Των προτύπων η σημαία έχει χρώμα γαλανό του Πέτρου Τσάπε

Των προτύπων η σημαία έχει χρώμα γαλανό του Πέτρου Τσάπε

Πιστή και συνεπής στις ιδεολογικές της δεσμεύσεις η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ, αυξάνει τον αριθμό των προτύπων σχολείων στη χώρα με απώτερο στόχο την λειτουργία ενός προτύπου σε κάθε νομό. 

Θα φοιτούν σε αυτά μαθητές επιλεγμένοι με εξετάσεις και θα διδάσκουν επιλεγμένοι εκπαιδευτικοί οι οποίοι θα αξιολογούνται διαρκώς για την παραμονή τους στο πρότυπο σχολείο. 

Με ομοιογενή πληθυσμό, καινοτόμα προγράμματα, διασύνδεση με τα ΑΕΙ και υψηλό ενδιαφέρον και εποπτεία θα προβάλλουν τα πρότυπα ως φάρους του εκπαιδευτικού μας συστήματος, επιφέροντας την περαιτέρω κατηγοριοποίηση των σχολείων. 

Στη διαβούλευση του νομοσχεδίου, με τίτλο «Αναβάθμιση των σχολείων και άλλες διατάξεις», πήραμε μια πρώτη γεύση της ατομιστικής προσέγγισης για τη σχολική επιτυχία. 

Οι μαθητές των προτύπων διαβεβαιώνουν ότι «Βάζουμε στόχους και παλεύουμε, έτσι έχουμε μάθει» και αλλού «Τα μαθητικά μας χρόνια τα χτίσαμε με κόπο και θυσίες. 

Ξενυχτίσαμε και ξενυχτάμε πάνω από ανοιχτά βιβλία, όχι από οθόνες υπολογιστών και ηλεκτρονικά παιχνίδια». 

Ενισχύοντας αυτήν την οπτική, οι γονείς αυτών των μαθητών επιβεβαιώνουν ότι «πρόκειται περί παιδιών ΑΡΙΣΤΩΝ με υψηλό αίσθημα ευθύνης». 

Καλούν την υπουργό να αποφύγει τη θέσπιση εξετάσεων από τα πρότυπα γυμνάσια προς τα πρότυπα λύκεια με τη συμμετοχή και μαθητών από τα υπόλοιπα σχολεία γιατί, όπως μας λέει γονέας ενός μαθητή προτύπου «Είναι σαν να έχω κατακτήσει το κύπελλο και να έρχεσαι εσύ που έχασες στον τελικό να μου πεις «άμα σου βαστάει, έλα να ξαναπαίξουμε. 

Όχι αγαπητέ, αυτοί ήταν οι κανόνες που συμφωνήσαμε, με αυτούς έπαιξες και έχασες. Δεν θέλω να ξαναπαίξω τον τελικό». 

Αυτή είναι η ζωή «αγαπητέ», αγώνας, ανταγωνισμός, νίκη και ήττα. Προέκταση αυτής της οπτικής αποτελεί παλιότερη δήλωση του πρωθυπουργού της χώρας μας: 

«Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες. Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση και όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη Δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα». 

Η νεοφιλελεύθερη ερμηνεία για τις διαφορετικές εκπαιδευτικές τροχιές των μαθητών και ειδικά για τις επιτυχίες των μαθητών στα πρότυπα παραπέμπει στον ατομικό παράγοντα, την ατομική ευθύνη.

Η αριστεία είναι απότοκη κλίσεων, χαρισμάτων, ταλέντων, ζήλου και προσπάθειας του καθενός. 

Η αποτυχία συνδέεται με την ήσσονα προσπάθεια και την έλλειψη στόχων. 

Σύμφωνα με τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη, εξατομικεύεται και φυσικοποιείται η εκπαιδευτική πορεία. 

Αποσιωπάται όμως η καθοριστική επίδραση του κοινωνικού - οικονομικού παράγοντα, του μορφωτικού κεφαλαίου και άλλων παραμέτρων της μαθητικής επίδοσης και επιτυχίας. Σαν να εκτυλίσσονται όλα σε κοινωνικό κενό. 

Η αποδοχή μιας τέτοιας θεώρησης αποτρέπει από τον έγκαιρο εντοπισμό και την αντιμετώπιση των μαθησιακών προβλημάτων, αποθαρρύνει την ανάπτυξη πολιτικών για άμβλυνση των εκπαιδευτικών ανισοτήτων. 

Ανάλογη άλλωστε είναι και η οπτική, ότι για την κακοδαιμονία της εκπαίδευσης αποκλειστικός παράγοντας είναι ο εκπαιδευτικός, παραβλέποντας αλληλένδετα θέματα όπως υποχρηματοδότηση εκπαίδευσης, σημασία της για το κράτος, κυβερνητικοί και υπουργικοί πειραματισμοί, κατάρτιση και επιμόρφωση εκπαιδευτικών κ.α. 

Η μεγαλύτερη επιτυχία της δεξιάς ιδεολογίας έγκειται στην προσχώρηση στις αντιλήψεις της ακόμα και θυμάτων της, παιδιών αποκλεισμένων από το σχολείο. 

Η σχολική αποτυχία προσλαμβάνεται ως φυσική, άμεσα συνδεδεμένη με την ατομική ανεπάρκεια. 

Οι μαθητές μας, το επιβεβαιώνουν: «ήμουν τεμπέλης», «δεν τόχε η κούτρα μου», «δεν μου έκοβε δάσκαλε». 

Να, γιατί τα πρότυπα σχολεία θα λειτουργούν ως σχολεία για λίγους, παρέχοντας ερμηνευτικά εργαλεία για τη σχολική και κάθε είδους επιτυχία. 

Θα νομιμοποιούν την επιτυχία των αρίστων. 

Η τάξη και η αριστεία θα εξυμνούνται και θα επιδιώκεται η ποικιλόμορφη διεύρυνσή τους σε όλους τους θεσμούς του δημοσίου. Τ

α πρότυπα σχολεία λοιπόν, είναι κάτι περισσότερο. Ξαναφέρνουν από τα απώτερα μαθητικά χρόνια στην μνήμη το ποίημα του Γεράσιμου Μαρκορά: 

Μη σας είναι ο ξένος πλούτος εν’ αγκάθι στην καρδιά – πέστε αζήλευτα: Είναι τούτος εργασίας κληρονομιά.

Πέτρος Τσάπες, 

αιρετός ΑΠΥΣΔΕ Ηπείρου