Παύλος Παπαρούνας: "Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί…"

Με αφορμή την πρόσκληση υποβολής εκδήλωσης ενδιαφέροντος, για την απόκτηση πλειοψηφικού μεριδίου Συμμετοχής στο μετοχικό κεφάλαιο του ΟΛΗΓ ΑΕ, καθώς και την συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο την Δευτέρα 27-7-2020, αισθάνομαι την ανάγκη να κωδικοποιήσω κάποια πράγματα και να τα μοιραστώ μαζί σας, συμβάλλοντας στο διάλογο και τον προβληματισμό που αρχίζει να αναπτύσσεται. 

Αντικείμενο του ΤΑΙΠΕΔ είναι να πουλήσει τα περιουσιακά του στοιχεία σε όσο το δυνατόν καλύτερη τιμή. Για τον λόγο αυτό κρίνονται και τα στελέχη του. Επομένως θα πρέπει να κάνουν πιο ελκυστικό το πακέτο, προσθέτοντας όλα εκείνα τα περιουσιακά στοιχεία που θα δίνουν προστιθέμενη αξία και θα κεντρίζουν το ενδιαφέρον του επενδυτή, για να πιάσει όσο το δυνατόν καλύτερη τιμή. Όσο λιγότερες οι υποχρεώσεις του αγοραστή τόσο μεγαλύτερο το τίμημα. 

Ο υπουργός Ναυτιλίας Γ. Πλακιωτάκης, ενόψει ανασχηματισμού, βιάζεται να παρουσιάσει έργο. Προχωρά στην πώληση, με συνοπτικές διαδικασίες χωρίς να έχουν ξεκαθαρίσει τα πράγματα και να είναι σαφές το πλαίσιο. Παλιά μου τέχνη κόσκινο. Πουλάμε, αναθέτουμε έργα και μετά τα βρίσκουμε μπροστά μας, πολλαπλασιάζοντας το κόστος ή ελαχιστοποιώντας το όφελος. Πρέπει να υπολογίσουμε και την εξάρτηση από τους προεκλογικούς χρηματοδότες όπως αποδεικνύεται και από πρόσφατες ομολογίες από τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Οι «επενδυτές» βιάζονται να «κάνουν ταμείο». 

Η μέθοδος πώλησης με εκδήλωση ενδιαφέροντος, στην συνέχεια διαπραγμάτευση και πρόσκληση υποβολής προσφοράς, αφήνει περιθώρια να ελεγχτεί πλήρως η διαδικασία και να πεταχτούν εκτός, όποιοι ανεπιθύμητοι. «Στο πλαίσιο της Συναλλαγής, προβλέπεται η επαναδιαπραγμάτευση και τροποποίηση της Σύμβασης Παραχώρησης, όπως συνοψίζεται στην παράγραφο 1.7 ανωτέρω». 

Όσο για τον ΟΛΗΓ ΑΕ «…αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις». Με την ιδιωτικοποίηση χάνουν το προνόμιο τοπικά στελέχη να ρυθμίζουν κομβικά θέματα της πόλης, χωρίς να δίνουν αναφορά στα εκλεγμένα όργανα. Λειτουργούσαν σαν κράτος εν κράτη, έχοντας το πουγκί γεμάτο, λειτουργώντας ως κυρίαρχοι της πόλης. Με την πώληση του πλειοψηφικού πακέτου το δικαίωμα αυτό μεταφέρεται στον επενδυτή να κάνει δημόσιες σχέσεις, αλλά αυτό θα κοστίζει στην κερδοφορία του. Άρα θα περιοριστούν πολύ «οι απλοχεριές». Τα επενδυτικά σχέδια του ΟΛΗΓ ΑΕ που προετοίμαζε (Εμπορευματικό κέντρο, μαρίνα) περνάν σε «άλλου παππά τα γένια». 

Οι επενδυτές , όπως προκύπτει από την προκήρυξη εκδήλωσης ενδιαφέροντος, θα πρέπει να έχουν συνάφεια και εμπειρία για Διαχείριση και λειτουργία λιμένων, τερματικών σταθμών, υπηρεσίες εφοδιαστικής αλυσίδας, ναυτιλιακές εταιρείες (επιβατών ή Ro-Pax), ή εταιρείες Λιμένα. Πουθενά δεν αναφέρεται γνώση και εμπειρία από τουριστικές επενδύσεις και αξιοποίηση τουριστικών καταφυγίων, ώστε να προμηνύεται έστω και η παραμικρή επένδυση. 

Με τις υπάρχουσες υποδομές θα μπορεί άμεσα να συνεχίσει την σημερινή λειτουργία και να παράγει κέρδος (περίπου δύο εκατομμύρια το χρόνο). Αν αληθεύουν οι πληροφορίες για ενδιαφέρον από συγκεκριμένο εφοπλιστή που δραστηριοποιείται και σήμερα στο λιμάνι, είναι φανερή η μονοπωλιακή εκμετάλλευση, με ότι αυτό συνεπάγεται για το δημόσιο συμφέρον. 

Ο Δήμος Ηγουμενίτσας ελπίζει να βγει κερδισμένος από αυτή την ιστορία, παίρνοντας την χερσαία ζώνη και την παραλία του Δρεπάνου, με τίμημα την απώλεια των καταφυγίων της Πλαταριάς και των Συβότων. Στο πλαίσιο αυτό βάζει πλάτη στην πώληση των υπόλοιπων υποδομών θεωρώντας ότι το κέρδος του, θα μετριάσει τις αρνητικής επιπτώσεις. 

Τάσσεται, η πλειοψηφία με πάθος υπέρ της ιδιωτικοποίησης, γιατί το Δημόσιο δήθεν δεν τα καταφέρνει. Θα είχε ενδιαφέρον να δεσμευτεί, αν τελικά καταφέρει και περάσει το Δρέπανο στην διαχείριση του, αν το camping ή το Κεντρικό θα τα νοικιάσει ή θα τα πουλήσει, για να είναι σύμφωνος με τις επιλογές του. Γιατί αν τα νοικιάσει, δεν μπορεί να σταθεί το επιχείρημα ως μόνης λύσης της επιλογής πώλησης του πλειοψηφικού πακέτου του υπόλοιπου λιμανιού. Αν τα πουλήσει προφανώς και δεν μπορεί να έχουμε την ίδια αντίληψη για την μεταφορά της χερσαίας ζώνης , ώστε να πουληθεί από τον Δήμο. 

Ενώ μπορεί να φαίνεται ότι έχουμε κοινό στόχο, η προοπτική μας φέρνει σε εντελώς αντίθετα στρατόπεδα. Αν είναι να πωληθούν από τον Δήμο, η μεταφορά τους σε εταιρεία του Δημοσίου (ΕΕΣΥΠ ΑΕ ή ΕΤΑΔ ΑΕ) προς αξιοποίηση, είναι χίλιες φορές προτιμότερη. 

Οι πολίτες τι κάνουν, γεννάται αβίαστα το ερώτημα, πρωτίστως οι κάτοικοι της πολύπαθης αυτής πόλης; Βλέποντας όλο τα παραλιακό μέτωπο από τα τσιμέντα μέχρι το πρώην ΤΕΙ κλεισμένο στα κάγκελα, χωρίς καμία πρόσβαση στο παραλιακό μέτωπο, με δραστηριότητες που δεν έχουν καμία σχέση με την καθημερινότητά του; Οι πολίτες της Πλαταριάς και των Συβότων είναι ικανοποιημένοι με το μέλλον που τους επιφυλάσσουν; 

Δεν αισθάνομαι ότι μπορώ να συμβουλέψω κανέναν. Ας κοιτάξει ο καθένας τον εαυτό του στον καθρέφτη, ας ρίξει μια κλεφτή ματιά στα παιδιά του, ας αναλογιστεί τι παρέλαβε και τι παραδίδει στην επόμενη γενιά και νομίζω σίγουρα κάπου θα καταλήξει, ώστε να συναντηθούμε. 

Μην μένουμε στο παρελθόν όταν το μέλλον μας χτυπά την πόρτα. 

Αβίαστα έρχεται στο μυαλό μου το τραγούδι του Μαρκόπουλου: 

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί 

σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί 

κι εμείς τα πήραμε για φυλαχτά 

την άλλη μέρα….. 

Παύλος Παπαρούνας