Ο αποχαιρετισμός του Ηλία Βεζδρεβάνη στον φίλο του Αλέξη

Ο αποχαιρετισμός του Ηλία Βεζδρεβάνη στον φίλο του Αλέξη

Ηγουμενίτσα 22/1/2016

Χρειάσθηκαν κάποιες ημέρες για να μπορέσω να συνέλθω από το θλιβερό και απροσδόκητο γεγονός του θανάτου, από ανακοπή καρδιάς, ενός αδελφικού ΦΙΛΟΥ, του ΑΛΕΞΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ. Είκοσι λεπτά, πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, μου έκανε το τελευταίο τηλεφώνημα για να ενδιαφερθεί για την υγεία μου! Είχε τηλεφωνήσει και το μεσημέρι στις 2μμ!

Ο ΑΛΕΞΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ήταν παιδί της πολυμελούς οικογένειας του ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ με 7 κορίτσια και 2 αγόρια. Γεννήθηκε στην Κρυόβρυση (Πέστανη) το 1947. Τα πρώτα του γράμματα διδάχθηκε στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού του και τελείωσε το Γυμνάσιο στην Ηγουμενίτσα με την βοήθεια του θείου του Γ. Μίχου στο εστιατόριο του οποίου ημιαπασχολείτο.

Όταν τελείωσε το Γυμνάσιο έδωσε εξετάσεις και επέτυχε στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Πειραιώς και αντιμετώπισε ένα σημαντικό μέρος των δαπανών διαβίωσης και σπουδών εργαζόμενος στην επιχείρηση Καψοκόλη. Όταν εκλήθη η ΕΣΣΟ του για στράτευση (1968) προτίμησε να εκπληρώσει πρώτα τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και ύστερα να συνεχίσει τις σπουδές του. Με την κατάταξη του στο Κέντρο Εκπαίδευσης Πυροβολικού Μεγάλου Πεύκου επελέγη ως Υποψήφιος Έφεδρος Αξιωματικός και όταν αποφοίτησε από την Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών ετοποθετήθη σε μονάδα πυροβολικού στο Διδυμότειχο – Θράκης.

Ενώ υπηρετούσε την θητεία του η οικογένεια ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ υπέστη το τραγικό γεγονός του θανάτου του άλλου αγοριού της, του αείμνηστου ΘΑΝΑΣΗ, που έχασε τη ζωή του από τροχαίο ατύχημα στην Γερμανία σε ηλικία 21 ετών. Τότε η οικογένεια του ΑΛΕΞΗ εζήτησε να χαρακτηρισθεί ως προστάτης και απολύθη από τις τάξεις του Στρατού. Με την επιστροφή του στο χωριό εκκενώθη η θέση του Γραμματέα της Κοινότητας Κρυόβρυσης και διορίσθηκε Γραμματέας το 1969. Άσκησε να καθήκοντά του με παθολογική αγάπη προς τους συγχωριανούς του μέχρι την 18η Μαρτίου 1971, που διορίσθηκε στο Ι.Κ.Α.

Θεωρώ σκόπιμο να αναφέρω ότι τον Ιούνιο του 1970 είχε λάβει μέρος στον Διαγωνισμό του ΑΣΔΥ (Ανώτατου Συμβουλίου Δημοσίων Υπαλλήλων) και ανάμεσα σε 16.152 υποψηφίους κατέλαβε την 15η θέση. Ως υπάλληλος του ΙΚΑ υπηρέτησε στην Ηγουμενίτσα, στους Φιλιάτες και στην Παραμυθιά. Την «ετοιμασθείσα» δυσμενή και ΑΔΙΚΗ μετάθεσή του στο Μέτσοβο ματαίωσα – με παράκληση της αείμνηστης μητέρας του – αποσπώντας τον στο πολιτικό μου Γραφείο της Ηγουμενίτσας, όπου υπηρέτησε επί 5 χρόνια με εργατικότητα, εντιμότητα και σημαντική προσφορά. Χιλιάδες Θεσπρωτοί γνώρισαν την αγάπη, την στοργή, την καλοσύνη και το ειλικρινές ενδιαφέρον του ΧΩΡΙΣ τον παραμικρό «ΨΙΘΥΡΟ»! Διεφύλαξε με απόλυτο σεβασμό την πολιτική μου τιμή και υπόσταση.

Στο χρονικό αυτό διάστημα εκυκλοφόρησε την εφημερίδα «ΤΙΤΑΝΗ» και «έστησε» τόσο το ΡΑΔΙΟ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ όσο και τον Τηλεοπτικό Σταθμό TVA. Αργότερα εκυκλοφόρησε και δεύτερη εφημερίδα, την «ΤΟΛΜΗ» και ξαναμπήκε στα ερτζιανά με ένα δεύτερο Ραδιοφωνικό Σταθμό το GERONYMO. Δεκάδες νέοι άνθρωποι απασχολήθηκαν στις δημοσιογραφικές και εκδοτικές του δραστηριότητες και ενθυμούνται με ευγνωμοσύνη το «γλυκό ψωμί» που έφαγαν από τον ΑΛΕΞΗ.

Παραιτήθηκε από το Πολιτικό μου Γραφείο για να είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ στις Δημοσιογραφικές του δραστηριότητες και από την στήλη του «ΑΛΕΞΗ-ΚΕΡΑΥΝΟΙ» να ρίχνει τους κεραυνούς του στα «κακώς κείμενα» του τόπου μας με αυστηρότητα, αλλά και δικαιοσύνη. Είμαι σε θέση να βεβαιώσω ότι δεν έγραψε ποτέ από μίσος για κάποιον. Στις άδικες επιθέσεις απαντούσε σκληρά και τεκμηριωμένα. Μέχρι εκεί… Για ένα διάστημα πέρασε και από τα Κομματικά της Ν.Δ. ως Γενικός Γραμματέας της ΝΟΔΕ και προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες με Πρόεδρο τον αείμνηστο Γεράσιμο Πιτούλη στους χαλεπούς εκείνους καιρούς.

Ο ΑΛΕΞΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ υπήρξε στοργικός οικογενειάρχης, αγνός πατριώτης, σταθερός ιδεολόγος, σεμνός αγωνιστής και ειλικρινής φίλος. Υπηρέτησε τις ιδέες του και την αγάπη του για την Θεσπρωτία με πίστη, αφοσίωση και ατσάλινο πείσμα. Δεν επέτρεψε στον εαυτό του συμβιβασμούς και κυβιστήσεις. Απένειμε τον δίκαιο έπαινο, αλλά και τον δίκαιο ψόγο. Δύσκολα ξεχώριζες πιο είχε ψηλότερα. Την οικογένειά του ή τα συμφέροντα της Θεσπρωτίας; Πάλεψε για τον τόπο μας με σθένος, μαχητικότητα, προσωπικές θυσίες και αδούλωτο υπερήφανο πνεύμα.

Ο ΑΛΕΞΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ υπήρξε ένας τίμιος αγωνιστής της ζωής και φεύγοντας από την ζωή αφήνει μεγάλο και δυσαναπλήρωτο κενό στην οικογένειά του, στους φίλους του, στην Θεσπρωτική Κοινωνία.

Προσωπικά έχασα την 11 Ιανουαρίου 2016 ένα αδελφικό φίλο 47 χρόνων, ένα κουμπάρο – με δική του πρωτοβουλία – 45 χρόνων, ένα στενό συνεργάτη, στο Πολιτικό μου Γραφείο 5 χρόνων, ένα καθημερινό σύντροφό μου 9 χρόνων. Κάτι τέτοιο θα συμβαίνει και σ’ άλλους πολλούς! Είμαι περήφανος για τον ΑΛΕΞΗ!

Η σύζυγος του ΑΛΕΞΗ, Ελένη, τα παιδιά του Θάνος, Βαγγέλης και Φρόσω, Εύη και Νίκος, τα εγγόνια του Αλέξανδρος, Άγγελος, Ηρώ και Ελένη, οι αδελφές του, οι γαμπροί του, τα ανίψια του και όλοι οι πολυπληθείς συγγενείς του δικαιούνται να είναι ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ για τον ΑΛΕΞΗ!

Αδελφικέ ΦΙΛΕ ΑΛΕΞΗ θα σε θυμάμαι, με βουρκωμένα τα μάτια, μέχρι να συναντηθούμε!

ΗΛΙΑΣ Κ. ΒΕΖΔΡΕΒΑΝΗΣ