Η Λαϊκή Συσπείρωση Ηπείρου για την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού της Ηγουμενίτσας

Η Λαϊκή Συσπείρωση Ηπείρου για την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού της Ηγουμενίτσας

Η συζήτηση για την ιδιωτικοποίηση του λιμένα και όλου του παραλιακού μετώπου της Θεσπρωτίας, έγινε εσκεμμένα από την περιφερειακή αρχή στο «και πέντε», καθώς η Λαϊκή Συσπείρωση είχε θέσει αίτημα προς συζήτηση από τις 23 Ιουλίου του 2020. 

1ον Η περιφερειακή αρχή δεν τοποθετήθηκε σε καμιά από τις επισημάνσεις της ΛΑ.ΣΥ. για τις επιπτώσεις τις ιδιωτικοποίησης στα εργασιακά δικαιώματα, τον μαρασμό της οικονομικής δραστηριότητας των αυτοαπασχολουμένων της πόλης και των τουριστικών περιοχών, των αλιέων. Τον αποκλεισμό του Ηπειρωτικού λαού από τις όμορφες παραλίες, τους κινδύνους από την εγκατάσταση δεξαμενών υγροποιημένου φυσικού αερίου δίπλα σε πυκνοκατοικημένη περιοχή, την ένταξη και της Θεσπρωτίας στο επίκεντρο ανταγωνισμών μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων ενέργειας που λύνουν σε όλη την νοτιοανατολική Μεσόγειο τις διαφορές τους με πολέμους. 

Ο περιφερειάρχης μάλιστα απέφυγε να κατονομάσει το ότι ιδιωτικοποιούνται εκτός από το λιμάνι, όλες οι εγκαταστάσεις (γήπεδα, πάρκινγκ) του λιμανιού μαζί με τον παραλιακό δρόμο και όλες οι παραλίες μέχρι την Σαγιάδα. Επέλεξε να ονομάσει όλες αυτές τις ιδιωτικοποιήσεις «εκκρεμότητες του λιμανιού», για να μην συζητηθεί η έκταση της εκχώρησης και οι επιπτώσεις στην ζωή των Ηπειρωτών. 

2ον Η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ «έπαιξε τα ρέστα της» στο παιχνίδι του χαμελαιοντισμού και της πολιτικής εξαπάτησης. Ενώ ήταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αυτή που μετά την περήφανη διαπραγμάτευση του 2015 ενέταξε στο ΤΑΙΠΕΔ τον δημόσιο πλούτο της χώρας (και τα λιμάνια) για 99 χρόνια με στόχο την ιδιωτικοποίησή του, ενώ ήταν αυτή η κυβέρνηση που ιδιωτικοποίησε το λιμάνι του Πειραιά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως αυτό της Ηγουμενίτσας σήμερα από την ΝΔ, ενώ αυτή η κυβέρνηση επανέφερε το παραλιακό μέτωπο στον ΟΛΗΓ ΑΕ για να μπορεί σήμερα να ιδιωτικοποιηθεί, τάχθηκε ενάντια στην ιδιωτικοποίηση. Πόση υποκρισία? 

Μάλιστα προσπάθησε να παρουσιάσει σαν φιλολαϊκή εναλλακτική την υποπαραχώρηση δραστηριοτήτων σε ιδιώτες δηλ. την τμηματική ιδιωτικοποίηση, και πρόβαλλε ως εγγυητή των λαϊκών συμφερόντων στο δικό της σχέδιο, ποιόν άραγε? Το ΤΑΙΠΕΔ το οποίο εάν κρατήσει το πλειοψηφικό πακέτο θα εγγυάται το δημόσιο συμφέρον. Η έγγραφη τοποθέτηση της στο περιφερειακό συμβούλιο θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί δελτίο τύπου του Δ.Σ. του ΤΑΙΠΕΔ. 

Η μεγαλύτερη όμως προσπάθεια πολιτικής εξαπάτησης της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ ήταν θέση ότι η εκχώρηση του πλειοψηφικού πακέτου σε ιδιώτη, αποτελεί εμπόδιο στην υλοποίηση του εθνικού σχεδιασμού για τις μεταφορές και τον Τουρισμό . Μα ακριβώς αυτός ο σχεδιασμός, ο «εθνικός» υπηρετείται και από τις δύο μορφές ιδιωτικοποιήσεων, διότι ο εθνικός σχεδιασμός είναι ο ευρωενωσιακός σχεδιασμός απελευθέρωσης των μεταφορών και του τουρισμού από το 2000, για την εξυπηρέτηση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων της ΕΕ σε ανταγωνισμό με άλλους μονοπωλιακούς ομίλους. 

Καθόλου τυχαία, λοιπόν, η παράταξη του ΚΙΝΑΛ ταυτίστηκε απόλυτα με την θέση και την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, ως η παλιά σοσιαλδημοκρατική δύναμη που ξέρει καλύτερα από τον ΣΥΡΙΖΑ να βαφτίζει το «κρέας, ψάρι» και τις ιδιωτικοποιήσεις «εθνικό στόχο που εξυπηρετεί τους πάντες». 

3ον Για την παράταξη του κ. Ριζόπουλου αποκαλύφθηκε ότι ο «ανένδοτος αγώνας» κατά της περιφερειακής αρχής σταματά έξω από την πόρτα των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων και αφορά μόνο δευτερεύοντα ζητήματα.. Έκανε πίσω από την εξίσου αντιλαϊκή προεκλογική της θέση για αγορά του λιμανιού από την περιφέρεια (δηλ. το κράτος να πουλήσει στο κράτος!!!) και ταυτίστηκε με την περιφερειακή αρχή και την κυβέρνηση, αποκαλύπτοντας με «θαρραλέο» τρόπο την χαρά της για τις ευκαιρίες που άνοιξε η επίσκεψη του Αμερικανού υπουργού εξωτερικών, επίσκεψη η οποία εκτίμησε ότι μπορεί να φέρει νέους παίχτες στο παιχνίδι της εκποίησης. Κρύβει όμως ότι τα μονοπώλια που μπορεί να έρθουν δεν φέρνουν κανένα όφελος για το λαό παρά μόνο μεγαλύτερη εμπλοκή στους κινδύνους για γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο Νωπή είναι άλλωστε η επίσκεψη του γραμματέα του ΝΑΤΟ στη χώρα μας όπου η μόνη ουσιαστική αναφορά του ήταν για «τον κοινό αγώνα ΗΠΑ-Ελλάδος για την μείωση της κακόβουλης επιρροής της Ρωσίας» στα αιματοβαμμένα Βαλκάνια. 

Ας μην έχει κανείς Ηπειρώτης αυταπάτες για τον ρόλο της πλειοψηφίας του περιφερειακού συμβουλίου. Σε ζητήματα που αφορούν τα συμφέροντα και τα κέρδη μεγάλων εταιριών η «εθνική» τους γραμμή είναι κοινή και αδιαπραγμάτευτη. 

Ο αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού και των άλλων υποδομών, αλλά και στις επιπτώσεις τους μπορεί να έχει αποτέλεσμα, αντοχή και να ανοίξει πραγματικούς δρόμους για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του λαού της περιοχής, στο βαθμό που βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, τα μονοπώλια, το κράτος τους, το καπιταλιστικό σύστημα. Στο βαθμό που ενισχύεται ο αγώνας για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης όπου η οικονομία θα σταματήσει να λειτουργεί με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος. 

Σ΄αυτόν τον αγώνα συμμετέχουν οι κομμουνιστές περιφερειακοί σύμβουλοι της Ηπείρου και δίνουν την μάχη. 

· Ούτε μια σπιθαμή του λιμανιού και της χερσαίας ζώνης σε επιχειρηματικούς ομίλους 

· Ελεύθερη πρόσβαση του λαού στη θάλασσα. Καμιά επιχειρηματική και εμπορική δράση στους ελεύθερους χώρους. Όλοι οι χώροι να αναπλαστούν με αποκλειστική κρατική χρηματοδότηση για τις λαϊκές ανάγκες και την αναβάθμιση του δικαιώματος των διακοπών και της αναψυχής για τα λαϊκά στρώματα. 

· Την ανάπλαση με κρατική χρηματοδότηση των χώρων που δεν εξυπηρετούν λιμενική δραστηριότητα, σε παιδικές χαρές, σε χώρους αθλητικής και πολιτιστικής δραστηριότητας (γήπεδα κλπ) και να αποδοθούν για ελεύθερη χρήση στο λαό. 

· Ασφαλή και σύγχρονα πλοία και μεταφορές που να καλύπτουν τις ανάγκες του λαού τόσο της Ηγουμενίτσας όσο και της ηπειρωτικής χώρας αλλά και των νησιών με φθηνό εισιτήριο και σταθερή σύνδεση. 

· Μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα, χωρίς εργολαβικές και ελαστικές σχέσεις εργασίας για τους εργαζόμενους στα καράβια και στις άλλες εργασίες του λιμανιού. Υπογραφή Συλλογικών συμβάσεων εργασίας σε όλους τους κλάδους με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και διεύρυνση δικαιωμάτων. Όχι στο αίσχος των ατομικών συμβάσεων.