ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΥΧΗ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ | Του Παντελή Κυπριανού

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΥΧΗ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ | Του Παντελή Κυπριανού

Οι φίλοι μου με θυμούνται από μικρό να διαβάζω και να δουλεύω. Στα δεκάξι προστέθηκε και το χούι με τα κοινά. Το διάβασμα το χρωστώ στους δασκάλους μου. Την φιλεργασία στον ακούραστο μακαρίτη πατέρα μου, τον κυρ Σπύρο. Το χούι με τα κοινά το χρωστώ στον δεύτερο πατέρα μου, τον μακαρίτη Βαγγέλη Παπανίκο από την Πρέβεζα, «τρόφιμο» του Νταχάου.

Χάρη στο διάβασμα έζησα πολλά χρόνια στην Αθήνα και στο εξωτερικό, μάζεψα κάμποσα πτυχία, έμαθα κάμποσες γλώσσες, δούλεψα σε πολλά ελληνικά πανεπιστήμια, γνώρισα σημαντικούς ανθρώπους πολιτικούς και μη. Από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ανδρέα ως το Μιτεράν. Χάρη στο τρέξιμο κάνω πολλές δουλειές ακόμη και σήμερα (συγγραφέας, μεταφραστής, δουλειά σε δύο πανεπιστήμια). Χάρη στο χούι με τα κοινά είμαι ενεργός σε δεκάδες συλλόγους στη Ελλάδα και το εξωτερικό (επιστημονικούς, πολιτιστικούς, συνδικαλιστικούς, αλληλέγγυους, οικολογικούς), μίλησα σε πάνω από 1000 εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα.

Προσπαθώ να πορεύομαι με βάση αρχές και αξίες. «Αν κάνεις κάτι κακό δεν θα μπορέσεις να κοιμηθεις το βράδυ» μου έλεγε ο πατέρας μου. Προσπαθώ να πορεύομαι με σύνεση και λογισμό. Μακριά από ομάδες και φράξιες. Γι αυτό ίσως κατά καιρούς μου προτάθηκαν, από διαφορετικές κυβερνήσεις, τιμητικά αξιώματα. Αρνήθηκα τα περισσότερα είτε γιατί δεν μπορούσα να ανταποκριθώ είτε γιατί αντέβαιναν στις αξίες μου.

Χρωστώ μόνο στους ανθρώπους της περιοχής που μεγάλωσα ιδιαίτερα στη γενέτειρά μου τη Νέα Σελεύκεια, τους ανθρώπους που πριν 100 χρόνια αναγκάστηκαν να αφήσουν τα σπίτια τους στην άλλη όχθη του Αιγάιου για να ξεκινήσουν από την αρχή. Θεώρησα ότι με τις γνώσεις και τις εμπειρίες μου θα βοηθούσα τα πράγματα στη Θεσπρωτία να καλυτερέψουν. Γι αυτό είπα να βάλω υποψηφιότητα για βουλευτής με το ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που στήριζα από τις αρχές του. Όχι για να γίνω γνωστός ούτε για να βιοποριστώ. Ούτε το ένα έχω ανάγκη ούτε το άλλο.

Ευτυχώς ή δυστυχώς, ο νυν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ένας τυχερός νέος άνθρωπος, περιορισμένων ωστόσο δυνατοτήτων, κατάφερε νύκτα, παρά τις διαβεβαιώσεις που είχα, να περάσει ως υποψήφιο έναν άνθρωπο του επιπέδου του, του φυράματος και του χεριού του. Το ένστικτο της επιβίωσης θα έλεγε κανείς. Τα κόμματα ωστόσο, όταν μάλιστα θέλουν να λέγονται σοβαρά οφείλουν να γνωρίζουν τουλάχιστον τους υποψηφίους τους.

Ένα χρόνο τώρα γύριζα το Νομό, την περιφερειακή ενότητα. Γνώρισα εκατοντάδες ανθρώπους, έκανα νέους φίλους, έμαθα πολλά από αυτούς. Χάρη σ’ αυτούς νοιώθω σήμερα πιο σοφός, πιο Θεσπρωτός από ποτέ, πιο Ηπειρώτης, πιο κοσμοπολίτης. Συμμετείχα σε δεκάδεις συζητήσεις και εκδηλώσεις. Για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, το δάσκαλο Σπύρο Μουσελίμη, θεατρικές παραστάσεις, εκδηλώσεις των Φιλοπρόοδων Ομίλων, γλέντια, συζητήσεις για την εκπαίδευση, τα αγροτικά, την οικονομία, τον τουρισμό και, βέβαια, τις προβολές από τις κινηματογραφικές λέσχες, ιδιαίτερα αυτή της Ηγουμενίτσας.

Δεν μου αρέσει να δίνω συμβουλές. Η βασικη αρχή στη σύγχρονη παιδαγωγική είναι να βοηθάμε το παιδί να βρει το δρόμο του. Θα μου επιτρέψετε να πω ότι η Θεσπρωτία έχει μεγάλες δυνατότητες, καλό ανθρώπινο δυναμικό αλλά χαμηλό πολιτικό προσωπικό. Οι πολιτικοί είναι όπως οι παιδαγωγοί. Το έλεγε ο Πλάτωνας και το επαναλάμβανε διαρκώς ο Καραμανλής ο μεγάλος. Δεν είναι μόνο για κηδείες, βαφτίσια και γάμους αλλά για να συμβάλλουν στο να γίνει καλύτερο το περιβάλλον και οι συνθήκες ζωής. Στόχος μας πρέπει να είναι να ζήσουμε, πρώτα απ’ όλα τα παιδιά μας, στο τόπο μας αξιοπρεπώς. Εκεί πρέπει να είναι στραμμένη η προσοχή μας.

Με εκτίμηση

Παντελής Κυπριανός

Παρολίγον υποψήφιος βουλευτής (όχι πολιτευτης)