Η Θεσπρωτή αθλήτρια του ποδοσφαίρου και παίχτρια του Παναθηναϊκού Χαρά Δημητρίου μας αποκαλύπτεται

Η Θεσπρωτή αθλήτρια του ποδοσφαίρου και παίχτρια του Παναθηναϊκού Χαρά Δημητρίου μας αποκαλύπτεται

Συνέντευξη στο lafamiglianews.gr

Η αθλήτρια του ποδοσφαίρου και παίχτρια του Παναθηναϊκού Χαρά Δημητρίου, μας ανοίγεται και μας παρουσιάζει το γυναικείο ποδόσφαιρο μέσα από την δικιά της μάτια και μοιράζετε μαζί μας πολλά.

Γεια σου, Χαρά

Γεια σας

Από Θεσπρωτία, σωστά;

Ναι, η καταγωγή μου είναι από την Ποταμιά Θεσπρωτίας.

Απο ποια ηλικία ξεκίνησες να ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο;

Από 5-6 χρόνων ξεκίνησα να έχω το μικρόβιο μέσα μου.

Θυμάσαι τι ήταν αυτό που σε τράβηξε σε αυτό το άθλημα;

Η ενασχόληση του μπαμπά μου με το άθλημα ξεκάθαρα. Τον ακολουθούσα στα γήπεδα είτε είχε προπόνηση είτε αγώνα. Μάλιστα του θύμωνα όταν τολμούσε να φύγει κρυφά χωρίς να με πάρει μαζί του.

Όταν ξεκίνησες να ασχολείσαι πιο ενεργά με το ποδόσφαιρο (σχολείο, γειτονιά), τα αγόρια σε εκείνη την ηλικία, όταν τους έλεγες οτι θέλεις να παίξεις ποδόσφαιρο μαζί τους, σε δέχτηκαν απευθείας ή δυσκολεύτηκες να τους πείσεις να σε βάζουν στις “ομάδες” τους;

Επειδή το χωριό μας είναι πολύ μικρό, παίζαμε έτσι κι αλλιώς κορίτσια και αγόρια μαζί, είτε ποδόσφαιρο είτε διάφορα παιχνίδια της αλάνας. Όχι, δεν δυσκολεύτηκα καθόλου, ήμουν από τις τυχερές που τα αγόρια δεν αισθάνονταν άσχημα να παραδεχτούν ότι έπαιζα από κάποιους καλύτερο ποδόσφαιρο. Ίσα ίσα με διάλεγαν από τους πρώτους στην ομάδα!

Όσο περνούσε ο καιρός έβλεπες ότι σου άρεζε το ποδόσφαιρο όλο και περισσότερο. Ως παιδί είπες θέλω να πάω να παίξω σε ομάδα πέρα απο το σχολείο και την γειτονία. Δυσκολεύτηκες να βρεις μια ομάδα;

Όσο περνούσε ο καιρός μου άρεσε όλο και περισσότερο ναι, ώσπου εντάχθηκα σε ηλικία 9 χρόνων σε ακαδημία αγοριών. Δεν είχαμε στην περιοχή μας κάποια γυναικεία ομάδα, οπότε χρειάστηκε να περιμένω λίγο παραπάνω μέχρι να ενταχθώ σε γυναικεία ομάδα.

Την Ακαδημία Π.Σ. Φανάρι, σωστά;

Σωστά, εκεί αγωνίστηκα μέχρι τα 16 μου, έπαιζα σε πρωτάθλημα αγοριών κανονικά. Πιο μικρή κιόλας είχα και κάποιες κλήσεις στην ΕΠΣ Θεσπρωτίας και ΕΠΣ Πρεβέζης και έπαιζα και στις μικτές με τους φίλους μου- συμπαίκτες μου.

Πώς ήταν να παίζεις ανάμεσα σε τόσα αγόρια; Μόλις πήρες την απόφαση να ασχοληθείς με το άθλημα που σου άρεσε, το ποδόσφαιρο, η οικογένειά σου σε στήριξε;

Ήταν όμορφο να παίζω με τα αγόρια, αυτό με έκανε και πιο μαχητική και πιο ανταγωνιστική. Αν και σε μια πολύ μικρή και κλειστή κοινωνία οι γονείς μου ήταν θετικοί στο να ασχοληθώ με το άθλημα που τόσο πολύ αγαπούσα απο μικρή. Δε μου έφεραν αντίρρηση ποτέ παρόλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζανε οικονομικά κάποια χρόνια. Έκαναν τα πάντα για έμενα και τις αδερφές μου ακόμα και αν εκείνοι στερήθηκαν τόσα πολλά. Τους το χρωστάω αυτό που είμαι και όσο μπορώ προσπαθώ να τους το ανταποδώσω.

Στο κάλεσμα των ΕΠΣ να φανταστώ ήσουν το μόνο κορίτσι;

Ήμουν το μοναδικό κορίτσι, ναι, και σε πολλούς έκανε εντύπωση μέχρι να με γνωρίσουν. Όλοι ήξεραν μετά ότι στην περιοχή αγωνίζεται και ένα κορίτσι στην Ακαδημία. Γρήγορα είχε μαθευτεί αυτό.

Σου έφεραν ποτέ εμπόδια γενικά επειδή ήσουν κορίτσι ανάμεσα στα αγόρια;

Όχι, δεν υπήρξε ποτέ κάποιο εμπόδιο, τα αγόρια ίσα ίσα ήταν πολύ καλοί μου φίλοι. Ακόμα και αν υπήρχαν κάποιοι που το έλεγαν από πιο πριν χωρίς να με έχουν δει να παίζω, μετά ήθελαν δεν ήθελαν άλλαζαν γνώμη. Πολλές φορές δεν αρκεί να το ακούσεις από κάποιον, το βλέπεις από την αντίδραση του όταν σε βλέπει να παίζεις.

Ξεκινάς στις ακαδημίες Π.Σ. Φανάρι όπου είσαι για έξι χρόνια εκεί(2000-2006) και ο επόμενος σταθμός σου είναι ο ΑΣ Βόλος 2004. Σε τι ηλικία πήγες εκεί και πώς ένιωθες που είσαι σε μια ομάδα που είναι πλήρως γυναικεία;

Δεν ήταν εύκολη απόφαση καθώς διάβαζα αρκετά, ήμουν καλή μαθήτρια και ήθελα να περάσω στο Πανεπιστήμιο. Ήταν ρίσκο να φύγω από το σπίτι λίγο πριν την έναρξη της τρίτης Λυκείου. Ενώ όλοι οι συμμαθητές μου έκαναν εντατικά μαθήματα για τις Πανελλαδικές εξετάσεις, εγώ βρέθηκα για προετοιμασία στα Χάνια. Τόσο πολύ αγαπάω το ποδόσφαιρο, τώρα σε αυτή την ηλικία που είμαι αυτό που έκανα το θεωρώ τρελό. Ένιωθα όμορφα καθώς ήταν μια κανονική ομάδα που είχε στόχους και κάποιες καταξιωμένες παίχτριες που κατάφερα με τη συμμετοχή μου στους αγώνες της Α’ να αποκτήσω αρκετή εμπειρία.

Οι δικοί σου όταν πήρες την απόφαση να ακολουθήσεις την ομάδα σε τόση μικρή ηλικία, τι σου είπαν; Γιατί είναι μια απόφαση που σου αλλάζει πολλά πράγματα στη ζωή.

Οι γονείς μου ήξεραν πολύ καλά το χαρακτήρα μου και πως μπορούσα να ανταπεξέλθω, οπότε δεν ήταν καθόλου αρνητικοί. Ήξεραν ότι θα τελείωνα με το σχολείο και θα περνούσα στο τέλος στο πανεπιστήμιο. Όπως και έγινε, μου στάθηκαν από την πρώτη στιγμή.

Εκεί έμεινες για δύο σεζόν, σωστά;

Ναι, έμεινα δύο αγωνιστικές σεζόν στο Βόλο. Με τη δεύτερη χρονιά να καταφέρουμε να βγούμε δευτεραθλήτριες, ηττηθήκαμε από τον ΠΑΟΚ με 0-1 στην παράταση.

Θυμάσαι ποιος ήταν ο πρώτος σου αγώνας;

Πρώτος αγώνας με τον Βόλο ήταν ένα τουρνουά που είχε γίνει στο Πανθεσσαλικό Στάδιο με την ομάδα των Τρικάλων.

Πώς ένιωσες όταν άκουσες τον προπονητή σου να σου λέει, “Χαρά ετοιμάσου μπαίνεις”. Τι ένιωσες εκείνη την στιγμή θυμάσαι ;

Θυμάμαι ο πρόεδρος είχε ρωτήσει τον μπαμπά μου τότε αν σε κάθε παιχνίδι τρέχω έτσι. Δεν είχα αμφίβολη την συμμετοχή μου, ένιωθα ότι έδινα τα πάντα να αγωνιστώ οπότε το περίμενα πως και πως. Κάθε αγώνα μέχρι τώρα τον περιμένω πως και πως!

Επόμενος σταθμός αν δεν κάνω λάθος ο ΠΑΟΚ, σωστά;

Σωστά! Ο ΠΑΟΚ ήταν ο επόμενος σταθμός και ο μεγαλύτερος σε διάρκεια.

Πώς ένιωσες που σου ήρθε πρόταση για μεταγραφή απο μια ομάδα που πρωταγωνιστεί κάθε χρόνο στις πρώτες θέσεις;

Είχα έρθει σε επαφή με τον τότε έφορο της ομάδας, κ. Γεώργιο Προύσαλη, ο οποίος με το που ενημερώθηκε πως πέρασα στο Πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη έκανε τις απαραίτητες ενέργειες για την μεταγραφή μου. Ένιωσα τέλεια εκείνη τη στιγμή, τόσο όμορφο να μεταγράφω στον πρωταθλητή αλλά και πόσο πιο τέλειο συναίσθημα να έχω τόσο αξιόλογες συμπαίκτριες και τα πρώτα χρόνια εκεί αλλά και τα επόμενα χρόνια. Η μία έκανε την άλλη καλύτερη και όλες μαζί την ομάδα!

Το 2009 έρχεσαι στον ΠΑΟΚ που είναι άλλοι οι ρυθμοί από αυτούς που μπορεί να είχες συνηθίσει. Σε άγχωσε καθόλου αυτό;

Οι σκέψεις μου ήταν ξεκάθαρα στο να προπονούμαι καθημερινά και να γίνομαι καλύτερη. Ήξερα ότι υπήρχαν κορίτσια στην ομάδα που ήταν πολύ καλές παίχτριες και μόνο με την προπόνηση θα πήγαινα πιο ψηλά. Ο πρώτος μου στόχος ήταν να καθιερωθώ στην αρχική 11αδα και μετά με την προπόνηση να κρατιέμαι σε υψηλό επίπεδο.

Την πρώτη χρονιά που ήρθες κερδίσατε το πρωτάθλημα. Πώς ένιωσες που οι κόποι σου ανταμείβονται πλέον και με ένα μετάλλιο πρωταθλητή;

Είναι ικανοποίηση. Προπονείσαι και αγωνίζεσαι όλη την χρονιά γι’ αυτή την πρωτιά και στο τέλος το καταφέρνεις. Με ένα μετάλλιο πρωταθλητή που σε πάει Ευρώπη!

Στον ΠΑΟΚ έκατσες επτά χρόνια και είχες επτά πρωταθλήματα και τέσσερα κύπελα. Όταν έρχοσουν στην Θεσσαλονίκη και τον ΠΑΟΚ το περίμενες αυτό;

Έμεινα 7 αγωνιστικές σεζόν, από το 2009-2016. Έξι πρωταθλήματα κατέκτησα με τον ΠΑΟΚ και 4 κύπελλα Ελλάδος. Μας έσπασε το αήττητο η Δράμα το 2014. Όχι μόνο το περίμενα, αγωνιζόμουν γι’αυτό. Στόχος μου όταν πήγα στον ΠΑΟΚ, ήταν η κατάκτηση όσο περισσότερων πρωταθλημάτων και κυπέλλων, η απόκτηση εμπειριών και η καλύτερη δυνατή πορεία στο Champions League.

Παίζοντας στον ΠΑΟΚ έπαιξες και στο Champions league πετυχαίνοντας και δύο γκολ, πώς είναι να παίζεις σε αυτή τη διοργάνωση και να πετυχαίνεις και γκολ;

Παίζοντας στο Champions league, στη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή διοργάνωση για όλες τις ομάδες, ένιωθα υπέροχα. Αντιλαμβάνεσαι ότι βρίσκεσαι στην ελίτ. Από τη διοργάνωση μέχρι και στα γήπεδα που αγωνιζόμασταν. Νομίζω δεν υπάρχει κάτι καλύτερο για να ζήσει μια ποδοσφαιρίστρια. Σωστά έχω πετύχει δυο γκολ, τα θυμάμαι και τα δύο, το δεύτερο όμως είναι περισσότερο χαραγμένο στη μνήμη μου επειδή είχα ανοίξει το σκορ σε ένα παιχνίδι που μας είχε δυσκολέψει, αλλά μετά σκοράραμε αρκετά γκολ. Ήταν η χρονιά που προκριθήκαμε στους 32 του champions league. Εκπληκτική χρονιά, μαγικό σύνολο.

Πάμε λίγο και στο κεφάλαιο Εθνική Ελλάδος, ξεκίνησες από την Εθνική Νεανίδων και μετά στην πρώτη ομάδα. Τι είναι για σένα η Εθνική και πώς νιώθεις που εδώ και χρόνια είσαι μέλος της;

Ξεκίνησα από την εθνική ομάδα Νεανίδων, δελτίο σε γυναικεία ομάδα έβγαλα για πρώτη φορά το 2007, δεν πρόλαβα την κλήση του ομοσπονδιακού τότε με τις νεανίδες στην Πορτογαλία και κλήθηκα στην αμέσως επόμενη αποστολή το 2008 στο Ισραήλ. Μετά ενσωματώθηκα αμέσως στην εθνική ομάδα γυναικών. Περηφάνια, συγκίνηση, τιμή, το να αγωνίζεσαι σε διάρκεια με το εθνόσημο σε ολοκληρώνει σαν παίχτη, δεν υπάρχει πιο πάνω, είναι το ταβάνι. Και εμείς οι Ελληνίδες ερασιτέχνες ποδοσφαιρίστριες υπερβάλαμε πάντα. Καταβάλαμε μεγάλη προσπάθεια για να μπορέσουμε να τα συνδυάσουμε όλα μαζί, Πανεπιστήμιο, εργασία. Αλλά ο ζήλος μας και η αγάπη μας για το ποδόσφαιρο ήταν και είναι στη θέση νούμερο 1.

Μέχρι το καλοκαίρι του 2016 έχεις κάνει πολλά πράγματα Εθνική, ΠΑΟΚ, πρωταθλήματα, κύπελα και το 2016 κάνεις ένα ακόμα βήμα στην καριέρα σου και παίρνεις μεταγραφή στην VFL Sindelfigen στην Γερμανία όπου έπαιξες μέχρι και το καλοκαίρι του 2017. Πως ένιωσες όταν έγινε αυτή η κίνηση και σου δόθηκε η ευκαιρία να φύγεις στο εξωτερικό και να παίξεις εκεί? Το περίμενες αυτό?

Σωστά, το 2016 πήρα την απόφαση να αγωνιστώ στο εξωτερικό. Για να είμαστε ρεαλιστές και να είμαι προσωπικά ειλικρινής το κυνήγησα μόνη μου με τις ικανότητες μου, με κάποιες γνωριμίες. Η θέληση μου και το πάθος για το ποδόσφαιρο με οδήγησαν εκεί και φυσικά το ποδόσφαιρο της Bundesliga που είναι για τις δικές μου προσδοκίες τέλειο. Εκείνη την περίοδο είχαν φύγει και κάποια αλλά κορίτσια Ελληνίδες για το εξωτερικό, τότε δεν γινόταν εύκολο αυτό το βήμα, κάποιες το θεωρούσαν δύσκολο και απρόσιτο. Για μένα προσωπικά ήταν στόχος, δε μου έχει τύχει να έχω θέσει έναν στόχο και να μην τον υλοποιήσω. Είμαι αφοσιωμένη εκεί, μέχρι να πετύχω και για μένα η Γερμανία ήταν μεγάλο σχολείο.

Είπες το κυνήγησες για να φύγεις στο εξωτερικό, για μια κορίτσι που παίζει εδώ στην Ελλάδα είναι δύσκολο να βρει μια ευκαιρία να παίξει στο εξωτερικό?

Σίγουρα η Ελλάδα και ειδικά κάποια χρόνια πριν δεν ήταν μια αγορά παιχτριών για να προωθηθούν στο να αγωνιστούν στο εξωτερικό. Είμαστε μια χώρα πλούσια σε ταλέντο αλλά το ποδόσφαιρο γυναικών παραμένει δυστυχώς ερασιτεχνικό. Τα τελευταία χρόνια ευτυχώς τα πράγματα έχουν βελτιωθεί σε αυτό το κομμάτι καθώς υπάρχουν λίγοι περισσότεροι που ασχολούνται με το γυναικείο ποδόσφαιρο και έχουν καταφέρει να ανοίξουν τις πόρτες για κάποια κορίτσια σε ομάδες του εξωτερικού.

Το καλοκαίρι του 2017 πήρες μεταγραφή και συνεχίζεις να αγωνίζεσαι σε μια άλλη Γερμανική ομάδα στην 2017-2019 BV Cloppenburg πες μας δύο λόγια για το πως ήταν πράματα εκεί?

Έχοντας αγωνιστεί ήδη μια χρόνια στη Γερμανία οι δυο επόμενες χρονιές για εμένα ήταν πιο βατές αλλά και πάλι αναζητούσα το τέλειο. Στο ποδόσφαιρο θέλεις, στην εργασία, στην γλώσσα, στην κουλτούρα, σε όλα. Το τελευταίο 6μηνο που οι εργασιακές μου υποχρεώσεις ήταν πιο περιορισμένες απόλαυσα το ποδόσφαιρο. Μου άρεσε η πειθαρχία εκεί, η θέληση, το πείσμα που όλοι παλεύαμε μέχρι τελευταία στιγμή για το αποτέλεσμα. Υπέροχο να αγωνίζεσαι μέχρι το 90 και και να κάνεις την ανατροπή στα τελευταία λεπτά. Έντονες και όμορφες στιγμές έζησα στη Γερμανία και ποδοσφαιρικά και ανθρώπινα. Γιατί ποδόσφαιρο για εμένα παίζει και ο χαρακτήρας, η προσωπικότητα. Δε μπορείς να φτάσεις πιο ψηλά αν δεν έχεις εκπαιδεύσει τον εαυτό σου και στο συμπεριφορικό κομμάτι. Να αντέχεις σε κάθε συνθήκη και να αγωνίζεσαι για το καλύτερο.

Άρα αυτά τα τρία χρόνια εκεί σε βοήθησαν πολύ να δεις το ποδόσφαιρο διαφορετικά

Είδα πως είναι το οργανωμένο ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο είναι ένα, ίδιο για όλους, εμείς είναι το θέμα πως το βλέπουμε και τι κάνουμε γι’ αυτό. Κάθε γήπεδο που αγωνίστηκα στην Γερμανία ήταν άψογο. Από άποψη αγωνιστικού χώρου θέλεις, από άποψη αποδυτηρίων αλλά και ειδικά γεμάτα από κόσμο. Από κόσμο που του αρέσει το άθλημα και το υποστηρίζει συνεχώς ώστε να αναπτυχθεί.

Γενικά όταν πήγες Γερμανία είχες δυσκολευτεί να προσαρμοστείς?

Η δυσκολία στην προσαρμογή μου ήταν αρχικά στην γλώσσα αλλά σχετικά γρήγορα μπορώ να πω πως ξεκίνησα να συνεννοούμαι. Η ζωή ενός αθλητή είναι ίδια παντού, όταν ενσωματώνεσαι σε μια ομάδα κάνεις κάποιες παρέες, δεν ήταν δύσκολο ειδικά για εμένα που είμαι αρκετά επικοινωνιακή και κοινωνική θα έλεγα.

Το 2019 γυρνάς πίσω στην Ελλάδα και ξανάέρχεσαι στον ΠΑΟΚ, σε μια ομάδα που σε ήξεραν και τους ήξερες, πως ένιωσες? Μετά από τρία χρόνια απουσίας από τα Ελληνικά γήπεδα είδες καθόλου διαφορά?

Σωστά το 2019 επέστρεψα στην Ελλάδα από επιλογή και συγκεκριμένα στην ομάδα που μεγάλωσα και εξελίχθηκα ποδοσφαιρικά. Η διοίκηση της ομάδας δεν ήταν η ίδια οπότε πέρα από κάποιες λίγες συμπαίχτριες που είχαν παραμείνει στην ομάδα τίποτε άλλο δεν ήταν το ίδιο. Όσον αφορά το πρωτάθλημα το βρήκα πιο αδύναμο δυστυχώς, στα μισά της χρονιάς εμφανίστηκε και ο COVID και το ποδόσφαιρο γυναικών ζούσε δύσκολες δραματικές στιγμές. Σχεδόν ένα έτος είχαμε αποχή από επισήμους αγώνες, το πρωτάθλημα δεν ξεκινούσε και όλα πήγαιναν πίσω. Έκανα προπόνηση στην νέα παραλία στη Θεσσαλονίκη για να μην μείνω αδρανής. Κάποιες ομάδες δε μπόρεσαν να ακολουθήσουν λόγω οικονομικών δυσκολιών και η κατηγορία κόπηκε ξανά στα δύο. Επιστρέψαμε δηλαδή σε πιο παλιές εποχές 12-13 χρόνια πίσω, ακριβώς όπως ξεκίνησα δηλαδή.

Την περίοδο του covid πιστεύεις ότι μπορούσαν να το αντιμετωπίσουν τελείως διαφορετικά? Όπως πχ το αντρικό ποδόσφαιρο που μετα απο λίγο διάστημα αποχής ξανά ξεκίνησε με συγκεκριμένα πρωτόκολλα?

Ξεκάθαρα, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει ισότητα. Ας ξεκινήσουμε από το βασικό. Ποδόσφαιρο παίζουμε και εμείς, γιατί για εμάς να ισχύει κάτι διαφορετικό; Και φυσικά τώρα σκεπτόμενη την κατάσταση του COVID το αναφέρω αυτό αλλά είναι και γενικό φαινόμενο αυτό δυστυχώς.

Την περασμένη αγωνιστική περίοδο 20/21 έπαιξες σε μία άλλη ομάδα της Θεσσαλονίκης τον Αγροτικό Αστέρα, που είναι μια από τις ομάδες που τα τελευταία χρόνια πρωταγωνιστεί στην Ά εθνική. Πες μας δύο λόγια γι αυτή την εμεπιρία.

Σύντομο το διάστημα που αγωνίστηκα στον Αγροτικό Αστέρα είμαι πολύ ευχαριστημένη από την προσπάθεια που κάναμε σαν ομάδα, παραλίγο να πηγαίναμε και στα πλέι οφ αλλά στο τελευταίο παιχνίδι κρίθηκε αυτό και δυστυχώς δεν τα καταφέραμε, προκρίθηκε η Λάρισα που ισοβαθμούσαμε αλλά είχε περισσότερα γκολ. Είμαι πολύ ικανοποιημένη από το σύντομο πέρασμα μου εκεί, από την προσπάθεια όλων εκείνη την χρονιά και απο την δίκη μου απόδοση. Μακάρι η ομάδα να συνεχίσει να αγωνίζεται σε υψηλό επίπεδο, φύγαμε αρκετές παίχτριες πέρυσι όμως εύχομαι να υπάρχει η κατάλληλη στήριξη στην προσπάθεια των κοριτσιών που μείνανε πίσω.

Το καλοκαίρι του 2021 πήρες μεταγραφή στον Παναθηναϊκό. Πως ένιωσες όταν σου έκανε πρόταση ο ΠΑΟ και το ρωτάω αυτό γιατί είναι μια από τις μεγάλες ομάδες τις χώρας και από τις πρώτες ομάδες που ασχολήθηκαν με το γυναικείο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα

Ένιωθα πανέτοιμη σε όλα για να υποστηρίξω την ομάδα της καρδιάς μου και να συμβάλω να φτάσει σκαλί σκαλί εκεί που της αξίζει. Δε μου πήρε πολύ χρόνο, ήξερα τι θα διαλέξω πριν καν κάτσω να αναλογιστώ το οτιδήποτε. Ένιωθα ένα κενό τόσα χρόνια που δεν είχε γυναικείο τμήμα ποδοσφαίρου ο Παναθηναϊκός. Εν τω μεταξύ παίζουμε και το τελευταίο ματς της ανόδου Κυριακή 10/4 στην Λεωφόρο, ανυπομονώ τόσο πολύ γι’ αυτή την στιγμή. Να παίξω στη Λεωφόρο για τον Παναθηναϊκό με το τριφύλλι στο στήθος.

Όταν σου κάνανε την πρόταση από τον Παναθηναϊκό αγχώθηκες καθόλου?

Δεν είχα άγχος απλά ήμουν σκεπτική επειδή η ομάδα θα έπαιζε στη Γ’ κατηγορία και ήξερα ότι αυτό θα έφερνε κάποια εμπόδια όμως ήμουν απόλυτα αποφασισμένη γιατί ξέρω πως δουλεύω και τι πείσμα έχω. Τώρα ζώντας και αυτή τη χρονιά στην Γ’ κατηγορία οι προπονήσεις της ομάδας με κράτησαν στο καλύτερο δυνατό σημείο γι’αυτή τη χρονιά και τα φιλικά με ομάδες Α’ Εθνικής μας κράτησαν σαν ομάδα πολύ ανταγωνιστικές και βοήθησαν να έχουμε καλό ρυθμό.

Ο παναθηναϊκός είναι η ομάδα που υποστηρίζεις και φέτος και φέτος πήρες μεταγραφή εκεί πως νιώθεις που απο την πρώτη στιγμή στην ομάδα έγινες η αρχηγός της ομάδας?

Ένιωσα πολύ όμορφα, μεγάλη τιμή για εμένα να είμαι αρχηγός στην ομάδα που υποστηρίζω από μικρό παιδί. Ένιωσα όμως ταυτόχρονα μεγάλη ευθύνη καθώς επιθυμώ το καλύτερο για την ομάδα. Προσπαθώ πολύ γι’αυτό όλη την χρονιά και εύχομαι να έχω υπηρετήσει το ρόλο μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Τι είναι για σένα το ποδόσφαιρο??

Όλη μου η ζωή, δε μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου στιγμή χωρίς ποδόσφαιρο.

Τι θέση παίζεις?

Καλη ερωτηση, η θέση που θεωρώ πως μου ταιριάζει πιο πολύ και έχω αγωνιστεί και περισσότερα χρόνια είναι μπακ χαφ, όλη τη γραμμή δηλαδή είτε δεξιά είτε αριστερά. Φέτος οπως φαντάζεσαι αγωνίστηκα όλες τις θέσεις εκτός από τερματοφύλακας, όπου έχει ανάγκη η ομάδα δηλαδή. Στα περισσότερα παιχνίδια όμως αγωνίστηκα ως επιθετικός/αμυντικός μέσος, στο κέντρο δηλαδή.

Κατάλαβα, σου ήταν δύσκολο να παίξεις σε θεσεις που μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχες ξανά παίξει?

Επειδή τακτικά γνωρίζω τι χρειάζεται να κάνει κάποιος σε κάθε θέση και έχω πειθαρχία σε αυτό το κομμάτι, δε δυσκολεύτηκα. Ίσως στην αρχή ήμουν περισσότερο σκεπτική σε κάποιες θέσεις στο να εκτελέσω τις σκέψεις μου, μετά όμως συνήθισα. Τώρα μπορώ να πω με βεβαιότητα πως δεν με ενοχλεί καθόλου σε οποία θέση και αν παίξω, μπορώ να ανταπεξέλθω κατάλληλα αλλά σίγουρα υπάρχει μια που αποδίδω πολύ καλύτερα.

Θα ήθελα να μου πεις ένα γκολ που σου έχει μείνει είτε επειδή το έβαλες εσύ είτε με κάποιο τρόπο συμμετείχες.

Έχω σκοράρει πολλά γκολ ενώ τα περισσότερα χρόνια αγωνιζόμουν ως ακραίος αμυντικός. Είναι ένα από τα δυνατά μου σημεία το σκοράρισμα. Μου έχουν μείνει πιο έντονα χαραγμένα τα γκολ που είτε άνοιξα το σκορ είτε βοήθησα στο να πάρει προβάδισμα στο σκορ η ομάδα. Αυτό έχει συμβεί αρκετές φορές είναι η αλήθεια. Είναι πολλές αυτές οι στιγμές αλλά μια είναι πιο έντονη χαραγμένη στο μυαλό μου. Παίζαμε στο Wolfsburg, χειμώνα με την ομάδα BV Cloppenburg, μέχρι εκείνη τη στιγμή ήμασταν πίσω στο σκορ 1:0, έγινε μια σέντρα ψηλή απο δεξιά πλευρά και η μπάλα ήρθε στον αριστερό μηρό μου και απευθείας σούταρα και σκόραρα εκείνο το γκολ. Χάρηκα τόσο πολύ που πέτυχα εκείνο το γκολ ήμουν τόσο ενθουσιασμένη, όλες ήμασταν, είχε τόσο πείσμα αυτή η ομάδα. Φύγαμε με το διπλό από εκείνο το ματς 1:2.

Αγαπημένος σου παίχτης/παίχτρια?

Η Alex Morgan και ο Xavi Hernandez

Ακαδημία Π.Σ. Φανάρι, ΑΣ Βόλος 2004, ΠΑΟΚ, VFL Sindelfigen, BV Cloppenburg, Αγροτικός Αστέρας, Παναθηναικος, έχεις κάνει μια πολλή καλή πορεία μέχρι τώρα, όταν ξεκίνσες να παίζεις ποδόσφαιρο το περίμενες αυτό? Απο τις ομάδες που έχεις περάσει εσύ ως Χαρά τι έχεις αποκωμίσει?

Είμαι ήπιων τόνων δεν πετούσα ποτέ στα σύννεφα, αναγνώριζα ότι μπορούσα να παίξω καλό ποδόσφαιρο και το κατάλαβα νωρίς επειδή μπορούσα να ανταγωνιστώ στα ίσα αγόρια της ηλικίας μου. Ήμουν πολύ περίεργη πιο παλιά, στις αρχές να δω σε τι επίπεδο βρισκόταν το ποδόσφαιρο γυναικών γιατί μέχρι να φύγω από το σπίτι μου για τον Βόλο δεν γνώριζα. Είχα όμως πίστη και όρεξη να ακολουθήσω το όνειρο. Ακόμα έχω μην κοιτάς που έχω μεγαλώσει κάποια χρόνια. Πολλές εμπειρίες, κέρδισα ανθρώπους ζωής, ανάμεικτα συναισθήματα, χαρές, λύπες και στην τελική ότι μια ομάδα, ένα σύνολο αν είναι ενωμένο μπορεί να τα νικήσει όλα. Από κάθε ομάδα φυσικά απέκτησα διαφορετικά ερεθίσματα και αυτό οφείλεται και στην διαφορετική κουλτούρα αλλά και στην διαφορετική οργάνωση που είχαν οι ομάδες.

Θα ήθελα να μου πεις την καλύτερη σου στιγμή στον αθλητισμό αλλά και μια δύσκολη που σου έχει μείνει.

Η καλύτερη στιγμή από άποψη αποτελέσματος, εκεί που οι κόποι μας έπιασαν τόπο που λένε ήταν όταν προκριθήκαμε στους 32 του champions league. Σαν εμπειρία όμως ξεχωρίζω όταν αγωνιστήκαμε στο παιχνίδι με τη Γαλλία, μέσα στην Γαλλία που έπαιξα για πρώτη φορά σε 25.000 κόσμο. Δύσκολη στιγμή ήταν ένας τραυματισμός που είχα με την εθνική ομάδα, ένα λεπτό πριν την λήξη της προπόνησης, την επόμενη πετούσαμε για Σκωτία. Έσπασα το έξω σφυρό, επειδή κόλλησε το πόδι μου σε μια λακκούβα. Ήμουν λίγο παραπάνω από 6 μήνες εκτός αλλά εντάξει, το ξεπέρασα και αυτό.

Οι στόχοι που είχες βάλει μικρή όταν ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο, τους έχεις πετύχει ?

Εκείνους τους στόχους που είχα θέσει ως νεαρή ευτυχώς τους έχω πετύχει αλλά ξέρεις πως πάει αυτό δεν παύεις να θέτεις καινούριους και να είσαι προσηλωμένος σε αυτούς. Έτσι και εγώ τώρα επιθυμώ να ανέβουμε τις κατηγορίες και να πάμε Ευρώπη με τον Παναθηναϊκό και εκεί να γίνει η υπέρβαση σε ότι δεν έζησα με προηγούμενη ομάδα που αγωνιζόμουν. Έζησα μια φορά το ότι περάσαμε στους 32 του θεσμού τώρα επιθυμώ να φτάσουμε πιο ψηλά. Σίγουρα στις επιθυμίες μου παραμένει μια πρόκριση με την εθνική ομάδα, όταν και αν αγωνιστώ ξανά για την εθνική μας θα καταθέσω ότι έχω για να επιτευχθεί αυτό.

Τι έχεις σπουδάσει?

Γυμναστική Ακαδημία, φοίτησα εκεί από το 2009 μέχρι και το 2014

Τη σχολή την διάλεξες λόγω ποδόσφαιρου ή επειφη σου άρεσε γενικά και ήθελες να σπουδάσεις αυτό?Δυσκολευτηκες να συνδιασεις σχολή και ομάδα?

Ήθελα ανέκαθεν να είμαι καθηγήτρια και σε συνδυασμό με τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο επέλεξα πολύ συνειδητά τα ΤΕΦΑΑ. Καθόλου δεν το μετάνιωσα, έμαθα παρά πολλά από τη σχολή, είναι επιστήμη και όλο το σώμα μας χρήζει ιδιαίτερης προσοχής. Ο συνδυασμός ήταν δύσκολος, είχαμε καθημερινά υποχρεωτικά μαθήματα στη σχολή και το απόγευμα προπονήσεις αλλά όχι ακατόρθωτο. Να σου δώσω ένα παράδειγμα στο τρίτο έτος κολυμπούσα το πρωί στο πρακτικό μάθημα της κολύμβησης και το απόγευμα είχα ταχυδυναμη. Χρειαζόταν σωστή διαχείρηση όλο αυτό και καλή διατροφή. Φυσικά δεν έκανα την γνωστή φοιτητική ζωή, έκανα πολλές θυσίες, δεν ξενυχτούσα, δεν ακολουθούσα σε εκδρομές και τα σχετικά. Δε μετανιώνω όμως στιγμή, τα ίδια θα ξανά διάλεγα, τα ίδια θα ξανά έκανα!

Αν ένα νεαρό κορίτσι θέλει να ξεκινήσει το ποδόσφαιρο ή το έχει ξεκινήσει, τι έχεις να το συμβουλέψεις?

Να συνεχίσει να κάνει αυτό που αγαπά και με κόπο και διάθεση να φτάσει στον επιθυμητό στόχο του. Αν υπάρχει και το ταλέντο φυσικά να το αξιοποιήσει και με δουλειά να προχωρήσει παρακάτω. Το ταλέντο μόνο δεν αρκεί για να ξεχωρίσεις, χρειάζεται καθημερινές θυσίες και προπόνηση! Και επειδή προπονούσα και αναπτυξιακές ηλικίες και συγκεκριμένα κοριτσιών, έχω να δηλώσω πως υπάρχει ταλέντο αλλά χρειάζεται να αξιοποιηθεί κατάλληλα. Μόνο με την προπόνηση φτάνει κανείς ψηλά και το ψηλά δεν έχει όριο.

Αντρικό ποδόσφαιρο παρακολουθείς?

Παρακολουθώ ναι, παρακολουθώ ποδόσφαιρο γενικά αντρικό και γυναικείο.

Απο δω Ελλάδα είσαι παναθηναϊκός, απο το εξωτερικό?

Barcelona, αγάπησα το ποδόσφαιρο της Barcelona όταν ήταν στο τιμόνι ο Guardiola.

Το μαρτύριο σου τελειώνει σιγά σιγά θα ήθελες πεις κάτι ακόμα?

Θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού που στηρίζουν πιστά κάθε τμήμα του ερασιτέχνη. Πολύ σημαντική ήταν για όλους μας και για το ποδόσφαιρο γυναικών η ίδρυση τμήματος ποδοσφαίρου από τον μεγάλο σύλλογο Παναθηναϊκό. Μαζί με όλη αυτή την προσπάθεια εκπληρώνεται και το δικό μου παιδικό όνειρο, να φοράω το τριφύλλι στο στήθος. Πολύ σημαντικός αρωγός αυτής της προσπάθειας είναι ο χορηγός μας ο Θάνος Αραγιάννης και τον ευχαριστούμε θερμά για κάθε υποστήριξη του, οικονομική και μη. Επίσης ένα μεγάλο μπράβο και ευχαριστώ στους ανθρώπους που είτε στην αρχή, είτε καθόλη τη διάρκεια είτε στο τέλος μας υποστήριξαν με κάθε τρόπο, είναι αρκετοί που συνέλαβαν σε αυτό το όμορφο δημιούργημα φέτος. Εύχομαι όλοι μαζί να σηκώσουμε πολλά τρόπαια και να πάμε τον Παναθηναϊκό μας πιο ψηλά, εκεί που του αξίζει.

Σε ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη που μας παραχώρησες και για τα όσα μοιράστηκες μαζί μας.

Εγώ σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου και για τις ερωτήσεις που μου έκανες. Ξέρεις μέσω αυτών ξυπνάνε και οι αναμνήσεις.