Ποιός και πότε θα μπορέσει να κερδίσει τη μάχη με την Ελλάδα του χθες | Του Γιάννη Στάθη

Ποιός και πότε θα μπορέσει να κερδίσει τη μάχη με την Ελλάδα του χθες | Του Γιάννη Στάθη

Συγκλονισμένη η Eλληνική κοινωνία, θρηνεί την τραγική απώλεια 57 συμπολιτών της, στην πλειονότητά τους νέα άτομα από 20 έως 30 ετών, βιώνοντας μία από τις μεγαλύτερες εθνικές τραγωδίες των τελευταίων δεκαετιών. Η κοινωνία πενθεί , είναι θυμωμένη, αγανακτισμένη και έχει κατακλυσθεί από αισθήματα οργής. Για τα παιδιά που χάθηκαν, για τις οικογένειες της διπλανής πόρτας οι οποίες θρηνούν τις απώλειες τους..

Οι πολιτικές ευθύνες είναι τεράστιες, καθώς η κυβέρνηση ήταν ενήμερη της κατάστασης που επικρατούσε στο σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας. Η ανείπωτη τραγωδία της 28ης Φεβρουαρίου, μόνο σε τυχαίο γεγονός ή σε ένα μεμονωμένο ανθρώπινο λάθος δεν επιτρέπεται να αποδοθεί. Το δυστύχημα της Λάρισας ωρίμαζε συστηματικά εδώ και καιρό. Και ήταν συνέπεια, πλήθους παραλείψεων, ανευθυνότητας , ασυνεπειών και ελλειμμάτων.

Η χαλαρότητα , ο ωχαδερφισμός ,η ελαφρότητα , συντεχνιακές και αναχρονιστικές αντιλήψεις , η έλλειψη επαγγελματισμού αλλά και η κρατική αδιαφορία είχαν σαν αποτέλεσμα την πρόκληση του πλέον πολύνεκρου σιδηροδρομικού δυστύχηματος , το οποίο έχει βυθίσει τη χώρα στο πένθος. Ασφαλώς την ευθύνη για τους 57 νεκρούς στα Τέμπη έχουν όλοι οι κατά καιρούς κυβερνώντες . . Η ευθύνη ανήκει ανεξαιρέτως σε όλο το πολιτικό σύστημα .

Κανείς δυστυχώς , όμως, απ’ όσους μεταπολιτευτικά κυβέρνησαν μέχρι και σήμερα ,δεν είχε την τόλμη και την πολιτική βούληση, να συγκρουσθεί με τα «κακώς κείμενα» της χώρας και ειδικότερα των δημοσίων οργανισμών. Αυτή η παρακμιακή Ελλάδα πρέπει να ξεριζωθεί και να εκσυγχρονισθεί. Η Ελληνική κοινωνία πρέπει να ασκήσει πίεση , με κάθε τρόπο, στους εκάστοτε κυβερνώντες να ξεριζώσουν το πελατειακό κράτος και να επιμείνουν στις μεταρρυθμίσεις και τις αλλαγές, τις οποίες χρειάζεται η χώρα για να πλησιάσει την Ευρώπη.

Τις τελευταίες εβδομάδες , οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν, απογοήτευση και θυμό για την κυβέρνηση. Η πραγματικότητα είναι πως η κυβέρνηση έπεσε θύμα της επικοινωνιακής της στρατηγικής και τακτικής . Δυστυχώς θα εισπράξει το κόστος της επικοινωνιακής της υπερβολής , με δεδομένο ότι κατέκρινε υπέρμετρα τους πολιτικούς της αντίπαλους για τραγωδίες του παρελθόντος, προβάλλοντας δυσανάλογα την δικιά της διαχειριστική υπεροχή και αποτελεσματικότητα . Επειδή πράγματι, σε κάποιους τομείς έγιναν βήματα μπροστά, πολλοί πίστεψαν πως η χώρα έχει αλλάξει… Δυστυχώς οι λεπτομέρειες του τρόπου λειτουργίας το σταθμαρχείου της Λάρισας , η «υπευθυνότητα» και η «αποτελεσματικότητα» της διοικητικής και πολιτικής ιεραρχίας , μας αποκάλυψαν ότι έχουμε πολύ δουλειά μπροστά μας .. .

Τα Τέμπη «διέλυσαν» τη βιτρίνα του αποτελεσματικού επιτελικού κράτους . Ο εκσυγχρονισμός μιας χώρας είναι ασφαλώς μια διαδικασία επίπονη , συστηματική και με μακροχρόνιο ορίζοντα. Δεν ολοκληρώνεται σε μια τετραετία, μόνο με την επιτυχή επικοινωνιακή διαχείριση.

Το κεντρικό πολιτικό ζήτημα είναι ποιος και πότε ,θα μπορέσει να κερδίσει τη μάχη με την Ελλάδα του χθες.

Είναι υποχρέωση στη μνήμη των θυμάτων, το πένθος και η οργή που συγκλονίζουν συθέμελα την Ελληνική κοινωνία, να μετασχηματιστούν σε δύναμη δημιουργίας. Απαιτείται ανάληψη ευθύνης, όχι μόνο για το παρελθόν αλλά πρωτίστως, για την επόμενη μέρα των υποδομών και την ασφάλεια των πολιτών που τις χρησιμοποιούν .

Η τραγωδία των Τεμπών, μαζί με πολλά άλλα , αποκάλυψε ότι αφενός ότι οι πολιτικοί δεν μπορούν να μεταχειρίζονται το κράτος σαν κομματικό λάφυρο χωρίς συνέπειες και αφετέρου ότι οι δεν πολίτες πρέπει να εκλέγουν πολιτικάντηδες με την προσδοκία ότι θα το κράτος θα λειτουργεί σε υψηλά επίπεδα αποτελεσματικότητας και ποιότητας. 

Άλλωστε μια αλυσίδα είναι όσο δυνατή όσο ο πιο αδύναμός της κρίκος.