Το κατά κυβέρνηση εκπαιδευτικό ευαγγέλιο - Του Πέτρου Τσάπε

Το κατά κυβέρνηση εκπαιδευτικό ευαγγέλιο - Του Πέτρου Τσάπε

Καθοριστικός είναι ρόλος του σχολείου στην προετοιμασία του νέου για την αντιμετώπιση των ατομικών, οικονομικών και κοινωνικών του αναγκών καθώς και ο εξοπλισμός του με στέρεες γνώσεις και βασικές ικανότητες για προσαρμογή στις διαρκείς εξελίξεις. Για την εκπλήρωση του ρόλου του το σχολείο οφείλει να ανοίγεται στην κοινωνία και στους χώρους του πολιτισμού και των επαγγελμάτων.

Άλλο όμως άνοιγμα και άλλο προσανατολισμός του σχολείου στην απόκτηση και μόνο δεξιοτήτων, στην εξειδίκευση, όπως θέλει σήμερα η κυβέρνηση και το υπουργείο παιδείας. Αυτά μεταβάλλουν το ρόλο του σχολείου, το συρρικνώνουν. Αυτοί οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί θα είχαν κάποια λογική σε παλιότερες εποχές με αργή εξέλιξη, που το παρόν αποτελούσε προέκταση του παρελθόντος και που ο κάθε εργαζόμενος ασκούσε ένα επάγγελμα στη ζωή του. Με την εντεινόμενη όμως, αυτοματοποίηση της εργασίας, την διαρκή συρρίκνωση των εργασιακών θέσεων, την τηλεεργασία και την αδυναμία πρόβλεψης τεχνικών παραγωγής η εξειδίκευση και η εκμάθηση δεξιοτήτων δεν αποτελούν πανάκεια. Σε έναν κόσμο με ταχύτατες αλλαγές δεν συνιστούν διασφαλισμένη κατάκτηση ή εγγύηση. Η χαρτογράφηση των εργασιακών αναγκών της Θεσπρωτίας ή της Ηπείρου και η προσαρμογή του σχολείου στην κάλυψή τους, προσωρινά μόνο αποτελέσματα θα αποφέρει.

Το ειλικρινές ενδιαφέρον για τον μαθητή και απόφοιτο εστιάζεται στην απόκτηση δομικών γνώσεων πάνω στις οποίες θα εδράζονται οι ειδικότητες, στη διαρκή επανεκπαίδευσή του, στο χτίσιμο ικανοτήτων ενεργητικής προσαρμογής σε παροντικές και μελλοντικές συνθήκες, όπως και στην προετοιμασία του να αντιμετωπίζει τις ανάγκες του ως Έλληνας οικουμενικός πολίτης.

Με τις κυβερνητικές αποφάσεις κάμπτεται η δυσαρέσκεια του ΣΕΒ, αφού ικανοποιείται το χρόνιο αίτημά του για συμμετοχή στον «καθορισμό ειδικοτήτων που προσφέρονται» και για «εκπαιδευτικό σύστημα προσανατολισμένο στην ανάπτυξη δεξιοτήτων».

Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, φορείς της νεοφιλελεύθερης οικονομικής ορθοδοξίας, υπηρετώντας μια πολιτική προς το κοντόθωρο συμφέρον επιχειρηματιών, προετοιμάζουν τον εργαζόμενο ως μέσο για την απρόσκοπτη λειτουργία της αγοράς εργασίας που, με δεκάωρη εργασία και χωρίς συνδικαλιστικά δικαιώματα, να ανακράξει προς τον εργοδότη του : «δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι δούλος σου εγώ ειμί».