17 Νοέμβρη, τότε και τώρα… | Γράφει ο Άλκης Φάτσιος

17 Νοέμβρη, τότε και τώρα… | Γράφει ο Άλκης Φάτσιος

Μου είναι αδύνατο να προσπεράσω την ημερομηνία αυτή… “17 ΝΟΕΜΒΡΗ…”’ κάθε χρόνο που αυτή με συναντά.. Η μνήμη της ΑΣΒΕΣΤΗ, η μνήμη της ΠΥΞΙΔΑ για το σήμερα, για το αύριο, η μνήμη της ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ…

Η μνήμη της, με το γεγονός που περιέχει, ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΖΕΙ και ΒΟΑ, σαν μία αναντίρρητη ΑΠΟΔΕΙΞΗ, ότι ο ΚΟΝΩΝΙΚΑ ΑΥΤΟΝΟΜΟΣ ΑΓΩΝΑΣ – που στηρίζεται σε γνήσιες και αναλλοίωτες ιστορικές αξίες, όπως η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ( όταν πραγματικά κρατεί, άρχει ο Δήμος , ο Λαός…) η κοινωνική αλληλεγγύη, το ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ, – είναι ο μόνος κινητήριος μοχλός, για να δημιουργηθεί μία ΑΥΤΟΝΟΜΗ, άρα γνήσια, ΛΑÏΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ, και που σήμερα χρειάζεται ΟΣΟ ΠΟΤΕ… Μια ΛΑÏΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ που θα έχει ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ την ίδια την ΚΟΙΝΩΝΙΑ, χωρίς διαμεσολαβητές και ΑΝΑΘΕΣΕΙΣ, με μέλη της, απολύτως συνειδητοποιημένα ( όπως και τότε…) στη βάση μιας ΕΝΟΤΗΤΑΣ (όπως και τότε…) ενότητα στους ΣΤΟΧΟΥΣ, στα ΜΕΣΑ, στην ΤΑΚΤΙΚΗ, στην ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ…

Το έχω ξαναπεί, το έχω ξαναγράψει, όμως στην σημερινή κοινωνική και πολιτική συγκυρία, αισθάνομαι την ανάγκη να το καταθέσω και πάλι. Το πολιτικό και κοινωνικό ΣΗΜΕΡΑ, αλλά κυρίως το ΑΥΡΙΟ…, είναι απολύτως ΖΟΦΕΡΟ για το λαό μας, ανεξαρτήτως αν αυτό γίνεται αντιληπτό από την συντριπτική πλειοψηφία αυτού…( διατηρώ πλείστες όσες αμφιβολίες…). Στήνεται πλέον, ανεπαισθήτως αλλά αργά και σταθερά, ένα ΚΡΑΤΟΣ κυριολεκτικά ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ κατεύθυνσης σε όλους τους τομείς που αυτό, εκφράζεται : ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΑ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΛΑÏΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ κ.λ.π. Ένα κράτος που έχει για κυβέρνηση ένα μίγμα ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ και ΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ πολιτικής κατεύθυνσης, ένα κράτος που πρόσφατα ταυτίζεται ΠΛΗΡΩΣ και με το φασιστικό κράτος του Ισραήλ, που είναι υπεύθυνο για την εξελισσόμενη ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ του Παλαιστινιακού λαού… Ό, τι πιο αθλιότερο, ό, τι πιο απεχθές…

Με βάση λοιπόν την παραπάνω ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ συγκυρία, και ενώ κλείνουν 50 χρόνια από την μεγαλειώδη, εκείνη λαϊκή, εξέγερση του Νοέμβρη του 1973, ένα είναι το ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ μεταξύ όλων όσων υποτίθεται ότι είμαστε αντίθετοι με την παραπάνω συγκυρία στο επίπεδο, είτε καταγραφής πολιτικών απόψεων είτε – κυρίως.. – εκδήλωσης πολιτικής δράσης. Το ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ λοιπόν είναι η ανεύρεση, – έστω σε έναν ελάχιστο βαθμό, ( αξίωση για απόλυτη σύμπτωση θα ήταν πολιτικός κρετινισμός… ) – ΚΟΙΝΩΝ ΟΡΩΝ και ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΩΝ, για να καταστεί δυνατή η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ενός γνήσιου ΛΑÏΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ( που σήμερα είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ…). Ενός λαϊκού κινήματος, ικανού να φρενάρει την λαίλαπα του φιλελευθερισμού στην πιο βάρβαρη μορφή του, αυτή του απροκάλυπτου φασισμού, που εξαφανίζει μέρα την μέρα, ώρα την ώρα, και τα τελευταία αναχώματα, πολιτικής και κοινωνικής αντίδρασης και αντίστασης, απέναντι σε αυτήν την λαίλαπα…

Παράλληλα όμως, αισθάνομαι ΛΥΠΗ, ΠΙΚΡΙΑ, μα και ΟΡΓΗ ( και πιστέψτε με νομιμοποιούμαι προς τούτο…) για τους κοινωνικούς και ιδεολογικούς χώρους που γαλουχήθηκα – ΦΥΣΙΚΑ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΝΩ… – και που ΔΥΣΤΥΧΩΣ, απ΄ ότι φαίνεται, εξαντλούν την ΡΗΤΟΡΙΚΗ και την ΔΥΝΑΜΙΚΗ τους, κυρίως στην ΥΠΟΔΉΛΩΣΗ της όποιας ΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ τους ταυτότητας, και λιγότερο στην εξεύρεση των κοινών όρων και θέσεων..
Η κοινότητα των όρων, δημιουργεί ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΔΡΑΣΗΣ, δημιουργεί ΝΕΟ ή ΝΕΑ υποκείμενα ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΣ (όπως τον Νοέμβρη του 1973…) και το φως στο σημερινό σκοτεινό κοινωνικό τούνελ ,θα είναι πλέον ευδιάκριτο… Πιστέψτε με, είμαι απόλυτα πεπεισμένος, έχω ΑΚΛΟΝΗΤΗ ΠΙΣΤΗ, ότι ΑΥΤΟ και μόνο ΑΥΤΟ, είναι το μήνυμα που εξέπεμψε το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ του 1973 !!!


Αυτό το μήνυμα και συνεχίζει να εκπέμπει, και για το σήμερα και για το αύριο…