Αποχαιρετισμός στον παππού μου…. - Του Γιάννη Στάθη

Η θεσπρωτική γη αγκάλιασε για πάντα τον παππού μου, Λεωνίδα Αναστασίου.. 

Ο παππούς Λεωνίδας , ήταν αναμφισβήτητα ο «ήρωας» των παιδικών μου χρόνων, ένας άνθρωπος που είχε , έχει και θα έχει για πάντα ένα χωριστό, μεγάλο κομμάτι στην καρδιά μου, όσο και στο μυαλό μου. 

Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν, θα έλεγα πως κατανόησα αρκετά από τη ζωή του. 

 

Πλαταριά 1979

 

Εγκράτεια, αξιοπρέπεια, λόγος, πείσμα , η εργατικότητα, η δημοκρατικότητα και ήθος ήταν μερικά από αυτά. 

Εκείνο που με εντυπωσίαζε ιδιαίτερα όμως ήταν η απλότητα που τον χαρακτήριζε. 

Παρατηρώντας αυτή τη στάση ζωής κατάλαβα με τον καιρό ότι οι ανθρώπινες συμπεριφορές μπορούν να έχουν τόση δύναμη, ώστε η εμβέλειά τους να ξεπερνά τα στενά όρια του «εγώ» και να επηρεάζουν τις ζωές των γύρω μας. 

Υποστήριξε με αξιοσημείωτη σταθερότητα και πείσμα τις αρχές και τις αξίες του, και τις υπηρέτησε , με ήθος, με εντιμότητα και σεμνότητα. 

Ήταν ένας Άνδρας με αξίες 

Ένας Άνδρας ο όποιος δεν φοβόταν την αποτυχία. 

Ένας Άνδρας ο οποίος δεν έψαχνε για δικαιολογίες. 

Ένας Άνδρας ο οποίος αναλάμβανε την ευθύνη των πράξεών του. 

Ένας Άνδρας του οποίου ο λόγος ήταν συμβόλαιο. 

Ένας Άνδρας ο οποίος σεβόταν φίλους και αντιπάλους. 

Τώρα πια τον ευχαριστώ ειλικρινά, γιατί δίπλα του γνώρισα ένα προς ένα όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που μπορούν να καταστήσουν κάποιον πάνω από όλα άνθρωπο . 

Κατά την άποψή μου, ήταν ένας άνθρωπος που άφησε τη δική του ιστορία και ενέπνευσε πολλούς από μας με την πορεία της ζωής του. 

Εκείνος διαμόρφωνε και εξέλισσε τα αξιώματα που αναλάμβανε. 

Το κυριότερο, όμως, είναι ότι πραγματικά σεβάστηκε τους παλαιότερους αλλά και τη νέα γενιά κυριολεκτικά σαν ένας μεγάλος παππούς που φροντίζει για όλους, πριν φύγει. 

Ο Πάππους Λεωνίδας έφυγε, αλλά άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στην Πλατάρια και τους ανθρώπους της. 

Τελικά η σπουδαιότερη κληρονομιά που αφήνουν πίσω τους οι παππούδες κι οι γιαγιάδες μας δεν είναι υλικά αγαθά αλλά οι εμπειρίες και οι αξίες τους, που συνεχίζουν να υπάρχουν για πολύ καιρό αφού εκείνοι φύγουν. 

Παππού-Λιώνη σε ευχαριστούμε για την ανθρωπιά σου, για τη λεβεντιά σου, για την καλοσύνη σου, για το περίσσευμα καρδιάς που μας δίδαξες. 

Σε ευχαριστούμε που μας έμαθες να αγαπάμε την Πλαταριά, τη Θεσπρωτία, την Ηπειρο. 

Σε ευχαριστούμε που μας δίδαξες να τιμάμε τις φιλίες μας, σε ευχαριστούμε που μας δίδαξες την αξία της υπερηφάνειας… 

Σε ευχαριστούμε που μας δίδαξες τι σημαίνει «άντρας με λόγο»… 

Καλό Παράδεισο παππού. 

Να μας στέλνεις τις ευχές σου από ψηλά 

 

Ο Εγγονός σου 

Γιάννης Στάθης 

Αθήνα 1 Μαρτίου 2019