Ο Αντώνης Μπέζας για τα πλημμυρικά φαινόμενα στο Δρέπανο

Ο Αντώνης Μπέζας για τα πλημμυρικά φαινόμενα στο Δρέπανο

Με την κακοκαιρία των τελευταίων ημερών, θάλασσα και λιμνοθάλασσα έγιναν ένα στην παραλία του Δρεπάνου -Μακρυγιαλίου, που παρότι εκπέμπει σήμα κινδύνου εδώ και χρόνια δεν έχει εκτελεστεί κανένα ουσιαστικό έργο για την προστασία της. Η ακτή βρέθηκε κάτω από τα νερά ενώ η κυκλοφορία των οχημάτων προς το Μακρυγιάλι διακόπηκε λόγω των πλημμυρικών φαινομένων. Σήμερα, συνεργεία του Δήμου “καθαρίζουν” για ακόμη μια φορά…

Τα τελευταία χρόνια τα φαινόμενα της διάβρωσης της ακτής, και λόγω της κλιματικής αλλαγής, εντείνονται με ορατό πλέον τον κίνδυνο η θάλασσα να καταπιεί τα χιλιόμετρα της γραφικής αυτής ακτής της Θεσπρωτικής πρωτεύουσας. Ίσως, αν δεν είχαν καταστραφεί οι αμμοθίνες, η τοπική πανίδα και η φυσική βλάστηση, το οικοσύστημα να αντιστεκόταν περισσότερο.

Δεν ξέρω αν το έργο “Ανάπλαση περιοχής Δρεπάνου”, με προυπολογισμό 2,5 εκατ. ευρώ, που περιλαμβάνεται στα 10 έργα που κατέθεσε ο Δήμος Ηγουμενίτσας στη Στρατηγική Βιώσιμης Αστικής Ανάπτυξης (ΒΑΑ) του νέου επιχειρησιακού προγράμματος “Ήπειρος”, προβλέπει δράσεις για την αντιμετώπιση της διάβρωσης (χρειάζονται ακτομηχανικές, περιβαλλοντικές και άλλες μελέτες και ειδικές αποτυπώσεις). Τι σημαίνει “ανάπλαση”; Ο προυπολογισμός μου φαίνεται μικρός για τις μηχανικές παρεμβάσεις που χρειάζονται για την προστασία της ακτής αλλά και τη διατήρηση της οικολογικής και τουριστικής της ισορροπίας.

Αν όχι, το προτεινόμενο έργο πρέπει να συμπληρωθεί και να διασφαλιστεί η χρηματοδότησή του. Το Δρέπανο – Μακρυγιάλι έχει τεράστια οικολογική και αναπτυξιακή σημασία. Χωρίς το Δρέπανο, δεν υπάρχει Ηγουμενίτσα…

Η πολιτική πρέπει να βρίσκει τη “χρυσή τομή” ανάμεσα στα πολλά προβλήματα και στα περιορισμένα χρήματα που υπάρχουν. Για να γίνει αυτό, πρέπει να τίθενται προτεραιότητες. Οι προηγούμενοι καθόριζαν τις προτεραιότητες με βάση την πρόσκαιρη ψηφοθηρία. Οι τωρινοί;