Κ. Κιτσάτης: «Διαφορετική φιλοσοφία περί αθλητισμού οι Γερμανοί»

Κ. Κιτσάτης: «Διαφορετική φιλοσοφία περί αθλητισμού οι Γερμανοί»

Μια ξεχωριστή ευκαιρία να ζήσουν νέες εμπειρίες και να διευρήνουν τους ορίζοντες τους είχαν οι αθλητές του Δημοτικού Ναυταθλητικού Ομίλου Ηγουμενίτσας στο διάστημα 17 με 27 Οκτωβρίου. Τα νεαρά παιδιά ηλικιών 14-17 είχαν την δυνατότητα να ταξιδέψουν και να εμβαθύνουν τόσο στις αθλητικές όσο και στις πολιτιστικές πτυχές του Βερολίνου. Στο εν λόγω πρόγραμμα, το οποίο χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου από το Υπουργείο Νέας Γενιάς της Γερμανίας, έλαβε μέρος μια 23μελή αποστολή από τον Ηπειρωτικό όμιλο. Στα άτομα αυτά συμπεριλαμβανόταν και οι συνοδοί των μικρών αθλητών, ο πρόεδρος του συλόγου Σπύρος Κούρτης και ο προπονητής Κώστας Κιτσάτης. Σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη ο έμπειρος τεχνικός μοιράζεται τις σκέψεις του γύρω από το ταξίδι της ομάδας του στην Γερμανική πόλη. Μεταξύ των άλλων ο Κ. Κιτσάτης θήγει και θέματα τα οποία σχετίζονται με το τι μέλλει γενέσθαι στον ερασιτεχνικό αθλητισμό της Ελλάδας του σήμερα.

«Κύριος στόχος η αλληλεπίδραση της κουλτούρας»

Σχετικά με το επικοδομητικό αυτό ταξίδι ο κ. Κιτσάτης τονίζει: «Η δράση αυτή έγινε εντελώς τυχαία. Αρχικά μας ήρθε μια πρόσκληση από το Υπουργείο Παιδείας μέσω των αθλητικών Ομοσπονδιών. Από τη στιγμή που πήραμε την απόφαση να συμμετάσχουμε σε αυτό το εγχείρημα έπρεπε να συμπληρώσουμε ένα σχετικό έγγραφο και να το αποστείλουμε στην Διεθνή Ολυμπιακή Ακαδημία. Εκείνη με τη σειρά της μας ζήτησε να φτιάξουμε ένα βιογραφικό. Το τελικό στάδιο για να ενσωματωθούμε σε αυτό το πρόγραμμα ήταν να βρεθεί ο όμιλος ο οποίος θα συμφωνήσει να γίνει αυτή η ανταλλαγή. Είναι κάτι σαν Erasmus. Αποτελεί ένα από τα προγράμματα εξωστρέφιας της Γερμανίας. Απ’ότι έμαθα σε αυτό έχουν ενταχθεί χώρες όπως η Ουκρανία, Ολλανδία, Πολωνία, η Γαλλία κ.α. Ο κύριος στόχος είναι να πραγματοποιηθεί ανταλλαγή αθλητών, προπονητών, διοικητικών στελεχών, ακόμη και γονέων ώστε να υπάρξει μια αλληλεπίδραση κουλτούρας και ο καθένας να εισπράξει καινούργιες εμπειρίες και να υιοθετήσει νέες συνήθεις».

” Σπύρος Κούρτης (αριστερά)- Κώστας Κιτσάτης (δεξιά)“

«Καλό μάθημα γι’εμάς η συμβίωση με την TIB»

«Είχαμε την δυνατότητα να μείνουμε σε ξενοδοχείο, όμως επιλέξαμε τις εγκαταστάσεις του γερμανικού ομίλου ο οποίος μας δέχθηκε, του TIB (Γυμναστικός Σύλλογος Βερολίνου). Αποτελεί ένα από τα ιστορικότερα αθλητικά σωματεία της Γερμανίας, με έτος ιδρύσεως το 1848. Αριθμεί γύρω στα 14.000 μέλη. Κάναμε κάτι σαν κοινόβιο. Ζώντας με αυτά τα άτομα αποκομήσαμε πολλές εμπειρίες και γνώσεις. Μας βοήθησε να αντιληφθούμε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν εκείνοι τον αθλητισμό, αλλά και γενικότερα την διαφορετική νοοτροπία και φιλοσοφία που έχει αυτή η χώρα από εμάς. Ήταν ένα πολύ καλό μάθημα αυτή η συμβίωση. Κάποια παιδιά δυσκολεύτηκαν λίγο στην αρχή. Στο τέλος όμως όλοι προσαρμόστηκαν» συμπληρώνει.

” Το προπονητικό κέντρο της εθνικής Γερμανίας“

«Διαφορετική φιλοσοφία περί αθλητισμού» 

Όσον αφορά το πως κύλησε το πρόγραμμα τους στην δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο κ. Κιτσάτης αναφέρει: «Στις ημερομηνίες που ορίσαμε το ταξίδι περιελάμβανε αθλητικό κομμάτι όσον αφορά την προπόνηση, αλλά και την συμετοχή σε κάποια events. Επιπλέον, δώσαμε το παρών και σε ορισμένες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Πραγματοποιήθηκαν πολύ ωραίες δραστηριότητες, κάθε μερα περνούσε πολύ γρήγορα. Επισκεφτήκαμε διαφόρους συλλόγους. Πήγαμε και στο προπονητικό κέντρο της εθνικής ομάδας, στο οποίο κάναμε και προπόνηση. Εκεί γνωρίσαμε και μια αθλήτρια της Γερμανίας η οποία έχει ελληνικές ρίζες, την Σόφι Βαρδάκας. Είναι εξαιρετική κοπέλα και πολύ καλή κωπηλάτρια. Μάλιστα πήρε και το χρυσό μετάλλιο στο τετραπλό σκιφ ελ. βαρών των Γυναικών, στο φετινό Ευρωπαικό πρωτάθλημα των Ιωαννίνων. Εκτός αυτού, συμμετείχαμε με μεικτό πλήρωμα και σε έναν αγώνα οχτακώπων. Το κύριο νόημα του αγώνα αυτού ήταν να διασκεδάσουν οι συμμετέχοντες. Υπάρχει μια διαφορετική φιλοσοφία περί αθλητισμού και διασκέδασης εκεί. Μάλιστα τέτοιου είδους διοργανώσεις προσελκύουν πολύ κόσμο. Είδαμε να κωπηλατούν μέλη συλλόγων από 10 ετών έως υπερήλικες. Κάτι που δεν γίνεται στην Ελλάδα».

” Η αντιπροσωπεία του ηπειρωτικού συλλόγου στην Ελληνική Πρεσβεία του Βερολίνου“

Συν τοις άλλοις, επισημαίνει: «Επισκεφτήκαμε και ένα σχολείο για να διαπιστώσουμε πως λειτουργεί το εκπαιδευτικό τους σύστημα. Μπήκαμε κανονικά μέσ’τη τάξη εν ώρα μαθήματος. Το πρόγραμμα περιελάμβανε και πολιστικές βραδιές με σκοπό να γνωρίσουμε το Βερολίνο και την σπουδαία ιστοριά του. Εκείνη την περίοδο διεξαγόταν το Live Festival. Στο πλαίσιο αυτού του φεστιβάλ στήνονται στο κέντρο του Βερολίνου τεράστιοι προτζέκτορες, οι οποίο απέχουν 2 -2,5 χιλ από την πύλη του Βρανδεμβούργου μέχρι την κεντρική πλατεία. Φωτίζονται όλα τα κτήρια και πραγματοποιείται πάνω σε αυτά αναπαράσταση μεγάλων ιστορικών γεγονότων. Ήταν πραγματικά απίστευτο. Επιπλέον παραβρεθήκαμε και στην Ελληνική Πρεσβεία. Τρομερή εντύπωση μας έκανε και η τελευταία μέρα, διότι οι αθλητές μας κλήθηκαν να κωπηλατίσουν μια απόσταση 12,5 χιλ., στην εκδήλωση κλεισίματος της χρονιάς με προπόνηση μέσα στο νερό. Αυτό το κάνουν διότι περνούν βαρή χειμώνα. Επομένως, από τον Νοέμβριο και μετά δεν μπαίνουν στις βάρκες. Σε αυτό έλαβαν μέρος γύρω στα 1000 άτομα».

«Μας δόθηκε η ευκαιρία να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας»

Κάνοντας τον απολογισμό της επίσκεψης του ΔΝΟΗ στην ομάδα του Βερολίνου ο Κώστας Κιτσάτης δηλώνει: «Την τελευταία μέρα μέχρι και κλάματα είχαμε κατά τον αποχωρισμό. Περάσαμε πολύ ωραία. Οι ιθύνοντες της TIB μας φιλοξένησαν στις εγκαταστάσεις τους και γενικότερα μας φέρθηκαν με τον καλύτερο τρόπο. Τώρα τους περιμένουμε να έρθουν και εκείνοι σε εμάς γι’ένα δεκαήμερο, μέσα στο καλοκαίρι. Με αυτό τον τρόπο θα ολοκληρωθεί η ανταλλαγή για την πρώτη χρονιά. Πήγε πολύ καλά για πρώτη φορά. Ελπίζω να μπουν και άλλοι στο παιχνίδι, δηλαδή σε δεύτερη φάση να επισκεφτούν την Γερμανία και άλλα παιδιά και άλλοι συνάδελφοι του ομίλου μας. Άτομα που δεν πήγαν. Κάθε χρόνο μπορεί να μας δοθεί η δυνατότητα να το κάνουμε αυτό. Εμείς σαν σύλλογος έχουμε υπογράψει σύμφωνο συνεργασίας με την συγκεκριμένη ομάδα. Αν μας επιλέξει ωστόσο κάποια άλλη μπορούμε να πάμε».

«Πιστεύω ότι αυτό το ταξίδι μας έδωσε τη δυνατότητα να δούμε και έναν άλλο πολιτισμό, να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας σε διάφορους τομείς και κυρίως να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τη φιλοσοφία μας προς το καλύτερο» καταλήγει.

«Οι γονείς είναι οι επίσημοι χορηγοί του αθλήματος μας»

Θέλοντας να κάνει μια σύγκριση με την ισχύουσα κατάσταση στη Γερμανία, ο πεπειραμένος προπονητής συμπεραίνει: «Οι αθλητές εκεί έχουν τις ευκολίες τους. Αντιθέτως στην Ελλάδα μονίμως κόβουμε και κάποια από τις παροχές τους. Πλέον δεν έχουν κίνητρα οι αθλητές μας, ώστε να συνεχίσουν να αγωνίζονται σε υψηλό επίπεδο. Όλο και περισσότεροι προσπαθούν να βρουν τρόπο να φύγουν με υποτροφίες στην Αμερική. Η πολιτεία τους κάνει να τρέπονται σε φυγή. Αυτό μου ακούγεται ως εθνικό έγκλημα. Πρέπει να βρούμε λύση αντιμετώπισης αυτού του προβλήματος. Θεωρώ ότι οι άνθρωποι των αθλητικών ομοσπονδιών θα πρέπει να πιέσουν την κυβέρνηση ώστε να αντιλειφθούν τι γίνεται στη βάση του αθλητισμού. Η βάση είμαστε εμείς τα σωματεία, τα οποία τροφοδοτούμε όλο το σύστημα που λέγεται ελληνικός αθλητισμός. Σε πολλές περιπτώσεις αντιμετωπίζουμε δυσκολίες οι οποίες είναι δυσβάσταχτες γι’εμάς. Διαπιστώνω ότι παντού υπάρχουν προβλήματα και προβληματισμοί. Δεν μπορούμε μονίμως να στηριζόμαστε στην αυταπάρνηση και στο μεράκι προπονητών, γονέων, αθλητών, διοικητικών, φίλων κλπ. Πρέπει όλοι μαζί να γίνουμε μια γροθιά, τα σωματεία, οι ομοσπονδίες, η κυβέρνηση, όλοι. Πρέπει να στηρίξουμε την προσπάθεια που κάνουν οι αθλητές μας και τις θυσίες τους ώστε να αναδείξουν την Ελλάδα μας σε όλο τον κόσμο. Το άθλημα μας και γενικότερα ο ερασιτεχνικός αθλητισμός αργοπεθαίνει. Οι επίσημοι χορηγοί του είναι ο γονείς. Όταν πάψουν να στηρίζουν οι γονείς θα υπάρξουν πάρα πολλά προβλήματα. Αυτή είναι η προσωπική μου εκτίμηση. Θέλω να πιστεύω ότι θα αλλάξει η κατάσταση».

«Πολλοί δεν μπόρεσαν να αντέξουν την πίεση»

Με σκοπό να κρούσει τον κώδωνα του κυνδύνου ο έμπειρος τεχνικός δηλώνει: «Έχουν περάσει από τα χέρια μου αρκετοί αξιόλογοι αθλητές τόσο στο αγωνιστικό σκέλος όσο και σαν άνθρωποι. Δυστυχώς πολλοί εξ αυτών δεν μπόρεσαν να αντέξουν την πίεση του “τι θα κάνω στο μέλλον”. Δεν λέω ότι κάποιος μας υπογράφει συμβόλαιο για το μέλλον, αλλά δεν γίνεται να πορεύεσαι μια ζωή χωρίς να βλέπεις φως στο τούνελ. Ορισμένα παιδιά φτάνουν σε υψηλές διακρίσεις και βλέπουν ότι μετά από δυο-τρια χρόνια δεν έχουν κίνητρα ώστε να μπορέσουν να συνεχίσουν αυτό που αγαπούν. Αν στην Ελλάδα οργανωθούμε λίγο καλύτερα θα έχουμε τις δυνατότητες να κάνουμε πάρα πολλά πράγματα. Αν πιστέψουμε στα παιδιά και τους δώσουμε την δυνατότητα να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους και να ασχοληθούν με απαράμιλλο ζήλο με αυτό που αγαπούν να κάνουν, θα έρθουν καλύτερες μέρες για την κωπηλασία».

«Ο πρωταθλητισμός προκύπτει μέσα από τον αθλητισμό»

Στη συνέχεια, ο Κώστας Κιτσάτης υπογραμμίζει: «Ένας αθλητής ο οποίος για κάποιους λόγους βρίσκεται από νωρίς στο κανάλι των επιτυχιών αποκτά κάποια πλεονεκτήμα έναντι των υπολλοίπων. Όμως τι θα τους κάνουμε τους υπολλοίπους; Θα τους διώξουμε; Όχι βέβαια. Εγώ νομίζω ότι τους χρειαζόμαστε. Δεν είναι ο πρωταθλητισμός πανάκεια, δεν ζούμε μόνο γι’αυτό. Πιστεύω ότι ένα βασικό πρόβλημα στην Ελλάδα είναι το ότι απαξιούμε τον αθλητισμό. Αντιθέτως, πρέπει να ξεκινούμε από εκεί. Ο πρωταθλητισμός προκύπτει μέσα από τον αθλητισμό. Πρώτα πρέπει να κάνουμε μαζικό αθλητισμό και μετά να προσπαθούμε να κάνουμε πρωταθλητισμό υπό προϋποθέσεις. Δεν αγωνιζόμαστε όλοι το ίδιο. Δεν έχουμε την δυνατότητα να προετοιμαστούμε όλοι το ίδιο».

«Βάζουμε πολύ υψηλούς στόχους λαθεμένα»

Ύστερα ο Έλληνας τεχνικός κάνει ευρεία αναφορά στα μελανά σημεία της κοινωνίας μας: «Θεωρώ ότι η πηγή όλου του κακού είναι η έλειψη παιδείας σε όλες τις μορφές της, συνεπώς και η αθλητική. Η εργένη παιδεία αποτελεί μεγάλο κομμάτι της κουλτούρας και του πολιτισμού ενός λαού. Επομένως πίσω από αυτές τις παραμέτρους συνεπάγεται μια ολόκληρη φιλοσοφία. Κακά τα ψέματα ένας ιδιαίτερα ανασταλτικός παράγοντας αυτή τη στιγμή είναι το ελλιπές εκπαιδευτικο σύστημα, το οποίο αναγκάζει τα παιδιά να αφιερώσουν ατελείωτες ώρες εκτός του σχολείου και στα φροντηστήρια. Επομένως, ένα παιδί ηλικίας 16-18 χρονών το οποίο βρίσκεται στη φάση που πρέπει να αποδώσει είναι κατάκοπο. Βάζουμε πολύ υψηλούς στόχους λαθεμένα, δεν μπορούμε να τους φτάσουμε και απογοητευόμαστε. Νομίζω ότι πρέπει να πατήσουμε στο έδαφος λίγο και να προσαρμοστούμε στις δυνατότητες που έχουμε. Αν οι στόχοι μας είναι απλοί και εφικτοί, τότε δεν θα απογοητεύεται κανένας. Δεν χρειάζονται υπερβολές με άλλα λόγια».

Από μια “παράγκα” σε ολόκληρο ναυταθλητικό κέντρο

Από την άλλη, ο κ. Κιτσάτης δεν παραλλείπει να κάνει και μια ιστορική αναδρομή στις πρώτες μέρες ύπαρξης του ΔΝΟΗ: «Βρίσκομαι στον Δημοτικό Ναυτικό Όμιλο Ηγουμενίτσας από το 1995, την χρονιά την οποία και ιδρύθηκε. Είχα την τιμή και να αποτελέσω ιδρυτικό στέλεχος του συλλόγου αυτού, αλλά και να κατέχω θέση προπονητή από τότε. Δόξα το θεό όλα πήγαν καλά. Ξεκινήσαμε την προσπάθεια να φτιάξουμε τον όμιλο με τη βοήθεια του Δήμου Ηγουμενίτσας, ο οποίος μας παραχώρησε μια έκταση 5,5 στρεμμάτων. Φτιάξαμε μια “παράγκα”, η οποία στην πορεία εξελίχθηκε σε ολόκληρο ναυταθλητικό κέντρο. Οι εγκαταστάσεις μας περιελαμβάνουν τρια κτήρια. Διαθέτουμε γυμναστήρια, λεμβαρχία και σιγά σιγά προσπαθούμε να τελειώσουμε και το κωπηλατήριο μας.Το παλεύουμε όσο περισσότερο μπορούμε. Αυτή είναι με λίγα λόγια η 24ετή ιστορία μας, με πολλές δύσκολες στιγμές, αλλά και με πολλές χαρές», και προσθέτει: «Φυσικά το αποκορύφωμα γι’εμάς ήταν η μεγάλη επιτυχία που είχαμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, με το χάλκινο μετάλλιο της αθλήτριας μας Αλεξάνδρας Τσιάβου».

” Η Αλεξάνδρα Τσιάβου“

«Θεωρώ ότι και αυτή η χρονιά ήταν ιδιαίτερα καλή, καθώς στο πανελλήνιο πρωτάθλημα λάβαμε την 10η θέση», υπογραμμίζει.

«Προσπαθήσαμε σταδιακά να δημιουργήσουμε μια ακόμη υποδομή ώστε να μην απευθύνεται ο σύλλογος μας μόνο σε παιδιά, αλλά σε όλη την Ηγουμενιτσιώτικη κοινωνία. Μας ενδιαφέρει να έρθει ο κόσμος να γνωρίσει το άθλημα και να μπορέσει να καταλάβει την ουσία του, δηλαδή να μπορέσει να διασκεδάσει μέσω αυτού», καταλήγει.

STAVROS KARACHALIOS - rowit.gr/