Ο Ε65 δίνει προβάδισμα στην Ηγουμενίτσα - Κίνδυνος απομόνωσης της Πάτρας

Ο Ε65 δίνει προβάδισμα στην Ηγουμενίτσα - Κίνδυνος απομόνωσης της Πάτρας

Ο πρώην πρόεδρος του ΟΛΠΑ Νίκος Κοντοές, βαθύς γνώστης του θέματος, εκτιμά ότι ο Ε65 απειλεί την Πάτρα με απομόνωση, ως κόμβο μεταφορών, δίνοντας σαφές προβάδισμα στην Ηγουμενίτσα. Ελλείψει σιδηροδρομικής σύνδεσης μέχρι το λιμάνι, η πόλη κινδυνεύει με περιθωριοποίηση. Όλα προϋποθέτουν μια δημιουργική ανησυχία εκ μέρους των πολιτικών στελεχών της περιοχής, που ως τώρα δεν υπάρχει…

Ο Ε65 αναπτύσσεται και αργά ή γρήγορα ολοκληρώνεται. Ενα ακόμα μεγαλοπρεπές κομμάτι στο παζλ της αναμόρφωσης τους εθνικού οδικού δικτύου. Η αποστολή του θα είναι μια κανονική επανάσταση στην οδική επικοινωνία στον άξονα ανατολικής Θεσσαλίας και Αττικής προς ΒΔ Θεσσαλία και Ηπειρο.

Είναι μια αρτηρία που θα οργώσει την κεντρική ηπειρωτική Ελλάδα. Η Αθήνα θα έρθει πιο κοντά στα Τρίκαλα, τα Μετέωρα και την Ηγουμενίτσα, όπως επίσης και ο Βόλος. Πρακτικά μιλώντας, η κίνηση μεταξύ Ηγουμενίτσας και Αθηνών και Θεσσαλίας δεν θα χρειάζεται την Πάτρα.

Τι μπορεί να σημαίνει για τις προοπτικές των μεταφορικών δικτύων της περιοχής μας αυτή η εξέλιξη; Αποταθήκαμε σε έναν «νέστορα» του αντικειμένου, τον Νίκο Κοντοέ, που έχει διατελέσει πρόεδρος του Οργανισμού Λιμένα της Πάτρας αλλά και στο Τεχνικό Επιμελητήριο Δυτικής Ελλάδας. Συμμερίζεται τις ανησυχίες για κίνδυνο να υπερφαλαγγιστεί καταδικαστικά η Πάτρα ως κόμβος μεταφορών, όχι τόσο ως προς την επιβατική κίνηση, που δεν θεωρεί ότι είναι μείζων υπόθεση, αλλά ως προς την εμπορευματική προοπτική. Θεωρεί αναπόδραστες τις δυσμενείς εξελίξεις εφόσον η περιοχή δεν αποκτά ολοκληρωμένη σύνδεση του νέου λιμανιού με τον σύγχρονο σιδηρόδρομο.

«Τα εμπορικά φορτία είναι το μέλλον» αποφαίνεται. Ελλείψει σιδηροδρομικής σύνδεσης, αποδυναμώνεται αποκαρδιωτικά μια τέτοια προοπτική. Και αναγνωρίζει ότι ο Ε65 θα δώσει μια εναλλακτική δυνατότητα διεκπεραίωσης αγαθών από την Ιταλία μέσω Ηγουμενίτσας, η οποία δεν ευνοεί την Πάτρα.

Κατά τον κ. Κοντοέ, η Πάτρα έχει δύο αντίβαρα στα οποία έπρεπε να επενδύει. Το ένα είναι η επέκταση του σιδηροδρόμου, που θα καθιστούσε την πόλη μοναδικό κόμβο με σύγχρονη σιδηροδρομική σύνδεση, και θα της επέτρεπε να αξιοποιήσει παραλλήλως και τον σκανδιναβικό μεταφορικό άξονα.

Το δεύτερο είναι η εκμετάλλευση του διαγώνιου μεταφορικού άξονα από Αντίρριο προς Ιτέα και Λαμία, ο οποίος επιτρέπει την παράκαμψη της Αθήνας, τα επιβαρημένα δίκτυα της οποίας επιβραδύνουν τις μεταφορές.

Παράλληλα, η Πάτρα μπορεί να αποτελέσει κόμβο του ανατολικού βαλκανικού άξονα, και να διεκδικήσει τον ρόλο του σημείου σύνδεσης των μεγάλων αξόνων.

Αλλά όλα προϋποθέτουν μια δημιουργική ανησυχία εκ μέρους των πολιτικών στελεχών της περιοχής. Αν αυτή δεν εκδηλωθεί «θα απομένουν για μας μάχες οπισθοφυλακής» σχολιάζει με πικρό χιούμορ ο κ. Κοντοές, που πάντως έχει την αίσθηση ότι το πολιτικό προσωπικό της περιοχής δεν έχει εκτιμήσει μέχρι σήμερα τις παραμέτρους αυτές και δεν έχει παλέψει προς την πραγμάτωση ενός τέτοιου συνδυαστικού σχεδίου. Απλώς παρακολουθούμε (;) τις εξελίξεις παθητικά.

Στο σημείο αυτό ο Νίκος Κοντοές δεν κρύβει ότι η πολιτική που έχει ασκηθεί στη σιδηροδρομική υπόθεση διακρίθηκε από μια «πλειοδοσία» υπερβάλλουσα στο μέτωπο της υπογειοποίησης. Δεν εξαιρεί και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο ίδιος ποτέ δεν ευνόησε τη διεκδίκηση υπογειοποίησης στο διάστημα από Ρίο μέχρι την είσοδο στην Πάτρα και ότι πρόβαλε ενστάσεις, έστω και όχι δημοσίως.

Οι γενικότερες διεργασίες πάντως δείχνουν ότι η πόλη πρέπει να ενεργοποιηθεί ως προς τον εμπορικό της ρόλο και να ενισχύσει, παράλληλα, τον χαρακτήρα της ως προορισμός με ενεργητικές πρωτοβουλίες.