Μ-Λ ΚΚΕ | Η ΜΕΓΑΛΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ - Με αφορμή το κλείσιμο των τραπεζικών καταστημάτων σε Παραμυθιά και Φιλιάτες

Μ-Λ ΚΚΕ | Η ΜΕΓΑΛΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ - Με αφορμή το κλείσιμο των τραπεζικών καταστημάτων σε Παραμυθιά και Φιλιάτες

Προχωρά ανεμπόδιστα η λεηλασία από το μεγάλο τραπεζικό κεφάλαιο της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας. Το κλείσιμο 64 τραπεζικών υποκαταστημάτων της Τράπεζας Πειραιώς (μεταξύ αυτών και της Παραμυθιάς) και άλλων 24 Εθνικής Τράπεζας (μεταξύ αυτών και το τελευταίο εναπομείναν υποκατάστημα των Φιλιατών), εντάσσεται στο δράμα που ζει η χώρα μετά την ένταξή της στα μνημονιακά μέτρα. Ένα δράμα, σ΄ ένα θέατρο του παραλόγου με τα λαϊκά στρώματα να παρακολουθούν άναυδα σαν θεατές, την ίδια τους την καταστροφή.

Πράξη Πρώτη

20 Ιούλη 2012. Η δεύτερη «τη τάξει» τράπεζα της χώρας, η Αγροτική Τράπεζα, και μάλιστα το «καλό» της τμήμα που διαχωρίζεται από το «κακό» με τα ανεκπλήρωτα δάνεια, μεταβιβάζεται «εν μία νυκτί» στην Τράπεζα Πειραιώς, αντί του ποσού των …94 εκατομμυρίων € ! Ναι, 94 εκατομ € για την Τράπεζα κλειδί στην αγροτική παραγωγή της χώρας, με ιδιόκτητα υποκαταστήματα σε όλη την Ελλάδα και υποθηκευμένη σε αυτή το 70% της αγροτικής γης. Ποσό που αντιστοιχούσε στην αξία ενός και μόνο από τα κεντρικά κτίρια που κατείχε. Η δε «ΑΤΕ Ασφαλιστική» (5η σε σειρά ασφαλιστική εταιρία της χώρας), δίνεται σαν δωράκι στην Πειραιώς για να πουληθεί από αυτή τον Αύγουστο του 2014 αντί του ποσού των... 90,1 εκτατ. €, όσο δηλαδή ήταν το τίμημα για όλη την ΑΤΕ.

Η υπό εκκαθάριση ΑΤΕ είχε προλάβει να ξεπουλήσει το Νοέμβρη του 2012, την ναυαρχίδα της Ηπειρώτικης κτηνοτροφικής παραγωγής, τη γαλακτοβιομηχανία «ΔΩΔΩΝΗ», αντί του τιμήματος των 20 εκ. €, όταν το ενεργητικό της βιομηχανίας το 2011 ήταν πάνω από 91 εκ €, αλλά και άλλες κορυφαίες θυγατρικές της, όπως την «Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης» και την «Ελληνική Βιομηχανία Ζωοτροφών». Τεραστίων διαστάσεων χτυπήματα στην παραγωγική βάση της χώρας.

Εφαρμόζοντας ένα υπέρμετρα γενναιόδωρο «σοσιαλισμό» για τις τράπεζες, δίνονται 40 δισεκ. € και χαρίζονται φόροι 30ετίας ύψους 10 δισεκ. €, επιβαρύνοντας και άλλο το ήδη υπέρογκο δημόσιο χρέος της χώρας που το σηκώνει όλο ο φορολογούμενος. Ξεπουλιούνται σωρηδόν οι πιο κερδοφόρες κρατικές επιχειρήσεις. Την ίδια στιγμή καταβαραθρώνονται μισθοί, συντάξεις, επενδύσεις και πάνω από το 65% των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων προοριζόμενα για συντάξεις, κάνουν φτερά. Η μνημονιακή λαίλαπα ανοίγει την αυλαία !

Πράξη Δεύτερη

Ενώ οι δύο κυρίαρχοι κομματικοί μηχανισμοί (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) το 2014-2015 καταρρέουν με κρότο, λόγω της αντιλαϊκής τους πολιτικής, της διαλυτικής τους τακτικής στην οικονομία και της αχαλίνωτης λεηλασίας στα λαϊκά εισοδήματα, στο προσκήνιο ξαναεμφανίζεται, ως «σανίδα σωτηρίας» για το σύστημα, η ψευδώνυμη «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ, όπως είχε συμβεί πάνω - κάτω και στις συμμαχικές και οικουμενικές κυβερνήσεις του 1989-90. Και ενώ το σκηνικό αλλάζει, το «έργο» δεν αλλάζει. Μαζί με το τρίτο μνημόνιο πάμε στην τρίτη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, μεταφορά της ιδιοκτησίας των τραπεζών από το Δημόσιο σε ξένα αρπακτικά και τους εγχώριους συνεταίρους τους, πώληση των κόκκινων δανείων που πολλαπλασιάστηκαν, λόγω της κρίσης, ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς ακινήτων και εκποιήσεων επιχειρήσεων.

Συντηρείται ένα γαϊτανάκι ιδιωτικοποιήσεων - κρατικοποιήσεων των ελληνικών τραπεζών, με μόνο στόχο την διασφάλιση της κερδοφορίας των απανταχού αρπαχτικών και την συνεχόμενη διόγκωση του Ελληνικού Δημόσιου Χρέους, χωρίς μια ψήφο του Ελληνικού Δημοσίου στα νέα ΔΣ των τραπεζών, χωρίς ένα λόγο, παρά τα τεράστια ποσά που συνεχόμενα τους παρείχε.

Πράξη Τρίτη

Οι μεγάλες αναδιαρθρώσεις στο τραπεζικό σύστημα, το μαζικό κλείσιμο τραπεζικών καταστημάτων, τη μείωση των θέσεων εργασίας κατ΄ επέκταση του μείωση του κόστους λειτουργίας, την εκποίηση της ακίνητης περιουσίας τους, έχει να κάνει με το γενικότερο πλαίσιο αυτής της πολυεπίπεδης οργανωμένης λεηλασίας. Το οικονομικό τσουνάμι που ήδη πυροδοτεί η πανδημία πολλαπλασιάζει τη δυνατότητα του διεθνοποιημένου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου για ευκαιρίες υπερκερδών, μέσω της αρπαγής δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας. Το ενδιαφέρον των ξένων «επενδυτών» για αθρόες «μπίρ παρά» εξαγορές στα λιμάνια, στα ναυπηγεία, στις κατασκευαστικές εταιρίες, σε ξενοδοχεία, στην ύδρευση, στην ενέργεια και στις ΑΠΕ αλλά και στο διατροφικό κλάδο, αποτελούν άριστες κερδοσκοπικές ευκαιρίες, όπως επίσης και το «κυνήγι» των κόκκινων δανείων από ιδιώτες και επιχειρήσεις. Το τραπεζικό σύστημα προσαρμόζεται αναλόγως.

Φυσικά και εδώ δεν χωράνε ευαισθησίες ούτε για τους εκατοντάδες τραπεζοϋπαλλήλους που θα βρεθούν στην ανεργία, ούτε για τον αποκλεισμό ολόκληρων κατηγοριών πολιτών, ειδικά των μικρών πόλεων και χωριών της ελληνικής υπαίθρου (30% των πελατών των τραπεζών αδυνατούν να χρησιμοποιήσουν εναλλακτικά δίκτυα για την εξυπηρέτηση τον τραπεζικών λογαριασμών τους) ή την αναγνώριση του δικαιώματος για ισότιμη και απρόσκοπτη εξυπηρέτηση στις τραπεζικές συναλλαγές μας. Αντίθετα με γκανγκστερικό τρόπο γίνεται υποχρεωτική η επιπλέον πληρωμή από εναλλακτικά δίκτυα για την πρόσβαση στο πορτοφόλι μας. Σε κάθε χρηματική συναλλαγή μας με κάρτα ένα τμήμα του ποσού μεταφέρεται χάρισμα στις τράπεζες.

Είναι βέβαιο ότι το δράμα θα έχει πολλές άλλες συνέχειες με την πολλαπλή οικονομική αφαίμαξη των νοικοκυριών, το «κυνήγι» των κόκκινων δανείων, τους πλειστηριασμούς οικιών και επιχειρήσεων, την παραπέρα μείωση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος και τη διόγκωση του Δημόσιου Χρέους, το βάθεμα της ήδη σοβαρής οικονομικο-κοινωνικής κρίσης. Είναι επίσης φανερό ότι η υγειονομική κρίση της πανδημίας εκτινάσσει και δυναμιτίζει την παγκόσμια οικονομική κρίση, αλλά με ιδιαίτερα δριμύτητα δοκιμάζει τις υποτελείς και εξαρτημένες οικονομίες σαν την ελληνική, με σαθρή παραγωγική βάση και «βαριά βιομηχανία» τον τουρισμό.

Η ορατή πραγματικότητα είναι και προβλέπεται σκληρή. Όμως, «μόνο η πραγματικότητα μπορεί να μας βοηθήσει να αλλάξουμε την πραγματικότητα», όπως έγραφε ο σπουδαίος Γερμανός σκηνοθέτης-συγγραφέας Μπέρτολτ Μπρέχτ. Ιστορικός καταλύτης τροποποίησης αυτής της πραγματικότητας ήταν και θα είναι ένας και μόνο ένας: η ενωτική μαζική δράση του εργαζόμενου λαού. Όσο αυτή δεν φαίνεται στον ορίζοντα το δράμα θα εξελίσσεται απρόσκοπτα πάντα με θύμα τα λαϊκά συμφέροντα και δικαιώματα.