Ξανακατέστρεψαν, με δυναμίτη αυτή τη φορά, το μνημείο του Θύμιου Λώλη στην Κρανιά Αγ. Σαράντων

Ξανακατέστρεψαν, με δυναμίτη αυτή τη φορά, το μνημείο του Θύμιου Λώλη στην Κρανιά Αγ. Σαράντων 

Αλβανοί εξτρεμιστές, που έδρασαν τα ξημερώματα της 22ης Ιουλίου, κατάφεραν να καταστρέψουν το μνημείο του οπλαρχηγού Θ.ύμιου Λιώλη στο χωριό Κρανιά της Βορείου Ηπείρου. Οι δράστες, έσπασαν τη μαρμάρινη πλάκα, με βαριοπούλα άρχισαν να χτυπούν τη μεγάλη πέτρα και τοποθέτησαν μάλιστα και δυναμίτιδα, ώστε να βεβαιωθούν ότι θα καταστραφεί ολοσχερώς το μνημείο. Ο θόρυβος ξύπνησε τους κατοίκους και οι ακραίοι αμέσως τράπηκαν σε φυγή. Πρόλαβαν, όμως, και έγραψαν συνθήματα στους τοίχους για την υποτιθέμενη Τσαμουριά και υβριστικά συνθήματα κατά των Ελλήνων. Και τον περασμένο Δεκέμβριο το μνημείο στην κεντρική πλατεία της Κρανιάς, βανδαλίστηκε από ομάδα Αλβανών εθνικιστών που τράπηκαν σε φυγή, όταν έγιναν αντιληπτοί. Ωστόσο με ενέργειες ομογενών το μνημείο αποκαταστάθηκε.

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ

Αποτροπιασμό και ανησυχία εκφράζει με ανακοίνωσή του το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αναφορικά με την ανατίναξητου μνημείου του Θύμιου Λιώλη στην Κρανιά του Δήμου Φοινίκης. Το υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο καταδικάζει έντονα την ενέργεια, διαμηνύει επίσης τη σταθερή θέση του ότι «προκλήσεις έναντι της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας και, εν τέλει, έναντι των ελληνοαλβανικών σχέσεων, θα πρέπει να τυγχάνουν άμεσης διερεύνησης και διαλεύκανσης, με απόδοση των δραστών στην δικαιοσύνη». Υπογραμμίζεται ακόμη ότι αναμένενονται «οι δέουσες ενέργειες της αλβανικής πλευράς, το συντομότερο, προς αποκατάσταση του αισθήματος ασφάλειας της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας". Το υπουργείο Εξωτερικών και η Ελληνική Πρεσβεία, καθώς και οι Προξενικές μας Αρχές στην Αλβανία, παρακολουθούν στενά την υπόθεση», καταλήγει η ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερι

Η "ΟΜΟΝΟΙΑ"

Σε ανακοίνωσή της η "ΟΜΟΝΟΙΑ", οργάνωση των Ελλήνων της Αλβανίας, καταγγέλλει ότι το Μνημείο καταστράφηκε ολοσχερώς, αλλά πέραν τούτου η οργανωμένη ομάδα, που έδρασε, θέλησε να στείλει και το μήνυμα ότι δεν αρκείται μόνο με βαριοπούλες και λοστούς. Δρα με τις μεθόδους της τρομοκρατίας!". Και προσθέτει: "Από πλευράς μας καλούμε τους αρμόδιους κρατικούς φορείς να την αντιμετωπίσουν με την δέουσα πρακτική της οργανωμένης τρομοκρατικής οργάνωσης, που εμπνέεται από εθνικιστικό μίσος και ακολουθεί τις μεθόδους της Ισλαμικής τρομοκρατίας. Εξ άλλου η ολιγωρία των αστυνομικών αρχών να εντοπίσουν και οδηγήσουν στο εδώλιο αυτούς που προ μηνών διενέργησαν βεβήλωση του μνημείου και της ελληνικής σημαίας την καθιστά υπεύθυνη". Και καταλήγει: "Ήδη έχουμε προσανατολιστεί στην απόφαση ομογενείς αρχιτέκτονες και καλλιτέχνες να εκπονήσουν τα σχετικά σχέδια και να διενεργηθεί έρανος μεταξύ των μελών μας για ανέγερση νέου κατάλληλου μνημείου για το Θύμιο Λώλη, αλλά και την ιστορία των αγώνων μας για την διαιώνιση της παρουσίας του Ελληνισμού στα πάτρια εδάφη".

Ο ΘΥΜΙΟΣ ΛΩΛΗΣ

Ο Θύμιος Λώλης γεννήθηκε το 1880 στο χωριό Κρανιά και κατά τον Μακεδονικό Αγώνα (1904) βρέθηκε δίπλα στον Παύλο Μελά, πολεμώντας τους κομιτατζήδες.Το 1912 επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του και οργάνωσε αντάρτικο σώμα, κατά των συμμοριών, που λυμαίνονταν την περιοχή. Το1914 έλαβε μέρος στον ένοπλο αγώνα που οδήγησε στην Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου, που ουδέποτε εφαρμόστηκε, και τα επόμενα χρόνια ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τα δίκαια του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, με αποτέλεσμα το 1934 -και κατα την απεργία για τα ελληνικά σχολεία- να εξορισθεί από τις αλβανικές Αρχές. Το 1940 βοήθησε τον Ελληνικό Στρατό στις επιχειρήσεις κατά των Ιταλών και μετά την κατάρρευση του μετώπου, βρέθηκε στην Αθήνα όπου συνελήφθη από Ιταλούς. Οδηγήθηκε στα Τίρανα, δικάστηκε ως συνεργός των Ελλήνων, αλλά αργότερα αφέθηκε ελεύθερος. Την περίοδο της κατοχής οργάνωσε σώμα Βουρκάρηδων, ανδρών από τα χωριά του Βούρκου των Αγίων Σαράντα, και πολέμησε κατά Ιταλών, Γερμανών και Αλβανών. Το 1944 κατέφυγε, με όσους άνδρες του είχαν απομείνει, στην Ήπειρο και ενσωματώθηκε στις ομάδες του Ζέρβα. Μετά το τέλος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου και του καταστροφικού εμφυλίου πολέμου, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα ζώντας φτωχικά, με μία μικρή τιμητική σύνταξη, αλλά πάντα μπροστάρης στους αγώνες για την ιδιαίτερη πατρίδα του, με αποτέλεσμα παρά τη μεγάλη του ηλικία να χαρακτηριστεί “εχθρός” του καθεστώτος Χότζα. Πέθανε το 1961 σε ηλικία 81 ετών. Το 1956 σε μια επιστολή του προς τον πρόεδρο της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Αμερικής Κωνσταντίνο Δήμα, -μεταξύ άλλων- του έγραψε: «Δεν πρόκειται να σας συστηθώ, ούτε να σας αραδιάσω τους αγώνας μου που έκαμα -καθήκον μου άλλωστε ελάχιστον προς την αγαπημένη μας πατρίδα- γιατί λίγο πολύ ο Θεός και η τύχη έφεραν την φτωχειά φήμη του ονόματός μου στ’ αυτιά σας. Είμαι ο οπλαρχηγός του Βούρκου Θύμιο-Λιώλης, που από τα νειάτα μου μέχρι τα βαθειά μου γεράματα κράτησα με τιμή το καριοφύλι της Λευτεριάς, όσο μπορούσα άξια στον τόπο μας και έχω αθάνατα και αδιάψευστα παράσημα τις άμετρες λαβωματιές στο βασανισμένο μου κορμί».