Κριτική παρουσίαση του έργου του κ. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΠΑΠΠΑ «ΑΣΠΑΣΙΑ» - Γράφει ο κ. ΗΛΙΑΣ ΒΕΖΔΡΕΒΑΝΗΣ, Τ. Βουλευτής

Κριτική παρουσίαση του έργου του κ. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΠΑΠΠΑ «ΑΣΠΑΣΙΑ» - Γράφει ο κ. ΗΛΙΑΣ ΒΕΖΔΡΕΒΑΝΗΣ, Τ. Βουλευτής 

Ο εκλεκτός συμπατριώτης μας, από το Καστρί - Ηγουμενίτσας κ. Αριστοτέλης Β. Παππάς, με τα σπάνια λογοτεχνικά του έργα έχει καταξιωθεί στον χώρο του πνευματικού κόσμου και αποτελεί διακεκριμένο μέλος της ΕΝΩΣΗΣ μας, των Ελλήνων Λογοτεχνών.

Αυτές τις ημέρες ο αγαπημένος μας ΤΕΛΗΣ ΠΑΠΠΑΣ μας ξάφνιασε ευχάριστα με ένα καινούριο πνευματικό του έργο, την « ΑΣΠΑΣΙΑ ».

Μυθιστόρημα χαρακτηρίζει το έργο του ο Συγγραφέας και έτσι το εμφανίζει αναγράφει στο εξώφυλλο, αλλά στην τελευταία σελίδα γράφει: « θα περιορισθώ σε ό,τι έχω γράψει και που το χαρακτηρίζω σα Νουβέλα »

Σαφέστατα διαφαίνεται ότι ο συγγραφέας για « Μυθιστόρημα » ξεκίνησε την ΑΣΠΑΣΙΑ, αλλά και λόγω της πολύμηνης ασθενείας του, ΝΟΥΒΕΛΑ του βγήκε!

Κατά τα φοιτητικά μου χρόνια στην οδό Φιλελλήνων (Αθηνών) λειτουργούσαν τα Γραφεία (μας) της ΕΡΕΝ στα οποία κατά τακτά χρονικά διαστήματα παρουσίαζε τις «Ιδεολογικές και Πολιτισμικές Αναλύσεις» ο Ακαδημαϊκός και αργότερα και Πρόεδρος της Δημοκρατίας αείμνηστος Κ. ΤΣΑΤΣΟΣ, που οι προγονοί του κατήγουντο από το Πλαίσιο - Φιλιατών.

Από « σημειώσεις » εκείνου του καιρού αντιγράφω τις απόψεις του σοφού μας δασκάλου Κ. ΤΣΑΤΣΟΥ για την « ΝΟΥΒΕΛΑ ».

Έλεγε: « Νουβέλα είναι αφηγηματικό είδος της λογοτεχνίας, το οποίο χαρακτηρίζεται από την συντομία στην έκταση, η οποία κυμαίνεται μεταξύ του συντομότερου Διηγήματος και του εκτενέστερου Μυθιστορήματος και παράλληλα (χαρακτηρίζεται) από τον ρεαλισμό του ύφους και την ύπαρξη συγκεκριμένης μορφής». Ακόμη χαρακτηριστικό γνώρισμα της Νουβέλας είναι ότι το βάρος πέφτει στην ηθογράφηση και την ψυχογράφηση των χαρακτήρων και όχι τόσο στην πλοκή και στα επεισόδια που αφηγείται.»

...Από εκείνα τα, μακρινά, χρόνια μέχρι και σήμερα συνεχίζω να ασπάζομαι αυτές τις απόψεις και επομένως βλέπω από την σκοπιά μου την ΑΣΠΑΣΙΑ του αγαπημένου φίλου ΤΕΛΗ ΠΑΠΠΑ ως Νουβέλα.

Με πλουσιότατη ιστορική γνώση ο πολυγραφότατος Συγγραφέας παίρνει τους βασικούς ήρωες του από την Ναυπλιωτική « αρβανιτιά ». Είναι ένα μικρό αγόρι, ο Στέφανος, και ένα μικρότερο κορίτσι, η Ασπασία. Ο Στέφανος είναι ορφανός καθόσον, οι γονείς του όταν έφθασαν στο Ναύπλιο από την υπόδουλη Σιάτιστα, πέθαναν από μια λοιμώδη νόσο. Δεν άντεξαν μια νέα προσφυγιά, αφού πριν λίγα χρόνια έφυγαν από το Σούλι μετά τον « χαλασμό », το 1803, και έφθασαν κατατρεγμένοι στην Σιάτιστα. Ο Στέφανος επιβιώνει με θελήματα σε Ναυπλιώτικο μαγαζάκι και εξασφαλίζει λίγο ψωμί, λίγες ελιές και μια γωνιά του μαγαζιού για ύπνο. Το κορίτσι η Ασπασία, έχασε τους γονείς στην μεγάλη καταστροφή τω Ψαρών και σώθηκε από τύχη σε μια βάρκα, που την έφεραν στο Ναύπλιο. Περιφέρεται πεινασμένη, άστεγη και απελπισμένη.

Από την πρώτη στιγμή ο κ. Παππάς ηθογραφεί και ψυχογραφεί τους χαρακτήρες των ηρώων του και ζωντανεύει στις μνήμες όλων μας τις ταλαιπωρίες και τα βάσανα του Ελληνισμού μέσα στην τρισχιλιόχρονη ιστορία μας.

Γυμνοί, ανυπόδητοι, πεινασμένοι και άστεγοι πορεύονται οι πρωταγωνιστές της « ΑΣΠΑΣΙΑ », για να επιβιώσουν και αφού εγκαταλείπουν το Ναύπλιο, φθάνουν στην Αθήνα, που έχει γίνει η νέα Πρωτεύουσα της Ελλάδος και είχε εγκατασταθεί η Κυβέρνηση, με ό,τι αυτό επέφερε, δηλαδή την συγκέντρωση όλων όσων αναζητούσαν μια καλύτερη τύχη. Και η συγκέντρωση του πληθυσμού στην Αθήνα ήταν τόση, που οι 12.000 κάτοικοι, που ζούσαν όταν έγινε πρωτεύουσα έγιναν σήμερα 4-5 εκατομμύρια!

Στην Αθήνα ο Συγγραφέας παρακολουθεί την πορεία των Ηρώων του για επιβίωση και προκοπή. Γρήγορα τους βλέπει επιτυχημένους επιχειρηματίες στην εστίαση και ευτυχισμένους οικογενειάρχες. Το πρώτο τους αγόρι φθάνει στην αποικία της Αρχαίας Φώκαιας, την Μασσαλία της Γαλλίας για να πλουτίσει τις γνώσεις του στον τομέα της επιχείρησης των γονιών, που σε λίγο θα αναλάβει, την διεύθυνση και θα κάνει το εστιατόριο « ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ » το σπουδαιότερο κέντρο εστίασης της Αθήνας.

Από το Μασσαλιώτικο « ΦΩΚΙΣ » δεν παίρνει μόνο επαγγελματικές γνώσεις αλλά και ... την λογίστρια αυτού, με την οποία δημιουργεί την προσωπική του οικογένεια. Το άλλο αγόρι των πρωταγωνιστών ανεβαίνει ένα - ένα τα σκαλοπάτια και φθάνει μέχρι την έδρα του Πανεπιστημιακού Καθηγητή. Το κορίτσι του Στέφανου και της Ασπασίας μετά από σπουδές, κυρίως ξένες γλώσσες, γίνεται σύζυγος διακεκριμένου γιατρού της Αθήνα.

Η όλη πλοκή του έργου είναι τόσο καλά σχεδιασμένη, που τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο κατά τέτοιο τρόπο ώστε η αλληλουχία να « δένει » απόλυτα.

Δίπλα στους πρωταγωνιστές παρελαύνει πλήθος από ... δεύτερο αγωνιστές με διάφορες ιδιότητες, όπως απαιτούνται από τις ανάγκες του πονήματος. Όλους αυτούς ο συγγραφέας ηθογραφεί και ψυχογραφεί με ακρίβεια ακτινολογικής ικανότητος. Μάλιστα νομίζει κανείς ότι όλους αυτούς τους γνωρίζει και συναναστρέφεται επί πολλά χρόνια.

... Αλλά και για τους χώρους των διαφόρων δράσεων των Ηρώων του έργου του ο κ. ΤΕΛΗΣ ΠΑΠΠΑΣ αποδεικνύει τις άπειρες γνώσεις του. Μιλάει για την Αθήνα σαν « Γκάγκαρος » γνωρίζοντας ακόμη και τα Αθηναϊκά « παρατσούκλια », όπως για παράδειγμα τον Υμηττό, που τον ονομάζει « Τρελλό », όπως οι γνήσιοι Αθηναίοι.

Κρίνω σκόπιμο να αρκεσθώ στα αναφερθέντα και να αφήσω στο αναγνωστικό κοινό, που προτρέπω να προμηθευτεί αυτό το σπουδαίο λογοτεχνικό έργο και να απολαύσει μια γνήσια Νουβέλα ενός διακεκριμένου ανθρώπου του πνεύματος, του κ. Αριστοτέλη Παππά.

ΗΛΙΑΣ Κ. ΒΕΖΔΡΕΒΑΝΗΣ