Θεσπρωτία: Πολιτισμός και πολιτιστική σαβούρα - Του Γιώργου Μπουζούρη

Ένα ακόμα καλοκαίρι πέρασε.

Με πολλές δραστηριότητες και εκδηλώσεις να πραγματοποιούνται σε κάθε γωνιά της περιοχή μας. 

Στον Δήμο Σουλίου, στην Θεσπρωτία, σε ένα τόπο ένδοξης ιστορίας και πλούσιας πολιτιστικής και λαογραφικής σημασίας. 

Αναξιοποίητη ίσως σε μεγάλο βαθμό. 

Γίνετε συχνή κριτική στους τοπικούς άρχοντες για αυτό. 

Αλλά αλήθεια πως θα μπορούσε να αξιοποιηθεί η πολιτιστική κληρονομιά μας , οι παραδόσεις μας , τα ήθη και τα έθιμα μας χωρίς την συμμετοχή των κατοίκων της περιοχής ; 

Εμείς οι ίδιοι οι πολίτες, καλούμαστε πρώτοι από όλους να προστατεύσουμε αυτές τις αξίες και τα αγαθά που μας δίνουν ταυτότητα και μας χαρακτηρίζουν ως τοπική κοινωνία. 

Εκεί μπαίνει το κομμάτι της ομαδικότητας , της συλλογικότητας , της ένωσης των ανθρώπων στην προσπάθεια διαφύλαξης αυτών των αξιών , με την δημιουργία των πολιτιστικών συλλόγων . 

Σχεδόν σε κάθε κοινότητα υπάρχει και ένα τέτοιο σωματείο που καλείται να προστατέψει και να αναδείξει την πολιτιστική ταυτότητα του τόπου μας καθώς και να ανυψώσει το πνευματικό και πολιτιστικό επίπεδο των μελών του και των κατοίκων της εκάστοτε κοινότητας ( και όχι μόνο ) , μέσω διάφορων δραστηριοτήτων κ.α . 

Τι γίνεται όμως όταν παρεκκλίνει από τον αρχικό σκοπό ; 

Ποιές είναι οι συνέπειες ; 

Τι γίνεται όταν φτάσουμε εκεί;

Ιδιαίτερα σημαντική η δράση και το έργο των συλλογών της περιοχής σε πολλούς τομείς. Όμως η σύγχρονη κοινωνική ξενομανία , οι τεχνολογικές εξελίξεις και τα ξενόφερτα πρότυπα που μας κατακλύζουν , κατάφεραν να εισχωρήσουν στις ζωές μας και να αλλοιώσουν τα χαρακτηριστικά της ταυτότητας ως λαός. 

Η μουσική μας παράδοση ήταν ένα από τα πρώτα κομμάτια που επλήγησαν από τον καταιγισμό της ξενομανίας. 

Τα παραδοσιακά μας όργανα εδώ στην Ήπειρο… το ντέφι, το βιολί, το λαούτο , το κλαρίνο , αντικαταστάθηκαν από πληθώρα οργανοπαικτών με τα ντραμς , την ηλεκτρική κιθάρα, το αρμόνιο κ.α . 

Το κλαρίνο πάλι καλά που το κράτησαν . 

Αλλά τι δόλιο ήχο να βγάλει το καημένο με τέτοια συνοδεία που έχει και τα echo της ηχητικής να δίνουν και να παίρνουν ; 

Και να συνεχίζει ο ξεπεσμός αλλοιώνοντας παραδοσιακά οργανικά μουσικά κομμάτια να αποκτούν τα πω,πω,πω και τα ντιρινταχτα, 

Να βγάζουν καινούργια γυφτο-τσιφτετελοηδη τραγούδια και να κάνουν στην άκρη ‘’την παλιά αισθητική ΄΄ …. να τα παρουσιάζουν στα λαϊκά γλέντια στα πανηγύρια των χωριών μας ως κάτι το καινούργιο ,το κεφάτο , το ξεσηκωτικό, προσπαθώντας να καθιερώσουν την λογική του ΄΄αυτά θέλει η νεολαία΄΄.

Δυστυχώς αυτή η ψευτοκουλτούρα , έχει φτάσει και στην περιοχή μας και μάλιστα κοντεύει να ριζώσει για τα καλά . 

Σε πολλές περιπτώσεις οι πολιτιστικοί μας σύλλογοι , στα καλοκαιρινά πανηγύρια που διοργανώνουν, καλούν τέτοιου είδους μουσικά σχήματα που απέχουν εντελώς από την ηπειρώτικη μουσική παράδοση και με αυτόν τον τρόπο συμμετέχουν και οι ίδιοι στην αλλοίωση της παράδοσης μας , ενώ θα έπρεπε όπως και οφείλουν ως φορείς να την προστατεύουν και να την διαδίδουν ακέραια στις επόμενες γενιές.

Μια νέα ξενόφερτη ΄΄μόδα΄΄ που είδαμε φέτος το καλοκαίρι στην περιοχή μας , ήταν η διοργάνωση από πολιτιστικούς συλλόγους ενός τηλεοπτικού ριάλιτι για τα παιδιά με δραστηριότητες στην ύπαιθρο. 

Που το κακό θα πει κανείς ; 

Τα παιδιά θα αφήσουν τους υπολογιστές και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και βγουν έξω να παίξουν θα πει ένας γονιός. 

Το πρώτο λάθος είναι ότι τα παιδιά έχουν οδηγηθεί στα tablet και στα laptop από τους ίδιους τους γονείς που τους επιτρέπουν να τα χρησιμοποιούν ανεξέλεγκτα , κάνοντας τα να ξεχάσουν το παιχνίδι έξω από το σπίτι. 

Το δεύτερο είναι ότι το να μεγαλώνει ένα παιδί με τα εικονικά πρότυπα που του πουλάει η τηλεόραση , το κάνει να θέλει να τα μιμηθεί και αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού . 

Κάθε γονιός είναι υπεύθυνος για τον τρόπο που μεγαλώνει το παιδί του , αλλά το να βλέπεις έναν πολιτιστικό σύλλογο που είναι υπεύθυνος μεταξύ άλλων και για την πνευματική καλλιέργεια των κατοίκων μιας κοινότητας , να έχει ως πρότυπο την ΄΄τηλεοπτική εικονική πραγματικότητα΄΄ είναι τουλάχιστον θλιβερό .

Πρέπει όλοι μας λοιπόν, ως οφείλουμε να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού την ταυτότητα μας, όλα εκείνα που μας χαρακτηρίζουν ως Θεσπρωτούς και κατοίκους του ιστορικού Δήμου Σουλίου. 

Οι καιροί φυσικά και αλλάζουν , και πρέπει να συμβαδίζουμε με αυτούς… 

Αλλά δεν χρειάζεται κιόλας να γίνουμε εμείς οι ΄΄ξένοι΄΄ στον ίδιο μας τον τόπο…