Προϊόν πολυτελείας για το ελληνικό νοικοκυριό το λάδι

Προϊόν πολυτελείας για το ελληνικό νοικοκυριό το λάδι

Όταν μια χώρα χάνει τη δυνατότητα της υγειούς και θεμιτής παρέμβασης στην αγορά ενός τροφίμου, ουσιαστικά βρίσκεται ανοχύρωτη μπροστά σε κάθε είδους εμπορικό παιχνίδι, σε τάσεις κερδοσκοπίας, ακόμη και σε τυχαία διεθνή γεγονότα.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με το ελαιόλαδο, που μετατρέπεται γοργά σε είδος πολυτελείας για την ελληνική οικογένεια και η Πολιτεία απλώς παρακολουθεί και εύχεται.

Κάτι τα περιορισμένα αποθέματα διεθνώς, κάτι οι πληθωριστικές πιέσεις που επιμένουν στα τρόφιμα, κάτι η ακαρπία της ελιάς σε πολλές περιοχές της χώρας, η τιμή του λαδιού «πετάει».

Η κατάρρευση της Ελαιουργικής, της μεγαλύτερης συνεταιριστικής βιομηχανίας ελαιολάδου, που έκανε συγκέντρωση μεγάλων και οπωσδήποτε κρίσιμων ποσοτήτων του προϊόντος, αφήνει την αγορά αρρύθμιστη να «ψάχνει» τις ανώτατες τιμές πολύ μακριά από το σημείο ισορροπίας.

Αν υπήρχε η συνεταιριστική Ελαιουργική θα μπορούσε αγοράζοντας ποσότητες λαδιού να λειτουργήσει υγειώς ως αντίβαρο στις ανοδικές τάσεις της αγοράς. Πώς να υπάρχει όμως η Ελαιουργική που ενώ πνιγόταν στα λάδια, ταυτόχρονα πνιγόταν και στα χρέη. Χρέη πολιτικά, αφού οι κυβερνήσεις την έβαζαν να ρυθμίζει την αγορά και μετά «ξεχνούσαν» να πληρώσουν τις επιλογές τους.

Αυτή τη στιγμή, ουδείς γνωρίζει την πραγματική τιμή του προϊόντος για φέτος, αφού η αγορά δεν έχει ανοίξει ακόμη για τη νέα ελαιοκομική περίοδο. Το πού θα διαμορφωθεί είναι ουσιαστικά άγνωστο και εν πολλοίς θα κριθεί από τις εξαγωγές που θα γίνουν, αλλά και τις εισαγωγές από τρίτες χώρες.

Τα παραδείγματα που ακούγονται και διακινούνται είναι οπωσδήποτε ακραία και γι’ αυτό εντυπωσιάζουν. Γι’ αυτό εξάλλου αναπαράγονται.

Αυτή τη στιγμή πάντως και σίγουρα έως τα τέλη του Σεπτεμβρίου, υπάρχει μια μικρή φρενίτιδα αγοράς ελαιολάδου από τις εταιρείες, που φοβούνται ότι δεν θα καλύψουν τις ανάγκες τους, λόγω και της μειωμένης παραγωγής στην Ισπανία.

Αυτά για την τιμή παραγωγού, η οποία είναι η βάση για το που θα διαμορφωθεί η αγορά.

Στα ράφια η πραγματικότητα είναι ήδη διαφορετική.

Στα 12 ευρώ/λίτρο διαμορφώνεται πλέον η μέση τιμή για το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο στα σούπερ μάρκετ. Η τιμή στα εξεζητημένα λάδια προσεγγίζει και τα 16 ευρώ/λίτρο.

Βεβαίως, πριν από περίπου ένα χρόνο η μέση τιμή του βρισκόταν στα 8 ευρώ/λίτρο. Ακόμη και το μέτριας ποιότητα «κουπέ», διαμορφώνεται στα 10 ευρώ/λίτρο στα ράφια, έχοντας αυξηθεί κατά 37% περίπου από τις αρχές του χρόνου.

Τουλάχιστον ο ΣΕΒΙΤΕΛ σπεύδει να καθησυχάσει, τονίζοντας ότι η αστάθεια της αγοράς δεν θα επηρεάσει την επάρκεια στη χώρας μας. Το θέμα λοιπόν είναι ποιος θα έχει τη δυνατότητα να καταναλώνει ένα τόσο ακριβό λάδι.

Ήδη τα νοικοκυριά «θυμήθηκαν» τις μαργαρίνες του παρελθόντος, που και φθηνές είναι ακόμη και υγιεινές, αλλά υπολείπονται σημαντικά σε θρεπτικά συστατικά.

Κι αυτό είναι ο κίνδυνος που απειλεί την αγορά αλλά και το ίδιο το προϊόν. Να στραφεί ο καταναλωτής σε φθηνότερες λύσεις και να χρειαστεί μια πενταετία, τουλάχιστον, για να επιστρέψει στο φημισμένο ελαιόλαδο.