Το Δωδεκαήμερο της εκκλησιάς και της παράδοσης στη Θεσπρωτία

Το Δωδεκαήμερο και στη Θεσπρωτία έχει ξεχωριστή σημασία. Δωδεκαήμερο ονομάζεται η περίοδος των 12 ημερών και νυχτών, από την παραμονή των Χριστουγέννων, έως το πρωί του Αγιασμού, στις 6 του Ιανουαρίου. 

 Τρεις μεγάλες γιορτές γιορτάζονται αυτές τις ημέρες. 

Τα Χριστούγεννα, η Πρωτοχρονιά και τα Φώτα. 

Το Δωδεκαήμερο με τις πολλές γιορτές, το καλό και πλούσιο φαγοπότι, τα γλέντια και τα γιορτάσια, που σχετικά έχουν ατονήσει, αλλά δεν έχουν ακόμη εντελώς σβήσει στη Θεσπρωτία, ήταν μια όαση μέσα στο χρόνο. Και κοινωνικά και θρησκευτικά, γιατί έδινε την ευκαιρία ανανέωσης. 

 Μια όαση, που η ανθρώπινη ψυχή πρέπει να σταματήσει, να ξεκουραστεί και με ξανανιωμένες τις δυνάμεις να ξαναρχίσει πάλι τον κύκλο της ζωής με μεγαλύτερη όρεξη και μεγαλύτερο θάρρος και ελπίδα για το μέλλον. 

Τα τελευταία χρόνια έχει συνδεθεί η περίοδος του Δωδεκαημέρου με τα κάλαντα, που έλκουν την καταγωγή τους από παρόμοια αρχαία τραγούδια του αγερμού και της ειρεσιώνης και είχαν κοσμικό χαρακτήρα. 

Η Εκκλησία κατά τους Βυζαντινούς χρόνους απέτρεπε αυτό το έθιμο ως ειδωλολατρικό και το είχε καταδικάσει με απόφαση της ΣΤ' Οικουμενικής Συνόδου το 680 μ.Χ. 

Με την πάροδο του χρόνου τα Κάλαντα απέκτησαν θρησκευτικό περιεχόμενο, ανάλογο με την κάθε γιορτή. 

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι πολυάριθμες παραλλαγές καλάντων που υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα. 

Σχεδόν κάθε περιοχή, πολλές φορές και κάθε χωριό έχει τα δικά του, ξεχωριστά κάλαντα. 

Οι στίχοι διαμορφώνονται ανάλογα με τις διαλέκτους και τα ιδιώματα της κάθε περιοχής και η μουσική ανάλογα με την παράδοση του κάθε τόπου.Δ ιατηρούνται μέχρι τις μέρες μας στη Θεσπρωτία και άλλα ήθη και έθιμα, που συνδυάζονται με γλέντι και χορό. Θαυμαστό είναι το γεγονός πως οι εκκλησιαστικές γιορτές καλλιεργούν πολιτισμικά και λαογραφικά έθιμα. 

Η περίοδος του Δωδεκαημέρου έχει πλείστους συμβολισμούς και μαρτυρεί την ορθόδοξη παράδοση μας. 

ΚΑΤΟΨΗ