Είναι αστικός μύθος η ελευθερία απόψεων στο δημόσιο πανεπιστήμιο; | Του Γιώργου Ντάνη

Είναι αστικός μύθος η ελευθερία απόψεων στο δημόσιο πανεπιστήμιο; | Του Γιώργου Ντάνη

Διαβάζοντας τα όσα διαδραματίζονται στο Τμήμα Φιλοσοφίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών οφείλω ως πολίτης να τοποθετηθώ και να εκφράσω την αμέριστη συμπαράσταση μου αφενός στην Πρόεδρο του Τμήματος Καθηγήτρια κα Βάνα Νικολαϊδου Κυριανίδου και αφετέρου στο πολύπαθο δημόσιο Πανεπιστήμιο.

Για ακόμη μια φορά το Δημόσιο Πανεπιστήμιο βάλλεται από τους αυτόκλητους σωτήρες που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχουν καμία σχέση με την πανεπιστημιακή κοινότητα και επιθυμούν την ύπαρξη ενός άβατου ανομίας προς όφελος τους. Με συμπεριφορές που συναντά κανείς σε ακραία στοιχεία που δεν επιθυμούν τον διάλογο, δεν επιθυμούν την με επιχειρήματα αντιπαράθεση και την ελευθερία απόψεων και ιδεών θεμέλιο λίθο της Δημοκρατίας, αλλά με απολυταρχικό τρόπο προσπαθούν να επιβάλουν την μειοψηφούσα άποψη τους μέσα από τον δογματισμό που τους διακατέχει.

Σε αυτή τους την προσπάθεια, στοχοποιούν τις εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου και τους καθηγητές, οι οποίο αν τολμήσουν να υψώσουν δημοκρατικό ανάστημα, το “σύστημα” τους αγριεύει και τους “επικηρύσσει”.

Αυτό συνέβη στην Καθ. κα Βάνα Νικολαϊδου Κυριανίδου, που τόλμησε να εκφράσει ελευθέρα, καθότι ζούμε σε μία Ελεύθερη Δημοκρατία, την άποψη της, αλλά και να καυτηριάσει το γεγονός ότι μετά την τραγωδία, αντί ενωμένοι να ζητήσουμε ριζοσπαστικές αλλαγές, κάποιοι επενδύουν στο να διχάζουν και να θρέφουν το “αυγό του φιδιού” που θολώνει τα νερά και γεννά ακραία μορφώματα. Καυτηρίασε επίσης το γεγονός ότι η Φιλοσοφική τελούσε υπό κατάληψη. Αλήθεια πόσο πονάει μια διαφορετική άποψη;

Μπορούμε να ξεχάσουμε άραγε, εκείνους που “αγωνίζονταν” για την διατήρηση μιας γιάφκας-γκέτο τριών δεκαετιών μην επιτρέποντας με χρήση βίας την κατασκευή βιβλιοθήκης στο ΑΠΘ, και πολλά άλλα παρόμοια περιστατικά στα οποία όσοι έχουμε φοιτήσει στα δημόσια πανεπιστήμια έχουμε γίνει μάρτυρες;

Αν και αργά, έστω και τώρα, πρέπει η πολιτεία να παρέμβει γενναία, ξεκαθαρίζοντας ότι στην Δημοκρατία το Δημόσιο Πανεπιστήμιο είναι ανοιχτό, και να θέσει εκτός ακαδημαϊκής κοινότητας τα κόμματα και όσους το επιβουλεύονται.

Εκτός όμως από την πολιτεία πρέπει και η κοινωνία μας να αναρωτηθεί γιατί έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο. Γιατί από ένα Πολυτεχνείο και μια Πανεπιστημιακή Κοινότητα που πρωτοστάτησε στον αντιδικτατορικό αγώνα, φτάσαμε στο πανεπιστήμιο έρμαιο ακραίων στοιχείων;

Το Πανεπιστήμιο είναι χώρος γνώσης, ανάπτυξης έρευνας, καινοτομίας και ελεύθερης διακίνησης ιδεών και διαλόγου. Αυτό το Δημόσιο Πανεπιστήμιο θέλουμε και για αυτό πρέπει να αγωνιστούμε!

Γεώργιος Β. Ντάνης

Μηχανικός Πληροφορικής MSc