ΤΟ ΧΑΝΙ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΑ ΣΤΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ

«Ξενοδοχείο η Θεσπρωτία«», έγραφε η πινακίδα δεξιά της κυρίας εισόδου. Ήταν το ξενοδοχείο της γειτονιάς μου στα γυμνασιακά μου χρόνια στην Ηγουμενίτσα. Ήταν γνωστό ως «Χάνι του Φίλιππα». Όλη η γύρω περιοχή ήταν ελεύθερη με ελιές χωρίς άλλα κτίρια. Έμενα στο τέλος  της ανηφόρας του δρόμου , που περνούσε από το παλιό δημαρχείο. 
Τα θεωρητικά μαθήματα τα διάβαζα έξω από το μοναδικό δωμάτιο – σπίτι. Διάλεγα ένα ίσιωμα και πηγαινοερχόμουν διαβάζοντας δυνατά και χειρονομώντας. 
Αν κάποιος με έβλεπε από μακριά σίγουρα θα νόμιζε ότι θα μου… έστριψε, ότι είμαι ολίγον… τρελός.
Τις πιο πολλές φορές πήγαινα κοντά στο ξενοδοχείο. 
Ήταν το μοναδικό κτίριο στην περιοχή εκείνη. Ήταν ένα υπέροχο ισόγειο κτίριο με δίκλινη στέγη από κεραμίδια και αρκετά παράθυρα με γαλλικά μπατζούρια. Μέσα δεν μπόρεσα να μπω ποτέ. 
Απλά περνώντας από την πόρτα είχα δει πως υπήρχε ένα πηγάδι και εσωτερική αυλή με λουλούδια. Και ζήλευα αυτούς που κοιμόταν στο ξενοδοχείο και έλεγα πότε θα κοιμηθώ και εγώ σε ξενοδοχείο! 
Ήταν έτσι σαν  ….το μικρό σπίτι στο λιβάδι που δίπλα του είχε το δάσος με τα πεύκα και το κάστρο, όπως θα λέγαμε σήμερα . 
Από το πίσω μέρος υπήρχε ρέμα. 
Εκεί έδεναν τα άλογα και τα γομάρια όσοι έρχονταν για ψώνια στο παζάρι από τα γύρω χωριά!
Και τα χρόνια πέρασαν. Πέρασαν πάνω –κάτω  σαράντα  χρόνια ! 
Η Ηγουμενίτσα έγινε πολιτεία. 
Γκρεμίστηκαν τα παλιά σπίτια και έγιναν πολυκατοικίες ,χωρίς να δοθεί προσοχή στην ρυμοτομία και στην αρχιτεκτονική των κτιρίων. 
Εκεί που ήταν οι ελιές δεν υπάρχει ούτε μια χούφτα χώμα. 
Έγιναν καταστήματα, άλλες πολυκατοικίες, δρόμοι, μπετά, άσφαλτοι. Μπαλώθηκε και το ρέμα πίσω από το Χάνι του Φίλιππα και έγινε η Νέα Λαϊκή αγορά.
Κτίστηκαν όλα τα γύρω και ώ του θαύματος το « Ξενοδοχείο η Θεσπρωτία » , το «Χάνι του Φίλιππα» παραμένει ακόμη. Στενάζει ανάμεσα σε δυο περαστικές πολυκατοικίες ταπεινό και αγέραστο. Αλήθεια πως γλίτωσε από την πώληση και την αντιπαροχή ; Όσο καθυστερεί η αξιοποίηση του χώρου θα έχουμε τη δυνατότητα   να το βλέπουμε και να μας θυμίζει εκείνα τα χρόνια που η Ηγουμενίτσα ήταν ανθρώπινη. 

Κάθε φορά που ερχόμουν  στην Ηγουμενίτσα από την Αθήνα η πρώτη μου δουλειά ήταν να δω αν υπάρχει το « Χάνι του Φίλιππα » και στεκόμουν ,έτσι σαν σε εκκλησία, ώρα αρκετή με ευλάβεια και κατάνυξη ….γυρίζοντας « πίσω στα μαθητικά χρόνια ». Και πάντα έλεγα να το βγάλω φωτογραφία και μέχρι τώρα δεν τα είχα καταφέρει. Αδικαιολόγητος ! Τούτη τη φορά ,όμως, ξεκίνησα από την Πλαταριά για αυτό και μόνο το σκοπό. Τράβηξα φωτογραφίες από μπροστά, από πλάγια, από πίσω, από παντού, από κοντά, από μακριά ώστε να έχω όσο γίνεται πιο ολοκληρωμένη εικόνα του κτιρίου. Θα ζητήσω και από τους απογόνους του Φίλιππα Διαμαντή να μου διηγηθούν την ιστορία του ξενοδοχείου την οποία πρέπει να αφήσουμε στις νεώτερες γενιές μέσω της εφημερίδας μας..

Είμαι πολύ χαρούμενος που υπάρχει ακόμη το «Χάνι του Φίλιππα» και όταν θα έρχομαι πάντα θα το επισκέπτομαι όπως και άλλα χαρακτηριστικά κτίρια και περιοχές της Ηγουμενίτσας της δικής μου εποχής που δυστυχώς σιγά – σιγά χάνονται.

Για το « Χάνι του Φίλιππα» θα επανέλθω. Ο γιος του ο κτηνίατρος κ. Κώστας αποδέχτηκε πρότασή μου να  μου διηγηθεί όσα ξέρει και όσα θυμάται.  Είναι μία γωνιά της Ηγουμενίτσας , του τόπου μας  πολύ-πολύ αγαπημένη.  Τον ευχαριστώ πολύ.

[ Εφημερίδα « ΕΓΝΑΤΙΑ» Φ.241/30-1-2002]

Αυτά έγραφα στην εφημερίδα « ΕΓΝΑΤΙΑ» Φ.241/30-1-2002 που εξέδιδε τότε ο συμμαθητής μου από το Γυμνάσιο ο κ. Θωμάς Πάντος . Για διαφόρους λόγους από τότε δεν μπόρεσα να εκπληρώσω την επιθυμία μου  να συναντηθώ με τον κ. Διαμάντη. Όμως ποτέ ούτε ξέχασα, ούτε λησμόνησα, ούτε μου το αρνήθηκε.

 Τελικά συναντηθήκαμε  την 22η Αυγούστου 2017 στο καφενείο της οδού 23ης Σεπτεμβρίου κάτω από τον ίσκιο του πλάτανου ! Παρούσα και η γυναίκα του . Από την προηγούμενη συνάντηση 20-1-2002 μέχρι τη νέα συνάντηση 22-8-2017 πέρασαν …… μόλις 15 χρόνια ! Και λοιπόν ;  Το Χάνι του Φίλιππα  ,για όσους   ζήσανε στις καλές του εποχές , παρέμεινε και θα  παραμείνει στις ψυχές μας.

Με το νέο μου κείμενο ήθελα  να παρουσιάσω ένα σύντομο βιογραφικό για τον άνθρωπο Φίλιππα Διαμάντη. 

Αντιγράφω , λοιπόν, τα όσα μου είπαν ο γιός του, ο γνωστός μας κτηνίατρος κ. Κώστας Φ. Διαμάντης  και η γυναίκα του : 
« Η οικογένεια του πατέρα μου έχει ρίζα από τη Μ. Ασία και μάλιστα από την Σμύρνη. Ήλθαν στην Ελλάδα  το 1920, προβλέποντας τα όσα θα συμβούν. Εγκατεστάθηκαν στο Πλαίσιο. Κύρια ασχολία η γεωργία και κτηνοτροφία. 
Σε ηλικία 14-15 ετών  έρχεται στην Ηγουμενίτσα και δουλεύει αρχικά ως βοηθός και μετά ως  σερβιτόρος στο καφενείο του Μηνά Παρούση.  
Είναι το κτίριο στη γωνία των σημερινών οδών Ελευθερίου Βενιζέλου και Εθνικής Αντιστάσεως, πρώην Γεωργίου Βασιλάκου. Σήμερα στεγάζεται  μία καφετέρια . 
Αργότερα  και πριν την Κατοχή το δούλεψε ο ίδιος . 
Συγχρόνως έφερε στην Ηγουμενίτσα και τον μικρότερο  αδελφό του Δημήτρη. 
Μαζί αγόρασαν το χάνι του Βαζούκη ,που υπήρχε τότε και ήταν στην σημερινή οδό Γρηγορίου Λαμπράκη, στο πεζόδρομο. 
Εκεί που ήταν το φαρμακείο του Βένου, δίπλα από το σημερινό  ψαράδικο . 
Ήταν το πρώτο χάνι στην Ηγουμενίτσα. 
Εκεί άφηναν τα γαϊδούρια ,και κυρίως οι Πεστανιώτες ,  που έφερναν ξύλα για πούλημα. Πλήρωναν ένα  ή δυο φράγκα. Μετά τα δύο αδέλφια αποφάσισαν να αγοράσουν  μία  έκταση εκεί  που είναι σήμερα το γνωστό  «Χάνι του Φίλιππα Διαμάντη». 
Απέναντι από το σημερινό ξενοδοχείο η έκταση ανήκε στην οικογένεια  του  Ελευθέριου Κουφάλα και δεν επέτρεπαν να ανοίξει δρόμος. Υπήρχε ρέμα.  
Συνέχεια της αρχικής έκτασης αγόρασαν το 1936 και άλλη έκταση από άλλον ιδιοκτήτη. 
Τα δύο αδέλφια  έδωσαν το καφενείο  και ασχολήθηκαν με τον στάβλο [Το καφενείο πήρε ο Τσουτσουμπής] .
Έκτισαν  δυο κτίρια στενόμακρα  και κάθετα στο δρόμο. Τα έκτισαν   το 1936-1937. Το ένα ήταν ξενοδοχείο ,δηλαδή το κτίριο που υπάρχει μέχρι σήμερα και τον στάβλο. Το 1940 με τον πόλεμο κάηκε από τους  μουσουλμάνους τσάμηδες. [ Σιγά μην το άφηναν !]. 
Το ξανακτίσανε.  
Μπροστά από το ξενοδοχείο ήταν ο στάβλος. 
Εκεί που είναι το νέο ξενοδοχείο ήταν …κήπος.  
Είχε οκτώ δωμάτια. 
Η οικογένεια του όσο ήταν ο  στάβλος ζούσε στο Πλαίσιο. 
Ο γιός του  κ. Κώστας Διαμάντης ήλθε στην Ηγουμενίτσα από το Πλαίσιο το 1948-1949. Περιποιόταν τα ζώα και βοηθούσε όλες τις εργασίες. 
Συγχρόνως πήγαινε και στο Γυμνάσιο.  
Θυμάται, ότι στο ξενοδοχείο κοιμόταν και ο γυμνασιάρχης Ιωάννης Σουρβίνος. 
Μάλιστα τον παρακίνησε να γίνει κτηνίατρος. Και ακολούθησε την προτροπή του.  
Σπούδασε στην Ιταλία  [1954-1958] κτηνίατρος και υπηρέτησε στην περιοχή ως ιδιώτης και στην κτηνιατρική υπηρεσία  του Ν. Θεσπρωτίας. Το Χάνι δούλευε μέχρι που έφυγε από τη ζωή ο πατέρας του Φίλιππας .
Είχε δώσει τον στάβλο  και ένα μέρος από τα δωμάτια του ξενοδοχείου στα ανίψια του. Αυτοί δεν λειτούργησαν του ξενοδοχείο.  

Ο στάβλος λειτούργησε μέχρι το 1972.  

Την περιουσία την έχουν μοιραστεί οι κληρονόμοι του.

Ο Φίλιππος Διαμάντης είχε αποκτήσει τέσσερα παιδιά : Τον Κώστα, τη Βασιλική, την Αθηνά και τον Ιωάννη.             

Το κτίριο που υπάρχει σήμερα έχει σχήμα ορθογωνίου και στο κέντρο υπάρχει αυλή. Είχε πηγάδι και ένα δέντρο δίπλα . Αν δεν κάνω λάθος έμοιαζε με πορτοκαλιά ή μανταρινιά. Δυστυχώς δεν υπάρχει δυνατότητα να έχουμε φωτογραφίες από την αυλή και τα δωμάτια ».

Ευχαριστώ τον κ. Διαμάντη και τη γυναίκα του , η οποία έδωσε   αρκετές πληροφορίες και γεγονότα που έζησε κοντά στους …Διαμάντηδες.

Χρήστος Στεφ. Ευαγγέλου