Φιλιάτες, το παλιό σινεμά…

Φιλιάτες, το παλιό σινεμά…

Από τις Φιλιατιώτικες αναμνήσεις του Πολ Μαντέλου

Προχθές είδα στην τηλεόραση, σε ένα ελληνικό κανάλι, 5-6 παλιές ελληνικές ταινίες της παλιάς εποχής, χωρίς διαφημίσεις. Είδα το “Γαρύφαλλο στ’ αυτί”, “Το σοφεράκι”, “Η Γκόλφω και ο Τάσος”. 
Πότε γελούσα, πότε έκλαιγα. 
Θυμήθηκα τότε που ήμουν νεαρός, στο Φιλιάτι, κάναμε το παν να βρούμε 2 δραχμές να πάμε στο σινεμά του Δάλλα, να δούμε τα έργα αυτά. 
Όμως ας τα πάρω από την αρχή. 
Η οικογένεια Δάλλα είχε έρθει στο Φιλιάτι από το χωριό Αράχωβα. 
Τρία αγόρια, ο Σταύρος, ο Δονάτος, ο Γρηγόρης και η Σοφία. 
Είχαν στην επάνω πλατεία το ιστορικό εστιατόριο που άφησε εποχή για το καλό και φθηνό φαγητό. 
Ένα από τα αδέλφια, ο Δονάτος (Αηδόνης), δεν αρκούνταν στις δουλειές του εστιατορίου, είχε άλλες ιδέες που αργότερα τον δικαιώσανε. 
Στον κήπο του εστιατορίου έφτιαξε τον καλοκαιρινό σινεμά και έφερνε ταινίες ελληνικές, καουμπόικες και πάσης φύσεως. 
Ο κόσμος, που δεν είχε με τι να διασκεδάσει τότε, αγκάλιασε την προσπάθεια αυτή και ομαδικά πηγαίναμε να δούμε τις ταινίες. 
Επίσης νοίκιασε το μεγάλο καφενείο του Σπύρο Κώτση στην κάτω πλατεία και πρόβαλλε εκεί ταινίες και το χειμώνα. 
Θυμάμαι με συγκίνηση, όταν τέλειωνε η ταινία και φεύγαμε για τα σπίτια μας, όλο μιλάγαμε για την ταινία που είδαμε ενθουσιασμένοι, και την άλλη μέρα όλοι πάλι γι΄ αυτό μιλούσανε. 
Η ταινία “Η Γκόλφω και ο Τάσος”, παιζότανε, θυμάμαι, κάθε βράδυ για ενάμιση μήνα συνεχώς. Γριές που δεν έβγαιναν απ’ το σπίτι τους, πηγαίνανε να δουν το έργο αυτό, ακόμα και άρρωστοι απ’ το νοσοκομείο. 
Όλα αυτά ήρθαν στη μνήμη μου με συγκίνηση και κατάλαβα ότι ο Αηδόνης Δάλλας πρόσφερε πολλά. 
Αργότερα άνοιξε κινηματογράφους στην Ηγουμενίτσα, στη Σαγιάδα, στην Παραμυθιά, στη Νέα Σελεύκεια, στο Καστρί, στο Κανελλάκι, στην Πάργα και στην Κέρκυρα και για χρόνια διετέλεσε Πρόεδρος των Ιδιοκτητών Κινηματογράφων Δυτικής Ελλάδας και μέλος στο Συμβούλιο κινηματογραφιστών-αιθουσαρχών Ελλάδας. 
Άνθρωποι προοδευτικοί που παίρνουν τέτοιες πρωτοβουλίες και δίνουν γέλιο και χαρά στον κόσμο, πρέπει να τους το αναγνωρίζουμε. Χάρη στο Δάλλα είδαμε όλα αυτά τα αριστουργήματα. 
Οι μεγαλύτεροι διασκεδάζανε με τις ελληνικές ταινίες και η νεολαία μορφωνότανε και επηρεαζότανε από τα αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου που γυριζότανε εκείνες τις εποχές από μεγάλους σκηνοθέτες και εμείς είχαμε τη δυνατότητα να τα βλέπουμε στο Φιλιάτι, χάρη στο Δονάτο. Τώρα που γράφω τα λίγα αυτά λόγια, το μυαλό μου ταξιδεύει στην εποχή εκείνη, που με 5 φράγκα στην τσέπη ήμουνα ευτυχισμένος στο Φιλιάτι μας!

Σ.Σ. Οι πρώτες κινηματογραφικές προβολές στο Φιλιάτι έγιναν προπολεμικά από τον αείμνηστο Βαβουριώτη Νικόλα Πάντο- που είχε έρθει από την Αμερική εγκαταστάθηκε στο Φιλιάτι και είχε κινηματογραφική μηχανή. Ο χώρος προβολών ήταν στο καφενείο ¨το ΝΕΟΝ¨ όπου σήμερα το πνευματικό κέντρο της εκκλησίας (Φιλιάτες 1936 ¨Στο καφενείο «το ΝΕΟΝ» θα προβληθεί η κινηματογραφική ταινία από την κηδεία του Ελευθέριου Βενιζέλου¨. από την εφημερίδα ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ)

neafiliaton.com