Ας μακαρίσουν τα χείλη μας, την Κυρά των Αγγέλων, «Ὄντως ἀνωτέρα πάντων ὑπάρχεις, Παρθένε ἁγνή» - Του Γιώργου Ματρακούκα

Ας μακαρίσουν τα χείλη μας, την Κυρά των Αγγέλων, «Ὄντως ἀνωτέρα πάντων ὑπάρχεις, Παρθένε ἁγνή» - Του Γιώργου Ματρακούκα

…μια Αυγουστιάτικη χαρμολύπη 

ένα πέρασμα… 

μα τόσα μελίσσια τριγύρω μου βουίζουν , 

ζωσμένος από τις ζαλάδες της ζωής 

μπροστά σ ένα χιλιάρμενο βουητό που έρχεται, 

προς τα που να στραφώ … 

φωνάζω, αχ Παναγιά μου , 

αχ μάνα μου, να σε βρω σήμερα στο δρόμο μου…. 

γιατί πήρα δρόμους πολλούς και σταυρωμένους , 

αυτούς που ξέρεις ότι σε πάνε στις πονεμένες σκιές του θανάτου, 

πήρα μια πορεία, ένα σύντριμμα χωρίς ειρήνη , 

δοκίμασα και ξαναδοκίμασα , 

δεν είδα Θεό, δεν είδα ζωή… 

μια άβυσσος και μια βαρύτητα που σε κλώθει σαν ιστός 

και σε πάει εκεί που δεν θες να καταλήξεις, 

γιατί χωρίς Χριστό δεν αντέχεται αυτή η ζωή …. 

αχ μάνα του κόσμου, να ερχόσουν λέει να με βρεις 

κι απ το χέρι να με πας στον Πατέρα να τον δω… 

γιατί μου λείψε, 

μου λείψε αυτή η καταλαγιά της ψυχής, 

αυτό το απέραντο που πληρώνει τις άδειες καρδιές, 

άλλα τον δρόμο έχασα 

και περιπλανιέμαι στην έρημο του κόσμου , 

πώς να γυρίσω… 

πόσοι λυγμοί, πόσα βάσανα της καρδιάς θα έλειπαν… 

η πίκρα στα χείλη θα γινόταν χαρά 

μια κένωση, μια νηνεμία στην τρικυμία … 

αχ μανούλα του κόσμου, 

εσύ, η μάνα των μανάδων μας… 

μια απέλπιδα ματιά εκεί που σταυρώνουν οι δρόμοι της ζωής 

να σε δω να έρχεσαι λέει στην αυγουστιάτικη λαμπάδα, 

που πάει τάμα η μάνα μου στην οδηγήτρια…. 

σαν δροσερό αγέρας που κλέβει την δίψα 

σαν δυο δάκρυα που κύλισαν και έσβησαν τον πόνο 

από μια ψύχη που καίγεται για ζωή και Θεό… 

ακούω μια γλυκιά φωνή που με καλεί.. κάνε ένα βήμα κι έρχομαι… 

ένα βήμα μόνο να σε φτάσω, 

μα τα πόδια καρφωμένα στη γη .. 

κι ένα μαχαίρι δίκοπο του αόρατου εχθρού στην καρδιά… 

και μια φωνή ευσπλαχνική …. κάνε ένα βήμα κι έρχομαι … 

..κλείσε τα μάτια βγάλε μια ανάσα δυνατή και ξεκίνα.. 

μη φοβηθείς μαχαίρι δεν σε κόβει … 

και πριν η ανάσα βγει από τα κρύα χείλη μου … 

μια αγκαλιά μ αρπάζει 

και με πάει στη μεγάλη γιορτή της Παναγιάς 

της Τριχερούσας, της Παραμυθίας, της Οδηγήτριας …. 

«Ἐν τῇ γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, 

ἐν τῇ κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες, Θεοτόκε. 

Μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, 

καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη 

ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν». 

Χρόνια Πολλά , Καλή Παναγιά! 

Γεώργιος Ματρακούκας