ΔΗΛΩΣΗ ΜΑΡΙΟΥ ΚΑΤΣΗ ΓΙΑ THN EΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Σήμερα στην πατρίδα μας ξημέρωσε μια καινούργια μέρα, μια μέρα ιστορική ,καθώς τα μνημόνια της λιτότητας, της ύφεσης και της κοινωνικής ερήμωσης επιτέλους τελείωσαν.

Η χώρα μας ανακτά το δικαίωμά της να ορίζει αυτή τις τύχες και το μέλλον της, σαν μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα, χωρίς εξωτερικούς καταναγκασμούς, επώδυνες θυσίες και εκβιασμούς για τον ελληνικό λαό.

Η έξοδος από τα μνημόνια δεν ήταν αυτονόητη ούτε φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, καθώς ακραίες νεοφιλελεύθερες δυνάμεις εντός και εκτός χώρας, όπως η ΝΔ και πρόσωπα του παλαιοκομματισμού, λένε ευθαρσώς ότι έπρεπε να μείνουμε εσαεί στην επιτροπεία για να έχουν άλλοθι να εφαρμόζουν τις καταστρεπτικές πολιτικές τους.

Αποτελεί δε, μια ιστορική δικαίωση και ανακούφιση για όλους εμάς που πήραμε την ευθύνη και σηκώσαμε το βάρος του αναγκαστικού συμβιβασμού τον Αύγουστο του 2015, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι ήμασταν στη σωστή πλευρά της ιστορίας.

Θυμάμαι σαν χθες όλες τις αγωνίες που είχαμε τότε: Αναρωτιόμασταν:

«Βγαίνει το πρόγραμμα ή είναι έτσι σχεδιασμένο να αποτύχει όπως και τα 2 προηγούμενα?

Και αν είναι άπιαστοι οι στόχοι επίτηδες και μας πετάξουν στο τέλος εκτός ευρωζώνης όπως σχεδίαζαν και το 2015?

Θα μπορέσουμε άραγε να εφαρμόσουμε μέρη του προγράμματος της Αριστεράς ώστε να κρατηθεί η κοινωνία όρθια και να ακυρώσουμε ορισμένες αιχμές που είχαν δεσμευτεί οι προηγούμενες κυβερνήσεις ή δεν θα μας αφήσουν οι δανειστές?


Θα αμφισβητηθεί η λιτότητα στην Ευρώπη με πολιτικές αλλαγές ή θα συνεχίσει ο συσχετισμός του 18 εναντίον 1 όπως ήταν το 2015?

Και τελικά αξίζει τον κόπο να βάλουμε τα χέρια μας στον βούρκο να ξελασπώσουμε τη χώρα ή μήπως πρέπει να καταφύγουμε στο ασφαλές καταφύγιο της περήφανης διαμαρτυρίας και της ιδεολογικής καθαρότητας;».



Αυτά αναλογιζόμασταν τότε υπό το βάρος της ιστορικής ευθύνης και των επίμονων

διλλημάτων που έθετε η ίδια η πραγματικότητα. Η επιλογή μας όμως να μείνουμε και να παλέψουμε σήμερα μας δικαιώνει.



Γιατί και το πρόγραμμα βγήκε, και αποδείχτηκε ότι οι στόχοι πιάνονται όταν δεν κουβαλάς βαρίδια που πρέπει να ταΐσεις. Το χρέος ελαφρύνθηκε και έγινε πλέον βιώσιμο, ενώ πολλά μέρη του προγράμματός μας, καταφέραμε να τα εφαρμόσουμε ανακουφίζοντας τα πιο ευαίσθητα κοινωνικά στρώματα.

Η Ευρώπη δεν είναι ίδια μετά τις πολιτικές εξελίξεις σε Γαλλία, Πορτογαλία

Ισπανία και εσχάτως Ιταλία.

Κυρίως όμως: Άξιζε τον κόπο να μην αφήσουμε το προηγούμενο σύστημα του τριγώνου της διαπλοκής να επανέλθει στην κυβέρνηση κληρονομικώ δικαίω, αφήνοντας την αριστερά στο περιθώριο απλά να προσφέρει μαντήλι για να κλάψει ο κόσμος που υποφέρει.



Ας αναλογιστούμε όμως τι θα γινόταν αν επιλέγαμε τον δρόμο του αναχωρητισμού:

Θα είχαμε 7,5 % μονάδες κάτω την ανεργία με ρεκόρ νέων θέσεων εργασίας? Θα είχαμε την σταθεροποίηση και την ανάπτυξη της οικονομίας για 5 συνεχή τρίμηνα?



Θα είχαμε απόκρουση του εργασιακού μεσαίωνα που ήθελε το ΔΝΤ και η ντόπια ελίτ?
Θα είχαμε την επικείμενη επιστροφή των συλλογικών διαπραγματεύσεων και την αύξηση του κατώτατου μισθού?

Θα είχαμε ανάταξη στην Υγεία με ισότιμη πρόσβαση για όλους και σπάσιμο

διαχρονικών αποστημάτων?

Θα είχαμε μήπως ολοκληρωμένες υποδομές και σχεδιασμό νέων στην ώρα τους, χωρίς πανοπροίκια σε εργολάβους, ή μήπως θα είχαμε πανευρωπαϊκή πρωτιά στην απορρόφηση ΕΣΠΑ?

Θα είχαμε βασικές υποδομές σε ενέργεια, νερό, μεταφορές υπό δημόσιο έλεγχο? Θα είχαμε ΚΕΑ, κατοχυρωμένες ατομικές ελευθερίες και δικαιώματα, μείωση εισφορών για την συντριπτική πλειοψηφία των ασφαλισμένων, ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου? Και άλλα ουκ έστιν αριθμός.



H κατάσταση σήμερα βέβαια απέχει από αυτό που θα θέλαμε και έχει

ανάγκη ο λαός, όμως είναι σε όλους τους τομείς πολύ καλύτερα από ότι τα

προηγούμενα χρόνια της χρεοκοπίας.



Και για να το πούμε καθαρά: Πετύχαμε εκεί που οι άλλοι απέτυχαν για 3 κυρίως

λόγους:

1 ον ) Γιατί το 3 ο μνημόνιο παρά τους παραλογισμούς του, και μέτρα που ποτέ δεν θα επιλέγαμε, είχε αρκετά κέρδη στα πλεονάσματα, και στη ρύθμιση του χρέους και άφηνε περιθώρια για δικές μας επιλογές ως οφέλη της σκληρής διαπραγμάτευσης του πρώτου 6μήνου.

2 ον ) Επειδή δεν κλέβουμε, δεν ντηλάρουμε ως κυβέρνηση με τον παρασιτισμό και την διαπλοκή που χρεοκόπησε την χώρα, αλλά αντίθετα συγκρουόμαστε με ότι μέσα διαθέτουμε με την φοροδιαφυγή και αυτό αποτυπώνεται και στα δημόσια οικονομικά.

3 ον ) Επειδή υπάρχει κοινωνική πλειοψηφία που μας στηρίζει ενεργά γιατί βλέπει προσπάθεια από εμάς και βάζει πλάτη. Ακόμα όμως και όσοι δυσφορούν κρατάνε στάση ανοχής. Και ο λόγος είναι ένας : Γιατί αφενός περιμένουν ακόμα από εμάς, αφετέρου αποστρέφονται μετά βδελυγμίας την ιδέα να ξαναγυρίσουν οι προηγούμενοι που τους ξέρουν καλά και αυτούς και τα συμφέροντα που τους στηρίζουν.

Από σήμερα, ξεκινάμε με όραμα και αποφασιστικότητα, για τη νέα εποχή της πατρίδας μας. Να αποκαταστήσουμε τις βαθιές πληγές στο σώμα της κοινωνίας, με στοχευμένες φοροελαφρύνσεις, ανάπτυξη με κοινωνικό κράτος για όλους και κυρίως με προοπτική για τον άνεργο νέο πτυχιούχο ή μη, να μείνει και να προκόψει στη χώρα του.

Με σύνεση και ευθύνη να μην ξαναγυρίσουμε πίσω στην Ελλάδα των ελλειμμάτων, της επίπλαστης ευμάρειας και της χρεοκοπίας. Με περισσότερη εμπειρία, μαθαίνοντας από τα λάθη και τις παραλείψεις μας, προχωράμε με τόλμη για την αναγέννηση της Ελλάδας.

Για μια πατρίδα ισότητας, δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης.