Στη μνήμη του Ηρώδη Νταλιάνη

Στη μνήμη του Ηρώδη Νταλιάνη

Πριν από μερικούς μήνες ο Ηρώδης Νταλιάνης, επί σειρά ετών Έπαρχος στη Λιβαδιά των Αγίων Σαράντα και από τους πιο δραστήριους επιχειρηματίες στο χώρο της ελληνικής μειονότητας έφυγε από τη ζωή μετά από τροχαίο δυστύχημα που είχε.

Ο θάνατός του είχε συγκλονίσει την τοπική κοινωνία αλλά και τη Θεσπρωτία όπου είχε πολλούς φίλους.

Μερικούς μήνες μετά η κόρη του Πολυξένη αφιερώνει λίγες γραμμές στη μνήμη του πατέρα της κι έτσι τον αποχαιρετά με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο.

Στο κείμενό της αναφέρει:

Χειμώνας και εμένα ακόμα καίει αυτός ο ήλιος της ενάτης Ιουλίου, ακόμα ψάχνω να βρω πώς κύλησαν οι μήνες ,μέσα μου κυριαρχούν αισθήματα περίεργα, οι αναμνήσεις περιτριγυρίζουν στο μυαλό μου, φέρνοντας μου εικόνες ενός πατέρα και συζύγου που μας άφησε για το μεγάλο του ταξίδι τέσσερις μήνες πριν…..

Ο λόγος του αφιερώματος μου αυτού ακούει στο όνομα ΗΡΩΔΗΣ ΝΤΑΛΙΑΝΗΣ, ενός αντρός μεγάλης επαγγελματικής κατάρτισης στον χώρο των γαλακτοκομικών, με ένα πολύ αξιόλογο και πλούσιο βιογραφικό στην πολιτική σκηνή.

Eνεργό μέλος στην κοινωνία της Λιβαδιάς και Αγίων Σαράντα Β.Η με δραστηριότητες μεγάλες και πολλές!

Έπαρχος Λιβαδειάς οκτώ χρόνια ,επιχειρηματίας σε ένα δύσκολο κλάδο μεγάλου ρίσκου των γαλακτοκομικών προϊόντων (τα προϊόντα του γνωστά έως την Αμερική) και πολλά άλλα που αν σας αναφέρω, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα σας κουράσω και δεν είναι αυτός ο σκοπός μου.. Δημότης Ηγουμενίτσας και ενεργός ο ρόλος στις πολιτικές του τόπου αυτού στήριγμα με οποία δύναμη και αν είχε στήριγμα των επιχειρήσεων στα Ιωάννινα καθώς συνεργαζόταν με πολλούς επιχειρηματίες που αφορούσαν στην εμπορία των πρώτων υλών της επιχείρησης του ….

Είμαι απόλυτα σίγουρη πως ή κοινωνία μας έχασε πολλά με την απώλεια αυτού του ευχάριστου και χαρισματικού ανθρώπου που είχα την τύχη να τον έχω πατέρα και μαζί του να μεγαλώσω σωστά και γεμάτη αγάπη. Ήσουν άτυχος πατέρα ,νωρίς μας άφησες για το μεγάλο σου ταξίδι ,είμαστε άτυχοι και όλοι εμείς που σε χάσαμε από την αγκαλιά μας! Μια μαχαιριά ήταν το τροχαίο σου πατέρα που όσο και να περάσει ο καιρός καμία ‘’θεραπεία’’ δεν μπορεί να την επούλωση!

Μπορεί να έφυγες νωρίς μόλις στα 61 σου χρόνια ,αλλά το έργο σου έχει μείνει αναλλοίωτο στα μάτια του λαού ,που έχει πάντα να πει ένα καλό λόγω για σένα.. Αν υπάρχει ζωή μετά θάνατο σύζυγε, πατέρα , φίλε σίγουρα θα μεγαλουργείς εκεί ψηλά στον ουρανό ,θα βρίσκεις εσύ τον τρόπο ,θα τα κατάφερνεις είμαι σίγουρη για αυτό θα τους έχεις βάλει κάτω και θα γελάς με αυτό το ξεχωριστό γέλιο σου που και βουνά μετακινούσε!

Οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνον όταν πάψουμε να τους θυμόμαστε και εσύ πατέρα μου , Ηρώδη μου, θα είσαι πάντα ζωντανός στην σκέψη μου ,αλλά και όλων των ανθρώπων και φίλων , που είχαν την τύχη να συναναστραφούν μαζί σου!

Μέσα στο σκοτάδι, κάτω απ΄τα αστέρια, νιώθω πόνο και συνάμα την χαρά ότι ζεις σε ένα κόσμο αιώνιο, αναλλοίωτο, αγνό, χωρίς οδύνη και θλίψη… Η ψυχή σου, πατέρα μου, γεμάτη από αγάπη, σαν προστατευτική αγκαλιά, παντοτινή… Αναπαύσου εν Ειρήνη και εμείς πάντα θα σε θυμόμαστε εδώ θα είμαστε να παραμένεις στις καρδιές μας!

Η κόρη σου Πολυξένη