"Λιμάνι στο Φιλιάτι" | Γράφει ο Γιώργος Δάλλας

"Λιμάνι στο Φιλιάτι" | Γράφει ο Γιώργος Δάλλας

neafiliaton.com

Το παρόν άρθρο ξεκίνησε να γράφεται τον Νοέμβριο, με αφορμή δημοσίευμα για τις ανεμο-γεννήτριες στην Μουργκάνα. Για προσωπικούς λόγους καθυστέρησε η τελική του επεξεργασία, ώστε η δημοσίευσή του να είναι ανεπίκαιρη. Ήδη η ανακοίνωση για την ματαίωση , προς το παρόν, του ενός τμήματος του αιολικού πάρκου, καθίσταται και πάλι επίκαιρο.

Δεν γνωρίζω ακριβώς τις συνθήκες κάτω από τις οποίες βαπτίστηκε η Παραλία Φιλιατών. Υποθέτω πως κάποιος ευφάνταστα , υπέθεσε πόσο ωραία παραλία θα ήταν , αν ο κάμπος Φιλιατών ήταν θάλασσα. Από εκεί , υποθέτω, θα βγήκε και η έκφραση ΛΙΜΑΝΙ ΣΤΟ ΦΙΛΙΑΤΙ, με την έννοια του αδύνατου να συμβεί, αν και οι πολιτικές υποσχέσεις αφορούν τα πάντα, όπως διασκέδαζε ο γνωστός κωμικός Μπουρνέλης, υποδυόμενος τον πολιτικό, την δεκαετία του 80 στο ΑΚΡΟΝ του Κολωνού: και γεφύρια θα σας κάνω, μα δεν έχουμε ποτάμια, και ποτάμια θα σας φέρω, και λιμάνια θα σας κάνω, μα δεν έχουμε θάλασσα, και θάλασσα θα σας φέρω, και παιδιά θα σας κάνω , γιατί είμαι άνδρας καρπερός.

Και όμως , όχι μόνο θα μπορούσε να γίνει ένα λιμάνι στο Φιλιάτι, όχι όταν ανέβει η στάθμη των θαλασσών , όπως απειλούν οι περιβαλλοντολόγοι, αλλά αν ο κάμπος Φιλιατών γινόταν λίμνη. Πριν εξηγήσω πως , επιβάλλεται να αναφερθώ στο μεταπολιτευτικό παραμύθι , που αφηγήθηκε η καθ’ ημάς αριστερά, με τους αστούς συνοδοιπόρους της, πως το οποιοδήποτε πρόβλημα και η ευημερία της χώρας μας μπορούσε να λυθεί με το κρατικό λεφτόδενδρο. Και ήταν τόσο επιτυχημένο το παραμύθι ώστε αγωνίστηκαν πάρα πολλοί με πάθος για να επιτύχουν στο τέλος την δημοσιονομική κραιπάλη του 2009 , που ήταν το επιστέγασμα για την χρεοκοπία της χώρας μας . Όταν ψηφίζονταν ο μοιραίος προϋπολογισμός, παραμονή Χριστουγέννων του 2008, μόνο ένα πολιτικός τόλμησε να περιγράψει το αναμενόμενο. Ο συμπατριώτης μας Αλέκος Παπαδόπουλος. Και ένας κούκος δεν φέρει την άνοιξη. Έπρεπε όμως να συμβεί και αυτό , για να μπορέσει ένα κόμμα του 3% να εκτοξευτεί στο 35% και να συγκυβερνήσει με ένα ακροδεξιό απόκομμα, γιατί υποσχέθηκε πως με ένα νόμο και ένα άρθρο, θα επανέφερε τα πράγματα εκεί που ήταν και να περηφανεύεται , πως μόνο αυτό κατάφερε με το μνημόνιό του, να μας βγάλει από τα μνημόνια. Το χειρότερο όμως είναι πως και η μεταρρυθμιστική πολιτική, του ΔΩΣΕ ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΜΠΑΡΜΠΑ, που εφαρμόζεται συστηματικά πλέον , και που όλοι διαγκωνίζονται ποιος δίνει και ποιος υπόσχεται περισσότερα, εγκυμονεί την επόμενη χρεοκοπία.

Και πάνω σε αυτήν την τυχάρπαστη πολιτική με τα ολέθρια αναμενόμενα , κουμπώνει και η βάρβαρη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και η ωμή απειλή της στην Ευρώπη και την Δύση γενικότερα και εκτοξεύει το κόστος της ενέργειας, βασική παράμετρο στην οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική ευμάρεια . Αν είχαμε λογική ενεργειακή πολιτική , βασισμένη στους εγχώριους πόρους, ορυχεία, ποτάμια, άνεμο και ήλιο, ακόμα και στους υδρογονάνθρακες, που με κάθε τρόπο σαμποτάρουμε την αξιοποίησή τους, παρόλο που είμαστε διατεθειμένοι να σκοτωθούμε με τους γείτονες Τούρκους για αυτούς, θα είχαμε και αυτάρκεια και φτηνή ενέργεια.

Αν λοιπόν ο οποιοσδήποτε θέλει να προτείνει μια ελπιδοφόρα για το μέλλον πολιτική , δεν μπορεί παρά να διασφαλίσει πρώτα την παραγωγή επαρκούς και φθηνής ενέργειας. Πριν λίγες ημέρες ανακοινώθηκαν και οι νέες επενδύσεις του ΑΔΜΗΕ στην Ήπειρο , με την προοπτική εξαγωγής ενέργειας στην Ιταλία, αλλά και η κατασκευή ενός αντλησιοταμιευτήρα στην περιοχή της Αμφιλοχίας, για την αλληλοϋποστήριξη παραγωγής συνεχούς ενέργειας από τον συνδυασμό αιολικών , φωτοβολταικών και υδροηλεκτρικών έργων. Η περιοχή μας και στον Δήμο Φιλιατών και στην Θεσπρωτία γενικότερα έχει και αιολικά πεδία, αλλά και χιλιάδες στρέμματα για εγκατάσταση φωτοβολταικών. Ένα τέτοιο πεδίο είναι το συγκρότημα Λέρα, Κονιστίτσα, Μάλια και κατωφέρειας, μέχρι τον Καλαμά , πάνω από 5.000 στρέμματα, που από μόνο του μπορεί να δώσει μέχρι και 200 MVισχύ.

Ένα τέτοιο έργο μπορεί να συνδυαστεί με άλλο ένα υδροηλεκτρικό έργο αντλησιοταμιευτήρα και η κατάλληλη περιοχή για να αναπτυχτεί , δεν είναι άλλη από τον Κάμπο Φιλιατών, του οποίου η αγροτική παραγωγή και συμβολή στην εθνική οικονομία είναι ασήμαντη. Με ένα φράγμα στα στενά , κοντά στην Γκούμανη και άντληση από τον Καλαμά , μπορεί να καταστεί αξιόλογης παραγωγής ενέργειας. Φυσικά δεν είμαι ειδικός για να αναλύσω τα τεχνικά χαρακτηριστικά , το κόστος και το ισοζύγιο ωφέλειας, η ουσία είναι όμως ότι πρέπει επιτέλους να δούμε πολύ μπροστά , πέρα από τα ηλικιακά όρια της γενιάς μας , ακόμα και των παιδιών μας και να δοκιμάσουμε να προβλέψουμε τις ικανότητες και τις δυνατότητες των επόμενων κατοίκων της.

Η εξασφάλιση επαρκούς και ανταγωνιστικής τιμής ενέργειας είναι το κλειδί για την οικονομική ανάπτυξη και την ευημερία του μέλλοντος. Επιπλέον η κατασκευή του έργου αυτού θα μπορούσε να συνδυαστεί και με την πλοϊμότητα, τόσο της παλιάς κοίτης , όσο και της νέας κοίτης Καλαμά και να διαπλέετε από σκάφη , που με ένα αναβατόριο θα μπορούσαν να εισέλθουν στην λίμνη αυτή. Κατασπαταλήσαμε δισεκατομμύρια ευρώ , που μια συνετή διαχείρισή τους θα μπορούσε να κάνει την χώρα μας Ελβετία και είμαστε και τώρα έτοιμοι να αξιοποιήσουμε το Ταμείο Ανάκαμψης, με την χρηματοδότηση αλλαγής των οικιακών συσκευών, με το δήθεν όφελος εξοικονόμησης ενέργειας , αντί να χρηματοδοτήσουμε τέτοια έργα ανά την Ελλάδα. Πόσες επιχειρηματικές ευκαιρίες δεν θα προσέφερε η αλλαγή στην μορφολογία της περιοχής. Δυστυχώς την αβελτηρία της κεντρικής πολιτικής σκηνής συνδράμει και ο τυχοδιωκτισμός των περιφερειακών και τοπικών αυτοδιοικήσεων, που ασχολούνται πως θα σαμποτάρουν και θα εμποδίσουν κάθε αναπτυξιακό έργο, είτε κρατικό είτε ιδιωτικό και το αποδεικνύει αυτό και ο τελευταίος τραγέλαφος με τα ΑΣΦΑΛΤΙΚΑ ΣΑΓΙΑΔΑΣ, όπου μια οριοθέτηση θαλάσσιας έκτασης , επικαλείται για την διαχείριση της ξηράς. Εδώ είναι και η ευθύνη όσων επιδιώκουν να πρωταγωνιστήσουν στην ερχόμενη εκλογική περίοδο , είτε στις εθνικές, είτε στις τοπικές-περιφερειακές εκλογές.

Πάντως για όσους φαίνεται μεγαλεπήβολο, ή φαραωνικό, όπως αποκαλεί η αριστερά τέτοια έργα, θα μπορούσε να γίνει αντλησιοταμιευτήρας – λίμνη και στην λεκάνη της Λαγκάβιτσας , είτε χαμηλά στην εκβολή στον Καλαμά είτε και βορειότερα. Μπορεί να εκθειάζουν όλη την λίμνη Πλαστήρα για το πόσο επιτυχημένο οικονομικά και περιβαλλοντολογικό έργο, αγωνίζονται όμως μανιωδώςνα μη το απολαύσουν και σε καμιά άλλη περιοχή της χώρας μας.

Με την ευκαιρία και της πρόσφατης ανακοίνωσης της ελπιδοφόρας και διαφαινόμενης να πλειοψηφήσει, υποψηφιότητας , του Ποβλιώτη συμπατριώτη Βασίλη Τσίγκου να σημειώσω και μια παρέκβαση. Τον περασμένο Μάιο είχα την τύχη να αποκτήσω τρία βιβλία του επίσης Ποβλιώτη ευπατρίδη και ευεργέτη Γιώργου Κούνδουρου. Σε ένα σημείο του βιβλίου που αφορά τον επίσης Ποβλιώτη ευεργέτη Σπύρο Τσίγκο, αναφερόμενος στην πληροφορία του θανάτου του, συνειδητοποίησε ότι το έργο του Κοινωφελούς κτηρίου δεν θα γίνονταν. Έγιναν πολλά εξωραϊστικά έργα και έργα υποδομής. Το πιο αναγκαίο δεν έγινε, έγραφε ο Κούνδουρος. Τόσος πλούτος από την Αμερική που διαχύθηκε στο χωριό αυτό , τι αποδίδει σήμερα, πενήντα χρόνια μετά?

Η αρχαιότητα με τα πρωτόγονα μέσα μας υποδεικνύει αθάνατα έργα. Εμείς με τα επιστημονικά, τεχνικά και οικονομικά μέσα που έχουμε και δεν μπορούμε ΛΙΜΑΝΙ ΣΤΟ ΦΙΛΙΑΤΙ?

Αρκεί να το θελήσουμε!

Μεσολόγγι 12 Μάρτη 2023

Γιώργος Δάλλας

ΥΓ. Να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον συμπατριώτη δημοσιογράφο και εκδότη Γιώργο Κώτση για την φιλοξενία του άρθρου μου.

Σημείωση Σύνταξης (Τα νέα των Φιλιατών): Η ιστοσελίδα μας χαιρετίζει την συνεχή και αέναη ενασχόληση του Γιώργου Δάλλα με τα μεγάλα θέματα που απασχολούν τον δήμο Φιλιατών-του οποίου υπήρξε σημαίνων στέλεχος. Καλύτερη θα ήταν η τύχη του δήμου, αν η προσπάθεια του Γιώργου εύρισκε μιμητές στους εκατοντάδες συμπατριώτες, τόσο τοπικούς όσο και της διασποράς- που έχουν γνώση κι άποψη αλλά προτιμούν την σιωπή- αφήνοντας την τύχη του δήμου να ορίζετε από το 0,5%- σε αυτά τουλάχιστον που αναφέρει ο Γιώργος!

Και βέβαια θεωρούμε τιμή στην δημοσιογραφική μας ιστορία την αναφορά του στις δυο ουτοπικές μας θεωρήσεις. Η μια αφορά το όνομα ¨ΠΑΡΑΛΙΑ¨- για το κέντρο του Κώστα Στεργίου-το βάφτισα έτσι για τους λόγους που αναφέρει ο Γιώργος- από το 1969 που ως μαθητές κάναμε σκασιαρχείο και περνάγαμε την ώρα στο τζουκμποξ με ψωμί από τη Λίκα και τυρί από τον Αχιλλέα Μάτσακα. Η άλλη, το ¨ΛΙΜΑΝΙ ΣΤΟ ΦΙΛΙΑΤΙ¨, προήλθε ως αντιπερισπασμός στην κόντρα μεταξύ Φιλιατών- Ηγουμενίτσας- η οποία ζητούσε Νοσοκομείο και το Φιλιάτι αντιπρότεινε… να αποκτήσει λιμάνι!