθελα να είμαι σε κάποια θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας.

Λένε πολλοί και το έχω ακούσει εντάξει μωρέ ο Σπυρόπουλος είναι βέβαιο ότι θα βγει ευρωβουλευτής, μην ανησυχείτε. Ισχύει αυτό ή είναι μια παγίδα που μπορεί να σε οδηγήσει και εκτός;

Είναι η συνταγή της αποτυχίας για οποιονδήποτε θέλει να κατέβει και να διεκδικήσει το σταυρό. Η βεβαιότητα στην εκλογή είναι κάτι που μπορεί να δημιουργήσει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Το πιστεύω βαθιά. Δεν θεωρώ ότι ο οποιοσδήποτε είναι βέβαιος για οτιδήποτε, πόσο μάλλον εγώ που κατεβαίνω πρώτη φορά ως υποψήφιος σε μια πανελλαδική κάλπη. Θεωρώ ότι πρέπει να διανύσω πολλά χιλιόμετρα ακόμα και να με γνωρίσει η βάση της παράταξης, οι απλοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, αλλά και να τους κερδίσω την εμπιστοσύνη. Πιστεύω βαθιά ότι και εγώ ο ίδιος πρέπει να βελτιωθώ ακόμα περισσότερο και να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου αυτούς τους δύο μήνες να φτάσω παντού και να συνομιλήσω με τους περισσότερους με κάθε τρόπο και να διεκδικήσω μέχρι την τελευταία μέρα την στήριξη του οποιουδήποτε.

Και κάτι τελευταίο. Επειδή προφανώς η Σοφία σε ξέρει πολύ καλά, τι σου είπε να κάνεις και τι σου είπε να μην κάνεις σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία;

Μου είπε να είμαι περισσότερο ο εαυτός μου, να δείξω το πιο ανθρώπινο μέρος της προσωπικότητάς μου, να μην είμαι απρόσωπος και χωρίς συναίσθημα και στην τηλεόραση αλλά και στην προσωπική επαφή. Και να προσπαθήσω να μην είμαι ξύλινος και να μη λέω τα τετριμμένα. Με βοήθησε και με βοηθάει πολύ στο κομμάτι της επικοινωνίας. Το ξέρει καλά, το έχει σπουδάσει και θεωρώ ότι και εγώ κάνω ότι μπορώ. Τουλάχιστον λέει ότι ακούω.