Επιτέλους, σεβασμός στο νεκρό παλικάρι από τους Βουλιαράτες - Του π. Ηλία Μάκου

Η αλβανική πλευρά δεν σέβεται, που δεν σέβεται το νεκρό παλικάρι από τους Βουλιαράτες, ούτε βέβαια κατά διάνοια δείχνει στοιχειώδη ευαισθησία για τα ανθρώπινα δικαιώματα. 

 

Αν έδειχνε, δεν θα έφτανε στη δολοφονία του. Και δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα... 

 

Το παράξενο, όμως, είναι αλλού. 

 

Δημοσιοποιούνται ανακοινώσεις από ελληνικής πλευράς, που αναφέρονται στο παρελθόν του δολοφονημένου, ίδιες σχεδόν, με αυτές, που διακινούνται στην Αλβανία. 

 

Πραγματικά, προκαλεί οργή, να έχει δολοφονηθεί ένας 35χρονος ομογενής επειδή πίστευε, με τον τρόπο του, στην ιδέα του Ελληνισμού, άσχετα αν ακόμη δεν έχουν διευκρινιστεί τα ακριβή αίτια και οι συνθήκες της δολοφονίας, αφού στη γειτονική χώρα όχι απλά συγκαλύπτεται η έρευνα, αλλά δεν υπάρχει ειλικρινής πρόθεση για έρευνα, και στην Ελλάδα να εμφανίζονται τέτοιου είδους αναφορές. 

 

Πάνω στο πτώμα ενός δολοφονημένου, δεν επιτρέπονται ασέλγειες κανενός είδους. 

 

Το ζήτημα δεν είναι η προσωπική ζωή του Κωνσταντίνου Κατσίφα, αλλά η προκλητική και ανεξέλεγκτη συμπεριφορά του αλβανικού κράτους, που θέλει να έχει ευρωπαϊκή προοπτική, απέναντι σε μια αναγνωρισμένη με διεθνείς συνθήκες μειονότητα. 

 

Και αυτή η επιθετική στάση του αλβανικού πολιτικού συστήματος απέναντι στους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, μπορεί να κορυφώθηκε, αλλά δεν αποκαλύφτηκε, με τη δολοφονία ενός Βορειοηπειρώτη. 

 

Εκδηλώνεται σταθερά στην μετά το Χοτζικό καθεστώς εποχή, με αποτέλεσμα οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, ανεξάρτητα από τα δικά τους λάθη και την τακτική της Ελλάδας, να συμπιέζονται και να συρρικνώνονται.

 

Το κεντρικό θέμα είναι να υπάρξει σωφροσύνη και ψυχραιμία και να αντιληφθεί η Αλβανία ότι με ακραίες ενέργειες όχι μόνο δεν οικοδομεί σχέσεις φιλίας, συνεργασίας και εμπιστοσύνης με την Ελλάδα, αλλά αποδομείται και εσωτερικά, όσο δεν οργανώνεται δομικά, όσο παραμένει αναξιόπιστη, όσο συντηρεί μια ελλειμματική δημοκρατία και όσο στηρίζεται σε ανώφελους και επιζήμιους μεγαλοϊδεατισμούς.