Πέρδικα Θεσπρωτίας: Από ψηλά μέχρι τη θάλασσα

Πέρδικα Θεσπρωτίας: Από ψηλά μέχρι τη θάλασσα

Ολη η Ήπειρος έχει όμορφες παραλίες, αλλά αυτές στη Θεσπρωτία έχουν τις δικές τους ιδιαιτερότητες που τις κάνουν εξαιρετικές, συγκεντρώνοντας κάθε χρόνο πλήθος τουριστών από την υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά κι από Ευρώπη, Αμερική. Το Ιόνιο, οι πλαγιές στο πράσινο, τα νερά να υπάρχουν παντού σε ποτάμια και ρέματα, δεν είναι κάτι που μπορεί να σε αφήσει αδιάφορο.

Η Πέρδικα Θεσπρωτίας (παλαιότερη ονομασία, μέχρι το 1926, «Αρπίτσα»), εκτός την ομορφιά της ως τοπίο, έχει μια σειρά από ξεχωριστές παραλίες που την έχουν κάνει αγαπητή σε Έλληνες και ξένους. Συνδυάζει –απλόχερα- βουνό, κάμπο, ποτάμια και θάλασσα. Σε πόσα μέρη μπορείς να τα βρεις όλα μαζί; Σε ελάχιστα. Βρίσκεται ανάμεσα στην Πάργα και τα Σύβοτα. Δύο επίσης εξαιρετικούς τουριστικούς προορισμούς στην Ήπειρο

Όταν φτάνεις κοντά της, ανεβαίνοντας την κορυφή ενός μεγάλου λόφου, νομίζεις ότι ακολουθείς μια συνηθισμένη ορεινή γραμμή της Ηπείρου. Έτσι έφτασα κοντά της, μαζί με φίλους. Η υποδοχή, από γελάδια που ξεδιψούσαν σε μια λιμνούλα, φιλική έως περίεργη για τους περαστικούς επισκέπτες.

Μετά ηρεμία, μέχρι κάποιοι σκύλοι να αφήσουν το κοπάδι τους και να κλείσουν το αυτοκίνητο γαυγίζοντας, θέλοντας να τονίσουν την παρουσία τους, ως κυρίαρχοι φύλακες του χώρου. Αφού αφήσανε ελεύθερο το αυτοκίνητο, φτάσαμε στο χωριό. Η είσοδός του, δεν σου έδινε να καταλάβεις ότι κάτι ξεχωριστό υπάρχει. Ένα χωριό σκέφτεσαι, όπως αυτά που βλέπουμε σκορπισμένα σε όλη την Ήπειρο, την ορεινή Ελλάδα. Στην πρώτη στροφή όλα αλλάζουν. Το χωριό, απλώνει το μέγεθός του στα μάτια μας και κάτω δεξιά η θάλασσα, βαθιά ποτισμένη στο γαλάζιο να παίζει με τη στεριά. Οι κάτοικοι, φιλικοί, μας πρόσφεραν τη φιλοξενία τους.

Οι ξενώνες επιβλητικοί αλλά ακόμα κλειστοί, αφού η τουριστική περίοδος δεν είναι κοντά. Τα καφενεία, οι καφετέριες, γεμάτα με όλες τις ηλικίες. Σημάδι ότι η περιοχή έχει αρκετούς μόνιμους κατοίκους, που ζουν και εργάζονται σ’ αυτή. Η κεντρική εκκλησία του χωριού στολισμένη, από κάποια γιορτή που μόλις πέρασε. Παρκαρισμένα αυτοκίνητα παντού. Εδώ σκεφτήκαμε, σίγουρα όλοι της παρέας, μπορείς να ζεις άνετα όλο το χρόνο χωρίς να χρειαστεί να πας στην Ηγουμενίτσα ή άλλη κοντινή περιοχή όπως η Πάργα, για να ζητήσεις κάτι. Αφού καθίσαμε για κάποια ώρα σε ένα μεγάλο cafe και είδαμε το πρόγραμμά μας, ξεκινήσαμε να κατέβουμε το δρόμο προς τη θάλασσα. Ο δρόμος μας πνιγμένος σε ελαιώνες με δέντρα αιωνόβια, νερά από πηγές και τη ροή ενός ποταμού να τρέχει προς τη θάλασσα. Φτάσαμε στον Άγιο Αθανάσιο. Μια παλιά εκκλησία, ένα μικρό μοναστήρι. Μάθαμε την ιστορία της. Κτίστηκε το 1811 και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα θρησκευτικά μνημεία της περιοχής. Σύμφωνα με την παράδοση η εικόνα του Αγίου Αθανασίου έφευγε από τον ναό και πήγαινε σε μια παλιά ελιά κοντά στο δρόμο. Στις 2 Μαΐου, στη γιορτή του Αγίου, περνάει πολύ κόσμος και στην ελιά που υπάρχει ακόμα, μέσα από την κουφάλα της γιατί πιστεύεται ότι είναι ευλογία, αλλά και για το έθιμο.

«Να πάτε και στον αρχαιολογικό χώρο», μας είπε μια οικογένεια, δείχνοντας ενθουσιασμένη γιατί είχε έρθει μόλις από εκεί. Έχει πολύ πράσινο, αλλά κάτι θα δείτε. Ψάξαμε τους χάρτες μας και τα κινητά μας για πληροφορίες στο ίντερνετ. Αρχαιολογικός χώρος Δυμοκάστρου. Ερημόκαστρο, Ελινόκαστρο ή Ελιμόκαστρο ή Δ(η)υμόκαστρο. Παράλιος οχυρωμένος οικισμός του 4ου αιώνα π.Χ. σε λόφο νότια του όρμου Καραβοστάσι της Πέρδικας. Πιθανή ταύτιση με τον αρχαία Ελίνα, έδρα του φύλου των Ελινών Θεσπρωτών. Το 167 π.Χ. καταστράφηκε από τους Ρωμαίους. Λόγω τη θέσης του, δεν εγκαταλείφθηκε, αλλά συνέχισε να κατοικείται μέχρι τον 1ο αιώνα μ. Χ.

Τον αφήσαμε όμως, γιατί η ώρα είχε περάσει, θα βγαίναμε από το δρομολόγιό μας. Υποσχεθήκαμε, λόγω της μεγάλης του έκτασης, 220 στρέμματα, να το επισκεφθούμε αργότερα. Με την πρώτη ευκαιρία. Να τον φωτογραφίσουμε, να μελετήσουμε καλύτερα την ιστορία του, να καθίσουμε αρκετή ώρα κοντά του.

Συνεχίσαμε στο Καραβοστάσι, στην Αρρίλα, την Αγία Παρασκευή, όπου περάσαμε αρκετή ώρα και στις άλλες παραλίες της Πέρδικας βιαστικά (Μέγα Ντράφι, Πράπα Μάλι, Σοφάς, Σταυρολιμένας, Καμίνι, Αγκάλη). Η μία ομορφότερη από την άλλη. Και τα νερά από το βουνό να χάνονται μέσα στο γαλάζιο. Σαν φίδια να χώνονται μέσα στην άμμο, λάμποντας στον ήλιο.

Όλες οι πλαγιές πνιγμένες στο πράσινο. Ανάμεσά τους βίλες, ξενώνες, μικρά και μεγαλύτερα ξενοδοχεία και χώροι αναψυχής. Ένα ταξίδι στην όμορφη Ήπειρο τέλειωνε, όσο ο ήλιος ξεθωριασμένος χάνονταν στην άκρη της θάλασσας.

Η Πέρδικα είναι δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Ηγουμενίτσας. Πλούσια περιοχή. Ασχολείται με τον τουρισμό, τις αγροτικές και κτηνοτροφικές εργασίες. Έχει μεγάλη ανάπτυξη και περίπου 2000 μόνιμους κατοίκους. Απέχει 30 χιλιόμετρα απ’ την Ηγουμενίτσα, 12 χιλιόμετρα από τα Σύβοτα και 16 χιλιόμετρα από την Πάργα. Απέναντί της είναι η Κέρκυρα και οι Παξοί.