ΝΑΧΑ ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΝΕΡΟ ΨΥΧΗ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΝΑΧΑ, ΝΑ ΣΟΥΔΙΝΑ ΝΑ ΕΠΙΝΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΜΟΝΑΧΑ... - ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΜΠΗ

Με ερέθισμα την 1η του Μάη, και τον επιτάφιο του Ρίτσου, αισθάνομαι την ανάγκη να απαθανατίσω κάποιες σκέψεις , που τριβελίζουν στο μυαλό μου.

Όλα τα σπουδαία έργα της ζωής, παίζονται σε δυο χώρους, Στο χώρο της σύλληψης, σύνθεσης, και στο χώρο της έκφρασης.

Κάποιοι συνάνθρωποι έχουν το χάρισμα, να διαθέτουν και τις δυο δεξιότητες. Κάποιοι άλλοι, «ανάπηροι», μόνον την πρώτη. Και ενώ, οι δεύτεροι, είναι πλούσιοι στην σκέψη, στην εκφορά της στον λόγο η στο χαρτί υστερούν. Για τον λόγο αυτόν, σας παρακαλώ να είστε επιεικείς στις κρίσεις σας.

Αυτοί που διαθέτουν και τα δυο «χαρίσματα», είναι οι αληθινοί δάσκαλοι, οι μπροστάρηδες, οι μεγάλοι δημιουργοί. Αυτοί παίρνουν την κοινωνία στους ώμους τους, και την ανεβάζουν τα ψήλου, εκεί που ο άνθρωπος, απόλυτα ελεύθερος, κατανοεί και χαίρεται, το θαύμα και το μεγαλείο της ζωής, και το κάνει αθάνατο τραγούδι.

Κανένας δημιουργός δεν είναι ψεύτικος. Κανένας, δεν γεννά μεγάλα έργα, κατά παραγγελία η σκοπιμότητα. Ανεξάρτητα αν τα τέρατα του παρασκηνίου, το χρησιμοποιούν για τα δικά τους σχέδια. Αυτό δεν είναι δύσκολο να το αντιληφθεί κάποιος, αρκεί να έχει μάτια να δει, για ποιον γεννήθηκε το έργο.

Γεννήθηκε για πλούτο, δόξα η σκοπιμότητα? η γεννήθηκε για να υπηρετήσει τον λαό? Τον λαό που γράφει ιστορία, που διδάσκει πολιτισμό, και που χωρίς την δική του παρουσία, δεν θα υπήρχαν οι άλλοι, αυτοί που νομίζουν ότι είναι οι ιδιοκτήτες του πλανήτη μας, μαζί με τα έμβια όντα που ζουν επάνω του.

Τα λόγια του ποιητή, που περιέχονται στην επικεφαλίδα, έχουν μέσα τους την δύναμη πους τους δίνει την δυνατότητα, να είναι διαχρονικά. Πάντα επίκαιρα, και πάντα ισχυρά, να μπορούν να αφυπνίζουν τον λαό, να τον ζωντανεύουν, για να γράψει με τον αγώνα του, καινούργιες σελίδες ιστορίας, στον μακρύ δρόμο της ύπαρξής του.

Σήμερα, που ο Ελληνικός λαός, και η πατρίδα μας, δέχονται, από τις δυνάμεις του κακού, την πιο ύπουλη και δολοφονική επίθεση στην ιστορία του, επίθεση που δεν κατανοήθηκε ότι τον έχει θανατώσει, λείπουν δυστυχώς οι παραπάνω δημιουργοί, να του δώσουν το αθάνατο νερό, και καινούργια ψυχή, να ζωντανέψει και να συνεχίσει τον αγώνα του, εναντίον του τέρατος του κακού.

Δυστυχώς, μέσα στην σύγχυση και στην σκοπιμότητα των λαοκτόνων που ζούμε, υπάρχει ένα κομμάτι του λαού, που απαξιώνει τους μεγάλους δημιουργούς.

Αυτό γίνεται, γιατί το συγκεκριμένο κομμάτι , δεν έχει μάτια να δει την σκηνή που εκτίθεται το έργο, αλλά ακούει τα ουρλιαχτά που έρχονται από το παρασκήνιο, και χωρίς λογική, «εκτελεί», τον δημιουργό.

Έτσι το κομμάτι αυτό χάνει την δυνατότητα, να ανταμώσει με τους άλλους, αυτούς που βλέπουν την σκηνή, που χαίρονται και αγαλλιάζουν από το φως των έργων των δημιουργών, και αντάμα όλοι μαζί να συνθλίψουν τα παράσιτα που μολύνουν την ανθρώπινη κοινωνία. Να την ελευθερώσουν.

Αυτό συμβαίνει και στο έργο που παίζεται σήμερα.

Στα παρασκήνια έχουν στρογγυλοκαθίσει, όλοι οι πολιτικοί απατεώνες, όλοι τα αδίσταχτα δίποδα τέρατα, όλοι αυτοί που αργά αλλά σταθερά μας αφαιρούν το δικαίωμα στην ζωή.

Το έργο που μας παρουσιάζουν είναι θολό, και δεν φαίνεται.

Γιαυτό ακούμε μόνο τις φοβερές κραυγές των παρασκηνίων.

Αυτό, μαζί με την απόλυτη πνευματική φτώχεια που επικρατεί, σκιαγραφεί και το σημερινό σκηνικό που έχουμε μπροστά μας, και που είναι μισό.

Η έλλειψη αληθινών δημιουργών, μας οδήγησε στην σπηλιά του Πλάτωνα, όπου το μόνο που βλέπουμε και ακούμε , είναι τα είδωλα και οι βρυχηθμοί των παρασκηνίων.

Αυτό μας καθήλωσε σαν κοινωνία, και μας τρομοκράτησε σε βαθμό που να μην θέλουμε να ξεφύγουμε από το φόβο και το δέος που έχει γεμίσει τις ψυχές μας. Είμαστε ζωντανοί νεκροί.

Πολλοί από εμάς, έχουμε δει σε τσίρκο, την εικόνα του γιγάντιου ελέφαντα, να είναι δεμένος σε ένα πασσαλάκι, και επειδή τον έμαθαν να τους υπακούει, αυτός που έχει δύναμη να ξεριζώσει ένα πελώριο δέντρο, να μην κάνει την παραμικρή προσπάθεια να σπάσει το πασσαλάκι και να ελευθερωθεί.

Έτσι συμπεριφέρεται και ο λαός μας. Ενώ τον έχουν στο πάτωμα και τον μαστιγώνουν , αυτοί που δεν έχουν δική τους δύναμη, αλλά έχουν κλέψει την τεράστια δύναμη του λαού, δεν έχει το κουράγιο να σηκωθεί και να τους συντρίψει.

Συμπατριώτες. Με όλη την δύναμη που διαθέτω, φωνάζω.

Ας δανειστούμε τα λόγια του ποιητή, αφού δεν έχουμε σημερινούς. Σηκωθείτε να ανταμώσουμε, και όλοι μαζί, να συντρίψουμε αυτούς, που νομίζουν ότι μπορούν να ασελγούν επάνω μας.

Σήμερα. Αύριο, μπορεί να είναι πολύ αργά!

Κώστας Βέρμπης
Πέρδικα
1 του Μάη του 2017