Η συνέπεια του ιού φάντασμα - Γράφει η Αναστασία Λουσκάι

Η συνέπεια του ιού φάντασμα -  Γράφει η Αναστασία Λουσκάι

Η επιβεβλημένη απομόνωση στο σπίτι, η αποφυγή των κοινωνικών επαφών και η τακτική τήρηση των μέτρων υγιεινής και αυτοπροστασίας λόγω της εξάπλωσης του κορωνοϊού, έχουν ψυχολογικές επιπτώσεις σε όλους τους ανθρώπους. 

Αρχικά, η κοινωνική απομόνωση και η μοναξιά μπορούν να επιδράσουν αρνητικά και στη σωματική υγεία ενός ανθρώπου, όχι μόνο στην ψυχική. 

Η καραντίνα και η απομόνωση διαρκείας μπορούν να οδηγήσουν σε στρες, άγχος, κατάθλιψη, αλλά και σε κόπωση, πτώση του ηθικού του κοινού και δημόσια αντίδραση. 

Η καραντίνα είναι μια δυσάρεστη εμπειρία για όσους υποβάλλονται σε αυτήν. 

Η απομάκρυνση από αγαπημένα πρόσωπα, η απώλεια της ελευθερίας, η αβεβαιότητα για την εξέλιξη της νόσου, αλλά και η ανία μπορούν να έχουν δραματικές συνέπειες. 

Αυτοκτονίες, θυμοί και μηνύσεις έχουν ακολουθήσει προηγούμενες καραντίνες σε ξεσπάσματα επιδημιών. 

Αντίθετα, η πρωτοφανής αυτή πανδημία, η οποία θα κοστίσει πολύ ακριβά στην ανθρωπότητα όπως φαίνεται, ανέδειξε και έναν άλλο εαυτό της. 

Τον τελευταίο καιρό βιώνουμε μια ανθρωπότητα διαφορετική από αυτήν που είχαμε συνηθίσει. 

Υπάρχει ένα κύμα αλληλεγγύης και συμπόνοιας για το συνάνθρωπο παγκοσμίως. 

Όλη αυτή η κατάσταση ήρθε να επαληθεύσει ότι η υγεία είναι ένα από τα πολυτιμότερα αγαθά για τον άνθρωπο. 

Είναι αναγκαίο να σταθούμε όλοι στο πλευρό όλων αυτών που κινδυνεύουν, όπως μπορούμε ο καθένας. 

Άποψή μου είναι πως η πανδημία ήρθε για να δώσει ορισμένα μαθήματα, να εκτιμήσουμε περισσότερο όλα αυτά που θεωρούσαμε μέχρι τώρα δεδομένα. 

Μπορεί ο κορωνοϊός να απειλεί ανθρώπινες ζωές, όμως το περιβάλλον παίρνει μικρές ανάσες από την εκτεταμένη μόλυνση και επιβάρυνση που προκαλεί η καθημερινότητα των ανθρώπων. 

Επίσης, την ώρα που η χώρα μας δέχεται την ασύμμετρη απειλή του κορωνοϊού και χιλιάδες συμπολίτες μας νοσούν καθημερινά, οι υγειονομικές αρχές υπερβάλλουν εαυτόν για να ανταποκριθούν στο έργο τους ενώ τα νοσοκομεία πιέζονται σε μεγάλο βαθμό. 

Τέλος, θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για όλους τους γιατρούς οι οποίοι ρίχνονται στη μάχη και ρισκάρουν τη ζωή τους για τους συνανθρώπους μας, που κάνουν άπειρες βάρδιες, αφήνουν τις οικογένειες τους και γίνονται ανώνυμοι ήρωες της σύγχρονης εποχής ειδικότερα ζώντας σε επαρχιακές πόλεις. 

Υ.Γ. Εν αγνοίας μας, αντί να διευκολύνουμε αυτή την κατάσταση τη χειροτερεύουμε με τις πράξεις μας.