Αναμνήσεις και όνειρα από τη Μουργκάνα- Της Χρυσούλας Ντρουμπογιάννη

Αναμνήσεις και όνειρα από τη Μουργκάνα- Της Χρυσούλας Ντρουμπογιάννη

(Σ. Σ.: Ξυπνάει νοσταλγικές μνήμες το καλογραμμένο και ζωντανό και βιωματικό οδοιπορικό της Χρυσούλας Ντρουμπογιάννη στη Μουργκάνα της καρδιάς της. Περιγράφει με ενάργεια τις δυσκολίες του παρελθόντος, που υπάρχουν και σήμερα ως ένα βαθμό. Επιπλέον η ερήμωση απειλεί τη Μουργκάνα. Συναισθηματικές καταγραφές, όπως αυτή της κ. Ντρουμπογιάννη, είναι μια ψυχική αντίσταση στην αποξένωση, την εγκατάλειψη και στην ερημιά). 

Νύκτα πέρασα την Κατάρα. 

Με το τελευταίο της Γραμμής από Θεσσαλονίκη για Γιάννινα. 

Αρχές του Ιούνη του ' 90, Παρασκευή βράδυ για να μείνω ΣΚ και όσες μέρες μπορούσα να " κλέψω" για να πάω στου Λια, στο σπίτι μας και στην αγαπημενη μου Θειακω, μέχρι να άρχισει πάλι, για τα καλά η Εξεταστική του Θέρους στο Πανεπιστήμιο!

Με μπουφάν ριγμένο κατάστηθα είδει κουβέρτας για την παγωνιά της Νύκτας στο λεωφορείο, στα θολωμένα του τζάμια να βλέπω..καθρέφτη τον εαυτό μου!

Ξημέρωμα στο Γυαλί Καφενέ, να ρωτώ ποτέ φεύγει για Ηγουμενίτσα για να κατέβω Βροσίνα και από εκεί να πάρω ταξί για το Χωριό!. Άλλος τρόπος θυμάμαι, δεν υπήρχε!.

Τότε, μια με δύο φορές την εβδομάδα είχε λεωφορείο παλιό, στρογγυλοφάναρο, Μουργκάνα Γιάννενα, πάνε έλα, αυθημερόν! Μα..δε με βόλευε καθημερινή !!!Μονάχα για να φύγω από το Χωριό. Λες και αυτός ο Τόπος τα έδιωχνε συνέχεια τα παιδιά του...και εκείνα ξαναγύριζαν για να ξαναφύγουν, ατέρμονα..!!! 

Όμως, εμένα με καλούσε!!! Γιατί το μπόλι που μαζί με την Θειάκω, μ'έβαλε νωρις ο πατέρας στην καρδιά στην Κρήτη που γεννήθηκα, άνθισε και έβγαλε καρπούς.. Ηπειρωτικους!!! 

Μετά το γιόμα, κατέβηκα στην Γέφυρα της Βροσύνας, στο Καφενείο, σιμά της. 

Ταξί πουθενά! 

Κάλεσαν ένα για μένα από τους Φιλάτες! 

Ήρθε ο Λόης ο Σωφέρης. 

Πήρε δύο πέστροφες κι εμένα , παραγγελιά, από την Βροσινα και όταν μπήκαμε στο Φιλιάτι, ένα δέμα για.. Ζαλογγο!!! 

_ Σε πειράζει; Μου λέει.. 

Ένα μισάωρο, μικρό κύκλο θα κάνουμε και μετά θα πάμε..κατευθείαν στο χωριό!!! 

Με γουρλωμένα μάτια εγώ δέκτηκα. 

Εξάλλου είχαμε συμφωνήσει την τιμή. Δεν θα μου παίρνε παραπάνω. 

Θυμάμαι έρημη Πλατεία στο Ζάλογγο και γκρεμνά φιδίσια μέχρι να πάμε, σαν να άφησε το δέμα στο πουθενά! Πού και ποιος το πήρε, δεν είδα. 

Στο γυρισμό για Φιλιάτι με ρώτησε αν ακούω Ηπειρωτική Μουσική και λέγοντας ότι είμαι, για χατήρι του Πατέρα μου μα μ αρέσει κι εμένα, φανατική συλλέκτρια... μου χάρισε, για να μ ' αποζημιώσει ίσως, μια κασέτα του Σπύρου Κούρτη! 

_ Πάρτην! Μου' πε. Εγώ έχω πολλές! Είναι δικός μας, από το Φιλιατ' κι είναι μοναδικός στην ερμηνεία! 

Η έκπληξη μου μεγάλωσε ακούγοντας τον...δοκιμαστικά σε όλη την διαδρομή!!!

Σκεφτόμουν τον Πατέρα, που επιχορηγούσε άλλωστε και το Ταξί ευχαριστημένος που αγάπησα τόσο πολύ το Χωριό του πριν ακόμα πάω, πόσο θα χαρεί!!!

_ Πήγαινα τον δρόμο, δρόμο μωρ' κόντω, μωρ' Χάιδω, Χαϊδεμένη μου...μπω μπω ω!!! 

Άκουγα ρυθμικά και το αμάξι λες και...λικνιζόταν ανάλογα πάνω στα τσαιλια!!! 

Καθότι ο δρόμος, χωματόδρομος με ψιλό χαλίκι και νεροφαγωματα, ήθελε τότε 2 ώρες και πλέον για να φτάσουμε στου Λιά!!! 

Μετά την ισιάδα, την μόνη, έξω από τους Άγιους Πάντες, εκεί που έδραζε το Ταχυδρομείο, πηγή όλων των Γραμμάτων που μου στέλνε η Θειάκω μου στην Κρήτη, αρχινουσαν οι στροφές οι φιδοδαγκωμένες ξυστά απ' τα Πουρνάρια και τα Πλατάνια, προς το Παλιοχώρι και στην Πόβλα που άρχιζαν τα..γερά ποδάρια της Μουργκανας, τα δύο από τα 16 χωριά της, πάνω από τον Καλαμά, στην παραμεθόριο τότε..!!! 

Βλάστηση τρομακτική, σκεφτόμουν, προχωρημένο απόγευμα πια, πως έτσι και χαλάσει το αμάξι εδώ θα..μας φαν οι Λύκοι!!! 

Τα λάστιχα να τρίζουν πάνω στο χαλίκι και τα Λογγα όλο και να κλείνουν μπροστά και πίσω μας.... 

Αυτό μου θύμισε η πολυαγαπημένη μου Συγγραφέας και Φίλη Σταυρούλα Δημητρίου με το φοβερό βίντεο, Συντοπιτη της που ανέβασε απόψε.. 

Μονάχα η άσφαλτος προστέθηκε στο σήμερα!. 

Σε όλα τ άλλα τούτη η εσχατιά της Θεσπρωτίας, Γη των Χαόνων διαχρονικά, παραμένει...ίδια και απαράλλαχτη!!! 

Καλό ξημέρωμα με.. Όνειρα γεμάτα Μουργκάνα!!!

ΚΑΤΟΨΗ