Η θέληση και η επιμονή είναι γένους θηλυκού

Η θέληση και η επιμονή είναι γένους θηλυκού

Οι μοναδικές γυναίκες οδηγοί μοτοσικλέτας της Ελληνικής Αστυνομίας στην Αττική, μιλούν στο Gazzetta για την καθημερινότητά τους πάνω στους δύο τροχούς και το πώς έκαναν πραγματικότητα το όνειρό τους.

Ο κόσμος μας αλλάζει προς το καλύτερο, όσον αφορά τις ευκαιρίες που έχουν οι γυναίκες να κάνουν το επάγγελμα που επιθυμούν. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου, το gmotion βρήκε και συνομίλησε με τέσσερις γυναίκες που ξεχωρίζουν. Οι οποίες με την πορεία τους δίνουν στις νέες κοπέλες το παράδειγμα ότι μπορούν να καταφέρουν ό,τι βάλουν στόχο. Αρκεί να έχουν θέληση και επιμονή.

Οι Υπαρχιφύλακες Ειρήνη Αλεξανδρή, Χαρά Παχούλα, η Θεσπρωτή Παρασκευή Πέτσιου και Παναγιώτα Παπουτσή είναι τέσσερις από τις χιλιάδες γυναίκες της Ελληνικής Αστυνομίας. Είναι όμως οι μοναδικές δικυκλίστριες στην Αττική που οδηγούν οι ίδιες την μοτοσικλέτα. Καθώς υπηρετούν σε διαφορετικά τμήματα της Τροχαίας, έπρεπε να συγχρονιστεί το πρόγραμμά τους, ώστε να βρεθούν όλες μαζί στον ίδιο χώρο. Κάτι που επιτεύχθηκε με τη βοήθεια των Εκπροσώπων Τύπου της Ελληνικής Αστυνομίας, τους οποίους ευχαριστούμε.

Από αριστερά, οι Υπαρχιφύλακες Παρασκευή Πέτσιου, Ειρήνη Αλεξανδρή, Παναγιώτα Παπουτσή και Χαρά Παχούλα

Πώς αντιμετωπίζουν οι πολίτες μία γυναίκα αστυνομικό πάνω σε μοτοσικλέτα; Έχει αλλάξει η στάση τους τα τελευταία χρόνια; «Δεν έχουν αλλάξει πολλά, τα πράγματα είναι σχεδόν ίδια. Ακόμη και τώρα όταν μας βλέπουν, θεωρώ ότι υπάρχει το αίσθημα της απορίας, αλλά και θαυμασμός. “Πώς γίνεται μία γυναίκα να κάνει αυτό το πράγμα”. Η μοναδική ερώτηση που ακούω συνέχεια είναι “εσείς το οδηγείτε αυτό;” Εγώ, το αντιμετωπίζω με χιούμορ, ξεκάθαρα», μας λέει η Υπαρχιφύλακας Ειρήνη Αλεξανδρή, η οποία εισήλθε στο σώμα της ΕΛΑΣ το 2009.

«Κάπως ο κόσμος το έχει συνηθίσει πλέον. “Αυτή την μοτοσικλέτα την οδηγείτε εσείς; Και το καταφέρνετε;”, με ρωτούν. “Δεν είναι κάτι, συνήθεια είναι”, απαντώ», προσθέτει η Υπαρχιφύλακας Χαρά Παχούλα που υπηρετεί στην ΕΛΑΣ επίσης από το 2009.

Η επόμενη ερώτηση έρχεται μάλλον αυτόματα και έχει να κάνει με το ποιο ήταν το ερέθισμα για να εισέλθουν στο σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας και ειδικά στο να γίνουν δικυκλίστριες της Τροχαίας. «Ήταν αστυνομικός ο αδελφός της γιαγιάς μου. Από πιτσιρίκα με θυμάμαι που έλεγα ότι θέλω να γίνω αστυνομικός και να οδηγώ μοτοσικλέτα. Τα κατάφερα τον τελευταίο 1,5 χρόνο. Κάλλιο αργά παρά ποτέ!», λέει η Υπαρχιφύλακας Παρασκευή Πέτσιου (η οποία βρίσκεται στο σώμα από το 2008) και ένα χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό της.

Η Υπαρχιφύλακας Παναγιώτα Παπουτσή μπήκε στη σχολή της ΕΛΑΣ το 2011 και αφού τοποθετήθηκε στην Τροχαία Αθηνών, από το καλοκαίρι του 2018 υπηρετεί στα δίκυκλα. «Θυμάμαι από παιδί, όταν έβλεπα αστυνομικό έλεγα στην μαμά μου “θέλω να γίνω αστυνομικός”. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, ήθελα να ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα. Πάντα θαύμαζα τις γυναίκες που οδηγούσαν μοτοσικλέτα ή κάποιο άλλο όχημα, όπως ταξί. Επαγγέλματα δηλαδή που είχαν ταυτιστεί με το ανδρικό φύλο. Αν υπάρχει θέληση μπορείς να το κάνεις. Το ήθελα, το αποφάσισα και το κατάφερα». Τόσο απλά, προσθέτουμε εμείς.

Η βάρδια στους δικυκλιστές μπορεί να είναι εξάωρη, όμως η ένταση της δουλειάς και τα περιστατικά που συναντά ένας αστυνομικός δεν μετριούνται με ένα ρολόι. Πώς μία γυναίκα αστυνομικός αφήνει πίσω της όσα βίωσε στη βάρδια της, φθάνοντας στο σπίτι και την οικογένειά της; «Από την αρχή που μπήκα στην Ελληνική Αστυνομία, έμαθα ότι η υπηρεσία πρέπει να είναι σαν ένα κοστούμι. Που βγαίνει, το κρεμάμε και μένει εκεί. Δεν θα φέρω την ένταση της δουλειάς στο σπίτι. Κρεμάμε τη στολή μας στον φοριαμό και φεύγουμε ήρεμοι για να πάμε στην οικογένειά μας», τονίζει γλαφυρά η Ειρήνη Αλεξανδρή. «Στη διαδρομή μέχρι το σπίτι φροντίζω να αδειάσω από την ένταση της ημέρας», προσθέτει η Χαρά Παχούλα.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή σε μία νέα κοπέλα, η οποία βλέπει τον εαυτό της μετά από χρόνια πάνω σε μία μοτοσικλέτα της Ελληνικής Αστυνομίας; «Να το σκεφτεί καλά, γιατί η δουλειά μας είναι λειτούργημα. Να δει αν μπορεί να το πραγματοποιήσει και να βάλει τα δυνατά της», απαντά η Ειρήνη Αλεξανδρή. Όλες συμφωνούν ότι η ελληνική κοινωνία έχει κάνει βήματα στην αποδοχή της γυναίκας σε διάφορα επαγγέλματα. «Με την πάροδο του χρόνου θα βελτιωθούν και άλλο τα πράγματα. Παίζει μεγάλο ρόλο το πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, είτε αγόρια είτε κορίτσια. Τι πρότυπα τους δίνουμε και σε τι περιβάλλον μεγαλώνουν», μας λένε.

«Οι γυναίκες γενικά και οι γυναίκες αστυνομικοί πιο συγκεκριμένα ζητάμε σεβασμό. Μόνο σεβασμό, τίποτα άλλο», προσθέτει η Παρασκευή Πέτσιου.

Αντί για επίλογο στη συζήτησής μας, ζητήσαμε από τις τέσσερις Υπαρχιφύλακες να μας περιγράψουν με λίγα λόγια τα συναισθήματα που τους δημιουργούνται όταν οδηγούν την μοτοσικλέτα της Ελληνικής Αστυνομίας. «Η οδήγηση μοτοσικλέτας αποτελεί μια μοναδική εμπειρία για κάθε αναβάτη, καθώς η κίνηση σε δύο τροχούς προσφέρει αίσθηση ελευθερίας. Σε κάθε περίπτωση, η οδήγησή της θα πρέπει να συνδυάζεται με την λήψη όλων των απαραίτητων μέτρων και την πιστή εφαρμογή των κανόνων του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, ώστε να παρέχεται ασφάλεια», αναφέρει η Ειρήνη Αλεξανδρή.

«Η οδήγηση της δίκυκλης μοτοσικλέτας δημιουργεί ένα συναίσθημα πραγματικά απερίγραπτο. Το βασικό της πλεονέκτημα έχει να κάνει με την ευελιξία και την ταχύτητα που προσφέρει στη μετακίνηση στο αστικό περιβάλλον, καθώς και με την ελαχιστοποίηση του απαιτούμενου χρόνου μετάβασης στον επιθυμητό προορισμό», τονίζει η Παναγιώτα Παπουτσή.

«Συναισθήματα χαράς και ελευθερίας με κατακλύζουν όταν οδηγώ τη μοτοσικλέτα μου. Η οδήγηση δίτροχου έχει συμβάλει καταλυτικά στο να εξελιχθώ σε καλύτερη και προσεκτικότερη οδηγό, καθώς τα αντανακλαστικά μου είναι τεταμένα συνεχώς, ώστε να κινούμαι με ασφάλεια αποφεύγοντας το ενδεχόμενο ατυχήματος», προσθέτει η Παρασκευή Πέτσιου.

«Τα συναισθήματά μου πάνω στη μηχανή είναι υπερηφάνεια και αγάπη για αυτό που κάνω και ευχαριστώ το Θεό που μπορώ και το κάνω», δηλώνει η Χαρά Παχούλα, λίγο πριν φορέσει το κράνος της.

Μία ακόμη βάρδια είναι έτοιμη να αρχίσει, για εκείνην και τις συναδέλφους της.

Φωτογραφίες: Χρήστος Λώλος