Αποχαιρετισμός στο Μιχάλη | Γράφει ο Βαγγέλης Γρ. Αθανασίου

Αποχαιρετισμός στο Μιχάλη | Γράφει ο Βαγγέλης Γρ. Αθανασίου

Φίλε Μιχάλη, είναι δύσκολο να φανταστώ την Θεσπρωτία χωρίς εσένα, δίχως την ξεχωριστή ματιά να βλέπεις και να κατεργάζεσαι τα πράγματα… Δεν ξέρω τί ήταν όλο αυτό που σε χαρακτήριζε… Όμως αυτός ο τόπος είχε την σφραγίδα του πάνω σου και εσύ είχες κολλήσει στις ρίζες του… Ήξερες κάθε πέτρα του, κάθε γιοφύρι, κάθε μονοπάτι… Τα βάδισες, τα σκαρφάλωσες, τα αποτύπωσες φυλακίζοντας τα πρώτα στον φακό της ψυχής σου, κι’ έπειτα στο χαρτί… Έψαξες σε αρχεία ερεύνησες ανακάλυψες την Θεσπρωτία στα συρτάρια των αιώνων φέρνοντάς την πάλι στο φως… Ένας αγώνας και μία συνεχής αναζήτηση να μην χάσει ο τόπος την μνήμη του και κατ’ επέκταση την αυθεντικότητα του… Εκεί που υπήρχε αυτή η αυθεντικότητα στο παλιό, το καμωμένο με πόνο και μεράκι και όχι στο σαρκοβόρο και κερδοβόρο σήμερα… Όλοι εμείς γνωρίζουμε την Θεσπρωτία χάρη στην δική σου ακατάπαυστη εργατικότητα που κατέγραφε αποτύπωνε και σχημάτιζε εικόνα… Εσύ, η Θεσπρωτία, ο Καλαμάς η Σαγιάδα η αγαπημένη σου γίνατε ένα σμίξατε στη δίνη των καιρών και δώσατε καρπούς χειροπιαστούς, ήσουν εσύ, το σημείο αναφοράς για να φτάσουμε εμείς και κάθε ξένος επισκέπτης στην ουσία τους… Τώρα μας αποχαιρετάς για τους αιώνες… ένα ταξίδι σε άλλους χωροχρόνους, μακάρι να μοιάζουν με την ιδεατή μορφή της Θεσπρωτίας που λάτρεψες…